Nadia’s nieuwe liefde

Nadia studeert psychologie aan de universiteit. Zij is een vrolijke mooie meid. Maar Nadia heeft een groot geheim. Ze voelt zich onweerstaanbaar aangetrokken tot een meisje dat met haar college loopt. Ilona, zo luidt de naam van haar vlam, heeft een goddelijk lichaam. Ze heeft een mooie lichtbruine huidskleur, lange slanke benen, een paar stevige borsten en vurige donkere ogen.

Nadia weet van zichzelf dat ze lesbisch is en durft Ilona niet aan te spreken, bang dat ze zal worden uitgelachen. Ze geniet in stilte van iedere seconde dat ze Ilona in de collegebanken ziet. Bij ieder moment van oogcontact voelt ze die innerlijke warmte die haar zo’n aangenaam gevoel bezorgt. ’s Avonds als ze alleen is fantaseert ze graag over Ilona en zweeft ze in gedachten helemaal weg. Ze fantaseert dan over hoe het zou kunnen zijn, met zijn tweetjes aan een stil en zonnig strand. Een enkele keer heeft ze zichzelf tijdens zo’n fantasie bevredigd. Ze stelde zich dan voor dat het Ilona was die haar aanraakte.

Op een dag, totaal onverwacht, spreekt Ilona haar aan. Het gebeurt in de gang en ze praten met elkaar over het komende tentamen. Aan het eind van het gesprek zegt Ilona: ‘Succes nog, Nadia’. Van het hele tentamen komt niet veel terecht. Nadia kan maar aan één ding denken, Ilona. Ze schrijft snel een briefje en ziet kans dit ongemerkt in Ilona’s tas te laten verdwijnen. De tekst van het briefje luidt: ‘23 juni, 11.03 uur, perron 2’.

Op 23 juni is het warm, maar niet heet. Nadia gaat naar het station, ze is op van de zenuwen. Zal haar plannetje slagen? Zal Ilona er staan, of heeft ze wel wat beters te doen? … (spanning, zenuw, stress)… Dan ziet ze haar staan, en ze is mooier dan ooit!
Nadia duikt snel weg achter een groepje toeristen, bang om gezien te worden. Gaat ze terugkrabbelen? Nu kan het nog, want Ilona weet niet dat het briefje van haar komt. De trein komt aan en Nadia ziet hoe Ilona twijfelt, zal ze instappen? Ze kijkt rond, maar ziet Nadia niet.

Yes, ze stapt in en nog net op tijd glipt nu ook Nadia de trein in, een coupé verder dan Ilona. Langzaam hervindt Nadia haar kalmte. Ze ziet Ilona zitten, met haar rug naar haar toe. God, wat zou ik die nek graag kussen, denkt ze vol passie. Dan trekt ze de stoute schoenen aan en langzaam loopt ze verder door het gangpad tot bij Ilona. Zachtjes, een beetje hees van nervositeit, zegt ze: ‘Hallo, Ilona’. Ilona kijkt haar verwonderd aan,’Hallo Nadia, wat doe jij hier?’ ‘Ik ben op weg naar het strand en zag je hier zitten. Je vindt het toch wel goed dat ik bij je kom zitten? Ik bedoel ik kan zo weer weg gaan hoor’, antwoordt ze verward en onzeker.

Ilona kijkt haar onderzoekend aan. ‘Waarom zou ik willen dat je weggaat? Het lijkt me wel gezellig samen te reizen hoor. We kennen elkaar toch al langer?’, klinkt het opgewekt uit Ilona’s mond. ‘Ja, dat is wel zo maar ik voelde me plots zo vrijpostig, misschien heb jij heel andere plannen’. ‘Nou ik heb eigenlijk helemaal geen vaste plannen. Ik wilde lekker gaan genieten van zon, zee en strand’, antwoordt Ilona. Ze laat niet merken dat ze Nadia er sterk van verdenkt haar het briefje te hebben geschreven. Ze wil er eerst eens achter zien te komen wat Nadia van plan was.
Yes, dacht Nadia op haar beurt, Ilona weet dus van niets! Nu kan ik misschien mijn plannen doorzetten! ‘Zullen we dan samen naar het strand gaan?’, vraagt Nadia, duidelijk opgelucht nu. ‘Lijkt me leuk’, antwoordt Ilona enthousiast en zo is de afspraak gemaakt.

