Koorrepetitie (1)

Er was iets veranderd. Het was gebeurd tijdens de laatste koorrepetities. Sinds mijn prille jeugd hield ik al van zingen. Ik zat dan ook bij een koor. Een gemengd koor dat werd geleid door Yohan. Vele jaren zette hij zich al in voor dit koor. De muziek was zijn passie. Dat zei hij tenminste altijd. En hoewel hij zich altijd een beetje in een soort vaderfiguurrol manoeuvreerde was hij een leuke en populaire dirigent die het beste in ons naar boven probeerde te krijgen. Alle jongens en meiden deden hun best tijdens de wekelijkse repetities en de vele optredens waarbij we onder andere liederen van Bach en Händel ten gehore brachten.

Maar, er was iets veranderd. De sfeer tussen ons was anders geworden, leek het. De laatste tijd was het alsof zijn blik steeds vaker bij mij bleef rusten tijdens het zingen. Bij iedere ademteug om een nieuwe klank te produceren leken zijn ogen mijn naar voren gerichte borsten te onderzoeken. Of, was het allemaal verbeelding? Kwamen deze gedachtes alleen maar voort uit mìjn verderfelijke fantasie! Wìlde ik dat hij naar me keek? Tijd voor een test, besloot ik.

Voor de volgende repetitie koos ik ervoor om een iets te klein wit bloesje aan te trekken. Zonder bh bovendien. Het was een fijn gevoel om mijn tepels tegen de dunne doorschijnende stof te voelen.

Ik was iets te laat. Expres, zodat ik de aandacht nog meer zou opeisen. Ik had moeten rennen en zweette een beetje. Gehaast snelde ik me het voormalige schoolgebouw binnen dat nu diende als muziekschool. Het repetitielokaal bevond zich op de begane grond achterin het gebouw. Omdat het een hoge ruimte was met grote ramen aan één kant had het een prachtige akoestiek en was dan ook ideaal voor de koorrepetities. Verontschuldigend huppelde ik vrolijk met een veelbetekenende blik, voor hem langs, naar mijn plaats op de eerste rij. Een aantal jongens grinnikten en hoorde ik daar niet zachtjes achter me sissen; ‘tsss, de slet’.

De repetitie was waardeloos naar mijn idee. Yohan leek me wat nerveus. Of was ik het die nerveus was. Waren zijn blikken voor mij nou verbeelding? Ik dacht hem te zien loeren naar mijn op en neer gaande boezem. Zeker van mijn zaak was ik daarentegen niet helemaal. Natuurlijk zoog ik mijn longen vol extra lucht! Natuurlijk streek ik met mijn hand even over een borst terwijl ik lonkend naar hem keek! Op zijn voorhoofd parelden wel wat zweetdruppeltjes. Ik wilde weten of hij me nu begeerde of niet en nam het besluit verder te gaan dan ik eigenlijk van plan was geweest.

De spanning in mijn lijf werd bijna ondraaglijk bij het einde van de repetitie. Durfde ik? Mijn map met bladmuziek die ik maar niet op orde scheen te krijgen liet ik ‘per ongeluk’ uit mijn handen vallen. De losse bladmuziek verspreidde zich als een waaier over de tegelvloer van de repetitieruimte. Oh, wat cliché en doorzichtig. Ik treuzelde met opruimen zodat Yohan en ik als laatste achterbleven. ‘Wil ik hem?’, spookte het door mijn weke verstand.

Ik zat op mijn hurken om de blaadjes op te rapen. Als eerste verbrak hij de stilte. ‘Moet je niet naar huis, Bellefleurtje?’. Bellefleur- tjé, schoot het even door mijn hoofd. Ik richtte mij op, langzaam, want ik gunde hem een blik op mijn tintelende lichaam. De map liet ik op de grond liggen. ‘Nee, ik heb nog wel even de tijd’, en hield mijn hoofd een beetje schuin. Was ik zo duidelijk genoeg? Hij schraapte even zijn keel. Er was een afstand van ongeveer twee meter tussen ons. Wat zou er door hem heen gaan?

Nu was ik het die de stilte verbrak. ‘Wil je mijn tietjes zien?’, vroeg ik plotseling met mijn liefste stem. Ik schrok van mezelf. Kwamen die woorden uit dat lijf van mij?. Dat lijf waar de adrenaline en lef bezit van namen? Tietjes! Dat woord had ik gebruikt. Het klonk kinderlijk, tegelijkertijd vulgair en opwindend.

Zonder zijn antwoord af te wachten begon ik de knoopjes van mijn bloesje verder open te maken. De gesloten knoopjes werden om de beurt uit hun knoopsgaatjes bevrijd. Ondertussen bleef ik hem vanonder mijn wimpers aankijken. Met mijn tong likte ik mijn lippen. Het bloesje gleed van mijn armen. Daar stond ik voor hem met ontbloot bovenlijf. Ik woog mijn borsten in mijn handen en maakte zacht masserende bewegingen waarbij mijn duimen af en toe mijn tepels streelden. Hij keek ademloos toe.

