Het stappenplan (deel 1)

Ik lig te staren naar het plafond, ook al zie ik dat niet. Het is donker in de slaapkamer. Ron en ik, we hebben zojuist gevreeën. Beter gezegd: gesekst. Het was wild en onstuimig. Tjonge hij heeft me toch een orgasme van jewelste gehad. Trots heeft hij op het moment suprême zijn jongeheer uit mijn vagina gehaald, het condoom verwijderd en zijn mannelijkheid aan mij getoond. Grote parels sperma zijn op mijn buik beland, in mijn navel en door de haartjes op mijn venusheuvel. Zijn hele lichaam schokt als hij nog eenmaal zijn pik door zijn vuist schuift, om de laatste druppel zaad naar buiten te dwingen. Heerlijk heeft hij het, als hij diep zuchtend zijn climax beëindigt. Hij stapt uit bed om zich daarna naar de douche te begeven. Een beetje opgefrist, doet hij zijn kleren weer aan en vertrekt. Mij achterlatend met mijn indrukken, mijn gedachten en mijn onbevredigde gevoel. Dat was weer eens een one-night-stand. Waarom gaat het toch steeds zo? Waar is mijn orgasme, het hoogtepunt van de avond, gebleven?

Een paar dagen later vraag ik aan mijn vriendin Ellen: “heb jij dat nou ook? Dat je zin hebt om iemand mee naar huis te nemen, het er dan van komt en je achteraf gezien er niet veel aan vindt?” Ze knikt en zegt: “ja, dan tref je de verkeerde jongens, of je laat niet genoeg weten wat je werkelijk wilt. Wees gewoon heel direct. Je praat bijna in geheimtaal. Nu ook! Je zegt dat je iemand mee naar huis wilt nemen, maar je bedoelt dat je zin in neuken hebt. Je vindt er niet veel aan, maar wat je werkelijk denkt, is dat die jongen er niks van bakt en voor zijn eigen plezier gaat. Je kunt toch ook gewoon zeggen wat je bedoelt? Dat je gebeft wil worden, dat hij je tepels moet likken, dat hij zachtjes beginnen moet als hij neukt!” Verrast door zoveel details kijk ik mijn vriendin aan. “Is dat niet een beetje te direct?”, vraag ik. “Welnee joh”, is haar antwoord; “dan weten ze meteen wat je verwacht en meestal zijn ze daar wel blij mee hoor”. “Maar ik durf dat maar niet allemaal maar zo te zeggen”, verweer ik me nog. Ellen laat een diepe zucht van onbegrip horen; “oké, dan moeten we het anders aanpakken, wacht ik heb een ideetje. Geef je me even die dikke stift die daar ligt?”

Ellen heeft de kunstacademie gedaan. Tekenen en schilderen vormen haar grote passie. Ze pakt een stapeltje papier weg bij de printer. “Nou, vertel, wat moet een man bij jou doen, om jou het gevoel te geven waar je zo naar verlangt?”, vraagt ze. Ik moet eerst lachen om die vraag, maar ze kijkt me streng aan. Het is haar menens, zoveel is duidelijk. En dan begin ik te vertellen wat me zo fijn lijkt, van masseren tot aan de uiteindelijke daad. Terwijl ik vertel zie ik Ellen in hoog tempo de stift bewegen over de blaadjes. “Hier”, zegt ze; “prik die aan de muur. Komt er nu weer iemand bij je overnachten, dan is het handleiding volgen, of anders wegwezen!” Ik kijk naar de boze ogen van mijn vriendin. Meent ze dat nu werkelijk? Dan kijk ik naar de vier vellen papier. Er staan geen woorden op, enkel schetsen. Een soort pictogrammen eigenlijk. Ik heb bedekte termen gebruikt, maar deze plaatjes laten niets aan duidelijkheid over. “Nou vooruit, ik doe het”, zucht ik. “En je komt me vertellen of het geholpen heeft, afgesproken?’, gebiedt Ellen mij, “het is my way or the highway, denk eraan!”

