— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Moedergevoel en lustgevoelens
Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
Sorry, maar ik herken deze verhalen dus echt niet! Heb 3 kinderen, en eigenlijk is mijn libido alleen maar gestegen na het krijgen van kinderen, in tegenstelling tot dat van mijn wederhelft, wat gelijk is gebleven, of misschien zelfs wel is afgenomen...Hier is hij degene die eerder naar bed gaat, zich omdraait en ben ik degene die het initiatief (bijna) altijd neemt.
Na dat oxydinges-verhaal van Fuzz vraag ik me idd af of het daardoor komt, ik ben nl ook degene die 's nachts niet wakker word van huilende kinderen, dat is meestal ook andersom
Na dat oxydinges-verhaal van Fuzz vraag ik me idd af of het daardoor komt, ik ben nl ook degene die 's nachts niet wakker word van huilende kinderen, dat is meestal ook andersom
-
Mirthe
Dear Spot,
Wat een sneue constatering, en wat blijf ik liefde en zorg in je lezen.
Dit is sexueel gezien niet de fleurigste tijd en het wordt (hoeft niet maar kan) nog erger als het kroost het gezin naar de afgronden van de pubertijd brengt. Dan ben je gezegend met de basis die jij/jullie hebben. Check af en toe of die er nog is, een avond of weekendje saampjes, of toch tijdens de afwas, en geef je kinderen de stabiliteit mee dwars door je ingehouden lust in. Het is de moeite waard, en als het even kan hervindt je elkaar. Vast verrast over de duurzaamheid van beider potentie.
Btw, vriend Iago heeft hier in ons grijze verleden eens onnavolgbaar uit de doeken gedaan hoe het bij hem thuis gaat. Het zou je aanspreken!
Mirthe (met de stem van Dimpf
)
Wat een sneue constatering, en wat blijf ik liefde en zorg in je lezen.
Dit is sexueel gezien niet de fleurigste tijd en het wordt (hoeft niet maar kan) nog erger als het kroost het gezin naar de afgronden van de pubertijd brengt. Dan ben je gezegend met de basis die jij/jullie hebben. Check af en toe of die er nog is, een avond of weekendje saampjes, of toch tijdens de afwas, en geef je kinderen de stabiliteit mee dwars door je ingehouden lust in. Het is de moeite waard, en als het even kan hervindt je elkaar. Vast verrast over de duurzaamheid van beider potentie.
Btw, vriend Iago heeft hier in ons grijze verleden eens onnavolgbaar uit de doeken gedaan hoe het bij hem thuis gaat. Het zou je aanspreken!
Mirthe (met de stem van Dimpf
)
het zijn tropenjaren.
het is zwaar,het is vermoeiend.
mijn gynocoloog heeft tijdens mijn laatste zwangerschap een mooie metafoor gebruikt.
ik lag een aantal weken plat in het ziekenhuis voor mn uk,had het ff moeilijk.
toen zei hij:mevr u moet maar zo denken,elke dag zet u hier wat centen op de bank,en aan het eind van de rit,int u een geweldige rente.
zo is het denk ik ook met de jonge kinderjaren,je stopt er heel wat energie in,aan de andere kant je mist ook dingen van elkaar,maar eens....EENS na de eerste jaren,als de kinderen zelfstandig worden en op een andere manier zorg nodig zijn,kom je weer meer tot elkaar,en hopelijk,als je het opvoedgebeuren een beetje redelijk hebt gedaan,krijg je van je kinderen alles in 10-voud terug.
en zolang moet je doorbijten,niet alleen als moeder/vrouw/minnares maar ook als vader/man/minnaar.
het is zwaar,het is vermoeiend.
mijn gynocoloog heeft tijdens mijn laatste zwangerschap een mooie metafoor gebruikt.
ik lag een aantal weken plat in het ziekenhuis voor mn uk,had het ff moeilijk.
toen zei hij:mevr u moet maar zo denken,elke dag zet u hier wat centen op de bank,en aan het eind van de rit,int u een geweldige rente.
zo is het denk ik ook met de jonge kinderjaren,je stopt er heel wat energie in,aan de andere kant je mist ook dingen van elkaar,maar eens....EENS na de eerste jaren,als de kinderen zelfstandig worden en op een andere manier zorg nodig zijn,kom je weer meer tot elkaar,en hopelijk,als je het opvoedgebeuren een beetje redelijk hebt gedaan,krijg je van je kinderen alles in 10-voud terug.
en zolang moet je doorbijten,niet alleen als moeder/vrouw/minnares maar ook als vader/man/minnaar.
Oeps,i did it again!
