‘Heb je het een beetje naar je zin?’ De vrouw kijkt haar strak aan. Alleen haar handen en haar hals verraden haar leeftijd. ‘Je ziet er mooi uit.’ Ze draait zich van haar weg en kijkt Dave aan, die niet begrijpend zijn schouders ophaalt: ‘Ik snap dat je het misschien niet prettig vindt om hier te zijn. Maar waarom doe je zo? Deze vrouw was gewoon tegen je.’ ‘Ik weet het niet. Laat me maar even. Ga jij maar naar je vrienden.’ ‘Weet je het zeker?’ Ze ziet aan zijn gezicht hoe hij in tweestrijd verkeert. Ze knikt. Het laatste wat ze wil is dat ook zijn avond nog door haar wordt verpest.
Het verbaast haar hoeveel mensen haar aanspreken, maar ze wijst iedereen af. Dit is niet haar wereld. Dit zijn niet haar mensen. ‘Hier een biertje.’ Dave reikt haar een glas aan. Ze heeft geen idee hoeveel tijd er al is verstreken. ‘Vermaak je je een beetje?’ Ze kan een diepe zucht niet onderdrukken. ‘Je wilt het ook niet!’ Bijna ruw trekt Dave haar naar een rustiger plek. ‘Je geeft niemand de kans om bij je te komen. Als je zo ook op je dates doet, snap ik wel dat je nooit een leuke avond hebt.’ Hij trekt zich niets aan van de tranen die nu over haar wangen stromen. ‘Deze mensen willen alleen maar aardig zijn. Ze zijn allemaal zoals jij en ik, maar hebben alleen een voorkeur voor fetish. Had je mij toegelaten als je me niet gekend had?’ Het is aan haar gezicht te zien. Na alles wat hij haar ooit heeft gezegd dringt hij nu pas echt tot haar door. ‘Veeg je tranen af. Ik blijf bij je en je zult zien wat een fijne avond we zullen hebben.’
En zo heeft ze nu al ontzettend leuke gesprekken gehad met een jonge onderwijzeres en een iets te forse man van middelbare leeftijd die haar zelfs af en toe laat blozen. Mensen die hetzelfde als haar vroegere ik in het leven staan, met net dat beetje extra. De avances van de man heeft ze uiteindelijk wel vriendelijk maar beslist afgeslagen. Als Dave haar na geruime tijd vraagt of ze het naar haar zin heeft, hoeft ze niet te antwoorden. Haar gezicht spreekt boekdelen. Ze straalt. ‘Heb je nu misschien toch zin om even te kijken op de plekken waar wat spannender dingen gebeuren?’ Dave knipoogt. Vooraf heeft ze hem aangegeven dat ze dat stukje zeker niet wil zien, maar nu is ook dat gevoel veranderd. Samen dringen ze zich door de inmiddels heel druk bezette zaal naar een kleinere ruimte daarachter. Een groep mensen staat ergens naar te kijken. Het lukt haar niet om te zien wat er gebeurt, maar ze hoort steeds het lichte kreunen van een vrouw na het onmiskenbare geluid van een zweep op een lichaam. Haar nieuwsgierigheid wint het van haar verlangen om zich snel om te draaien. Zacht excuses mompelend wurmt ze zich steeds verder naar voren. Ze heeft het goed gehoord. Een jonge vrouw hangt met haar polsen vastgeketend aan een soort van ijzeren stellage. Haar rug en billen zijn vuurrood. De lange flinterdunne stroken van een zweep, die samenkomen op een met leder omkleed handvat, glijden door de gemanicuurde hand van de meest sexy dame die ze ooit heeft gezien, waarna de stroken met een ferme klap op schouder van de vrouw terechtkomen. Haar huid wordt nog roder en het kermen van de vrouw neemt in volume toe. Dan weer een klap en weer een gesmoorde kreet uit de mond van de vrouw.
