Helemaal alleen, toch?

Ik vind het heerlijk om te wandelen in de natuur. De rust en het groen zorgen ervoor dat ik me altijd heerlijk ontspannen voel na een wandeling. Omdat ik mijn werk flexibel in kan delen kan ik vaak wandelen op momenten dat de meeste mensen werken. Af en toe zie ik een vogelspotter of iemand die zijn hond uitlaat, maar je zou verbaasd zijn hoe stil het kan zijn op plekken die in het weekend druk bezocht worden. Omdat variatie en verrassing belangrijk zijn kijk ik vaak via Google Earth of er ergens groene gebieden of bossen te zien zijn, vaak zie je op de satellietbeelden vage afdrukken van wandelpaden lopen en dan weet ik genoeg. Ik stap in de auto, parkeer die ergens en ga op ontdekking. Want zo voelt het een beetje, niet de bekende en veel gebruikte routes, maar gewoon ergens de natuur inlopen en maar zien wat je tegenkomt.

Zo loop ik vandaag in een natuurgebied bij Strijensas, in de Hoeksche Waard. Mijn auto heeft een plekje op een parkeerplaats en vol goede moed duw ik het hek open. Het is echt een mooi gebied, beetje ruige natuur, veel water en vogels. Het voorste deel is wijds en open, langs de rivier meer bos en begroeiing. Ook deze keer is het rustig, voor mij rijdt nog een andere auto die ook parkeert, verder is het leeg. De vrouw die uit de andere auto stapt gaat vanaf de parkeerplaats gelijk het natuurgebied in, ik volg het geasfalteerde pad dat er rondom heen ligt. Als ik het goed heb gezien op Google moet ik verderop met een trekpontje het water over kunnen om zo in het bosachtige deel terecht te komen. De natuur is prachtig, er zijn honderden vogels te zien bij het water en verderop zie ik een kudde Schotse Hooglanders lopen. Aan het einde van het geasfalteerde pad draai ik richting het groen, fijn want asfalt vind ik niet heel charmant, al is het uitzicht nog zo goed. De overdaad aan asfalt wordt ruim gecompenseerd door de natuur waar ik terechtkom nadat ik met het pontje overgestoken ben. Ruig en wild, nog modderig van de regenval eerder deze week. Op sommige plaatsen moet ik even zoeken naar de juiste plek om te lopen om mijn schoenen niet helemaal vol te laten lopen. Achter de bomen aan mijn rechterhand zie ik de rivier, het zonnetje laat zich af en toe een beetje zien maar duikt weer snel achter de wolken. Ik geniet echt van de wandeling, de omstandigheden zijn prima zo.

Langzaamaan wordt het pad iets minder modderig, de begroeiing wordt ook minder, waardoor er wat meer zonlicht op het pad valt. Voor me zie ik een open plek met platgeslagen riet. Dat moet vast gebeurd zijn met het hoge water van een paar weken geleden. Ik stop aan de rand de van de plek en kijk om me heen, regelmatig kom ik reeën tegen tijdens mijn wandeling, zelfs een keer een vos. Een beweging aan de kant van het water trekt mijn aandacht. Een stukje verderop zie ik iemand staan. Ik zie dat het de vrouw is die ik bij de parkeerplaats ook al heb gezien, blijkbaar is zij via de andere kant gelopen. Ze staat stil en kijkt over het water, ze houdt haar telefoon voor zich met gestrekte arm. Zeker selfies aan het maken denk ik als ik verder loop.

Als ik dichterbij kom en nog een keer kijk stop ik, langzaam dringt tot me door wat ik zie. Ze maakt inderdaad foto’s van zichzelf, maar wel speciale foto’s. Ik zie namelijk dat ze met haar vrije hand haar bovenkleding opzij trekt en ondanks de afstand tussen ons zie ik duidelijk haar blote borsten. Als vanzelf doe ik een paar stappen terug tot ik achter een sprieterig bosje kom te staan. Een vreemd gevoel kruipt door mijn lijf als ik kijk hoe ze foto’s van zichzelf maakt. Ik voel opwinding als ik naar haar mooie borsten kijk, maar ook schaamte omdat ik sta te gluren. Zal ik doorlopen? Of omdraaien? Of misschien kan ik beter wachten tot ze klaar is. Als ze me ziet is dat misschien erg ongemakkelijk. Terwijl verschillende gedachten door mijn hoofd schieten blijf ik naar haar kijken. Ze heeft de telefoon weggestopt en is op het bankje gaan zitten. Op het water komt een groot vrachtschip voorbij. Zou de schipper haar ook zien zitten? Ze kijkt wel naar de boot.

