Een onverwachte ontboezeming

Het geluk kan je zo maar toe grijnzen als je daarop het minst bent bedacht, net zoals het ongeluk trouwens, maar daar heb ik het nu niet over. Het was warm en zwoel die dag en eigenlijk hadden we helemaal geen zin om naar Rotterdam te gaan, want het zou tussen die mensenmenigte op zaterdagmiddag alleen maar benauwder zijn, maar ja: het was onverbiddelijk de laatste mogelijkheid om voor zondag nog een verjaardagscadeautje te kopen voor mijn neefje en ik wist precies waar ik zijn moest om dat te kopen wat hij bovenaan zijn verlanglijstje had staan.

Het was zoals ik dacht, drukkend benauwd, en in de winkel was het zo mogelijk nog erger, maar uiteindelijk hadden we te pakken gekregen wat we wilden en puften we opgelucht naar buiten. ‘En nu like hell een biertje’, zei Red toen we over de Coolsingel liep. And I couldn’t agree more! Op het terras van de Big Ben zegen we neer. De Guiness die Red altijd neemt zie ik niet zo zitten en ik bestelde een heerlijk, helder Hupsakeetje. Dat smaakte en ik voelde me langzaam wat bekomen. Mijn bloesje voelde nog steeds wat klam aan, om maar niet te spreken van mijn slipje! Maar wat ik met mijn bloesje wel kon en met mijn slipje niet, was een paar knoopjes openzetten om het beetje wind dat er was over mijn behaloze buste te laten waaien.

Dat was even lekker. ‘Maak het niet te gek, straks word je nog gearresteerd’, lachte Red toen ik nog een knoopje openmaakte. Zou dat kunnen?, dacht ik, maar op dat ogenblik kon het me weinig schelen. Lucht moest ik hebben! ‘Hm, horny’, bromde Red met twinkeloogjes, toen ik nog een knoopje losmaakte, het laatste boven mijn navel en langzamerhand besefte ik dat het inderdaad nogal opwindend moest zijn voor een toevallige passant en toen mijn biertje was verdwenen kreeg ik er ook plezier in om me een beetje uitdagend te gedragen. Ten pleziere van mijn man trok ik ook mijn rokje wat omhoog en zette mijn benen uit elkaar. ‘Horny enough for you?’, informeerde ik luchtigjes.

Toen Red de kelner riep voor een nieuwe verversing, voelde ik bijna diens priemende ogen in mijn openstaande bloesje en dat voelde goed. Het terras was inmiddels bijna volgelopen en we hadden al besloten na ons tweede drankje plaats te maken voor anderen, toen ineens op de enige vrije stoel die nog bij ons tafeltje stond hijgend een lieftallig vrouwtje neerstreek met twee boodschappentassen vol, die ze met een zucht van verlichting naast zich neerzette. ‘Pfff, wat een ellende’, zuchtte ze gelaten, om vervolgens verschrikt even op te wippen: ‘Er zat hier toch niemand!?’ Ik schudde mijn hoofd en Red zei, galant als immer: ‘Be our guest!’ ‘Engelsen?’, vroeg ze, ‘sorry, English?’ Ik legde haar uit dat ik een volbloed Nederlandse ben en mijn man een Schot, dus geen Engelsman, voegde ik er met nadruk aan toe, want Schotten zijn, laat ik het zachtjes uitdrukken, niet bepaald gek op Engelsen. ‘O Schotland’, zei ze: ‘ben er nog nooit geweest, maar het moet wel mooi zijn’.

