Een nieuwe rol – deel 1

Jarenlang zoekend naar haar eigen identiteit en seksualiteit is ze veranderd. Als een kameleon paste ze zich aan aan de rol die ze zich toe-eigende. Dan weer was ze er van overtuigd een vrouw van de wereld te zijn, gekleed in de laatste mode en mannen beminnend wanneer het haar uitkwam, dan weer voelde ze zich prettig in een meer bescheiden rol. Jarenlang had ze een rustig leven geleid als de leuke en intelligente vrouw van een middelmatige zakenman. Maar vroeg of laat kwam altijd weer dat moment van onrust, dat moment van zoeken. Na een moeizame scheiding was ze haar zoektocht opnieuw begonnen, onzeker over zichzelf, onzeker over haar gevoelens. Gelouterd pakte ze haar rol weer op en speelde nu de gescheiden vrouw die tijd nodig had om haar plekje weer te vinden. En deze rol paste haar naadloos. Want ze had tijd nodig, tijd om terug te denken aan wat er was geweest, tijd om vooruit te denken aan wat zou gaan komen. Soms had ze spijt, was het niet makkelijker geweest vast te houden aan wat ze had? De zekerheid van een geregeld bestaan, voorspelbaar, eenvoudig, saai. Vriendinnen waren nu weer jaloers, jaloers op haar vrijheid, jaloers op haar zelfverzekerdheid. Slechts weinigen kenden de vrouw achter de façade van zekerheid en overtuiging. Slechts weinigen wisten dat ze momenten had van totale wanhoop en paniek. Waar velen dachten dat ze spontaan vertrok voor een verre reis waren er slechts weinigen die wisten dat ze zich opsloot in huis. Huilend van onzekerheid, starend in de spiegel, zoekend naar een antwoord. Urenlang bracht ze in het schemerdonker door achter haar computer. Haar gezicht bleek verlicht, getekend door onzekerheid. Tijdens die momenten zocht ze bevestiging op het wereldwijde web. Smachtte naar aandacht, naar anonieme liefde.

Op datzelfde web ontmoette ze een man. Beschermd door de afstand tussen haar toetsenbord en dat van hem had ze haar hart gelucht bij een onbekende. Beschermd door anonimiteit had ze hem verteld niet te weten wat ze aan moest met haar leven. Gerustgesteld door zijn wijze antwoorden en zijn respect voor haar anonimiteit had ze hem spontaan gevraagd het gesprek via de webcam voort te zetten. Hij had bevestigd en verscheen wazig in beeld, in een hoekje zag ze zichzelf op het scherm. Ze was naakt. Ze was geschrokken van zijn boze reactie. Nog voor ze kon reageren had hij de verbinding verbroken. Leeg en verdrietig staarde ze naar haar scherm. Ze wist zelf niet waarom ze haar kleren had uitgedaan voor ze de camera aanzette. Misschien wilde ze hem belonen voor zijn geduldig aanhoren van haar ellende. Misschien was ze er teveel aan gewend geraakt dat mannen alleen haar lichaam zagen en niet de vrouw in dat lichaam. Wanhopig had ze dagenlang gezocht, uur na uur had ze geprobeerd hem weer te vinden. Om opnieuw te beginnen, om excuses aan te bieden, om uit te huilen? Na een paar dagen had ze het opgegeven, weer een mislukking, opnieuw beginnen.

Precies een week na het incident met de webcam kreeg ze een e-mail. Ze had de neiging de mail te deleten omdat ze de afzender niet herkende, maar iets in het mailadres van de afzender hield haar tegen. Ze opende de mail en las een kort bericht; ‘Geef je nooit meer zomaar bloot voor een onbekende. Zij zijn het niet waard, jij hebt het niet nodig. Vanavond 00.00’. Ze las het bericht nog een keer. Het moest van hem zijn. Wat bedoelde hij met de laatste regel? Gespannen bracht ze de avond door in de buurt van haar computer, hopend op meer berichten. Ruim een uur voor de genoemde tijd zat ze al op de site. Verschillende keren werd ze benaderd door mannen die met haar wilden praten. Ze reageerde niet, ze wist dat ze hem zou herkennen. Exact om middernacht opende zich een nieuw venster op haar scherm. ‘Als ik 00.00 zeg is het middernacht, het heeft geen zin om eerder te komen.’ Afwachtend en twijfelachtig zweefden haar vingers boven haar toetsenbord. Wat moest ze antwoorden? Hoe zorgde ze ervoor dat hij niet weer boos werd? Toen haar vingers de enterknop raakten en het woord ‘hoi’ in het scherm verscheen voelde ze zichzelf kleuren. Hoi. Dat was het? Intelligenter dan dat kon ze het niet maken? Maar hij leek zich er niet aan te storen en antwoordde met een gelijkwaardig ‘hallo’. Wat volgde was een minutenlang relaas waarin hij haar vertelde waarom hij een week eerder zo boos had gereageerd. Hij legde haar uit dat puur lichamelijke aantrekkingskracht tussen mensen iets is wat al sinds de oertijd in ons huist en bedoelt was voor de voortplanting en niets meer dan dat. Maar dat intelligentie, emotie en de macht om op een hoger, niet fysiek niveau, met andere mensen te kunnen communiceren de huidige mens onderscheidt van de oermens. Dat wat zij deed dus iets puur fysieks was wat afbreuk deed aan haar intelligentie en dat ze dat nooit meer mocht doen. Zijn manier van communiceren was helder en enigszins dwingend. Ze las aandachtig en nam alles diep in zich op. Hij maakte haar gelukkig, deed haar naar hem verlangen terwijl ze niet wist wie hij was of wat hij deed. Zijn verhaal eindigde met een aantal heldere instructies. Ze moest weer naar buiten en deelnemen aan het leven buiten haar huis. Ze moest opschrijven wat haar diepste verlangens waren, ze moest hem beloven op elk moment van de dag schoon en goed gekleed te zijn en mocht haar schaamhaar niet meer scheren. Als laatste stuurde hij haar een link naar een kledingzaak met de opdracht een specifieke set kleding te gaan kopen. Hij wachtte niet op haar vragen of bevestiging maar verbrak de verbinding na het sturen van de laatste woorden.