Misschien zit ik er helemaal naast hoor, maar bedoel je nu dat Spot blij moet zijn met wat hij wel heeft?Maar je hebt wel een gezin!
Waarom zou het niet gewoon naast elkaar kunnen bestaan?
Er kan altijd ruimte gemaakt worden voor van alles en nog wat, waarom zou er dan niet ook ruimte gemaakt kunnen worden voor een sexleven?
Los van allerlei fysieke dingen, heeft het ook een beetje te maken met prioriteiten... Je zet jezelf als moeder snel op het tweede plan en 'vergeet' daarbij bijna hoe goed en hoe belangrijk een spetterend sexleven voor jezelf is...
Het zou niet alleen maar zo moeten zijn dat je als vrouw het je partner moet gunnen, maar gun het jezelf eens...
-
Iago
- Berichten: 2634
- Lid geworden op: di 20 augustus 2002, 1:01
- Locatie: Mary's place, waitin'on a sunny day
Memory lane was toch een no-go area, Dimpf?
Tja, wij vonden beiden (!) dat het anders moest. Natuurlijk zijn kids handenbinders, en storen ze zich niet aan je plannen. Als je ze de schuld geeft wordt het nooit wat, het idee dat je ze weg moet sturen om het gezellig te hebben vind ik ijzingwekkend, persoonlijk.
Ons gezin draaide en draait op het drie LLen principe:
Lust, Lawaai en Liefde
En dat ik een hele beste kok ben en gewoon mijn deel in het huishouden doe zal ongetwijfeld meespelen
Iago
De kinderen staan hier niet op het hoogste plan. IK sta op het hoogste plan: zorg ik goed voor mezelf, kan ik ook goed voor mijn kinderen zorgen... dan volgt mijn partner en ook daar geldt: zorgt hij goed voor zichzelf (en voor mij en ik voor hem) staan wij gezamenlijk er samen voor de kinderen. En dat voelt voor mij heel wat beter dan mezelf en ons verwaarlozen voor hen. Wij kunnen zo beter voor onze kinderen zorgen...EENS na de eerste jaren,als de kinderen zelfstandig worden en op een andere manier zorg nodig zijn,kom je weer meer tot elkaar,en hopelijk,als je het opvoedgebeuren een beetje redelijk hebt gedaan,krijg je van je kinderen alles in 10-voud terug.
Er is mij ooit eens een dilemma voorgelegd: je kunt er maar 1 redden, wie redt je: je kind of je partner? En hoe hartverscheurend ook: ik kies voor mijn partner.
Dat heeft verder niets te maken met hoe ik voor mijn kinderen sta, ik ben wat dat betreft een echte leeuwin, maar wel met een keiharde basis (met de nodige scheuren en reparaties
) van waaruit ik opereer en zonder die basis zou ik het niet zo goed kunnen... Een weekend weg? Wij hebben het in de afgelopen 9 jaar niet 1 keer gedaan en het hoeft ook niet. Ik krijg er altijd zo'n naar beeld van: de kinderen zijn te belastend om de relatie op peil te kunnen houden...
-
Mirthe
Y, boys 
Goeie!!!Je zet jezelf als moeder snel op het tweede plan en 'vergeet' daarbij bijna hoe goed en hoe belangrijk een spetterend sexleven voor jezelf is...
Het zou niet alleen maar zo moeten zijn dat je als vrouw het je partner moet gunnen, maar gun het jezelf eens...
Ik was zo'n vrouw die jaren lang nauwelijks sex wilde, al ver voor we kinderen hadden. Begon denk ik uit onzekerheid en met het schuldgevoel dat dan weer ontstond werd het steeds moeilijker om opgewonden te raken. Ik durfde me er niet eens meer voor open te stellen, bang voor nieuwe teleurstelling voor beiden.
Ik kan me het besef waar Sterre over schrijft nog precies herinneren, weet zelfs nog dat ik op de rand van het bed zat. En dat ineens als blikseminslag helder werd dat ik vooral mezelf zoveel had ontzegd. Dat Ãk dat wilde ervaren: een ongeremd en spetterend sexleven en dat het dus aan mij was om daar werk van te maken. Het was echt niet in een week gebeurd, maar vanaf dat moment vond ik de kracht om de onzekerheid aan te gaan.
Daarmee heb ik nog altijd geen advies voor de andere helft trouwens, de partner die meer wil. Dit besef kwam juist doordat ik mezelf centraal was gaan stellen en had geleerd me niet meer verantwoordelijk te voelen voor zijn gevoel over ons sexleven. Op dat moment was hij heeeeel boos, nu is hij er blij mee
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot] en 3 gasten