Hetgeen zich voor haar neus afspeelt windt haar op, op een manier die ze niet voor mogelijk heeft gehouden. Ze kan haar blik niet losmaken van hetgeen zich voor haar afspeelt, maar dan ineens, voor haar totaal onverwachts, is het schouwspel beëindigd. ‘Volgens mij vond je het heel geil.’ Dave zijn mond raakt bijna haar oor als hij haar deze woorden van achter toefluistert. Het is geen vraag. Snel draait ze zich om en met ogen die stralen van opwinding komt ze niet verder dan het hakkelen van wat losse woorden. Hoe kan ze onder woorden brengen wat ze voelt als ze het zelf nog niet eens begrijpt. ‘Je hoeft het niet uit te leggen, schat. Soraya’, hij knikt naar de vrouw op wiens heup zijn hand rust, ‘heeft een jaar geleden exact hetzelfde ervaren als jij nu doet.’ Ze kijkt naar Soraya. Naar haar kleine stevige door glanzend lak omhulde borsten die gedeeltelijk te zien zijn, doordat haar decolleté tot bijna haar navel reikt. Naar haar strakke billen, omhuld door hetzelfde lak. Soraya lijkt zeker tien jaar jonger dan zijzelf en straalt een bijna jaloersmakend vertrouwen uit zich op de juiste plek te bevinden. Soraya reikt haar hand en heel even beroeren haar lippen haar wang. ‘Dave heeft me al over je verteld. Geloof me. Voor mij was dit een jaar geleden ook nieuw. Ik ben er meteen open en vol in gegaan en heb geen moment spijt gehad.’ ‘Ik wil dit ook.’ Ze kijkt naar Soraya en dan weer naar die ongelooflijk mooie dame die nog steeds met de zweep in haar handen staat. ‘Vraag het haar maar’, zegt Soraya. ‘Vertrouw me.’
En zo staat ze hier nu. Haar jurkje ligt netjes opgevouwen naast haar. Ze is zich bewust van elke vezel van haar lichaam, van alle ogen die op haar zijn gericht, van de ogen van Dave en Soraya. ‘Mijn hart klopt in mijn keel’: een uitdrukking die ze vaak genoeg heeft gebruikt, maar waarvan ze pas vandaag voor het eerst letterlijk voelt wat het betekent. Het is warm binnen, maar de haartjes op haar arm staan recht overeind. ‘Ben je er klaar voor?’ Zelfs de ietwat hese stem, die geheel accentloos is, windt haar al op. ‘Ja.’ Ze had verwacht dat ze bijna niet te horen zou zijn, maar ze klinkt luid en krachtig. De eerste klap op haar linkerschouder. Toch nog onverwacht. Het voelt niet als pijn, eerder als een soort van streling. Even niets, dan de tweede klap. Op haar rechterschouder dit keer. Hetzelfde gevoel. Weer even niets, dan de derde klap. Weer een soort van streling, alleen de dunne strookjes leer komen niet, zoals ze had verwacht, op haar schouder, maar op haar linkerbil terecht. ‘Laat het los,’ hoort ze een stemmetje in haar hoofd. ‘Denk niet na. Onderga!’ De vierde klap op de andere bil. Dan niets. Ze wil dat het doorgaat. Ze durft niet om te kijken. Dan ineens weer een klap op haar linkerschouder. De streling is intenser dit keer. De slagen die op haar andere schouder en billen terecht komen genereren precies datzelfde gevoel. Ze hoeft niet om te kijken om te zien wat er tussen de slagen door gebeurt. Ze weet dat de dame de dunne strookjes leer door haar hand laat glijden en vol op gaat in haar handelingen. Een nieuwe slag volgt snel. Ze laat haar adem uit haar mond glippen en ademt weer diep in. Het is geen streling ditmaal. Het is een heel korte felle pijnscheut, precies op de plek waar het leer haar raakt. Na elke slag, die nu met steeds kortere tussenpozen komen, blaast ze langzaam haar adem uit, waarna ze vervolgens weer langzaam diep inademt. Haar huid gloeit na elke slag meer en meer en ze krimpt heel lichtjes ineen, iedere keer als de flinterdunne stroken haar weer raken. Ze raakt gewend aan het geluid van het ruisen van het leer als de zweep door de lucht zwiept en aan het geluid van het klappen van de leren stroken op haar huid. Steeds nadat het leer haar inmiddels vuurrode huid raakt wil ze dat het stopt, maar meteen daaropvolgend wacht ze bijna smachtend op de volgende klap. In haar hoofd zingt ze, als een soort mantra, steeds sneller en sneller, steeds weer dezelfde vier regels van een vergeten kinderliedje uit haar jeugd.
