Ik heb bij een postorderbedrijf mezelf getrakteerd op een tiental nieuwe leuke, zachte, sexy, gekleurde slipjes. Je weet hoe dat gaat, in de online catalogus snuffelen, kiezen, vergelijken, kleuren- en matenbeschikbaarheid opzoeken, bestelkaart invullen en… SEND. En dan enkele dagen wachten tot de postbode met het pakje langskomt.
Deze morgen heb ik lang geslapen, ’t was na 10 uur, en ik had net – in pyjama nog – mijn yoghurtje en koffietje op. Ik ga badkameren: douchen, tanden poetsen, haren doen. En dan met mijn pyjama in de hand, naakt dus, naar mijn kamer, om mijn bed heen, tot vlak aan het raam tegen de straat, naar mijn kant van het bed, om me aan te kleden.
Netjes alles op bed klaarleggen: slipje, beha, hemdje, sokken, broek, shirt. Nog steeds naakt, vlak voor mijn raam, om dan dat alles één voor één aan te doen.
Ik sta dus tussen mijn bed en mijn venster en pik mijn slipje op om het aan te trekken, als de auto van de postbode rakelings voor mijn huis rijdt en stopt.
Eigenlijk weet ik niet of ik, door het witte gordijntje dat strak gespannen voor mijn venster hangt, van de straat kan gezien worden, laat staan. Maar ja, niets aan te doen, die man stapt uit, steekt enkele dingen in de brievenbussen vlakbij, neemt dat pakje beter vast om de naam te lezen, kijkt op naar de gevel, en dus naar mijn raam, draalt even, en stapt op de bel af. Even zoeken, juiste naam, en… rrrrriiiiinnnnng.
Daar sta ik dus, met één been in een slipje en verder naakt, en ik moet, van de postbode, aan mijn voordeur, mijn pakje met meer sexy slipjes aannemen. Wat nu?
Ik hink, één been in en één been langs mijn slipje, langs mijn bed naar mijn kamerdeur die vlak naast mijn voordeur is, en grijp naar mijn badjas. Ondertussen roep ik door de deur naar de postbode: “Momentje, ik kleed me eerst even verder aan.”
Zonder aarzeling in zijn stem antwoordt de postbode: “Ja zeg, ik heb geen tijd om daarop te wachten, hoor.” Ik laat dus mijn badjas achter de slaapkamerdeur aan zijn haak, ga gauw achter de voordeur staan, doe deze open en steek mijn halve hoofd door de spleet van de deur en steek mijn hand vooruit, terwijl ik zonder nadenken zeg: “Ha, mijn nieuwe pakketje mooie slipjes!”
Dat was natuurlijk te veel gezegd, mijnheer de postbode had ineens wel tijd, trok zijn voorwaarts gestoken hand met mijn pakje sexy slipjes even weer in en stootte toen ermee tegen mijn voordeur.
Daar was ik niet op voorzien, en ik verlies even mijn evenwicht en bots zo pardoes, in heel mijn nakie met één been in mijn slipje, tegen de postbode, die zichzelf wilde trakteren op een mooi plaatje, of meer.
Tijdens het verschijnen van een brede grijns op zijn gezicht en het schaamrood op dat van mij, flitst er door mij heen: “Ho, die wil betaald worden voor het pakje slipjes? Nee, kan niet, ‘k had ‘betalen 10 dagen na ontvangst met overschrijving’ aangekruist. Wat wil die dan?”
Een fractie later is het overduidelijk wat mijnheer de postbode wil. Hij gooit zijn postzak over zijn hoofd los en laat die vallen op de grond, nu al helemaal binnen in mijn gang. Hij duwt mijn voordeur toe terwijl hij zijn jas open knoopt en mij achterna komt. Aja, ik was naar mijn kamer aan het hinken met één been in een slipje en verder poedelnaakt, om alsnog mijn badjas te pakken en aan te doen.
En ja inderdaad, blijkbaar bewijst hij hiermee de legendes over postbodes die zich te goed doen aan huisvrouwtjes op hun ochtendronde. Ik ben zo’n huisvrouwtje, dat midden op de ochtend gewoon thuis is en een onaangekondigde postbode aan de deur kan krijgen voor een beurt.
