De zoektocht van een ontwaakte vrouw…

[Monique]

Het voelt zo lang geleden, toen ik begon te ontdekken, ik was er vroeg bij…het was er eigenlijk altijd wel en werd ik er regelmatig mee geconfronteerd. Mijn vader had nooit genoeg aan mijn moeder terwijl zij zo haar best deed hem te behagen. Dit achteraf gezien natuurlijk, want zelf mocht ik het niet weten…kon ik het niet weten als klein meisje. Maar ik leerde snel. