Hittegolf in september – deel 2

De zon schijnt uitbundig wanneer ik wakker word. M is al een poosje op; mijn lieve maatje heeft me laten slapen! De picknicktafel vlakbij onze tent staat gedekt voor het ontbijt. Met pretoogjes kijkt hij toe hoe ik nog wat suffig uit de slaapcabine kruip. “Wat dacht je van een fruit omelet?” Even later zit ik in mijn hemdje en pyjamabroek naast hem op de houten bank. Ik vouw mijn handen tussen m’n benen; de ochtendfrisheid is nog niet helemaal verdreven. “Wacht, ik geef je m’n fleece!”, zegt M. Ik glimlach. Wat is hij zorgzaam! In werkelijkheid voel ik me beschaamd door de herinnering aan vannacht. Nu, bij daglicht, lijkt het haast onmogelijk dat hij niets heeft gemerkt. Terwijl het sizzelen in de pan een heerlijke geur verspreidt, wacht ik gespannen op een aanwijzing. Hij lijkt echter volledig in beslag genomen door het MTB avontuur en beschrijft enthousiast de route voor vandaag. Als hij me betrapt heeft dan weet hij het goed te verbergen.

’s Middags zitten we in onze vouwstoelen aan het water. Het is ruim dertig graden; niet alleen hier, maar bijna overal in Europa. Ik draag enkel een sport-bh en een shortie (de enige in het stapeltje slipjes dat ik heb mee gegrist). Daarstraks hebben we onze bikes schoongespoeld en heb ik M geholpen met het uitwassen van zijn kleding: bij een domme actie heeft hij vanochtend een duik genomen in een beekje! Gelukkig heeft hij alleen zijn arm bezeerd… en heb ik er een filmpje van. De vanzelfsprekendheid waarmee we naast elkaar zitten in alleen ons ondergoed (hij in een fitness shirt en boxershort) brengt me even van mijn stuk. Het verbaast me hoe snel we alles normaal vinden. Weliswaar stond M in een douchehokje toen hij zijn vieze fietsbroek uittrok en aan mij doorgaf, maar dat ging gewoon door de open deur. Ik hád kunnen kijken als ik had gewild (en gedurfd). Zonder dat we het zijn, gedragen we ons als een stelletje. Het slapen onder één tentdak maakt blijkbaar dat je grenzen moeiteloos opschuiven. De uitzonderlijke septemberhitte helpt daar ongetwijfeld aan mee, maar toch. M zit hier in een nogal aftekenende, zwarte boxer (zo’n merkloze short uit een 8-pack van de discountwinkel; blijkbaar heeft hij, net als ik, gepakt wat vooraan in de kast lag). Wat nog ontbreekt is, dat hij straks zijn tanden poetst terwijl ik naast hem op de wc zit te plassen! Dat je hier zo gemakkelijk elkaars intieme cirkel binnenstapt, dat had ik vooraf niet voorzien. Het maakt dat ik me licht voel in m’n hoofd.

“Voor jou ook een?” Wanneer M opstaat om uit de Amblève twee biertjes op te vissen, volg ik hem met mijn ogen. Als vanzelf dwaalt mijn blik naar zijn billen. Hij had net zo goed niets aan kunnen hebben: het elastische textiel accentueert elke ronding en beweging! Als hij terugloopt probeer ik niet te staren naar de inhoud aan de voorzijde die lichtjes mee hupt bij elke stap. M lijkt iets kleiner geschapen dan mijn lief maar ik zie ‘m nu natuurlijk in… waar zit ik in hemelsnaam aan te denken! De man met de biertjes lijkt zich dat ook af te vragen als hij me grinnikend een flesje aanreikt. “Lekker koud!”, verzekert hij. Pas vanavond, wanneer we terugrijden naar de camping, zal het me te binnen vallen wat onze relatie hier toch niet helemaal echt maakt (behalve geen seks): we hebben geen fysiek contact. We knuffelen niet, we lopen niet gearmd. We vermijden zelfs dat onze vingers elkaar raken als we elkaar iets aangeven… Dit valt nu des te meer op als ik denk aan onze zaterdagse hugs. Maar misschien is dit wel ons respect voor de thuisblijvers, al vermoed ik dat we allebei ook een beetje bang zijn.

