Hittegolf in september – deel 1

Elke zaterdagochtend rijden M en ik onze mountainbike route. Het is een heerlijk begin van het weekend: je lekker uitleven op smalle bospaadjes en daarna uitblazen op een gezellig caféterras. M is na een verbroken relatie al jaren samen met een nieuwe vriendin. Mijn eigen partner is een schat. Ik ken hem vanaf mijn tienerjaren. Met ons vieren vormen we een hecht vriendengroepje.

Mijn afspraakjes met M gaan gepaard met veel gekreun en gehijg. Alle opwinding is uitsluitend het gevolg van het trappen op de pedalen. Want hoewel super aardig en bepaald niet onknap, heb ik hem nooit anders willen zien dan als mijn lieve, fanatieke fietsmaatje. Omgekeerd heeft hij nooit uitgesproken dat hij iets met mij zou willen, al weet ik dat ik ‘speciaal’ ben voor hem. Ik lees het in zijn ogen; hij verbergt het slecht achter zijn totally-in-control grijns. Wat ik voor hem voel heb ik veiliger verstopt. Ik vertrouw hem, hij weet wat hij doet. De afdalingen, het schakelen, de snelle bochten… alles lijkt hem gemakkelijk af te gaan. Zelf ben ik voorzichtiger. Hij mag het niet weten, maar ik geniet het meest van zijn aandacht. Van zijn hugs; als hij mij, nog in het zadel en stoeiend met m’n fietshelm, tegen zich aandrukt: “Goed gedaan, meisje!” Van zijn relaxedheid, op het terras, als ik uitgeblust met m’n hoofd tegen zijn schouder rust. En, stiekem, van zijn ongemak, wanneer mijn vormen in m’n wieleroutfit hem afleiden (en hij denkt dat ik dat niet zie). Wanneer zijn super coolness hem even in de steek laat.

Eind juni had hij met een collega een paar dagen in de Ardennen gemountainbiked. “Zou ik met jou ook heel leuk vinden!”, bekende hij me de zaterdag erna. Net terug van een ronde door de regen en m’n handen warmend aan een hot chocolate, was ik niet direct enthousiast. “Anderhalf uur met de auto. Bikes achterop en we zijn weg!” M’s ogen glinsterden bij het idee. “Oké. Ik denk er over na…”, beloofde ik hem. Eenmaal thuis, na een warme douche, leek het me wel wat. Onze partners vonden het prima. Het scheelde dat M en ik eerder al eens samen in de Achterhoek hadden overnacht voor een MTB uitje. We prikten het tweede weekend van september. Met vrijdag mijn vaste vrije dag wilde M er maximaal van profiteren: vertrek op donderdagmiddag rechtstreeks vanuit zijn werk en zondagavond weer thuis. Net als in Lochem dacht ik ook nu weer twee hotelkamers te boeken. In de Achterhoek was het nat en koud geweest en ik was bang dat het in de Ardennen niet anders zou zijn. M haalde me echter over om terug te gaan naar de camping van afgelopen juni: “Mooie locatie, goede sanitaire voorzieningen… en de zon schijnt er altijd!” Hij had een kleine trekking tent; ik zou ter plaatse een glamping-tipi kunnen huren. Na wat gegoogle besloot ik dat zo’n tipi wel erg veel luxe was voor mij alleen. Voor drie nachten zou de gratis leentent van mijn broertje ook prima voldoen.

In plaats van regen krijgen we een hittegolf. Met M’s jeep volgepakt bereiken we in de vroege avond de camping. De ligging is inderdaad geweldig: in een dal, aan een bocht van het riviertje de Amblève. Zo laat in het seizoen verblijven er slechts enkele kampeerders. Als mid-dertigers zijn we met afstand de jongsten. We kiezen voor een afgelegen plekje naast een boom, vlakbij een houten picknicktafel. De tent van mijn broertje blijkt een opblaasbare, ruime 4-persoonstent die zich gemakkelijk laat opzetten. Wanneer ook M’s koepeltje staat, trekken we een biertje open (0.0 voor mij: we hebben afgesproken dat ik op de oneven dagen rijd). “Paleis met hondenhok,” oordeelt M, als hij het resultaat bekijkt. “Best ongezellig ook,” knik ik. Waarom doen we eigenlijk zo moeilijk? Twee hotelkamers leek thuis vanzelfsprekend, maar hier, met zoveel ruimte en ieder een eigen slaapzak… Ik kijk mijn fietsmaatje vragend aan. “Weet je het zeker, meisje?”, vraagt hij, “Grote kans namelijk dat je door mij geen oog dicht doet.” Ik denk aan de geluidjes van mijn lief en glimlach: “Misschien wil je die Madregale onder de passagiersstoel met me delen?”