Ze dacht na over het gesprek wat ze hadden gehad. Ze vond het prettig dat hij zo duidelijk en direct was, maar ook spannend. Want nu ze er over nadacht, hoe was hij aan haar mailadres gekomen? Zou hij haar volgen? En wie was hij eigenlijk om haar zulke opdrachten te geven? Ze besloot voorlopig even mee te doen, het maakte haar nieuwsgierig en wond haar op. En wat meer buiten de deur komen was inderdaad hard nodig. Dat ze haar schaamhaar niet mocht scheren vond ze wel vreemd, ze was gewend altijd een gladgeschoren heuveltje tussen haar benen te hebben, een pluk schaamhaar daar vond ze niet van deze tijd. En had hij het niet juist gehad over de ontwikkelde mens? De volgende ochtend stapte ze al vroeg onder de douche, automatisch pakte ze een scheermesje maar legde dat weer weg toen ze dacht aan zijn instructies. Ze voelde zich goed, alsof haar leven met een duidelijke opdracht makkelijker te leven was. Een blocnote lag klaar naast haar computer maar eerst wilde ze naar de winkel die hij haar had aanbevolen. Ze klikte op de link en kwam terecht op een site van een winkel een dorp verderop. De site verried een luxe stijl met bijbehorende prijskaartjes, maar daar had ze geen problemen mee. Haar financiën waren een van de weinige dingen in haar leven waar ze zich geen zorgen over maakte. De voordeur viel met een zachte klik achter haar dicht. Diep snoof ze de al warme ochtendlucht in zich op, ze voelde zich goed. Bruisend van nieuwe energie besloot ze op de fiets te stappen en de paar kilometer naar de winkel op een verantwoorde en gezonde wijze af te leggen. Onderweg dwaalden haar gedachten af naar de man die ze nu twee keer op internet had gesproken, voor wie ze nu onderweg was naar een winkel om daar een hoop geld aan kleding uit te geven. Of ze warm werd van het fietsen of van het idee dat hij haar in de winkel misschien wel zou observeren durfde ze niet te zeggen maar dat hij haar niet onberoerd liet was duidelijk. Ze voelde de wind langs haar benen strijken terwijl ze bedacht dat hij de combi tussen de ‘oermens’ gedreven door lust en de intelligente ‘nieuwe mens’ wel heel goed wist te maken. Want in haar onderlichaam voelde ze een lang vergeten, diep weggestopte trilling. Een zachte, intense puls die haar gevoelens tot leven bracht, als een didgeridoo bespeeld door een getatoeëerde man met een botje in zijn neus. En naast die puls in haar onderlichaam had hij haar geest op scherp gezet, haar bewustzijn weer wakker geschud. Voor de winkel kijkt ze even rustig om zich heen. Haar ademhaling wordt rustiger terwijl ze om zich heen kijkt, half om half verwachtend dat hij ineens zijn arm door de hare steekt en samen met haar de winkel in stapt. Maar ze blijft alleen.