Op het strand aangekomen komt er weer die spanning over Nadia. Ze voelt zich langzaam weer onzeker worden. Hoe moet het nu verder, de moed zinkt haar weer in de schoenen. Ilona bemerkt de stemmingsomslag bij Nadia en deze voelt hoe Ilona haar bij de hand neemt. Ze vindt het een prettig gevoel maar ook verwart het haar. Ilona neemt nu duidelijk het initiatief en trekt haar mee naar de duinovergang. Plots wijkt ze van het normale pad af. ‘Wat doe je nu?’ vraagt Nadia niet begrijpend. ‘Vertrouw maar op me’, is alles wat Ilona zegt. Nog steeds heeft ze Nadia bij de hand.

Na een minuut of vijf belanden ze in een duinpan. Het is een heerlijk zonnig plekje waar niemand ze kan zien en ver verwijderd van het rumoerige strand. ‘Het is hier veel lekkerder dan direct aan zee’, zegt Ilona, ‘We kunnen hier lekker zonnen en luieren’. ‘Ben je hier al vaker geweest’, vraagt een verbaasde Nadia. ‘Ja, maar altijd in mijn eentje. Nu jij erbij bent is het veel leuker’, antwoordt Ilona. Nadia voelt dat ze een kleur krijgt, zichzelf daarmee verradend. Ilona schijnt het niet op te merken en legt een deken op het zand.

Ze begint zich langzaam uit te kleden. Nadia kijkt geboeid toe. Ilona is nog mooier dan ze in haar dromen voor mogelijk had gehouden. Gebiologeerd kijkt ze naar het schouwspel dat zich voor haar afspeelt. Het lijkt wel of Ilona haar door heeft en er een spelletje van maakt. Dan klinkt het ondeugend uit Ilona’s mond: ‘Kom Nadia, nu ben jij aan de beurt of moet ik je soms helpen?’ En voor dat Nadia antwoord heeft kunnen geven is Ilona al bij haar. Ze drukt de totaal verraste Nadia een kus op de mond en maakt vervolgens de rits van Nadia’s jeans los. Langzaam glijdt het kledingsstuk langs haar ranke dijen naar beneden.

Nadia weet niet hoe te reageren en laat Ilona begaan. Ze voelt hoe haar T-shirt over haar hoofd wordt getrokken en ze in de armen van Ilona belandt. Ilona trekt haar naast zich op de grond. Nadia biedt geen verzet. Wat gebeurt er toch allemaal? Het gaat heel anders dan ze zich had voorgesteld. Ze besluit zich totaal aan Ilona over te geven en laat de mooie vrouw begaan. Ilona heeft zich naast Nadia neergevlijd en streelt haar blonde haren. Langzaam glijden haar slanke vingers door Nadia’s haren. Dan voelt ze diezelfde vingers langzaam afdalen naar haar slanke hals. Nadia huivert als Ilona haar huid zo zacht beroert. Ilona’s handen blijven strelende bewegingen maken langs hoofd, hals en haar.

Voorzichtig laat Nadia nu ook haar handen verkennend door Ilona’s haar dwalen en streelt zachtjes haar wangen. Wat is ze zacht! Haar handen glijden langs Ilona’s gezicht, hals en schouders. Dan verliest Nadia alle schroom en trekt Ilona naar zich toe. Haar mond zoekt die van Ilona, die zich niet tegen haar aanval verzet. Haar tong dringt bij Ilona binnen en deze beantwoordt haar actie. Ze vallen in elkaars armen en tongzoenen elkaar innig. Maar dan duwt Ilona Nadia plotseling van zich af. Haar donkere ogen fonkelen in haar fijne gezichtje.

