Verlangend naar een streling van zijn hand
een zoen, die je berooft van verstand
Verwachtingsvol er naar uit zien
dat hij toch heel misschien
je aanraken zal heel teder
in opperste ontroering buig je je hoofd neder
Zijn hand streelt je, is warm en zacht
Zijn mond kust je voor de nacht
Zijn lippen gaan over je huid
Zijn aanrakingen zijn lief en warm
dat je gelukzalig wegkruipt in zijn arm
hopend dat je dit moment kunt bevriezen
je wilt dit gevoel niet verliezen
Meta Anna
Ooit kreeg ik als 12-jarige de huiswerkopdracht voor Nederlands een gedicht te schrijven. Ik vond poëzie maar onzin, en na een zoektocht op het internet besloot ik in een baldadige bui dit gedicht te stelen.
Lang verhaal kort; de leraar had als “verassing” geregeld dat het beste gedicht van school het gedicht mocht opdragen in een theaterzaal met zo’n 300 man aan volwassen publiek. Mijn klasgenoten kozen uiteraard “mijn” seksgedicht.
Daar stond ik dan, als 12-jarige in een volle theaterzaal, te vertellen hoe de streling van zijn hand mij hoofd beroofde van verstand.
Ik heb nog steeds geen verstand van poëzie, maar bedankt voor dit gedicht.