Crème brûlée.

Het is een gezellig geroezemoes in het restaurantje, waar we zo vaak komen. De warmte van een heerlijk avondje straalt ons tegemoet. Als we bij de toog onze reservering bekend maken worden we naar een tafeltje in een hoek van de ruimte geleid. Er ligt ouderwets maar degelijk linnen op, dat ver tot onder de rand van het tafelblad steekt. Vanaf deze plek van het restaurant heb je een mooi overzicht over de andere gasten. Er wordt naast het eten en drinken veel gepraat en gelachen, kortom de sfeer is top. Net als bij Sander en bij mij. Na een dag van hard werken is voor ons de ontspanning van groot belang.

Als we heerlijk gegeten hebben is er enkel nog het toetje dat rest. Omdat ik al aardig wat gegeten heb kies ik voor iets eenvoudigs en lichts, de Crème brûlée. Het gerecht laat op zich wachten, met zoveel mensen in de eetgelegenheid. Het personeel dat er is rent van het ene tafeltje naar het andere. Maar duidelijk is, dat ook deze zaak gebukt gaat onder het gebrek daaraan. “Psssss, en als ik mijn Crème brûlée nou eens zelf ging halen?”, fluister ik met hese, maar opwindende stem in de richting van mijn lief. Hij kijkt verbaasd op. “Hoe bedoel je?”, reageert hij. Ik knipoog geheimzinnig terug en wijs met mijn lang genagelde middelvinger naar het tafelblad. “This girl let’s you cum, honey”, daag ik Sander nog meer uit, “gonna suck your dick ‘till it explodes”. Mmmm dirty talk, wat wordt mijn schatje daar altijd opgewonden van. Zijn wangen kleuren rood van verlangen.

Ik kijk om mij heen of er een moment zich aandient waarop ik onder de tafel kan duiken. Het zal niet eenvoudig zijn om dat ongezien te doen. Maar dan heb ik geluk. Uitgerekend voorin de zaak laat een ober zijn dienblad met lege glazen vallen. Het gerinkel-de-kinkel is niet van de lucht. Hoofden draaien zich, als bij een startschot, allemaal in dezelfde richting. Voor mij het uitgelezen moment om onder het tafelblad te duiken. Daar zit ik dan als in een tent. En vóór mij het onderstel van mijn vriend. Wat een situatie. Stemmen die door het tafelkleed klinken en de bobbel achter de rits van Sander’s broek.

Op handen en knieën kruip ik naar hem toe. Strelend gaan mijn handen over de stof op zijn bovenbenen tot aan zijn knieën en weer terug. Ik hoef mezelf niet af te vragen of dat bevalt, want Sander zakt met zijn heupen al ietsje naar onderen. Verlangend naar meer. Van dat laatste is de verder toenemende omvang achter de broekrits een duidelijk bewijs. Ik maak dan ook een kommetje van mijn hand en leg die over zijn knellende erectie. Ik kan in mijn hand duidelijk de opwinding waarnemen. Ik druk mijn vingertoppen iets meer om zijn geslacht heen en merk hoe staalhard zijn piemel inmiddels is. Die smeekt om bevrijd te worden.

Ineens zie ik twee zwarte, glimmende schoenen vlakbij onze tafel staan. Een hoedje schrik ik me, ik zal hier toch niet opgemerkt worden? “Deze is voor u meneer, en hier de Crème brûlée. Zal ik die hier maar neerzetten?” Ik hoor Sander bevestigend antwoorden. Gelukkig, de schoenen draaien zich om en verdwijnen uit zicht. Ik zal nu toch even moeten doorpakken; Crème brûlée weet ik uit ervaring, daar ben je niet zo heel lang mee aan het eten. Daarom gesp ik Sander’s broekriem los en begin aan de gulp te sjorren. Als die zich heeft geopend trek ik de band van zijn onderbroek naar beneden. En daar springt een enorme, opgewonden lul mij tegemoet. Op de schacht een aantal aders die zich duidelijk tonen. De fraaie eikel, waarvan de voorhuid al iets omlaag getrokken is en bovenop dat kleine gleufje waar het voorvocht al uitstroomt.