M had me al verteld dat er in de directe omgeving van de camping niets te doen is. We rijden daarom naar het nabijgelegen Aywaille, dat een gezellig centrum heeft met leuke terrasjes en eettentjes. De zwoele avondlucht en de geuren uit de restaurantkeukens brengen ons in een heerlijke vakantiestemming. Wanneer we rond half elf terugrijden worden we verrast door de sterrenhemel boven de heuvels. Ons kampeerveld lijkt veranderd in een sprookjesdecor. Volkomen gelukkig plof ik in mijn campingstoel terwijl mijn maatje de beloofde fles opent. Zachtjes sprekend genieten we van de diepe rust. Er staat geen zuchtje wind. In mijn sweatshirt en legging bedenk ik met enige spijt dat ik alleen maar sportkleding heb meegenomen. M had niets gezegd over een mediterraan klimaat langs de Amblève! Daarstraks hebben we in mijn tent onze slaapzakken naast elkaar gelegd. Nu het langzaam bedtijd wordt betrap ik me er op dat ik het stiekem best wel spannend vind om vannacht naast hem te slapen. Het komt echter niet in me op om daar meer van te maken dan wat het is. Ik vertrouw hem volkomen en ken mijn eigen grenzen.

Het loopt tegen middernacht wanneer we onze pyjama’s aantrekken (ik, een beetje tuttig terwijl M het toiletgebouw bezoekt) en in onze slaapzakken kruipen. Een uur later lig ik nog steeds te luisteren naar het geruis van de rivier. De pinot grigio heeft zijn uitwerking gemist. Het helpt niet dat het witte gaas van de slaapcabine het licht van de enige lantaarnpaal op het campingterrein lijkt te versterken. In het stapeltje op mijn reiskoffer onderscheid ik moeiteloos mijn shirt, sports bra, sokjes en wielerbroekje dat ik heb klaargelegd voor morgen. M ligt op een armlengte van mij vandaan op een, volgens hemzelf, ‘uiterst comfortabel’ slaapmatje. Op zijn zij en van mij weggedraaid lijkt hij diep in dromenland te verkeren. Zelf lig ik op het slaapfeestjes-luchtbed van mijn nichtje. Aangezien ik een behoorlijke koukleum ben, heb ik voor de zekerheid een donzen slaapzak meegebracht. Nu lig ik te puffen onder de thermovoering: waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom de slaap niet wil komen. Mijn pyjamabroek heb ik al eerder uitgetrokken en naar onder in de slaapzak geschopt. Ik schuif de rits een stukje naar beneden en sla het dek naar de andere zijde open. Starend naar de wand van de tent bedenk ik dat ik mijn slaap toch echt nodig heb, wil ik morgen M niet teleurstellen. Ondertussen verstrijkt de tijd. Zo zachtjes mogelijk wuif ik met mijn handen wat koelte naar mijn gezicht en hals. Ik krijg het plotseling nog warmer als ik aan mezelf toegeef dat ik vooral erg geil ben.

Thuis in bed naast mijn partner lukt het me gemakkelijk om, bijvoorbeeld als het even niet zo lekker gaat tussen ons, of gewoon, wanneer ik er zin in heb, te masturberen zonder dat hij het merkt. Waarna als bonus de slaap meestal invalt nog vóór ik mijn pyjamabroek weer heb opgetrokken. Als ik hieraan denk terwijl ik vlak naast me mijn fietsmaatje hoor ademen, maakt mijn lichaamstemperatuur een sprongetje. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd stijgt. “Doe even normaal!”, denk ik paniekerig, als mijn ademhaling de verhoogde hartslag probeert bij te benen. Mijn opwinding komt als een totale verrassing: ik heb in de aanloop naar dit uitje geen moment gedacht aan welke vorm van seks dan ook in de Ardennen. Al gauw echter switcht mijn brein van ‘absoluut fout!’ naar ‘stel dat ik het doe…?’ Bevend van de spanning overweeg ik de risico’s. Ik ben er zeker van dat M in diepe slaap is. Met mijn ervaring moet het makkelijk zijn om dat zo te houden. Is het vanwege zijn aandacht voor mij dat ik zo opgewonden ben? Ik vertel mezelf van niet. Het moet zijn aanwezigheid zijn. Het idee dat ik mezelf bevredig met een andere man vlak naast me beneemt me haast de adem.

