Hoe krijg ik mijn luie man minder gemakzuchtig ?

[Suzanne-74]

Hoi,

Na jaren een slopend sexleven (in de zin van niet leuk) te hebben gehad, zijn wij (mijn man en ik, 38 en 35, 3 jonge kids, elkaars eerste partner, 18 jaar samen) in een stadium gekomen waarin we ongeveer geen sexleven hebben.

Manlief heeft geen behoefte aan sex. Geeft ook aan dat hij niet zo vaak zin heeft, vindt het eigenlijk te veel gedoe, vindt 1 keer per 2 a 3 maanden sex voldoende en masturbeert een enkele keer als hij lichamelijke ontlading nodig heeft. Vindt het momenteel wel even prima zo, is druk met werk-hobbies-kinderen en wil 's avonds liever op de bank hangen dan met mij in bed hangen.

Ik daarentegen heb veel behoefte aan sex. Merk echter aan mezelf dat ik het heel vervelend vind om steeds initiatief te nemen en afgewezen te worden.

Kortom: ik heb een probleem, hij niet. Ik kan die spanning opzoeken door bijvoorbeeld met een wildvreemde te gaan chatten. Heb dat ook wel eens gedaan in het verleden, maar dat voelt niet goed. Ik wil die spanning gewoon met hem. Hoe o hoe krijg ik hem uit zijn luie stoel?
(Alle standaarddingen zoals sfeertje creeëren, lingerie setjes, nieuwe "trucjes"etc etc heb ik al uit de kast getrokken.)

[Suzanne-74]

Wat ik er eigenlijk aan toe wil voegen:

Als je sexleven de afgelopen 10 jaar al niet naar tevredenheid verloopt, moet je je er dan maar bij neerleggen dat het niets gaat worden (uiteraard nadat je al van alles er aan hebt gedaan), of ga je uit elkaar? Zijn er andere oplossingen?

[Alex48]

Als ook een goed gesprek niet mogelijk is of niks oplevert ben ik weinig hoopvol. Mijn situatie is vergelijkbaar en ik verwacht niet meer dat er nog iets verandert.

Uiteindelijk heb ik - een paar jaar terug al weer - gekozen om na 18 jaar proberen een oplossing te vinden, het dan toch maar buiten mijn relatie te zoeken. Ik zag geen andere oplossing. Uit elkaar gaan was (en is) voor mij geen optie.

[Maurice]

Heb je de reacties en actie van ienemienemut gelezen in "wat nu?" onder praten over erotiek?

[Suzanne-74]

@ Maurice:
Ja, heb ik gelezen. Alleen werken dergelijke "ultimatums" hier niet. En ik krijg de indruk dat er bij de partner van Ienemienemut op geestelijk niveau meer achter zit. Bij mijn man denk ik dat het echt gemakzucht is, hij vindt het te veel gedoe (zo zegt hij het ook letterlijk).

@ Alex:
Daar loop ik dus ook tegen aan: Ik wil niet uit elkaar, houd veel van hem en ons gezin. Ik wil ook niet vreemdgaan, ik wil gewoon met hem een sexleven hebben. En dat schijnt niet te lukken. Soms denk ik: laat ik me er maar bij neer leggen, lekker belangrijk die sex, maar ja, uiteindelijk is het idd wel belangrijk en vind het zo zonde dat mijn gezonde libido verloren gaat En dan kan ik die spanning buiten de deur zoeken in de vorm van chatten oid, maar ja, dat voelt ook ranzig (voor mij dan), juist omdat ik het zo graag met hém wil delen.
Misschien is de vraag: hoe krijg ik de ander zover dat hij doet wat ik wil? En dat gaat natuurlijk nooit lukken....

[vir40]

ook hier hetzelfde, manlief heeft geen zin in sex,is te moe blablabla

ik heb mezelf erbij neergelegt bij die ene zeldzame keer dat we sex hebben.

ik ben te jong om geen sex meer te hebben en ben vreemd gegaan, tis niet de juiste weg,maar ik geniet er enorm van, zo kom ik ook nog aan mn "trekken", en weet dat ik nog de moeite waard ben.

[Suzanne-74]

@ Vir:

Is het bij één keer gebleven? Of is het structureel? En weet je partner er van? En als je met die ander bent geweest, voelt het daarna nog wel ok met je eigen partner?

groet, Suzanne

[Monique]

Ik weet niet hoe ver jullie (ge)gaan (hebben) in het bespreken van de opties.

In ons situatie hadden we al een tijdje veel ruzie, we leefde een beetje langs elkaar heen. Hoofdzakelijk kwam het doordat hij zo vaak afwezig was (dit kun je vergelijken met de 'afwezigheid' van je eigen man).

