Kaasmeisje, deel 1

Geen idee waarom ik vandaag de markt bezoek. Ik kom er eigenlijk nooit. Die drukte is niks voor mij. Bovendien is het erg warm, ver is eel zon en geen zuchtje wind. Maar ik ben er toch. Voetje voor voetje in optocht slenteren langs kramen met spullen die je niet nodig hebt, maar toch koopt. Halverwege de markt wordt mijn blik naar rechts getrokken en ik zie een kraam met allerlei soorten kaas. Ik ben dol op kaas, dus deze kraam moet ik zeker verder bekijken.

“Hoi Eva”, hoor ik iemand zeggen als de kaas mijn aandacht heeft. Ik kijk op en zie het kaasmeisje met een stralende glimlach naar mij kijken.
“Euhm … hoi”, zeg ik terwijl ik in mijn geheugen graaf.

Iets in haar komt mij wel bekend voor, maar toch weet ik niet wie ze is. Wel trekt haar lichtblonde haar en haar stralende blozende gezicht volledig mijn aandacht, zodat ik de kaas meteen vergeet. Terwijl ze mij met haar felblauwe ogen aankijkt, denk ik na wie ze is.

“Ik weet niet of je mij kent hoor. We zaten samen op school, alleen jij zat een klas hoger. Ik ken je ook omdat je bij mijn broer in de klas zat.”
“Je komt me inderdaad wel bekend voor, maar ik weet het niet echt.”
“Ik ben Fleur en mijn broer die bij jou in de klas zat is Nils. Misschien herken je mij niet omdat ik een beetje veranderd ben. Ik ben een beetje aangekomen in de afgelopen vijf jaar hahaha.”

Fleur is inderdaad niet slank. Ze is ook niet mollig. Ze is echt wel dik, maar op één of andere manier past het in het plaatje, alsof het bij haar hoort. Misschien zouden andere mensen zeggen dat zo’n jonge meid, ze zal waarschijnlijk twintig zijn, niet zo dik zou moeten zijn, maar ik vind haar direct erg aantrekkelijk.

“Ik kan mij jou nog goed herinneren omdat ik het toen heel erg stoer vond dat je voor je klas uit de kast kwam. Nils vertelde dat ’s avonds bij het eten en ik dacht toen echt zo van: woowww, ik wou toen ik dat durfde.”

Oké, dat is veel informatie in twee zinnen. Het klopt dat ik uit de kast ben gekomen in de 5e van het VWO, maar als Fleur zegt dat zij dat ook had willen doen, betekent dat dan …

“Ik zat toen ook nog diep in de kast en jij was daarna wel een soort van heldin voor mij. Ik wilde dolgraag met je praten, maar ik durfde het niet.”
“We kunnen er nu alsnog over praten, als je dat wilt”, zeg ik lachend.
Fleur begint ook te lachen, maar er komen ook een paar klanten aan die ze moet helpen, dus blijf ik even wachten.
“Over een uurtje ben ik klaar. Misschien kunnen we dan samen wat drinken in het café op het plein?”
“Dat is goed”, zeg ik. “Ik zie je dan daar wel.”

Een uurtje later zit ik in een hoekje van het terras te wachten op Fleur, die niet veel later aan komt lopen. Ze heeft nu niet meer haar schort en haar t-shirt van de kaashandel aan. Blijkbaar heeft ze zich even omgekleed, want ze draagt nu een wit hemdshirtje waarin haar enorme borsten prominent zichtbaar zijn. Verder draagt ze een groene korte broek, die strak om haar forse billen sluit en haar dikke bovenbenen de vrijheid van het zonlicht geven. Even voel ik mijn buik verkrampen als ze mij een zoen geeft en haar borsten tegen mij aandrukt. We bestellen allebei een biertje.

“Wat grappig dat je dat nog weet, dat ik uit de kast kwam”, zeg ik om het gesprek te openen. “Zo bijzonder was het nu toch ook weer niet.”
“Oh voor mij was het wel heel bijzonder hoor, want ik was toen heel erg onzeker. Ik twijfelde nog wel over mijn geaardheid, maar daarna wist ik echt zeker dat ik op meisjes viel, want ik was stapel verliefd op jou.”

