Monogaam ?

[Jippie]

Als het niet MIJN vrouw is dan zou ik 'mijn vrouw' ook niet kunnen belazeren.
En zo wordt het wel ervaren,
Als ik zeg je hebt mij bedrogen dan claim ik dus iets wat van mij is en wat mij afgenomen is.

Ik ben 99,99% monogaam.
De 0.01% houd ik achter de hand als de tijd, de plaats, de gelegenheid, de ideale vrouw en mijn zwakke moment op het zelfde tijdstip plaats vinden

[Suzette]

Ik hoop niet dat mijn lief mij ooit zal bestempelen als ZIJN vrouw en ik hem als mIJN man. Ik ben van mezelf en niet van iemand anders.
Sorry, mijn allergie. En ik denk dat je het ook niet zo bedoelde:o)

Ik ben in het verleden niet monogaam geweest, zag daar ook niet veel kwaad in, het heeft nooit mijn relatie beinvloedt, hand op mijn hart. Na het beeindigen van die relatie wel alles opgebiecht, voor wat het dan nog waard was, en we konden ook wel lachen om onze escapades.

Mijn monogame periode was niet bewust, het liep zo (kleine kinderen, zwangerscappen etc). ALs ongebonden vrouw ook wel geONSt met bezette mannen, ook wel eens iets langers met iemand gehad, ach.... dacht ik.

Toen ik mijn huidige lief ontmoette heb ik hem ook eerlijk gezegd dat ik niet kon beloven trouw te zijn. we waren het erover eens dat veilig vrijen voorop stond, dat we het NIET wilden weten en als de een het vroeg, de ander eerlijk antwoord gaf.

enja, ik heb met andere mannen sex gehad in het begin en dat sloeg nergens op. Ik was (ben) verliefd, goede sex etc en toch.... OPeens zag ik het licht en was ik er zo klaar mee. Bah, wat baalde ik van mezelf.
Lief heeft er nooit naar gevraagd, geen idee of hij iets vermoedde.

Aagje als ik ben heb ik het hem wel eens gevraagd en hij bekende, sex met een ex na een paar mnd. Als een soort afscheid, en gezien hun gschiedenis gebreep ik dat, geen probleem.

Monogamie is voor mij niet een vanzelfsprekend iets gebleken, ik heb er nu bewust voor gekozen. Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer vreemd zal gaan maar niet zo makkelijk als dat ik het hiervoor liet gebeuren, want dat was het.
Ik ga vnl uit (dwz dansen) zonder lief en nu hoef ik niet meer verder te gaan dan flirten, het is goed zo. Lekker dan hij is het toch niet en flirten is spannend genoeg, bij thuiskomst lekker tegen hem aankruipen of anders alleen.... fantaseren wat ik niet nam.

Ik kan niet voorkomen dat ik overmorgen verliefd word op iemand anders, daarnaast is de vraag wat er dan mee te doen. Ik zal ook niet zeggen dat ik nooit meer vreemdga, maar voor het eerst in mijn leven denk ik er wat bewuster over na en ja, dat voelt goed.

[Lilithium]

Ik vind het helemaal niet erg om ZIJN vriendin te zijn, en dat hij MIJN vriend is. Zolang het claimen maar niet verder gaat dan dat. Hij mag me exclusief en alleen in z'n bed hebben, maar wat ik de rest voor de tijd aan aandacht en liefde de wereld in stuur heeft hij niets over te zeggen.

Wat dat betreft ben ik in deze relatie echt heel braaf, ik heb daar ook gewoon behoefte aan, voor hem te kiezen elke dag weer en daar geen uitzonderingen voor te maken. Vroeger veel te vaak gerotzooid met mannen/jongens die mij graag wilden, en dat ik dan maar even hun ego streelde, want ach, wat voelde ik er nou van? FOUT FOUT FOUT!

Ondertussen weet ik gelukkig wel beter, ik heb m'n zelfrespect hervonden. Ik zal niet zeggen dat deze relatie eeuwig standhoud, en dat mocht ik een relatie hierna beginnen dat ik dan weer voor monogamie ga. Maar ik zal wel voor open en eerlijkheid gaan, niet meer stiekem achter iemands rug. Op dit moment is monogamie gewoon even het beste voor mij, rust, niets hoeven najagen. Maar misschien later in het leven kies ik toch weer voor meer vrijheid, who knows?

[JeffreyBi]

Ik hoop niet dat mijn lief mij ooit zal bestempelen als ZIJN vrouw en ik hem als mIJN man. Ik ben van mezelf en niet van iemand anders.

Een beetje een semantische non-discussie, hoor. Je spreekt toch ook van MIJN broer, MIJN ouders en MIJN buurman? Dat heeft niets met bezit te maken.

