Machteloos

Hij was er nog niet, toen ik rond half zes thuis kwam van mijn werk. Ik werk bij een reclamebureau en dat bevalt me goed, hoewel het regelmatig zwaar aanpoten is. Ik was versleten en vond het jammer dat hij er nog niet was. Nu moest ik zelf voor mijn eten zorgen. We wonen pas enkele maanden samen en het bevalt steeds beter. We zijn echt maatjes van elkaar.

Ik raapte de post van de deurmat en terwijl ik richting de keuken liep bladerde ik achteloos door de enveloppen en reclamefolders. Post, wat heb ik daar eigenlijk een hekel aan. Ik gooide de stapel op de keukentafel en terwijl het papier nog door de lucht vloog zag ik ineens het briefje op de tafel liggen. “Slaapkamer” was het enige dat erop geschreven stond.

Verbaasd draaide ik het blaadje om, op zoek naar een verdere verklaring. Maar meer stond er niet op. “Wat vreemd!”, dacht ik bij mezelf. Ik liep naar de slaapkamer, opende de deur en staarde vervolgens verbaasd naar het bed. Erop lag een prachtige zwart leren jas en een paar eveneens zwarte laarzen. Een wit briefje contrasteerde met het zwarte leer. Ik pakte het op en las het aandachtig. “Liefje, trek dit aan (en niets meer dan dit) en kom om 19.00 uur naar kamer 604 van hotel New York. Kusjes en tot straks”. De woorden ‘en niets meer dan dit’ leken zich iedere keer automatisch te herhalen in m’n hoofd. Ik hoorde het hem als het ware zeggen. Telkens weer, als een plaat die oversloeg. Het kon maar één ding betekenen: seks!

Het is voor ons een soort sport geworden om elkaar regelmatig te verrassen. Ik vind het spannend en opwindend tegelijkertijd. De afgelopen maanden hebben we het op de vreemdste plaatsen gedaan. Heel zacht in een kleedhokje in de V&D, even snel in een lift en op het toilet in een restaurant zijn zomaar wat voorbeelden. Ik werd er terplekke opgewonden van. Wat was hij nu weer van plan?

Ik keek op m’n horloge: 17:50. Het was ongeveer 20 minuten met de metro, dus ik had nog een klein uurtje. Ik kleedde me uit en nam een uitgebreid bad. Met moeite weerstond ik de verleiding om met mezelf te vrijen. Het idee van een spannende vrij partij deed mijn poesje jeuken van verlangen. Uitstellen maakte het straks alleen maar lekkerder.

Nadat ik me had afgedroogd nam ik ruimschoots de tijd om me op te maken. M’n haar deed ik in een paardenstaart. Tevreden bekeek ik het resultaat in de spiegel.

Gelukkig paste de jas. Het koele zware leer voelde heerlijk aan op m’n naakte huid. De laarzen waren wat aan de krappe kant, maar ach, het was maar voor even, bedacht ik me. Ik liep naar de spiegel. De jas kwam tot net over m’n heupen. Ik besloot straks maar niet te gaan zitten in de metro, want daar was hij net iets te kort voor. Mijn lange slanke benen werden sterk geaccentueerd door de korte jas. Ja, ik vond dat ik er goed uitzag. Stijlvol en opwindend.

Ik vertrok en wandelde op m’n gemak naar het metrostation. Onderweg passeerden voetgangers en ik voelde me bekeken. Alsof mensen wisten dat ik volkomen naakt was onder de jas. Ik glimlachte. De voering van de jas schuurde zacht langs m’n tepels. Onwillekeurig begon ik wat sneller te lopen.

De steile trap vormde de ingang tot het ondergrondse metrostation. Net toen ik de trap een paar treden was afgedaald kwam een leuke jongen de hoek om. Met energieke stappen liep hij de trap omhoog. Vanuit m’n ooghoeken zag ik hem kijken. Zijn mond viel open van verbazing toen hij m’n blote onderlijf zag. Schijnbaar onverstoorbaar liep ik door, hoewel het incident me behoorlijk opwond.

De metro kwam gelukkig snel en tien minuten later stapte ik uit op de Kop van Zuid. Het hotel was slechts enkele minuten lopen. Ik liep de luxueuze lobby binnen en nam de lift naar de 6e etage.