Misschien is dit een goed moment om door te lopen, ze zit met haar rug naar het pad. Maar iets maakt dat ik wacht en naar haar blijf kijken. Ik trek mijn hoofd terug als ik haar om zich heen zie kijken, volgens mij heeft ze me niet gezien. Wat er dan gebeurt maakt dat ik besluit te blijven staan. Ik zie namelijk dat ze haar broek losmaakt en een hand tussen haar benen schuift. Ik bedenk me dat dit toch wel een van de mooiste en opwindendste stukjes natuurschoon zijn die ik ooit heb gezien en voel hoe zich in mijn kruis iets begint te roeren. De bank heeft geen rugleuning, ik zie hoe de vrouw zoekt naar steun als ze wat onderuitzakt en haar benen spreidt. Mijn opwinding stijgt als ik haar hand zie bewegen tussen haar benen, ik kijk even om me heen en besluit dan om de vrouw te volgen in haar bewegingen. Ik maak mijn broek los en schuif een hand in mijn boxershort. Hoe je in zo’n korte tijd kan veranderen van een brave wandelende burger in een glurende masturbeerder weet ik niet, maar ik vind het zo opwindend om te zien dat ik niet kan stoppen.

Als de vrouw nog een keer om zich heen kijkt twijfel ik weer of ze me ziet staan. Maar als ik zie hoe ze op haar rug op het bankje gaat liggen weet ik dat het niet uitmaakt of ze me heeft gezien of niet. Als ze me al heeft gezien vindt ze het blijkbaar geen probleem dat er iemand staat te kijken. Terwijl de vrouw zichzelf vingert en met haar andere hand haar borsten kneedt trek ik mijn lul uit mijn broek en ruk eraan alsof we een wedstrijdje doen. Aan haar bewegingen te zien heeft ze niet veel meer nodig om klaar te komen en ook ik voel mijn hoogtepunt naderen. Gespannen kijk ik toe hoe de vrouw haar heupen stotend omhoog beweegt. Nog een paar snelle rukken en ik voel het zaad met kracht uit mijn lul spuiten. Tegelijkertijd met een onbekende vrouw kom ik klaar, in een natuurgebied, glurend, masturberend. Dit is één van de meest geile dingen die ik ooit gedaan heb. De laatste druppel zaad glijdt nog langs mijn eikel als ik mijn stijve lul terug in mijn broek duw, de vrouw draait zich om en gaat weer zitten. Als ik zie dat ze gaat staan, kijk ik om me heen. Een lichte angst maakt zich van me meester. Als ze nu mijn kant oploopt ziet ze me alsnog staan en mijn lul tekent zich nog keihard af in mijn broek. Terwijl de vrouw haar kleding dichtknoopt blijf ik achter het bosje staan. Ik probeer onzichtbaar te worden en prevel een schietgebedje dat ze de andere kant oploopt.

Tot mijn grote opluchting gaat ze inderdaad weer terug in de richting waar ze vandaag gekomen was. In haar hand heeft ze haar telefoon. Zou ze iemand een bericht sturen waarin staat dat ze zichzelf net heeft gevingerd op een bankje in een natuurgebied? En dat ze is klaargekomen terwijl iedereen haar kon zien? Wie zou het dan zijn, haar vriend of haar man? Ik voel een steek van jaloezie, de gedachte dat je vrouw dit doet en jou dan ook nog een verslag stuurt met tekst en foto’s? Zo’n vrouw wil toch iedereen?

Ik wacht tot de vrouw helemaal uit het zicht is voordat ik weer verder durf te lopen. Aandacht voor de natuur om me heen heb ik niet meer. De natuur zit in mijn hoofd, vingerend op een bankje met een hand om haar ronde borsten.

Lajero