’s Avonds op een terrasje in Aywaille plaag ik M met het blooperfilmpje. Ik voel me op een verwarrende manier flirterig in mijn daarstraks gekochte outletjurkje. Het zal er mee te maken hebben dat ik een beetje aangeschoten ben, én dat mijn sport-bh niet matchte met de spaghettibandjes (en nu bij m’n shirt en legging in de jeep ligt). Het wordt nog verwarrender als op het terras naast ons een giechelend groepje vriendinnen de Seb Wilder aan mijn tafeltje spot en ik vervolgens denk: “Spijtig voor jullie, maar hij is hier dus met mij!” Terug op de camping volgt nog een glas wijn onder de sterrenhemel. Rond half twaalf is de vanzelfsprekendheid van vanmiddag even uit beeld als ik op het toilet mijn shortie weer omruil voor een slipje en tegelijk alvast mijn pyjamabroek aantrek. Tijdens mijn handwasje voor de spiegel stel ik vast dat het best een decent jurkje is. Mits ik er iets onder draag.

Zodra ik denk dat M slaapt, begin ik met spelen. Al snel blijkt dat ik me heb vergist. Terwijl ik ongeduldig wacht tot het woelen naast me ophoudt, dommel ik weg. Later die nacht, wanneer ik wakker word omdat ik naar de wc moet, ben ik nog steeds geil. Ik hoef weinig moeite te doen om tot een hoogtepunt te komen. Hijgend kom ik klaar.

“Mijn arm hield me uit m’n slaap…”, laat M zich ontvallen wanneer we de tweede ochtend aan het ontbijt zitten. Het is opnieuw een stralende dag en de temperatuur loopt snel op. Als zijn ogen even afdwalen word ik eraan herinnerd dat er geen pads in mijn slaaphemdje zitten. Onwillekeurig frunnik ik wat aan m’n halskettinkje, daarbij vergetend dat er niets is dat hij gisterenavond al niet heeft kunnen zien. “Had me maar gewekt…”, zeg ik zo achteloos mogelijk, maar mijn hart slaat een paar slagen over, “… ik heb pijnstillers bij me.” M glimlacht vertederd. “Je sliep zo lekker. Maar als je ze nu voor me hebt?” Terwijl ik opsta om mijn toilettas te pakken voegt hij grinnikend toe: “Wat kun jij lief snurken, meisje…”

We merken al snel dat het veel te warm is voor een uitdagende route en besluiten om een stukje af te snijden. Eerlijk gezegd vind ik het nietsdoen langs de Amblève minstens zo leuk. Kort na het middaguur zijn we weer terug op de camping. “Life is beautiful!”, concludeert M terwijl hij liggend in het gras zijn armen strekt. Boven de band van zijn boxershort (nummer 3 of 4 uit het uit het 8-pack) pieken een paar kortgeschoren wimperhaartjes. “Te veel informatie!”, denk ik stiekem. Mijn reptielenbrein denkt anders en komt met een suggestie voor het volledige plaatje. Voor de zekerheid trek ik de pijpjes van m’n shortie recht wanneer M even is afgeleid. Ik realiseer me nu dat mijn sportondergoed, voor mij vooral praktisch en allesbehalve verleidelijk, voor hem net zo informatief moet zijn. “Wel jammer dat we vandaag niet alles hebben kunnen doen…”, zeg ik haastig. “Vind je?” grijnst M, “In juni hadden we er nog veel sneller genoeg van. De meeste tijd lagen we, net als nu, met een biertje aan het water!” Ik kijk hem vast erg dom aan want hij lacht breeduit. “Hoe moest ik het anders brengen? Als ik had gezegd: ‘Zonnen in je behaatje en wijn onder de sterren’ hadden ze ons nooit laten gaan!” Ik lach met hem mee. Ik moet bekennen dat ik me van dit weekend een heel andere voorstelling had gemaakt: van gepuf op modderige trails en kleumen in mijn slaapzak terwijl de regen op het tentdoek klettert. Nu beleef ik dit tropisch feestje met M die me heerlijk verwent met zijn aandacht! In een opwelling doorbreek ik ons taboe en knijp even in zijn hand.