Met bonzend hart klopte ik op de deur van kamer 604. Vrijwel direct ging hij een stukje open. Het was slechts een kier en ik kon degene die hem opendeed niet zien. Een hand kwam te voorschijn met een zwarte lap satijn.

“Doe deze blinddoek om”, zei een mij vertrouwde stem, vriendelijk doch dringend.

Gehoorzaam bond ik de zwarte lap voor mijn ogen.

“Ben je klaar?”.

“Ja”, antwoordde ik met schorre stem. De spanning nam toe en ik was razend benieuwd naar de dingen die komen gingen.

Een warme hand pakte de mijne en ik werd de kamer binnengeleid. Na een paar stappen hield hij stil en liet m’n hand los. Roerloos bleef ik staan. Ik hoorde dat hij ging zitten.

Het duurde zeker een minuut voordat hij de stilte doorbrak. “Doe je jas maar uit”. Hij zei het zacht, maar met een gebiedende ondertoon. Langzaam maakte ik de knoop van de ceintuur los. Inwendig glimlachte ik, omdat ik wist dat hij ademloos naar me keek. De situatie was grappig en opwindend tegelijk. Nog langzamer opende ik de jas. Centimeter voor centimeter toonde ik hem mijn naakte lichaam. Met een plof viel de zware jas op de grond.

Ik voelde hoe hij naar me keek. Naar mijn lichaam. Naar mijn volle, stevige borsten die op het ritme van m’n ademhaling op en neer gingen. Naar mijn vrouwelijke heupen en zoals hij ze noemde, mijn eindeloos lange benen. Naar mijn venusheuvel met het vanmiddag nog kortgeknipte schaamhaar.

Ondertussen stond ik nog steeds in het donker. Was hij nog gekleed? Of was hij nu ook naakt? Zat hij met zichzelf te spelen, terwijl hij me ongegeneerd bekeek? Zijn stijve in zijn hand, die hij langzaam op en neer bewoog. Glom zijn eikel van het voorvocht? Ik spitste m’n oren. Kon ik zijn versnelde ademhaling horen of was het slechts mijn verbeelding? In de verte klonk een scheepshoorn. Minuten verstreken.

Plotseling hoorde ik hem opstaan. Even later gebood een dwingende hand me te gaan zitten. Automatisch taste ik achter me op zoek naar houvast en vond de rand van een bed. Hij trok de knellende laarzen uit en ik ging gehoorzaam liggen toen hij me even later op het matras duwde. Ik hoorde hem iets pakken en even later werden m’n armen en benen aan alle vier de hoeken van het bed vastgebonden. Niet strak, maar strak genoeg om me volkomen machteloos te maken. Even voelde ik paniek opkomen, maar die verdween snel toen ik me realiseerde dat daar geen enkele reden voor was. We deden tenslotte wel vaker spannende spelletjes. In afwachting op wat komen ging ontspande ik me.

Hij ging weer zitten in de stoel. Genoot hij van zijn zogenaamde macht? Tergend langzaam de spanning opbouwen? Steeds een beetje verder, steeds een beetje verder. Tot ik hem uiteindelijk zou smeken om te doen waar ik zo naar verlangde. Roerloos lag ik daar. Wachtend op hem. Tussen m’n gespreide benen zag hij waarschijnlijk mijn spleetje. Droog nog en gesloten.

Weerloos wachtte ik gespannen af. Wat zou hij met me gaan doen? Zou het lief en teder worden? Of genadeloos hard, als een verkrachting. Ik verlangde naar zijn streling. Oh, kon ik zijn warme handen maar op m’n lichaam voelen. Over m’n borsten, m’n buik, m’n dijen. De binnenkant van m’n dijen en dan eindelijk, eindelijk… Ik slikte en likte langs m’n droge lippen.

Waarom gebeurde er niets? Tijd was een raar fenomeen zo in het donker. Hoelang lag ik hier nu al. Een paar minuten? Een half uur? Ik had geen idee. Zat hij daar eigenlijk nog wel? Misschien was hij weggegaan en had ik hem niet horen vertrekken. Of zat hij er juist nog wel? Zou hij zichzelf langzaam aftrekken terwijl hij zat na te denken wat hij met me ging doen. Zijn forse geslacht in zijn langzaam op en neer gaande hand. Plotseling kreeg ik zin om hem te pijpen. Zijn warme kloppende vlees in m’n mond. Met mijn hand zou ik zijn ballen strelen. Kreunden zou hij me laten weten hoe zeer hij genoot.