Een hand omvat nu de schacht, terwijl de vingers van de andere de omvang van zijn strakke balzak meet. Dan lik ik vanaf zijn ballen over de lengte van de piemel tot aan dat minuscule driehoekje waar een toompje piemel en huid met elkaar verbinden. Dat voor Sander overgevoelige plekje, dat ik tot aan zijn orgasme kan laten tintelen. Met snelle tikjes van mijn tong tegen het toompje laat ik hem kronkelen. Af en toe gaat hij verzitten. Het is duidelijk dat hij geniet. “Als hij straks maar niet zo gaat hijgen”, bedenk ik met een lach op mijn gezicht. Ineens hoor ik hem hoesten. Niet het geluid van iemand die verkouden is, maar van iemand die wel heel nodig zijn Crème brûlée kwijt moet. Dat zijn pik op zijn hartslag mee klopt, bevestigt mijn gedachte.

Ik stoot even mijn hoofd tegen de onderkant van het tafelblad als ik die optil, zodat ik mijn mond over die dikke eikel kan laten zakken. Boven mij klinkt gerinkel van glas en borden. Ik krijg er rode wangen van. Maar als ik zie hoe Sander nog iets naar onderen zakt, dan weet ik dat de kust veilig is. Zo kan ik weer verder met het genieten van zijn stijve. Mijn tong flitst over de eikel, tikt tegen de randjes en zoekt dat kleine gaatje op. Ik duw mijn tong er tegenaan en proef het ietwat zilte vocht. Met een hand begin ik de dikke penis heerlijk te pompen. Stevig vastgegrepen houd ik een loom en geil tempo aan. Ik verlang zo naar zijn zaad. Dat warme, lobbige vocht dat komt als ik mijn lief naar zijn hoogtepunt breng.

En dan is het zover. Boven mij klinkt ingehouden gezucht, ja bijna gegrom. Het is maar goed dat er zoveel volk in het restaurant zit, anders hadden gasten dit vast opgemerkt. Net op het moment dat ik zijn pik even uit mijn mond heb, spuit hij zijn sperma met een enorme vaart de lucht in. De lucht in, is hier echter teveel gezegd. Klodder naar klodder landt op mijn lippen en kin. Zo heerlijk warm, zo zacht, die speciale geur, steeds weer kan ik er blij van worden. Ik zorg ervoor dat er geen sperma op de broek van Sander lekt door met mijn vingers het goedje van mijn lippen en kin naar mijn mond te brengen. Daar verschijnen zijn handen die zijn broek dichtdoen, terwijl hij weer rechtop probeert te gaan zitten. Ondertussen wrijf ik mijn kin droog met het tafellaken.

Speurend verken ik de situatie. Naast ons zijn de eters net weg, maar aan de andere kant zit nog steeds dat oudere stel. De man heeft een cognac voor zich op tafel. Kortom, die twee gaan nog lang niet weg. Ik besluit daarom om maar gewoon van onder de tafel te verschijnen. Als de man verbaasd opkijkt, wijs ik naar mijn schoenen en laat weten: “ik was er eentje kwijt die ergens onder de tafel lag”. De man knikt vriendelijk.

“Jeetje Eileen, dat was een lekker toetje zeg. Wow, wat een dondersteen ben jij”, fluistert Sander, “dat je dat durft”. Ik kijk hem aan en steek mijn tong naar hem uit en zeg: “weet je wat lekker is? Crème brûlée. Snel eet ik het schaaltje leeg. Zo merkt de ober niets van mijn langdurige afwezigheid. Nog voor we het restaurant uit zijn daag ik Sander alweer uit. “Zeg lieverd, wat dacht je ervan, krijg ik straks nog een portie van je? Die ik op heb was namelijk wat koud geworden”…

Janina.