Ik begin te lachen.
“Nou, daar heb ik anders nooit iets van gemerkt hoor. Eerlijk gezegd kan ik mij jou echt niet meer herinneren.”
“Dat is niet zo vreemd hoor, want ik was allesbehalve opvallend toen en voor mij was het totaal uitgesloten dat iemand als jij op mij zou vallen.”
“Waarom denk je dat? Je bent erg aantrekkelijk, dus waarom zou ik niet op jou vallen?”
“Nou, zo aantrekkelijk ben ik nou ook weer niet. Misschien toen nog wel meer, omdat ik toen nog wel slank was en dat ben ik nu zeker niet meer, hahaha.”
“Ja oké, je bent niet slank, maar wat maakt dat uit? Ik ben ook niet slank, maar jij bent wel erg mooi en jij hebt tenminste geweldige borsten en die heb ik niet.”

Ook Fleur moet daar wel om lachen en het klopt, want ik stond duidelijk achteraan toen God de borsten verdeelde.
“Ja, over de omvang van mijn tieten heb ik inderdaad niet te klagen”, zegt Fleur terwijl ze haar borsten vooruit duwt, “maar het is meer de omvang van de rest.”

Ik laat het nu verder rusten, want ze heeft gelijk dat ze alles behalve het ideale figuur heeft en ik kan haar er nu toch niet van overtuigen dat dat niet betekent dat ze niet aantrekkelijk is. Het gesprek gaat verder over de schooltijd en de tijd daarna. Ik kom er achter dat ze een paar jaar een vriendin heeft gehad, maar dat ze nu al weer bijna een jaar single is.

“Ik was gewoon nog niet het meisje tegengekomen, dat ik echt leuk vind”, zegt Fleur.
“Was, als in verleden tijd. Dus je bent haar nu wel tegengekomen?”, vraag ik haar.
“Ja, klopt. Ongeveer twee uur geleden, hier op de markt.”
Terwijl ze dit zegt, kijkt Fleur mij verwachtingsvol aan. Het duurt heel even, voordat bij mij het muntje valt en krijg dan een knalrode kop.

Inmiddels is het zachtjes gaan regenen, maar het café is al volgestroomd met mensen, dus is er binnen geen plek meer.
“Zullen we anders ergens wat gaan eten”, stelt Fleur voor en ik stem daarmee in. We betalen binnen de rekening en als we weer buiten komen, komt de regen met bakken uit de lucht.

We rennen naar een restaurant iets verderop, maar als we daar aankomen zien we al meteen dat het vol zit. Ook bij de buren zit het vol en ik denk dat het lastig gaat worden om nog ergens een plekje te vinden.

“We kunnen ook naar mijn huis gaan en een pizza bestellen”, schreeuw ik naar Fleur, omdat de striemende regen mijn stemgeluid bijna overstemd.
“Is goed. Kom mee, dan gaan we naar mijn auto”, schreeuwt Fleur terug en ze rent voor mij uit.

Een kwartier later zijn we bij het huis waar ik op kamers woon en we zijn allebei tot op onze huid nat geworden. Snel lopen we de trappen op tot we in de gezamenlijke keuken staan. Overigens is er verder niemand thuis, want mijn huisgenoten zijn dit weekend naar huis.

Ik kijk naar Fleur en weer voel ik mijn buik verkrampen. Ze is doorweekt en ongelofelijk sexy. Haar witte topje in nu transparant en kleeft aan haar buik. Ook haar bh is duidelijk zichtbaar. Vaag tekenen de roze contouren van haar tepels, die nu overigens enorm hard zijn, zich af.

“Ik kan je kleding wel even in de droger gooien, maar ik heb alleen geen andere kleding voor je”, zeg ik tegen Fleur.
“Oh dat maakt niet uit. Ik houd dit wel aan. Het droogt wel.”
“Wacht, ik heb anders wel een groot badlaken voor je, dat je helemaal om je heen kan slaan”.