Toen ze een pilsje bestelde nam ik haar wat nauwkeuriger op. Een kort rattenkopje, rond gezichtje, volslank, om het zo maar eens te zeggen, een C-cup schatte ik onder haar volle bloes, mooie volle dijen onder een kort strak rokje. Leeftijd 30, 35. Spontaan was ze in ieder geval, want toen de kelner verdwenen was zei ze ineens; ‘Nou, jij durft wel zeg.’ Tegen mij? Ja, tegen mij. Ik was verbluft, want was mijn open bloesje even vergeten. Red lachte vrolijk toen hij zag dat ik even van de wijs was gebracht. Toen het lampje begon te branden, lachte ik dapper mee. ‘Nou ja’, probeerde ik uit te leggen, maar ze legde een hand op mijn arm en schudde haar hoofd. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen of zo, ik zou het alleen nooit durven, dat bedoel ik….’ ‘And why is that baby?, vroeg Red geamuseerd. Ze draaide zich verrast naar hem toe. ‘Because I eh….’ Red trok afwachtend zijn wenkbrauw op. ‘I eh..’, probeerde ze nog eens. ‘Cause you think you’d embarass yourself’, schoot ik haar te hulp. Ja, knikte ze dankbaar, zo is het.

Hoewel we van plan waren te gaan, bestelde Red toen de kelner het bestelde biertje voor onze ‘gast’ bracht nog een rondje. Ik keek hem even vragend aan en kreeg een knipoogje terug. Hij begon dit leuk te vinden! ‘And why do you think you’d embarass yourself?’, vroeg hij toen de kelner verdwenen was. Wat een rotzak kon hij soms toch zijn! Maar ze liet zich niet zomaar uit het veld slaan. Ze nam eerst een slok uit haar glas en zei toen bedachtzaam: ‘Not everyone can afford to do so.’ O god, een kolfje naar Reds hand! En ja hoor: ‘Because yours are bigger!?’ Maar ze kon het hebben, goddank. ‘Maybe’, lachte ze.

De kelner interrumpeerde met het door ons bestelde en Red vroeg meteen of zij ook nog iets wilde. ‘By the way, what’s your name?’ ‘Corry’, antwoordde ze en: ‘ja graag.’ ‘So Corry’, zei hij, genietend achterover leunend toen we weer onder ons waren, ’tell me: are you wearing a bra?’ ‘Wat zegt ‘ie?’, draaide ze zich tot mij. ‘Of je een beha draagt’, antwoordde ik. ‘Zo die durft!’ Ze was een en al eerlijkheid, deze spontane meid, en ik kneep mijn tenen bijna samen onder dit kruisverhoor. Maar weer verbaasde ze me. ‘Yes’, hoorde ik haar zeggen terwijl ze haar hoofd omdraaide. ‘I see’, ging Red rustig verder. ‘Do you need them?’ Jezus Christus! Hij ging wel ver. ‘They are firm enough!’, zei ze fel. Good girl! ‘Then why don’t you take them off?’, vatte Red simpel samen.

Corry keek me verbaasd aan. Ik lachte en haalde mijn schouders op. ‘Ik zit hier vijf minuten en een Schot vraagt me mijn beha uit te trekken!’, zei ze nuchter. Het klonk zo komisch dat ik spontaan in lachen uitbarstte en dat werkte blijkbaar aanstekelijk, want ze proestte het ook uit. ‘I’m serious’, ging Red door, ‘I dare you to take them off…..’ ‘Pff, wat een aanhoudertje’, sputterde ze. ‘Ik zou het ook wel leuk vinden’, deed ik nu een duit in het zakje. O? Veranderde dat de zaak? Ze keek nog eens naar mijn open bloes en likte haar lippen. ‘OK’, zuchtte ze toen, ‘ben zo terug.’

Ze stond op en wandelde op haar gemak het terras over en verdween in de pub. ‘Tering, jij durft wel’, boog ik me voorover naar mijn man. ‘She’s a sweetheart’, lachte hij, ‘and gives me a hard on, een stijve….’ Ach, op die manier. Hm, gaf ik toe, ik zie haar ook wel zitten. Wel, dat zou interessant kunnen worden, concludeerde hij met pretoogjes. Corry keerde tegelijk terug met de kelner. In haar hand had ze onmiskenbaar haar beha gepropt, want een schouderbandje wapperde er vrolijk onderuit. Haar bloes was op een knoopje nog helemaal gesloten. ‘Great’, prees Red haar, om daarna over te stappen op zijn beste Nederlands, ‘nu mag de bloes ook open….’ Dat had ze wel gedacht, zei ze. Wat een snoesje!