Ik overzie de situatie en besef hoe ik er mijn voordeel uit kan halen door de rollen om te draaien. Ik houd stil, laat nu het slipje los zodat het onmiddellijk rond mijn voet valt en stap eruit, in zijn richting, en fluister: “Kom binnen, kan ik u iets aanbieden? Glaasje fruitsap, koffietje, of mag het iets meer zijn?” en ik grijns en kronkel nu met mijn hele naakte voorkant onder zijn ogen en voor zijn volle postuur in uniform.
“Euh… iets meer?” stamelt Louis (ik zal maar Louis zeggen, ik vind dat die naam past bij meneer in functie en in uniform), die nu duidelijk overweldigd is door mijn regieswitch en zich niet comfortabel lijkt te voelen in het moeten afgeven van zijn ‘beslissingen en handelingen’, die hij – of zou het niet? – toch wel vaker heeft geoefend bij vrouwen aan de deur.
“Postbode, lust u geen huisvrouwen dan? Ik kreeg de indruk van wel, namelijk”, zeg ik. Ik heb geen extra aanmoediging meer nodig, en ik begin hem uit zijn uniform te pellen, hij nog steeds bevroren en beduusd, en niet gelovend wat hem overkomt.
“En? antwoord je niet? Lust je me, of zal ik toch een fruitsapje halen?”, vraag ik. Aangezien hij nog steeds niet bij zijn positieven was en niet reageerde op het uitkleden, ging ik, mijn volle naaktheid, door met laagje per laagje weghalen op mijn lekkere, maar – door het omdraaien van de rollen – schuchtere bink.
Als we even later allebei in onze volle naaktheid naast mijn bed staan, wordt Louis weer de stoute Louis die de huisvrouwtjes lust, en grijpt hij me bij mijn lenden en draait me een halve slag rond. Dat zint me wel, zo kan ik mijn kont tegen zijn wakker geworden paal aanschurken, en ik neem weer de leiding.
Ik stap enkele stappen achterwaarts, duwend met mijn derrière tegen hem aan, en hij valt achterover op de rand van mijn bed en plant zijn twee handen aan weerskanten achter naast zich. Zo komt zijn parmantig opgerichte ondervoorkant als presentje naar mijn rugkant toe. Ik zoek gulzig in mijn nachtkastje naar een vergeten achtergelaten hoedje en rol het hem aan, en ik spies me zonder verder nadenken vast op zijn grote en opgerichte zuil, en grijp tegelijk zijn heupen, achter me, beet. Ik zit op zijn schoot, zijn pik dus diep in mijn niet voorbereide grotje.
Nu is Louis helemaal van slag, zo’n bazige wilde poes die hem pakt in plaats van dat hij de katjes knijpt, nu en dan, hier en daar, op zijn jarenlange ochtendlijke ronde. Ik voel me de koning te rijk, pomp stevig op mijn veroverde paal, en kijk vermanend achterom, in Louis’ ogen, dreigend dat hij nu mijn spelletje niet mag verpesten door gauw gauw klaar te komen. Maar… te laat, die strak spannende, te keer gaande, nog niet natte poes is hem te veel. En krijsend spuit hij zich na enkele van mijn nijpende stoten leeg.
Boos geworden, helemaal ontdaan door mijn verlies, haal ik me nu van hem af en grijp in de onderste lade van mijn nachtkastje, op zoek naar mijn black beauty. Hij ontsnapt zo onder me vandaan, maar ik grijp zijn nekharen beet en duw mijn super-nep-man in zijn hand.
“Als straf omdat ik nog niets aan je gehad heb, mag je me nu bedienen met mijn favoriete speeltje, mijn negro-super-nep-pik, en zal je jezelf terwijl weer warm rukken voor een vernieuwde poging postbodensex daarna, snappie?”
En zo helpt Louis me, in een rondje superdeluxe voorbereiding met mijn black beauty klaar. En dit met de afgedwongen belofte om aansluitend een uitgebreid ritje te paard op mijn postbode Louis te krijgen.
Hij zal het zich niet beklagen, dat hij zich bij mijn voordeur naar binnen geholpen heeft en zich tegen mijn volle nakie aangegooid. En ik ook niet.
Aan huis geleverde slipjes met een portie postbodensex, wat moet een alleenstaande huisvrouw midden op de ochtend nu nog meer hebben om een doodgewone doordeweekse dag tot een feest te maken?
Slap verhaal.