Nadia schrikt! Ilona schreeuwt haar toe: ‘Wat heeft deze komedie eigenlijk te betekenen? Waarom zijn wij hier?’ ‘Hoe bedoel je?’, antwoordt Nadia. ’Vind je het niet fijn hier met mij te zijn?’ ‘Natuurlijk niet’, snauwt Ilona haar toe, ‘Je bent niet eerlijk tegen me!’
‘Niet eerlijk?’, stamelt Nadia enigszins geschrokken. ’Nee’, bitst Ilona, haar strak aankijkend. ‘Je schrijft me een stom briefje om me naar het strand te lokken, vervolgens dring je jezelf aan me op in de trein en nu we hier zijn om te zonnen probeer je me te versieren. Lekkere vriendin ben jij!’

Nadia slaat haar blik neer en barst in tranen uit. ‘Je wist het dus toch. Ik heb je dat briefje geschreven omdat ik vanaf onze eerste ontmoeting door jou in vervoering ben gebracht; Sindsdien ben je dag en nacht in mijn gedachten geweest. Ik moest en zou met je in contact komen. Dat kostte mij moeite omdat ik niet wist hoe je op mij zou reageren. Na ons gesprek kort voor het tentamen wist ik dat ik iets moest ondernemen. Ik weet niet wat me plotseling bezielde. Het spijt me als ik je beledigd heb en pijn doe’. Nadia kijkt Ilona nu weer recht in de ogen, op zoek naar een reactie. Ilona lijkt haar boosheid al een beetje te verliezen maar kijkt toch nog steeds met een ijzige blik in haar ogen naar Nadia.

‘Ik heb dus al langer een oogje op je. Ik vond je vanaf onze eerste ontmoeting al zo mooi en lief. Ik ben gewoon voor je gevallen vanaf de eerste dag dat ik je zag. Ik kan het ook niet helpen. Ik ben lesbisch en ik hoopte ….’ Ilona trok Nadia nu weer naar zich toe.
‘Sorry, lieverd’, zei ze, en haar stem klonk nu heel warm en teder. ‘Ik wilde het zeker weten, ik wilde zeker weten dat jij het was die mij had geschreven. Het is niet erg, liefje. Ik ben het die jou mijn excuses moet maken’.

Nadia keek door haar tranen heen naar Ilona en zag dat in haar lieve gezichtje nu ook een traan vanuit haar ooghoek naar beneden liep. ‘Nadia’, zei Ilona met een onvaste stem, ‘Ik ben ook voor jou gevallen. De eerste keer dat we oogcontact hadden in de collegezaal had ik al een speciaal gevoel van binnen. Ik had echter pas een negatieve ervaring achter de rug met een vriendin waarvan ik dacht dat ze ook van mij hield. Al gauw kwam ik erachter dat ze mij bedroog en me nooit dat zou kunnen geven wat ik zoek in een relatie. Het heeft me heel veel pijn gedaan en nog elke dag word ik hieraan herinnerd.’

Nadia sloeg nu haar arm om Ilona heen. ‘Wij zijn wel een mooi stel bij elkaar hé’, was het enige wat ze kon uitbrengen. Zij moesten nu beide, door hun tranen heen, lachen om de situatie waarin ze verzeild geraakt waren. Zij namen elkaar weer in de armen en spraken geen woord. Ze waren beiden in hun eigen gedachten verzonken. Dit was echter maar van korte duur. Nu was het Nadia die Ilona begon te strelen. Zij kusten elkaar innig maar toch heel teder. Hun tongen speelden een intiem spel zoals dat alleen bij geliefden gaat. Hun speeksel vermengde zich tot een liefdesdrank. Langzaam begonnen ze elkaars lichaam verder te verkennen.

Nadia voelde hoe de handen van Ilona langs haar hals over haar borsten gleden en ze zacht kneedden. Ze voelde hoe haar tepels zich uit de bruine tepelhof oprichtten en langzaam verhardden. Ze voelde hoe ze in volle erectie tegen de strakgespannen stof van het bovenstukje van haar bikini drukten. Het was een aangenaam gevoel. Zij streelde Ilona’s buik en liet haar handen langzaam tussen haar zachte, warme dijen glijden. Ze voelde hoe Ilona onder haar aanraking huiverde en ze drukte haar borsten nu tegen Ilona’s mond. Deze trok aan het koordje van Nadia’s bikini zodat haar borsten de vrijheid kregen en gretig sloten Ilona’s lippen zich om de erecte tepel die fier zijn kopje opstak.

Ze zoog heerlijk en lag nu heel dicht tegen Nadia aan. Nadia drukte Ilona nu opzij en verwijderde op haar beurt het bovenstukje van Ilona’s bikini. Die liet haar armen loom langs haar lichaam glijden en ontspande haar lichaam in volledige overgave voor Nadia. Nu begon Nadia Ilona’s lichaam te kussen, zuigen en likken. Steeds ging ze iets lager en rillingen van genot schoten door haar lichaam. Bij Ilona’s navel hield ze even stil en liet haar tong kleine cirkeltjes maken. Ilona huiverde onder haar aanraking en drukte gepassioneerd haar onderlichaam tegen Nadia aan als wilde ze aangeven, ga door.

Nadia liet nu langzaam haar hand in het bikinislipje verdwijnen, op zoek naar Ilona’s liefdesgrotje. Haar vingers gleden door de opkrullende schaamhaartjes en al gauw werden haar vingers warm en nat. Ze voelde hoe Ilona’s lipjes zich onder haar aanrakingen openden. Het vocht van Ilona’s schede vloeide steeds heviger en Ilona ’s lichaam kronkelde nu van genot. Ze maakte zacht kirrende geluidjes en Nadia voelde hoe dit haar opwond. Ze voelde hoe Ilona nu ook in haar broekje ging.

Even later lagen de beide vrouwen geheel naakt in de verlaten duinpan. De zon brandde op hun lichamen terwijl ze alles rondom hun bestaan vergaten. Ze hadden alleen nog oog en gevoel voor elkaar. Hun lichamen wreven hitsig tegen elkaar. Hun kutjes zochten elkaar op en hun genotsknopjes zwollen sterk op onder hun liefkozingen. Vol overgave lieten zij hun emoties de vrijheid en samen kwamen ze klaar, als een twee-eenheid, samengesmolten in hun liefde voor elkaar. Ze lagen in elkaars armen en genoten van de warmte die dit in hun lichaam opriep.

Ilona was de eerste die weer sprak. ‘Lieve, lieve Nadia’, zei ze, ‘Ik wil je beter leren kennen meisje. Ik hou van je!’ Nadia gaf haar een kus in haar hals en zei: Ik wil hetzelfde schatje, ik wacht er al zolang op. Deze middag heeft me alleen een bevestiging gegeven dat dit is wat ik wil!’ Ze genoten nu van de warme zon die hun naakte lichamen verwarmde. Ze streelden elkaar en langdurig aangehouden tongzoenen wisselden elkaar af met momenten waarin hun ogen elkaar opzochten. Ze voelden allebei een heerlijke warmte van binnen en de rillingen die iedere kleine aanraking van de ander teweeg bracht maakte hen gelukkig en blij.

Na zo nog enkele uurtjes in de warme duinpan te hebben doorgebracht kleedden ze elkaar weer aan en liepen hand in hand terug naar het station. Ook in de trein op de terugweg lieten ze elkaar geen moment meer los. Nadia bracht Ilona naar huis maar ging niet in op Ilona’s uitnodiging nog even binnen te komen. ‘Nee lieverd, het was goed vandaag, maar ik wil niets overhaasten. Laten we het niet bederven en langzaam aan onze relatie werken. Je hoeft nergens bang voor te zijn, ik beloof je dat ik je trouw zal zijn’. Daarna gaven ze elkaar nog een heerlijke zoen en namen afscheid van elkaar. Ieder bleef nu achter met de eigen gedachten gevoelens, maar één ding was zeker, zij zouden elkaar vanaf nu veel vaker intiem bejegenen!