It was a joyfull ride
Hoe zou het zijn als jij mij in het bijzijn van je vrouw verwent?
En ik haar vertel hoe goed je bent?
Zouden we er samen van kunnen genieten in stilte, kijkend naar elkaar hoe we genieten?
Ik als een +1.
Een soort introducé.
Als een eindgala, waarin ik mijn mooiste jurk aantrek en jij vraagt me mee.
Jij vraagt me wat ik fijn vind.
Nou, ik kan je vertellen dat dat is hoe jij mij bemint.
Je weet wat je doet.
En wat je doet, dat doe je goed.
Je vrouw is er immers getuige van.
En dat getuigt van lef.
Velen bewandelen het pad, maar zijn de stap snel verleerd.
En kunnen het kleine niet eren, dus zijn het grote ook niet weerd.
Hmm, ik geniet ervan hoe je naar mij staart, mijn lichaam bewandelt met je ogen en de stappen steeds kleiner maakt, om stil te staan bij de mooie dingen, de rondingen in het leven, waarvan vele zullen zingen.
Je strijkt je ogen neer, zodat ik neer kan strijken bij het moment om mezelf te laten gaan.
De klanken die daaruit voortvloeien zullen je versteld doen staan.
Ik zing de sterren van de hemel en de hemel valt als in wit licht.
Wit licht, waarin een stem doet opbloeien en waarvan vele, vele wateren zullen vloeien.
We baden ons in een water en onze lichamen vloeien ineen.
Zo diep, dat we voelen welke diepte in ons verscholen ligt.
We gaan kopje onder.
En komen pas weer boven wanneer we genoodzaakt zijn het water te verlaten.
Wat bliksem en gedonder.
Mijn lichaam in extase.
Mijn hoofd in de wolken.
En een lichtflits heeft me doen ontwaken.
It was a joyfull ride.
Vraag dat maar aan mijn laken.
Definefinelines