We keren vroeger terug uit Aywaille om bij de tent van onze laatste avond te genieten. Vanuit onze vouwstoelen kijken we toe hoe na half negen langzaam de duisternis invalt. Ik voel me onrustig en afgeleid: ik moet goed opletten om niets te missen van wat M vertelt. Ditmaal is ons gesprek intiemer. Mijn maatje doet een tot dan toe gesloten boekje open over het gebrek aan liefde in zijn vorige relatie. En dus ook aan seks, al zegt hij het niet met zoveel woorden. Veel te haastig flap ik er uit dat mijn verlangens ook niet altijd matchen met die van mijn lief, maar dat ik… nou ja… Er valt een stilte. Ik kan mijn tong wel afbijten! Ik probeer te begrijpen wat er gebeurt. Ik voel me koortsig door M’s aandacht. Zijn warmte, zijn nabijheid en wat dit met me doet… heb ik mezelf voor de gek gehouden? “Zou je met hem naar bed willen?” had mijn lief woensdagnacht onverwachts gevraagd. Ik had het veilig verstopt; ik was de laatste die het zag. “Kus me”, had ik hem toegefluisterd. Wat ik heb weggedrukt… M leest het in mijn ogen, ik verberg het slecht achter m’n paniek. Ik ken mijn grenzen, ik vertrouw hem! Het is oké, meisje. Hij spreekt het niet uit maar zijn lieve grijns vertelt het me. Ik duw het jurkje tussen m’n dijen, klem mijn knieën tegen elkaar. Ik probeer te glimlachen, maar tril over mijn hele lichaam. Kus me.

We blijven verstandig. M’s relaxedheid kalmeert me; mijn hartslag zakt langzaam terug naar normaal. Fluisterend openen we een tweede fles wijn. Rond middernacht besluiten we dat het bedtijd is. Ik maak er ditmaal geen punt van om me naast M in de voortent uit te kleden. Ontremd door de alcohol maak ik nogal omstandig mijn staart los terwijl ik in m’n slipje sta. Als onze blikken elkaar kruisen en M als eerste wegkijkt, heb ik onmiddellijk spijt. Ik probeer het goed te maken door gearmd met hem naar het toiletgebouw te lopen. In onze pyjama’s poetsen we onze tanden. Nu pas merk ik dat ik voortdurend geeuw. Mijn activiteiten van de vorige twee nachten breken me op. Als ik op de wc zit (met de deur dicht) zie ik dat ik alweer nat ben. Maar dit keer komt het er niet meer van. Ik lig nog niet op mijn luchtbed, of ik ga out.

Ik word wakker wanneer M zo zachtjes mogelijk zijn slaapshirt uittrekt. Ik weet niet hoe lang ik geslapen heb. Het is benauwend warm in de tent. Ik lig half uit mijn slaapzak, met mijn handen gevouwen tussen mijn benen. Ik houd mijn ogen gesloten en doe alsof ik slaap. Ik hoor hoe hij weer gaat liggen en de slaapzak onder zich recht trekt. Vervolgens blijft het een tijdlang stil. Ik weet echter dat hij klaarwakker is. Zo overtuigend mogelijk probeer ik mijn slaap-act op te voeren.

Als ik hem, na wat een eeuwigheid lijkt, zachtjes hoor bewegen, durf ik even door mijn wimpers te gluren. Ik lig gekromd met mijn hoofd gebogen waardoor ik zijn gezicht niet kan zien. Hij ligt op zijn rug op zijn matje. Wat heeft hij jaloersmakende sportschool-abs! Het geluid dat ik zojuist hoorde, was het naar beneden schuiven van de sweatpants die hij als pyjamabroek draagt. Mijn hart klopt in mijn keel als ik zie hoe hij zichzelf door het textiel van zijn boxershort aanraakt. Ik heb grote moeite om mijn ademtempo normaal te houden. Ik weet niet of ik dit mag zien! Ik sluit mijn ogen weer, maar zijn masserende handpalm blijft op mijn netvlies staan. Na nog een eeuwigheid durft hij het aan om zijn boxer naar beneden te schuiven. Stiekem gluur ik nogmaals. Een beetje verrast zie ik dat hij niet helemaal stijf is. Werkt de angst om betrapt te worden bij mannen hetzelfde als het niet kunnen plassen naast een vreemde? Terwijl M zichzelf begint te strelen stel ik vast dat mijn reptielenbrein me vanmiddag het juiste plaatje voorspiegelde. Zijn vingertoppen volgend voel ik in gedachten het ineengekrompen zakje van mijn lief, woensdagnacht, toen mijn zoenen hem in uiterste staat van opwinding hadden gebracht. Dezelfde opgewondenheid lijkt zich nu van M meester te maken. De huid die langzaam terugschuift als hij zwelt en groeit; de kleine schokjes waarmee hij zich opricht… al snel wordt duidelijk dat mijn eerdere inschatting van de grootte hem tekort deed.