In de winkel wordt ze vriendelijk ontvangen door een goedgeklede man. Ze geeft aan even rond te willen kijken. Hij vraagt haar het hem te laten weten als ze vragen heeft of behoefte heeft aan een bakje koffie of thee. Ontspannen kijkt ze rond in de winkel. Het assortiment is breed maar van een onbesproken niveau, er is een afdeling met schoenen, rekken vol luxe mantelpakjes en achterin de winkel een lounge-achtige ruimte met lingerie. Haar handen glijden over zijdezachte negligés en prachtige kanten bustiers. Ze pakt een mooie dieppaarse en loopt richting de kleedruimtes. Die zijn ruim opgezet en voorzien van een enorme spiegel. Ze bekijkt zichzelf in de spiegel als ze haar kleding heeft uitgedaan en streelt even kort over de stoppeltjes tussen haar benen. Een zachte stem achter het gordijn vraagt of alles naar wens is en of ze hulp nodig heeft. Een kleine vrouw met lang donker haar schuift het gordijn een klein stukje opzij nadat Emily aangeeft wel een eerlijke mening te kunnen gebruiken. Ze ziet hoe de vrouw haar in de spiegel bekijkt en neemt haar compliment dankbaar in ontvangst. De vrouw adviseert haar de bustier te completeren met een paar zijden kousen. De vingers van de vrouw voelen warm aan haar benen als ze een jarretelgordel vast haakt aan de kousen die de verkoopster vriendelijk over haar benen heeft gerold. Tevreden kijkt ze naar haar spiegelbeeld en stelt zich voor hoe zijn handen over de gladde stof glijden. Ongemerkt verdwijnt de verkoopster weer, haar alleen achterlatend met haar gedachten. Achter het gordijn wacht de verkoopster geduldig om het setje weer van haar aan te nemen. Ze volgt de vrouw richting de kassa. De dunne stukjes stof verdwijnen in een passend klein rood tasje. Als de vrouw haar vraagt of ze nog meer nodig heeft pakt ze een papiertje uit haar jaszak. Op het blaadje heeft ze alle artikelen opgeschreven die samen de set vormen die ze van hem moest kopen. De verkoopster wijst haar naar een zitje in een hoek en verdwijnt tussen de rekken in de winkel. Emily bladert wat door een modetijdschrift tot de zachte stem weer klinkt. ‘Dit is alles, ik heb de juiste maten voor u gepakt, wilt u het even proberen?’ De vrouw loopt voor haar uit richting de kleedkamer en hangt alles voor haar klaar. Emily sluit het gordijn en trekt haar kleding opnieuw uit. Even later ziet ze zichzelf in de spiegel, gekleed in een prachtige jurk die uit één stuk stof gemaakt lijkt te zijn, de zwarte stof glanst subtiel in het licht. Ze draait rond en kijkt verwonderd hoe prachtig de jurk haar figuur accentueert. Haar voeten glijden in de hoge pumps waardoor haar billen nog mooier uitkomen. De jurk is van voren hoog gesloten en komt tot net boven haar enkels, maar toch is het een van de meest sexy kledingstukken die ze ooit gedragen heeft.

Even later zit ze weer op de fiets. Achterop staat een tas met haar nieuwe aankopen. De wind streelt over haar blote armen terwijl ze fantaseert hoe de man haar bewondert in haar nieuwe jurk. Hoe ze die langzaam voor hem uittrekt waardoor het prachtige setje daaronder zichtbaar wordt. Of zou hij dat niet willen? Zou hij boos worden als hij ziet dat ze haar lichaam zo graag aan hem wil tonen? Bevangen door twijfel en onzekerheid trapt ze stevig door. Hoe kan het toch dat een man die ze niet kent haar zo heen en weer laat slingeren tussen euforie en twijfel, tussen passie en angst? Thuisgekomen zet ze haar fiets tegen de gevel en rent snel de trap op. Een blik op het scherm van haar computer geeft aan dat ze geen nieuwe berichten heeft. En nu? Moet ze wachten op zijn bericht of moet ze hem vertellen dat ze de kleding heeft gekocht? Ze pakt haar telefoon en neemt een foto van de tas met kleding. Ze verwijdert de foto weer en spreidt de jurk uit over haar bed. Twijfelachtig staat ze met haar telefoon in haar hand. De jurk ziet er natuurlijk veel beter uit als ze die aan heeft. Opnieuw trekt ze al haar kleding uit. Ze zet een been op de rand van haar bed en rolt de kousen af. In het zachte licht van haar slaapkamer ziet ze er nog mooier uit dan in de kleedkamer. Ze neemt een foto van zichzelf in de grote spiegel tegen de muur. Dan pakt ze de jurk en trekt ook die aan. Ze sluit haar ogen en laat haar handen over de jurk glijden. Ze draait met haar heupen en stelt zich voor dat het zijn handen zijn. Zijn handen glijden langs haar zij omlaag, volgen de ronding van haar heupen en glijden dan langzaam weer terug omhoog. Een schelle toon schrikt haar op, haar telefoon licht op op haar bed. Ze pakt het ding op en voelt een rilling langs haar ruggengraat lopen als ze het envelopje ziet knipperen. ‘Morgen om 9.00 uur ga je naar de bouwplaats. Trek de jurk aan en ervaar de oermens. Neem het in je op, laat je geest strelen door hun lust. Laat hun energie jouw geest voeden, maak je los van het fysieke.’

Wordt vervolgd

Lajero