[Suzette]

Absoluut semantisch, mee eens en ikmaakte al dat voorbehoud door te zeggen dat ik ook wel wist dat ze het niet zob edoelde.

MAar inhet licht van deze discussie, waar door sommige een bewuste keuze voor monogamie wordt gemaakt, niet omdat je iemands bezit bent.

Nu geloof ikniet dat er veel Shespotters zijn die hun partnert als eigendom zien, maar ik ken wel mensen die zo denken/voelen.

Laat ik het dan maar zo nuanceren. En het is mijn tich hoor, dat besef ik ook

[bo_]

Hij is MIJN man, maar wij zijn niet monogaam. Zoals ik eerder al zei, wij vullen dat iets anders in dan de meeste stellen om ons heen. We komen alleen wel altijd bij elkaar terug. Dat hij mijn man is en ik zijn vrouw, is ook een beslissing geweest die we bewust hebben genomen,iets wat we aan iedereen wilde laten zien. Kaartjes gestuurd, leuke plek uitgekozen en elkaar ringen gegeven. Natuurlijk vonden wij het nodig dat al onze vrienden en familie daar getuigen van mochten zijn. Dus ja MIJN man, maar dat houd niet in dat ik hem niet zou willen delen.

Bij ons staat open- en eerlijkheid voorop, maar als het niet mijn man zou zijn, zou dat toch ook niet nodig zijn.



edit wegens twee woordjes die weggevallen waren.

[Jippie]

Nu geloof ik niet dat er veel Shespotters zijn die hun partner als eigendom zien

Nee, maar het is wel MIJN relatie. En binnen die relatie gelden afspraken en gewoon bepaalde verwachtingen ten opzichte van elkaar, en binnen dat kader noem ik haar MIJN vrouw want ze maakt deel uit van ONZE relatie.

Een persoon kun je niet claimen maar wel het vertrouwen van een persoon.

[Thomas_K]

Monogamie? Leuk onderwerp, al dateert het topic uit maart 2003.

Monogamie bestaat en is denk ik een prima basis voor een relatie. Vooral in het begin van een relatie wil je niets anders. En we houden van hokjesdenken, want het bevestigt ons in ons geordend wereldbeeld. 'En ze leefden nog lang en gelukkig.'

Sprookjes bestaan, maar als ik prachtige vrouwen zie, die ongetwijfeld monogaam zijn, kinderen hebben en zich miskend en niet begeerd voelen, dan denk ik dat het te ver doorvoeren van de idealen, zonder de realiteit in het oog te houden, gevaarlijk is en zorgt voor een uitdoving van belangrijke emoties.

We zijn geprogrammeerd om van seksuele spanning te genieten. Doe dat dan ook en laat je niet uitblussen door datgene wat de maatschappij van ons lijkt te verlangen. En ja, je bent samen, en bedrog gaat ook weer te ver, maar een dodelijke wurggreep is ook weer zo wat.

[Micky]

Mag ik amen zeggen!

Wat kunnen jullie prachtig omschrijven hoe relaties in elkaar zitten,
hoe jullie ermee omgaan.

[Von Kakelstein]

Ik moet mijzelf gaan herschrijven in dit topic.
Maar ook weer niet helemaal.

Ik blijf aanhanger van gelijkmatigheid als beste manier van leven voor mijzelf. Ook blijft het nodig mezelf aan banden te leggen waar het gaat om seksuele verkenningen met anderen, om niet mijn hoofd te verliezen en meegesleurd te worden in een verslaving aan de kick van het begeerd worden.

Toch pak ik de handschoen opnieuw op, vrij onverwachts.
De minnaar van voorheen is terug in beeld.
Maar na veel praten en voorbehouden wederzijds zijn we beiden in de overtuiging dat er nu van beide zijden de benodigde afstand en rust is binnen de gedeelde en te delen intimiteit die ons voorheen nogal eens op hol deed slaan. Dat was geen gezonde situatie. Nu is er rust en inzicht, geen beheersend verlangen of niet kunnen uitstellen van de lust. Dat voelt als een nieuwe kracht en is erg prettig. Geen afhankelijkheid van elkaar, wel aanhankelijkheid en aantrekkingskracht. Een gedeelde lust ook, van een gelijkaardige soort. Hevig en overrompelend, maar nu (eindelijk) zonder dat gevoel van onrust erin wat me zo vreselijk kon ontregelen en mijn concentratie naar de maan hielp voor lange tijd.

Het is heerlijk om deze fase te hebben bereikt door een langdurige afstand van elkaar. Het opent een nieuwe wereld. Eentje waarin ik niet meer bang ben voor ontsporing of mateloosheid, door hem of mij. Een wereld die ik ook weer kan verlaten zonder in verwarring te geraken. Vrijheid in gebondenheid naar thuis. Verbondenheid in vrijheid met de minnaar.