Het is zaterdagavond. In de club heb ik heerlijk gedanst en gesjanst. Ron is er ook weer. Het is gewoon een heel lieve jongen. Jammer dat het laatst zo waardeloos was in bed. Maar waarom zou ik hem geen tweede kans gunnen? Die wil ik hem wel geven, maar dan moet ik aan Ellen denken. Ik moet meer voor mezelf opkomen en zeggen wat ik wil. Laat dat nu net zijn wat ik nog leren moet. Eigenlijk voor de grap heb ik het viertal tekeningen van Ellen, keurig op volgorde, boven mijn bed opgehangen. Avond aan avond heb ik ze bekeken. Zou ik een jongen durven zeggen dat hij die handleiding moet volgen? Dat hij naar huis kan, als hij dat niet wil? Als ik even apart met Ron sta, begin ik voorzichtig te vertellen over mijn artistieke vriendin. Dat ze zo mooi tekenen kan. En dat ze voor mij een hele serie afbeeldingen heeft gemaakt. “Oh ja?”, vraagt Ron: “wat staat erop dan?” Daarmee geeft hij mij de gelegenheid de kans waar te nemen. Plotseling zeg ik: “er staat precies op wat jij in bed moet doen, als je straks met mij mee naar huis gaat!” Later die avond staan Ron en ik in mijn slaapkamer. Ron bekijkt de tekeningen aan de muur. “Schitterend”, proest hij het uit van het lachen, “nou dat is een heel repertoire, zo te zien”. Hij kijkt of ik ook lach, maar dat is niet het geval. “Dus je wilt dat ik dat allemaal doe? Oké dan.”

Tekening 1: Een douchekop met stralen water.

In mijn kleine badkamertje staan Ron en ik onder de douche. Ik voel me ontspannen omdat hij zo vrolijk op de tekeningen heeft gereageerd. Misschien is het voor hem eigenlijk wel zo gemakkelijk dat hij nu niet hoeft uit te vinden wat ik wil. Hij heeft een mooi lijf, dat glimt door de stromende waterstralen. Niet een opgeblazen sportschooltype, maar toch. Zijn kontje is lekker strak, net als zijn buik. Een klein beetje borsthaar dat zijn mannelijkheid accentueert. Zijn grote handen lijken gemaakt om mij mee in te zepen. En last but not least een mooie piemel (niet mega groot, maar wel mooi recht en met een duidelijke eikel) en met een kaalgeschoren zak eronder, waarin de vorm van zijn ballen mooi uitkomt. Daar kan ik echt niet afblijven. Ik grijp naar het tweetal en weeg ze. Ze zijn lekker zwaar. Heerlijk om even voorzichtig in te knijpen. Dat mist zijn uitwerking niet. Mijn “two-night-stand” gromt en zijn mannelijkheid lijkt zelfs nog iets te groeien. Als ik met mijn hand die ballen heen en weer laat gaan in zijn zak, vult de badkamer zich met nog meer gekreun; “voorzichtig liefje, ze zijn erg gevoelig”. Ik stop met plagen en leg mijn vingers om zijn pik. Traag trek ik er een beetje aan. Omlaag kijkend zie ik de voorhuid over de eikel glijden. Het douchewater landt zo op die kop en spoelt die lekker schoon. Ik trek het huidje nog iets verder terug, zodat het water ook achter de randen van de eikel alles lekker fris maakt. Nu dat het geval is zak ik door mijn knieën en sluit mijn lippen om de van opwinding kloppende piemel. Ron kan geen woord meer uitbrengen nu ik zijn geslacht geheel in mijn mond heb genomen. Mijn tong krul ik om de randen van de eikel. Ik zoek met de punt van mijn tong het toompje en kietel die zo gevoelig, dat het geluid van de douche door zuchten wordt overstemd. Ik flits mijn tong over de kop en druk die plagerig op het plasgaatje. “Oh Karin, wat doe je nou”, laat Ron weten, “als je zo doorgaat…” Maar dan is het al te laat. Ik voel hoe zijn warme zaad zijn pik uitschiet, golf na golf, midden op mijn tong. Niet dat het lekker smaakt, ik slik het in één teug door, maar dat los ik op door meteen mijn mond vol te laten stromen met het water van de douche. Ik kom omhoog en trek Ron naar mij toe. Ik kus hem stevig op zijn mond en dwing hem ook zijn lippen te openen. Ik sta versteld van mijzelf. Zoveel durf, zoveel initiatief. Wat had Ellen gelijk toen ze me voorhield de touwtjes in handen te nemen. En dit is nog maar de eerste tekening! “Maar nu ben ik al klaargekomen, dat ging veel te snel”, verontschuldigt Ron zich. “Mooi zo”, reageer ik, “dan ben ik nu aan de beurt!”

Wordt vervolgd.

jade