Ik word me ervan bewust dat ik over mijn slaaphemdje heen mijn borsten streel. Door de opwinding voelen ze stevig aan (ik heb niet veel, maar ben er zeer tevreden mee; mijn lief noemt ze “mijn spiegeleitjes”). Voorzichtig draai ik mijn hoofd opzij. Gelukkig, de comateuze toestand van M lijkt onveranderd. Als ik vervolgens met mijn hand onder het textiel ga, schuift mijn hemdje omhoog. Niet erg, zegt mijn lustgevoel: achter het opzij geslagen donsdek is mijn bovenlichaam voor M vrijwel onzichtbaar. Gerustgesteld ga ik verder, nu rechtstreeks over mijn warme huid. Mijn tepels lijken twee tuimelpoppetjes tussen mijn duim en wijsvinger.

Het blijkt uiterst spannend om de volgende stap te nemen. Ik ben er nog altijd niet zeker van of ik het durf… Door mijn eigen versnelde ademhaling heen houd ik angstvallig die van M in de gaten. Langzaam daalt mijn hand over mijn buik (nog altijd ‘strak’ volgens mijn complimenteuze partner, zelf weet ik beter). Veilig onder het dek van mijn slaapzak glijden mijn vingers over de gladde stof van mijn slipje: een alledaags en vooral prettig zittend exemplaar van de sportwinkel. Mijn lingerie heb ik thuis gelaten; niet erg praktisch bij een bike challenge… Wanneer mijn hand tussen mijn benen glijdt en ik door het textiel mijn spleetje voel, kan ik een lichte kreun niet onderdrukken. “Ohm!” Ik voel de hartslag in mijn keel wanneer ik een volle minuut op een reactie wacht. Er komt niets. Ik twijfel. Was ik echt te horen, of was het m’n verbeelding? ’s Nachts lijkt alles immers anders. Wat ik me niet verbeeld heb, is wat ik daar beneden heb gevoeld: ik ben inmiddels behoorlijk nat.

Behoedzaam ga ik verder. Met mijn linkerhand trek ik het slipje op aan de voorzijde zodat het elastaan zich over mijn schaamstreek spant. Het wrijven met mijn wijs- en middelvinger over het opbollende heuveltje en het gleufje daartussenin voelt ongelofelijk geil. Door lichte druk uit te oefenen vinden mijn vingertoppen het knopje dat straks voor het vuurwerk moet zorgen. Om controle te behouden streel ik mezelf in slowmotion. Thuis in mijn eigen bed verlies ik gewoonlijk snel mijn geduld. Hier echter zorgt de hoogspanning voor een remmend effect. Met één oor op mijn buurman gefocust wrijf ik mijzelf naar het volgende level. Het zou me moeten verbazen dat M al heel lang in dezelfde houding ligt te slapen (op een matje!) maar door alle opwinding valt me dit niet op. In plaats daarvan fantaseer ik over een meditatiefilmpje dat ik ooit bekeek. Daarin speelde een man met een vrouw terwijl een tweede stel, keurig aangekleed, gebiologeerd toekeek. Haar clit werd zo subtiel gestimuleerd dat zij in een langdurig bijna-orgasme raakte zonder daadwerkelijk klaar te komen. Destijds dacht ik dat het allemaal geacteerd was, maar nu lijkt het alsof ik het zélf ervaar! Elke streling veroorzaakt een sensatie die intenser is dan wat ik gewoonlijk voor elkaar krijg. Het voelt alsof ik in de pulserende stand van mijn ‘lavendelzeepje’ sta: alsof ik op-en-neer dein op een golf van genot…