Als M zijn erectie met rechts omvat heb ik genoeg gezien. Ik verbeeld me hoe hij langzaam zijn hand op en neer beweegt. Ik open mijn mond om meer zuurstof binnen te krijgen. Ik voel de spanning in mijn eigen lichaam, klem mijn polsen tussen mijn bovenbenen. M hijgt nu hoorbaar. Hij lijkt zich, net als ik in de afgelopen nachten, steeds minder zorgen te maken dat hij wordt betrapt. Zachte tikjes van huid op huid verraden het tempo waarmee hij masturbeert. Met het stijgen van zijn opwinding neemt zijn snelheid toe. Waaraan denkt hij nu? Ben ik zijn fantasie? Ik heb hem uitgedaagd: met mijn voorzichtigheid, met wat ik nauwelijks bedekt liet. Met wat ik stiekem deed (maar niet stiekem genoeg?). Ik weet het zeker: ik zit in zijn hoofd. Zijn ademhaling schokt als zijn hoogtepunt zich aankondigt. Zijn strakgespannen buik, de krampachtig bewegende hand als hij komt; ik hoef niet te kijken om het te zien. Hoe de aderen in zijn hals opzwellen als hij, met korte rukjes en onderdrukt gesteun, zijn sperma over zijn buik spuit. Uhh… Uhh… Nog eens. Close-up beelden van mijn lief’s ejaculatie vloeien samen met die van M’s ontlading.

Ik heb niet door dat ik de laatste seconden met hem heb mee gekreund. Enkel door mijn vulva ritmisch tegen mijn onderarm te duwen (iets wat ik sinds mijn veertiende niet meer heb gedaan) kom ik op vrijwel hetzelfde moment. Een tijdlang lig ik te luisteren naar wat lijkt op een poging tot synchroon hijgen. Ik zeg niets. Ik durf al helemaal niet in zijn richting te kijken. Langzaam glijd ik weg in een weldadige loomheid. Even vraag ik me af of we nu wel of niet gezamenlijke seks hebben gehad. Ik besluit dat, voor wat we deden, het geen verschil zou hebben gemaakt wanneer we in twee tenten hadden geslapen. Het is dus ieder voor zich geweest… Naast me hoor ik hoe M zachtjes zijn shirt gebruikt om zich schoon te vegen en daarna zijn boxer en pyjamabroek optrekt. Een van ons valt uiteindelijk het eerst in slaap; ik kan niet zeggen wie.

De volgende ochtend lijkt M zich evenmin bezwaard te voelen. Bij het ontbijt, en later op de bike, valt het me op hoe lief we zijn voor elkaar. We voeren nog steeds dezelfde onschuldige gesprekjes maar voor mij is het duidelijk: dit MTB uitstapje heeft ons alleen maar dichter bij elkaar gebracht. Tijdens de terugrit dommel ik weg op de passagiersstoel. Als we aan het einde van de middag weer thuis zijn en op het balkon van ons appartement samen met mijn lief nog een biertje drinken, voel ik me strangely out of place. “Vertel hem maar niet hoe vaak je buiten adem was”, grijnst M, als hij ziet hoe zijn beste vriend knuffelig een arm om me heen legt, “… anders mag ik je nooit meer meenemen!” Ik voel dat ik bloos. “Echt waar, je deed het geweldig, meisje!” zegt hij wanneer hij me bij het afscheid (eindelijk!) een hug geeft. “Zaterdag weer!” beloof ik hem, terwijl ik weet dat hij iets anders bedoelt. En dat hij weet dat ik dat weet.

Kate