Ik zou daar niet mee beginnen, nee. Mocht blijken dat er iets niet in orde is, dan zou je misschien willen dat je het eerder had geweten, maar de kans is gewoon veel groter dat er niets aan de hand is, en om dan maar gelijk van het ergste uit te gaan... Na een jaartje proberen is het vroeg genoeg om je te laten onderzoeken. En geniet tot die tijd gewoon lekker onbevangen van elkaar.
Als ik naar mezelf kijk: Mijn man is om onbekende redenen volledig onvruchtbaar. Maar ik geloof nooit dat ik gelukkiger was geweest als ik dat vanaf het begin al had geweten. Het rotsvaste geloof in een goede afloop waarmee we zijn begonnen heeft ons ook door het traject van onderzoeken en KID (kunstmatige inseminatie met donorzaad) heen gesleept. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar ik kan een lange winter beter aan als ik eerst flink van de zomer heb genoten.
Dit geldt overigens niet als je al 35+ bent. In dat geval heb je namelijk haast, en dan kun je je geen jaren vrolijk en spontaan proberen veroorloven. Zelfs als je man nog tiptop in orde is, begint jouw voorraad goeie, gezonde eitjes tegen die tijd aardig leeg te lopen. En je weet, it takes two...
Succes ermee, MissN. En vooral veel plezier.
“Be regular and orderly in your life so that you may be violent and original in your work.â€