Ik neem Fleur mee naar de badkamer en geef haar een groot badlaken.
“Als je wil, kan je ook wel even douchen hoor, dan ga ik alvast naar boven en mij omkleden.”
Ik pak voor mijzelf ook een handdoek en laat Fleur in de badkamer achter, om zelf naar mijn kamer te gaan.

Als ik omgekleed bent komt Fleur ook naar boven, met een fles witte wijn, die ze waarschijnlijk in één van de koelkasten heeft gevonden. Ze heeft de handdoek die ik haar heb gegeven als een tulband op haar hoofd en verder is ze naakt. Met een glas wijn in haar hand en een stralend gezicht kijkt ze mij aan.
“Bedankt voor de handdoek”, zegt ze lachend.

Wooowww, is het enige dat ik denk, terwijl ik niet anders kan dan staren naar haar naakte lichaam. Haar enorme borsten die, zonder steun van een bh, de strijd met de zwaarte kracht net niet weten te winnen. Haar ronde buik als een grote golf, gevolgd door een kleinere golf van haar onderbuik, terwijl haar dikke ronde dijen de driehoek van haar schoot compleet maken. Haar lichaam is enorm, maar dat maakt haar aantrekkingskracht alleen maar groter en de opwinding giert door mijn lichaam.

“Ik heb een flesje wijn open gemaakt, maar er is alleen één probleem”, zegt ze mysterieus.
Ik kijk haar verbaasd aan.
“Wat is er dan”, vraag ik haar, met de onzekerheid hoorbaar in mijn stem.
“Nou”, antwoordt ze, “als de fles leeg is, mag ik zeker niet meer rijden, dus dan moet ik blijven slapen.”

Ze kijkt mij uitdagend aan, wachtend op mijn reactie, maar die komt niet. Het is geen verwijzing naar haar gewicht, maar ze walst letterlijk over mij heen. Ik ben totaal overdonderd en dat heeft Fleur ook in de gaten. Ze stapt naar mij toe en legt haar handen op mijn heupen.

“Sorry dat ik een beetje direct ben, maar ik vind je erg leuk Eva.”

Ze wacht weer op mijn reactie, maar er komt niets. Ik kan niets. Ik ben versteend, kan niet meer ademen, laat staan geluid produceren. Dan laat Fleur mij alweer los.
“Oké, ik begrijp het. Het is niet wederzijds”, zegt ze, terwijl ze zich omdraait.
“Ik pak mijn kleren wel en dan ga ik.”

De paniek slaat toe en ik krijg het warm en koud tegelijk als Fleur de trap begint af te dalen.
“Je mag blijven slapen”, zeg ik, bijna fluisterend, maar dat kan Fleur nooit gehoord hebben. Ze hoort dat ik iets zeg, maar niet wat. Ze draait zich om en kijkt mij vragend aan.
“Je mag blijven slapen”, zeg ik weer, maar nu hardop.
“Hoe bedoel je dat”, vraagt Fleur, vertwijfeld.
“Ik bedoel dat ik het fijn zou vinden als je blijft.”
Dat is nog niet voldoende om Fleur te overtuigen. Ze kijkt mij nog steeds vragend aan.
“Ik ben dit niet gewend”, stamel ik. “Ik heb dit nog nooit meegemaakt, maar ik wil graag dat je blijft. Ik …”
Meer krijg ik er haast niet uit. De opwinding heeft plaats moeten maken voor blinde paniek. Ik moet het zeggen, anders gaat ze weg …
“Ik vind jou ook heel erg leuk.”

Fleur begint weer stralend te lachen.
“Wooww, dat is wel heftig hoor. Heel erg leuk zelfs. Ik zei namelijk alleen maar dat ik jou erg leuk vind”, zegt ze lachend.
Ze stapt weer naar mij toe en geeft me een zoen op mijn mond.
“Oké, ik blijf, maar onder één voorwaarde …”, zegt ze.
“Wat dan”, vraag ik haar lachend.
“Dat we nu eerst pizza gaan bestellen en die fles wijn gaan leegdrinken.”
“Graag”, zeg ik en dan zoenen we elkaar uitgebreid.

Wordt vervolgd…