Ik bevries wanneer M plots beweegt in zijn slaap. Armen en benen verschuiven naar een nieuwe houding. Terwijl mijn hart opnieuw tekeer gaat, kijk ik voorzichtig opzij. “Vals alarm…”, bedenk ik wanneer blijkt dat hij nog altijd met zijn gezicht van mij ligt weggedraaid. Desalniettemin blijf ik minutenlang doodstil liggen. Langzaam zakt mijn opwinding; het geruis van de Amblève dringt weer tot me door. De behoefte aan seks met mezelf is echter onverminderd groot. Ik durf niet op mijn telefoon te kijken maar vermoed dat het inmiddels ver na tweeën is. Ik weet dat het me niet gaat lukken om in slaap te vallen zonder eerst te zijn klaargekomen. Met een nacht die steeds korter wordt moet dat ook niet te lang meer duren. Ik besluit er voor te gaan.

Tandje voor tandje trek ik de rits van de slaapzak verder naar beneden. Het bovendek duw ik langs mijn lichaam om zoveel mogelijk uit M’s zicht te blijven. Als deze actie succesvol is afgerond, schuif ik al even voorzichtig mijn slipje omlaag; net ver genoeg om het met één beweging weer op te kunnen trekken. Ik kan niet voorkomen dat m’n verrichtingen gepaard gaat met enig geschuif op het luchtbed. Als de elastische stof per ongeluk achter mijn duim vandaan glipt en tegen mijn bovenbeen schiet, klinkt dit in mijn oren alsof ik een glas laat vallen! Ik verbeeld me dat ik daar beneden de buitenlucht op mijn blote huid kan voelen… Ik wacht enkele tellen. Mijn ademhaling is gejaagd; door de droogte in mijn mond en keel moet ik een paar keer slikken. Het afgerolde slipje spant zich om mijn dijen als ik mijn benen open. Ik laat mijn middelvinger over mijn vagina glijden. Alles voelt superglad na vanochtend onder de douche. Het maakt me nog geiler. Het beven van mijn lichaam krijg ik niet onder controle. Het komt door de langzame afkoeling, maar nog meer door mijn opwinding. In gedachten zie ik mezelf zoals M me zou zien als hij zich nu plotseling zou oprichten: zijn best wel brave ‘meisje’ dat het stiekem met zichzelf doet… De adrenaline giert door mijn keel!

Het wordt steeds moeilijker om mezelf te beheersen. Ik sluit mijn ogen en pers mijn lippen op elkaar terwijl mijn middelvinger driftig cirkeltjes draait. Steeds sneller, steeds dwingender. Ik ben drijfnat. Ik houd mijn adem in om de druk op te voeren. “Uhmmg… ” Ik steun onwillekeurig als mijn spanningsmeter ver in het rood uitslaat. Ik snak naar adem maar mijn opwinding gunt me geen rust. Nog eens. “Uhmgg…!” Bij een derde keer bereik ik de kritieke grens. Dit is het punt waarop de omgeving me niets meer kan schelen. Zelfs als iedereen op de camping nu zou toekijken zou ik niet kunnen stoppen! Mijn vingers verkrampen als m’n knopje smeekt: ga door… ga door! De verlossing kondigt zich aan als ik het niet meer kan houden en in een reflex mijn benen strek (en daarmee ongewild tegen de cabinewand schop!). Het lange voorspel, maar vooral het risico om betrapt te worden heeft mijn geilheid tot recordhoogte opgestuwd. Wanneer een seconde later een laatste aanraking mijn climax in gang zet en mijn hand zich om mijn vulva klemt, schokken mijn billen op het luchtbed. “Uhn-uhn-nngh!” Ik kan er niks aan doen: ik kom kreunend klaar.

Mijn orgasme lijkt m’n heftigste ooit. Uiteindelijk val ik geheel buiten adem terug op mijn luchtbed. Haastig trek ik de slaapzak over me heen. Mijn gehijg haalt M tenslotte uit zijn slaap. Terwijl bij mij de opwinding langzaam weg ebt hoor ik hoe hij een paar keer kucht en zich vervolgens omdraait. Een poosje is het stil. Dan volgt een zucht. Ik houd mijn ogen gesloten, maar stel me voor dat hij zich slaapdronken afvraagt of het zijn verbeelding is geweest… Misschien ligt hij zijn ‘slapende’ meisje te bestuderen. Zou hij me door hebben? Het is een vraag voor later; ik lig er niet lang wakker van.

Kate