‘Gaat het nog?’ Ze opent haar ogen als ze onverwacht die hese stem bij haar oor hoort fluisteren. Ze knikt vol overtuiging en vraagt met haar ogen vol verlangen om weer door te gaan. Nog voordat ze de eerste regel van het liedje door haar hoofd heeft laten gaan, voelt ze al weer de eerste klap. Klappen die elkaar nu nog harder en nog sneller dan voorheen opvolgen. Ze heeft geen weet meer van haar omgeving. Haar ademhaling past zich automatisch aan, aan de snelheid waarmee het leer haar huid raakt. Haar billen, maar bovenal haar schouderbladen lijken in brand te staan. Haar lichaam trekt samen. Bijkomen na een klap is niet meer mogelijk en haar gekreun wordt intenser en intenser. Ergens in haar hoofd klinkt naast het liedje, nu ook een stemmetje dat het moet stoppen, maar ze drukt het woord ‘kanarie’ meteen weg. De klappen volgen zich nog sneller op, waarbij deze nu alleen nog maar op haar schouders terechtkomen. Het lijkt of de brand zich over haar hele rug uitbreidt. Dan ineens niets meer. Met haar ogen dicht wacht ze op de volgende slag, waarvan ze denkt dat ze het niet meer aan kan, maar waarnaar ze toch een intens verlangen heeft. Opeens, het duurt een moment voordat ze het beseft, vingers raken haar gezwollen lipjes, waarna ze heel snel een paar keer haar kutje in- en uitgaan. Het vocht sijpelt langs haar benen naar beneden. En net zo onverwacht als het is begonnen, stopt het. Ook nu voelt ze een verlangen naar meer.
‘Vond je het fijn?’ Ze opent haar ogen. Een hand gaat liefdevol over haar gezicht. Mooi rood gelakte nagels. Ze ziet het nu pas. Ze kijkt naar zichzelf. Haar gekromde armen. Haar borsten die door de zwaartekracht naar beneden bungelen. Haar voeten gestoken in de pumps. Haar van zweet doordrenkte lichaam. Antwoord geven is niet nodig. Haar polsen worden losgemaakt en voorzichtig gaat ze weer rechtop staan. Rechter dan ze ooit heeft gestaan. ‘Misschien tot een volgende keer.’ De handen, die ze al even heeft gevoeld, pakken nu haar gezicht vast. Rode lippen kussen heel even haar mond. ‘Dankjewel.’ Ze weet niet wat ze anders moet zeggen. De dame geeft haar nog een laatste glimlach voordat ze zich omdraait en wegloopt met de zweep in haar hand.
Had ze verwacht dat ze wat onwennig of vol schaamte om zich heen zou kijken, niets is minder waar. Haar blik is zelfbewust en zelfverzekerd en ze neemt de complimenten van de mensen om haar heen graag in ontvangst. Als Dave haar heeft bereikt, slaat ze haar armen om hem heen. Tranen rollen over haar wangen. ‘Dave, dit zijn tranen van geluk.’ Sterke armen tillen haar op en draaien haar in het rond, waarna ze haar lippen vol op die van Dave drukt. ‘Zullen we naar de dark room gaan?’ Het is de stem van Soraya, die ze helemaal was vergeten. Ja! Ja! Er is niets wat ze nu liever wil dan deze ervaring laten voortduren. Maar voordat ze kan antwoorden, is Dave haar voor. ‘Voor nu lijkt me deze ervaring even meer dan genoeg voor je.’ Zijn ogen zoeken de hare. ‘Maar de avond is nog zeker niet voorbij.’ Zou deze avond, die al haar al zoveel onverwacht mooie ervaringen heeft doen beleven, haar ook nog een vriend met benefits gaan geven? Een glimlach, een echte glimlach, verspreidt zich over haar gezicht.
Amelie
