Plots stort je wereld in elkaar. Je wil het liefst wegkruipen en nooit meer wakker worden.
Gelukkig is er familie en zijn zijn er vrienden die je soms onnadenkend opbeuren,
Hou je hoofd omhoog en blijf positief.
Het is beter zo,, (oh, en bepaal jij dat?)
Ik ken iemand die heeft nog veel ergere dingen mee gemaakt en ook die is....
Het leven heeft nog zoveel moois te bieden
Onthoud 1 ding: na regen komt zonneschijn
Beter om verlegen dan mee verlegen.
Geen hand vol maar een land vol.
c' est la vie. c' est la guerre
De volgende keer beter. (ook zo lekker lomp)
Het leven is geen fruitautomaat waar je de jackpot uit kunt trekken.
De volgende? En welke volgende? Je moet eerst puin ruimen, alles een plaats geven voordat je ooit weer verder kunt.
Dat geldt voor alle mensen die iets dierbaars verliezen. Het motto; er komt vanzelf licht aan het eind van de tunnel" wil je even niet horen.
Dat weet jezelf in je achterhoofd ook wel. Het zijn de wetten van het leven. Maar voorlopig zegt je gevoel nog dat het niet kan.
Je zit nu in het donker en blijft even donker.
Voor mijzelf wil ik rust als ik verdriet heb. Loop maar met een grote boog om mij heen.
Alleen de mensen die heel dicht bij mij staan duld ik in de buurt.
Dat zijn mensen tegen wie ik niets hoef te zeggen en die ook nog over andere dingen kunnen praten.
Maar niet ieder mens is gelijk.
Omgaan met je eigen verdriet is al moeilijk. Omgaan met het verdriet van een ander kan soms nog veel moeilijker zijn.
Mensen met intens verdriet zijn verschrikkelijk kwetsbaar, en kunnen daarbij ook heel anders reageren dan je normaal van hen gewend bent.
We bedoelen het allemaal zo goed maar het is moeilijk om de juiste woorden te vinden.
Niets zeggen, een arm om de schouder of een kaartje sturen is vaak beter als je even niet weet wat je wel moet zeggen.
En soms komen mensen gewoon sociale vaardigheden tekort om op een passende manier te reageren.
Toen mijn vrouw destijds wegliep kwam een oude kennis langs die zei: "Laten we eerlijk zijn, je bent beter af op deze manier, eigenlijk was het een waardeloos wijf."
Ik ontplofte op dat moment. Hij dacht mij even te kunnen steunen omdat hij er vanuit ging dat ik razend was op mijn ex.
Ik zei wel eens: Mensen bij wie de bomen tot in de hemel groeien en helemaal van slag zijn vanwege de kras op hun nieuwe auto kunnen zich beter stil houden, die snappen het toch niet. Maar hierbij vergat ik even dat ikzelf ook ooit een onhandige kluns was in die situaties.
Ik had aan mijn hond meer steun als aan menig goed bedoelde ruggesteun.
En als ik daar aan terug denk, dan is iemand steunen voornamelijk zwijgen en laten weten dat je in de buurt bent.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
(hoewel mijn verdriet van een mindere tragiek was)...
mooi..
)