Flexibiliteit gezocht

Maandag 13 maart

Met fikse tegenwind stampte ze op de fietspedalen om vooruit te komen. Ze wilde liefst geen seconde missen van de yoga les, omdat die op maandag door Tom werd gegeven. De gedachte aan hem gaf haar als het ware vleugels en bezweet en hijgend kwam ze om 17:59 de zaal binnen gelopen. Ze rolde haar matje uit vooraan zodat ze dicht bij hem kon zijn en ging zitten. Toen de deur om 18:00 open ging, schoten haar ogen die kant op, maar het was niet Tom die binnen kwam. “Tom zijn trein heeft vertraging, dus vervang ik hem vandaag”, hoorde ze tot haar frustratie.

Ze probeerde te ontspannen, maar tijdens de les bleven haar gedachten afdwalen. Hoe zou het zijn als ze samen met Tom in die stilstaande trein zou zitten. Ze zou proberen om bij hem te komen zitten, maar wat dan? Zou hij misschien tijdens het gesprek met zijn been het hare raken? Of zou ze misschien zelf haar hand op zijn been durven leggen? Of misschien zouden ze niet samen kunnen zitten, omdat de trein propvol andere passagiers zou zijn. In dat geval, bedacht ze, zouden ze dicht tegen elkaar aan in het gangpad kunnen staan. Misschien zou ze zich zelfs aan hem vast kunnen houden. En als de trein wat wild bewegend over de wissels bij het station zou denderen zou ze misschien zelfs met haar hele lijf kort het zijne kunnen voelen.

“Focus!”. Ze probeerde zichzelf bij de les te roepen en ook bij de vervangende docent mee te doen. Volgende week beter, dacht ze bij zichzelf, dan is hij er ten minste weer.

Maandag 20 maart

Ze wierp snel nog een blik in de spiegel voor ze de zaal inliep. Ze legde haar matje vooraan neer en wachtte vol verwachting tot Tom zou binnenkomen. Haar hart maakte een sprongetje toen ze hem zag. Hij kwam met een verende tred binnenlopen en groette iedereen vriendelijk. Toen zijn ogen op haar vielen, werd zijn glimlach nog net wat groter. Ze voelde hoe ze rood aanliep onder zijn blik en verlegen terug lachte.

Het was bijna twee weken geleden dat ze hem had gezien, en ze kon haar ogen nauwelijks van hem afhouden. Hij had volle lippen, met daaromheen een verzorgd baardje, een bril, en een flinke bos krullen die hij in een knot bijeen had gebonden. Het zou haar niets verbazen als hij naast zijn yoga lessen ook parttime als barista zou werken. Hoe zou het zijn als ze bij hem koffie zou bestellen? Zou hij dan een hartje maken in haar cappuccino? Is hij eigenlijk wel barista? Ze kon zich niet herinneren of hij ooit naar koffie had geroken. Ze boog voorzichtig richting hem en snoof zachtjes. Geen koffiegeur. Maar Tom rook wel bedwelmend lekker. Ze voelde hoe haar lijf reageerde en haalde nog een keer diep adem tot hij zich plotseling naar haar omdraaide. Ze schoot achteruit en probeerde onopvallend te zitten, maar hij keek haar recht aan en leek door te hebben wat ze aan het doen was geweest. Zou hij ook wel eens haar geur proberen op te snuiven als ze bij elkaar in de buurt waren, vroeg ze zich af? Als hij zo lekker rook voor haar, zou hij dan ook op haar feromonen reageren?

De les begon en ze deed zo goed mogelijk mee. Tom bewoog zo ontzettend soepel, en in een outfit die weinig aan haar verbeelding over liet. Ze probeerde de houdingen en ademhalingsoefeningen uit te voeren, maar merkte dat haar gedachten bleven afdwalen. Plotseling voelde ze Tom’s hand. Ze vergat te ademen en er leek in het universum even niet anders dan zijn hand. Op haar rug. Er ging een rilling door haar heen. Hij begeleidde haar beweging en hielp haar om in balans te blijven. Ironisch genoeg bracht juist zijn aanraking, haar tegelijkertijd uit balans. Hoe zou het zijn als hij zijn hand langzaam zou laten glijden over haar rug? Zou hij dan omhoog bewegen en haar strelen over haar rug, haar nek en haar haren om haar daarna te kussen? Of zou zijn hand eerder omlaag reizen en daar haar billen grijpen? Zou ze zien hoe hij stijf zou worden? Hoe zou hij reageren als zij met haar hand over zijn been omhoog zou gaan? Misschien zou ze door de dunne stof zelfs kunnen zien hoe stijf hij werd?

“Focus!”, maande ze zichzelf toe. Wees mindful. Ze ademde diep in en uit en probeerde met Tom’s hand mee te bewegen. Tom leek tevreden en liet haar rug los om een andere deelnemer te helpen. Ze voelde een enorme leegte toen hij haar losliet. Ze keek hem teleurgesteld na, terwijl hij van haar vandaan liep. Hij hielp de andere dame kort, en keerde daarna direct terug naar haar. Behoedzaam legde hij een hand op haar been om haar te ondersteunen. Ze had deze houding al vaker gedaan, en er eigenlijk geen hulp bij nodig, maar ze vond het allerminst vervelend. Ze bewoog richting hem en volgde de bewegingen van zijn hand terwijl hij de groep instrueerde over deze houding. Zou hij weten welk effect zijn aanraking op haar had? Zou hij net zo hunkeren naar haar als zij naar hem? Ze zou niets liever willen dan zijn flexibele lichaam tussen haar dijen. Verwachtingsvol keek ze op zij naar hem. Ze zag hoe hij aandachtig naar haar bewegende lichaam keek en wat ging verzitten. Vanuit haar ooghoek zag ze dat dit hem niet onberoerd liet.

De les vloog voorbij, waarbij hij haar eigenlijk nauwelijks losliet. Steeds was zijn warme hand zachtjes rustend op haar lijf. Ze genoot van het gevoel van zijn aanraking. Zou hij ook dromen van hun lijven tegen elkaar? Van de verkenningstocht over elkaars lichaam en de yoga poses die je met zijn tweeën kan doen? Om haar heen ruimde iedereen haar matje op. Hij trok met zichtbare tegenzin zijn hand terug van haar, en verzamelde zijn eigen spullen. Haar lijf gloeide waar hij haar had aangeraakt. “Tot volgende week!”, zei ze tegen Tom, terwijl ze naar buiten liep. Ze voelde tijdens het lopen hoe nat ze was door hem.

Maandag 27 maart

Vol spanning ging ze op haar mat zitten in de zaal. Toen Tom binnen kwam lopen, vonden hun ogen elkaar. Ze voelde hoe ze begon te glunderen. Ze kon niet wachten op de nieuwe yoga les.

Dashing Duvet