Ze nam eerst een slokje en knoopte daarna bedaard de bloes net zo ver open als ik. Waauw, wat een stevige borsten! Hoewel ze grotendeels nog verborgen bleven, waren de rondingen aan beide zijden van de gleuf tussen haar tieten veelbelovend. ‘Star gallery’, vertaalde Red mijn gedachten. ‘Corry, you’re a delight for sour eyes!’ Ze lachte besmuikt en ik merkte dat het haar ook wel opwond. ‘Wat kun jij nog toevoegen hon?’, daagde Red me nu rechtstreeks uit. Daar had ik al over nagedacht. Ik deed het laatste knoopje open en trok de bloes uit mijn rok. ‘Zoiets?’ ‘Meid, ga je je helemaal uitkleden?’, vroeg Corry, half bewonderend, half angstig. Ik schudde mijn hoofd. ‘Het is nog steeds decent genoeg, behalve natuurlijk als de wind er vat op krijgt.’ Met spiedende ogen keek ik rond en trok even mijn linkertiet bloot. ‘Dan krijg je dit!’ We keken Corry allebei afwachtend aan. ‘Al goed’, kreunde ze, ‘al goed….’

Ze trok eerst het bloesje uit haar rok en maakte pas daarna de laatste knoopjes open. Vervolgens vouwde ze haar armen over haar borsten, en niet om ze te verbergen, zoals ik aanvankelijk dacht. Met de duim van haar rechterhand trok ze langzaam het bloesje over haar linkerborst terug. We keken allebei gebiologeerd toe hoe ze zo de tepelhof bloot legde, secuur en zorgvuldig en toen daadwerkelijk een prachtig opgericht rose tepeltje tevoorschijn sprong, slaakten we beiden een zucht van bewondering.

Een onbedwingbare lust om me verder te exhibitioneren maakte zich van me meester. Red, die mijn gemoedstoestanden zo goed kent, keek me al half afwachtend aan en Corry die hem zo zag kijken richtte haar blik nu ook naar mij. OK, dacht ik bij mezelf, ik zal jullie eens wat laten zien. Ik legde mijn handen op mijn bovenbenen en begon met de toppen van mijn vingers traag cirkeltjes over mijn klamme huid te trekken. Red knikte me goedkeurend met glinsterende oogjes toe en ik zag hoe Corry zenuwachtig met het puntje van haar tong haar lippen bevochtigde. Die onverdeelde aandacht stuwde mijn libido verder op en terwijl ik mijn benen verder opende, liet ik mijn handen in de richting van mijn dijen oprukken, het zoompje van mijn rokje meetrekkend onder mijn polsen, verder en verder, totdat ik mijn slipje kon voelen.

Met mijn twee duimen lichtte ik op dat punt gekomen de zoom van mijn rokje op, liet de andere vingers van beide handen naar binnen zakken, maakte zo een soort frame waarin mijn broekje paste en liet dat uitdagend zien. Met de wijsvinger van mijn rechterhand kon ik toen met enige moeite mijn broekje van rechts naar links trekken en mijn kutje ontbloten. Geloof me, het is mogelijk zoiets op een druk terras te doen zonder dat het anderen opvalt en het is een fantastisch lekker gevoel. Red trommelde met de vingers van zijn rechterhand in de palm van zijn linker bij wijze van applaus. Corry, die naast me zat, had het minder goed kunnen zien en daarom draaide ik me met geopend broekje nog een extra een keer naar haar toe.

‘Je bent helemaal kaal’, stelde ze fluisterend vast. Ik knikte en maakte abrupt een eind aan de voorstelling toen een echtpaar met kinderen lawaaierig rakelings langs me passeerde. Red en ik zaten met dezelfde gespannen verwachting naar Corry te kijken toen de show voorbij was. Zou ze de uitdaging aannemen, zoals ze eerder ook had gedaan? Ze nam eerst een slokje uit haar glas en keek ons toen om beurten aan. ‘Wat een geil tafereeltje was dat’, lispelde ze. ‘Maar weet je?’ Ze boog zich samenzweerderig naar voren en wij bogen automatisch mee om niets van haar zachte woordjes te missen. ‘Dat wat jij deed, kan ik echt niet doen….’ Haar stem klonk donker, heel anders dan eerst, en daarmee bouwde de schat een tintelende spanning op.