P.S.
Mijn partner weet ervan en voelt dezelfde rust in mij. Ik straal het uit en leef ernaar. Mooi en heerlijk. We genieten van ons en mij zo samen.

(Meer hierover in Wanderlust voor wie interesse heeft.)

[amazonnetje]

tja...monogaam, lastig onderwerp.

ik ben lang monogaam geweest, eigenlijk tot mijn dertigste...
en toen verlangde ik zo erg naar meer...naar heftiger naar anders en ben er bewust naar op zoek gegaan.
kan sinds die tijd niet zeggen dat ik monogaam geweest ben...naast echtgenoot een ander en soms nog wel eentje...maar zo oppervlakkig.
en nu...nu ben ik verliefd...en denk ik maar aan 1 man..
die mij zo bevredigt dat ik werkelijk waar er niet aan moet denken om met een ander wat te gaan doen. misschien een keertje erbij ofzo...dat lijkt me op termijn nog wel wat.

[Glu]

emotioneel monogaam, daar geloof ik nog in, fysiek monogaam, allang niet meer.....

gr.
Glu

[Rosalie]

er is een wetenschapper die voorspelt dat we over 20 jaar onsterfelijk zijn
hoe zit het dan met
'tot de dood ons scheidt'?????????
moeten we iets nieuws voor gaan verzinnen...
'tot we een ander tegen het lijf lopen ?'

[Mirthe]

emotioneel monogaam, daar geloof ik nog in, fysiek monogaam, allang niet meer.

Voor mij is deze bewering precies in omgekeerde vorm waar.

Fysiek monogaam: ja, zij het met behulp van af en toe flinke nuchterheid danwel ontnuchtering.
Emotioneel monogaam, zou je eerst moeten omschrijven misschien, maar: nee.
Dat heb ik, lang geleden, ook nooit beloofd in al m'n jeugdige wijsheid, uit intuitieve voorzorg misschien.
Onder emotioneel vreemdgaan of overspel versta ik: onder aansturing van je sexuele verlangens geestelijk intimiteit beleven met een ander dan je eerste partner. Het is dansen op de rand van de vulkaan. Zelf had ik het niet kunnen missen (en dus ook niet willen missen). En uiteindelijk zegt mijn partner dat ook.

Ons motto is dat je gevoelens niet kunt verbieden, dus ook die verliefdheid niet, of de mateloze fascinatie die je verleidende buurman of onverwacht aantrekkelijke achtertante bij je losmaakt. Als je je daaraan kunt laven zonder ernstig te beschadigen is dat een groot goed. Verbieden leidt tot onderdrukken, eventueel op het krampachtige af: het verbod stuurt je gedrag en houding aan, maar het lijkt tevens verstandiger dan het is. Hoe vaak krijg je daar geen freudiaanse ellende van? Kijk om je heen: alle strenge geloven lijden eraan.

Ultieme liefde is mss vooral: je partner laten gaan en onderwijl zelf het thuis stevig verankeren en in stand houden, zodat de fladderaar terug kán komen (een beetje als de verloren zoon) - en het accepteren als de terugkomst uitblijft en toch gelukkig zijn.


mirthe

[Suzette]

Als ik Thiomas_K lees dan denk ik dat hij gelijk heeft Dan denk ik aan de huwelijken die elkaar eeuwige trouw beloven terwijl niemand 10-20 jaar in de toekomst kan kijken. UItbesluste relaties, opgeslokt door werk, kids en partner willen zijn

KOmt daar een minnaar/minnares langs, dan hoef je alleen maar lief en lekker te zijn en dat lukt dan ook, en dus is het leuk. Je bent weer even die hengst/het prinsesje......

en Von K, so true en mooi en eerlijk omschreven. Ik heb er bwonderding voor, zo eerlijk naar jezelf te zijn.

Nogmaals, ik was nooit zo monogaam in mijn vorige relaties, ook niet in het neginvan deze terwijl ik ook wist dat deze liefde heel bijzonder was. MAcht der gewoonte? zwakheid? You name it. Ik heb voor het eerst met mezelf afgesproken dat ik me ga inhouden, me niet zomaar door verleidingen laat meeslepen.
Niet ingegeven door het huwelijk met zijn wettelijke verplichtingen (for what it's worth maar het wordt wel genoemd) maar omdat IK hetwil en dat voelt goed.

Nee, ik verbind me niet voor eeuwig (tot de dood ons scheidt) met hem, maar totdat het niet meer leuk is en we doen, ingegeven door ons verleden, onze best het zo leuk mogelijk te maken. en dus wil ik gaan voor hem. Voor het eerst vab mijn leven en het voelt goed