‘Volgens mij zou jíj ze ook wel eens willen aanraken, is het niet?’, zei ik een beetje brutaal. Uitnodigend deed ik een stap naar voren. ‘Ja’, was het enige antwoord. Ik pakte zijn handen en dirigeerde ze naar het lekkers toe. ‘Voel maar hoe zacht ze zijn’, gebood ik hem met een genotzieke blik in de ogen. Mijn handen op zijn handen omsloten mijn borsten en hielpen bij het stimulerende kneden. Een vlinder danste in mijn buik. Diep keken mijn ogen in de zijne. Het puntje van mijn tong liet ik op mijn bovenlip rusten. Hij probeerde een kreun te onderdrukken. ‘Wil je ze ook nog een kusje op geven?’, vroeg ik, zo charmant mogelijk, met mijn natte mond. ‘Ja’, was wederom het enige antwoord gevolgd door zijn mond die richting mijn tepels ging. Zacht kuste hij ze om beurten. Ondertussen bleef hij ze met zijn handen kneden, steeds steviger. Ik besloot dat hij mijn handen bij zijn verkenning niet meer nodig had en mijn handen verplaatsten zich naar zijn hoofd. Voorzichtig streelde ik de zijkanten van zijn gelaat. Zijn tong maakte rondjes rond mijn tepel. ‘Zuig maar een beetje’, zuchtte ik verlangend. Ik voelde ze totaal verstijven door zijn steeds harder sabbelende warme tong en lippen. Meer vlinders in mijn buik. Mijn handen woelden een beetje door zijn haar en ik kreunde zachtjes om hem te laten weten dat ik het fijn vond. De blosjes op mijn wangen voelde ik opgloeien.

Blijkbaar kreeg hij meer zelfvertrouwen door mijn zachte kreuntjes en zijn stimulans werd heviger. Hij ging op beide knieën voor me zitten en verplaatste zijn warme tong naar mijn buik en navel. Tedere likjes en nog steeds zijn handen op mijn borsten. Genietend zakte hij af naar de rand van mijn broekje. Mijn tepels werden kort langs duimen en wijsvingers gehaald. Een moment later maakten zijn handen op mijn billen knedende bewegingen. Zijn vingers begonnen mijn broekje open te maken en hij keek vragend omhoog. ‘Ja, doe maar’, knikte ik hem bemoedigend toe. Mijn slipje verdween gelijktijdig met mijn broekje naar de vloer. Met een voet schopte ik beide kledingstukken iets naar achter en mijn schoenen er achteraan. Zijn hand verdween tussen mijn benen. Kreunend zochten mijn handen mijn borsten. Vingers verdwenen in me, zijn duim op mijn klit.

‘Ik wil je’, fluisterde ik. ‘Oh, ik wil je in me’, iets harder. Ik zakte door mijn knieën en ging met mijn rug op de koude tegelvloer liggen. Een rilling ging even door me heen. Met mijn handen in mijn knieholten trok ik mijn benen omhoog en spreidde ze. ‘Ik wil je in me voelen’, zei ik enigszins hijgend met verlangen. Zijn broek hing sneller op zijn knieën dan ik had verwacht. Met zijn hand leidde hij zijn stijve geslacht tot voor mijn geopende vagina en schoof zijn eikel er iets in. Ik wierp een hunkerende blik naar hem en zijn handen zochten mijn borsten. Geconcentreerd duwde hij zijn stijve verder naar binnen. Ik strekte mijn armen langs mijn gezicht naar boven en liet hem bereidwillig toe.

‘Oh, Bellefleurtje, ik heb zo naar je verlangd’, kermde hij bij de eerste stoot. Ik voelde mijn ruggengraat over de koude vloer schuiven bij de tweede. Bij iedere volgende, steeds hardere stoot ontsnapte er een kort kreetje uit mijn keel. Mijn rug deed pijn, maar het deerde me niet. Het andere gevoel dat bezit nam van mijn lijf overstemde de pijn van de schurende vloer. ‘Je bent de geilste’, gromde hij bovenop me. ‘Ik wil je vullen, ik wil je helemaal vullen’, geilde hij verder. ‘Toe maar, toe maar’, hijgde ik tussen zijn schokkende stoten door. Zijn handen in mijn knieholten. Hij duwde mijn benen verder naar beneden om maar dieper in me te kunnen stoten. Een kreet ontglipte mijn keel. Ik voelde me heet en wellustig. Mijn bloed leek lava. Zijn kolkende zaad kon ieder moment in me spuiten. Op het moment dat ik dat dacht gebeurde het ook en hij begon te zingen. Ja, hij zong! Hij zong op hoge toon, als een sopraan, toen hij klaarkwam, ‘Ach, es schmeckt doch gar zu gut’. ‘Schmeckt doch gar zu guuuuuut’, met een enorme uithaal. Dit verraste me en ik moest even lachen.

De echo van zijn aria en ons geneuk weerkaatste tegen de hoge wanden van de repetitieruimte en stierf langzaam weg. Voldaan vlijde hij zijn lichaam bovenop me met zijn gezicht in mijn nek. In mijn oor prevelde hij met licht haperende stem: ‘Je bent de eerste die zelf het initiatief neemt’.