Ik wilde iets zeggen, maar met een tikje op mijn hand gaf ze aan dat ze nog niet was uitgesproken. Red zei later dat dat bestraffende tikje op mijn hand op hem zo’n erotiserende uitwerking had dat zijn lul, die toch al aardig was verstijfd, brutaal uit zijn onderbroek was geschoten. De clou volgde na een perfect getimede pauze, zoals een cabaretier dat doet die het uiterste uit zijn publiek wil halen: ‘Ik heb namelijk geen broekje aan!’ ‘Ik had het gevoel alsof ik spontaan zou gaan spuiten’, bekende Red die avond, toen we dit avontuur samen nog eens bespraken. En ja, ook bij mij gingen mijn haren recht overeind staan en rukte van de toppen van mijn tenen tot het kruintje van mijn hoofd een oncontroleerbare rilling door mijn donder na deze eenvoudige mededeling. Wat dacht je wat?, zou mijn vader in een van zijn olijke buien hebben gezegd. En inderdaad: wat dacht je wat?

Bijna gelijktijdig ploften Red en ik terug in onze stoeltjes, gewoon verbluft en buitenspel gezet door deze heerlijke, spontane Rotterdamse meid. Ze genoot zichtbaar van onze reactie, en terecht. O, jij duivels vrouwtje, wat had je ons op het verkeerde been gezet! De glazen waren leeg en Red frommelde onhandig zijn pakje sigaretten uit zijn broekzak. Geen wonder als je zo broek zo opgeblazen is! Nee, Corry rookte niet. Zouden we dan….? Ja, nog één, besloten we. Zouden we dit terras ooit verlaten…..? The Greatest Show on Earth, die film schoot ons pas later in gedachten, toen we probeerden aan te geven hoe we ons voelden bij wat Corry ons voorschotelde op het moment dat de kelner – hai!, ja, hij kende ons langzamerhand wel! – onze zoveelste bestelling kwam opnemen.

Ze zette, terwijl hij nog aan het noteren was, haar voeten op de rand van haar stoel en boog luchtigjes haar benen uiteen, aldus Red een panoramisch uitzicht gunnend op haar verrukkelijke pompadour. Toen ik opstond, wist Corry precies hoe laat het was. Half vijf, ja, maar ik bedoel een andere tijd. ‘Ga je naar de wc.?’, vroeg ze. Het was op dat moment niet meer dan normaal dat ik mijn hand uitstak en dat ze die greep. Twee zielen, een gedachte.

Met onze open bloesjes wandelden we hand in hand tussen de stoelen en tafeltjes door, de pub in, waar niemand was en als er iemand was zagen we die niet. We rondden de bar en namen de treetjes, haar hand vol vertrouwen in de mijne. Haar zilte tong was in mijn mond nog voordat ik de deur achter ons had gesloten. Correctie: nog voordat ik de deur kón sluiten. Je smaakte zo zoet, Corry. Wat ging er door je heen toen ik je bloesje van je schouders schoof, je volle borsten nu eindelijk in de glorie die ze verdienen voor me zag? Wat voelde je toen ik ik je tepeltjes een voor een tussen mijn lippen nam? Je zuchtte toen ik je rokje openknoopte en gooide je hoofd achterover, te hard misschien wel, want de bons tegen de deur galmt nu nog na in mijn hersenen. Weet je nog hoe ik je rokje naar beneden trok, helemaal tot op de grond, en hoe je eruit stapte? Hoe je je benen spreidde? Hoe ik op mijn knieën zeeg om onder dat toefje schaamhaar je kutje te likken? Hoe je zelf met je lieve handjes je lipjes opentrok? Hoe je kwam?????? Corry!!!!!!


Nog meer verhalen van Myrna zijn te vinden op: www.eroplaza.tv