Op een gegeven moment, tijdens een ruzie, flapte ik eruit dat ik een minnaar wilde als het niets meer zou worden tussen ons. Toen kon ik pas duidelijk aangeven hoe hoog het me zat. Toen een tijdje laten rusten, weinig verandering, en eindelijk een afspraak gemaakt met een man en hem dat verteld.

Waar ik op aanstuur: hoe groot is de kans dat jullie samen kunnen kijken naar een minnaar voor jou voor af en toe? Zelfs al draait het op niets uit, jullie hebben dan wel die optie kunnen bespreken.
Het geeft aan hoe belangrijk sex voor jou is, hoe erg je het mist, hoe graag je eerlijk wilt zijn naar hem toe over de gedachten die (misschien) door jou hoofd spoken...

Als dit geen wake-up call is dan weet ik het ook niet meer hoor.

Het kan zijn dat hij dan erg achterdochtig wordt, daar zullen jullie wel doorheen moeten.

[Suzanne-74]

@ Monique:
Hij weet hoe hoog het me zit. Maar hij voelt zich er niet (mede) verantwoordelijk voor om er iets aan te doen. Gisteravond vroeg ik hem wat hij er van zou vinden als ik met een ander zou chatten: dat lijkt hem dan weinig te doen (we bespreken het op een hele open manier, zeker niet dreigend of zo). Lastige is: ik zou er uiteindelijk niet om weg gaan bij hem en dat weet hij natuurlijk ook. Dus als je geen probleem hebt is er zeker geen noodzaak om iets aan te doen, want het blijft toch wel zo....

[Monique]

Eerlijk gezegd vind ik chatten niet te vergelijken met sex.

Als mijn man bijv. het zou hebben over chatten met een vrouw...nou, ga je gang. Als hij mij zou vragen of ik een minnares goed zou vinden...tja, daar komen andere emoties bij kijken.

Ik begrijp ook wel dat je niet erop zit te wachten om uit je relatie te stappen. Ik denk dat het meestal niet genoeg reden is om er een punt achter te zetten. Maar het is niet voor niets zo dat er veel buiten de deur gesnoept wordt. Het is dan wel heel fijn als het bekend is bij de partner.

[vir40]

@ suzanne

het is niet bij 1keer gebleven, mijn partner weet hier niks van,maar omdat hij geen zin heeft in sex moet ik dat dan ook niet doen?

ik heb totaal geen last van schuldgevoelens,kan heel goed de knop omzetten als ik thuis ben.

[Suzanne-74]

@ Monique

Nee, wat mij betreft is chatten zeker niet te vergelijken met sex. Maar zelfs chatten voelt al een stap te ver: een ander geile woordjes toedichten terwijl je die eigenlijk alleen met elkaar wilt delen. Op de een of andere manier lijkt het niet de juiste oplossing. Maar misschien moet ik me er bij neerleggen dat die juiste oplossing (=samen een goed sexleven) er niet was en ook niet gaat komen.

[Monique]

Ik vind dat je met acceptatie van de situatie zoals het is, al heel ver komt.
Het geeft dan een soort rust waardoor je niet steeds er tegenaan wilt trappen.
Dan komt de vraag: en nu?

Ik begrijp dat je niets achter zijn rug om wilt doen, of het nu chatten is of iets anders. Daarom mijn vraag in hoeverre / hoe diep jullie de mogelijke oplossingen besproken hebben. Jij probeert hem uit de tent te lokken, maar ik denk dat het tijd is voor pittiger gesprekken zonder dat je met je vuist op tafel moet gaan slaan. Daar bereik je trouwens ook niets mee, want dan zal hij waarschijnlijk eerder geneigd te zijn zijn hakken in het zand te zetten.

[Alex48]

Maar hij voelt zich er niet (mede) verantwoordelijk voor om er iets aan te doen

Dat is dus bij mij precies zo...

Intussen zijn we ruim 27 jaar getrouwd en begint het onderwerp meer en meer taboe te worden. Immers, het praten over vervalt al snel tot het herhalen van de bekende standpunten en dat wordt - zelfs voor mij - vervelend.

Ik probeer het maar zoveel mogelijk te accepteren en de andere zaken die ons binden te koesteren.

[Spot the difference]

En daar werd ik destijds dus gek van. Ik zat in een vergelijkbare situatie met mijn ex en liep er de muren van op. Alles geprobeerd, maar accepteren kon ik niet. Uiteindelijk is het op een breuk uitgedraaid, ook al was er veel wat ons bond. Maar met het chronische verschil in libido kon ik niet meer leven.

Dus ik denk dat je de hoop mag opgeven en overgaan tot acceptatie, of actief stappen ondernemen om een uitlaatklep te vinden, zijnde een breuk ("geen denken aan", hoor ik je zeggen), een open relatie (start to chat and continue to date ). Is dat niet mogelijk, is het aan jou om verdere opties te overwegen.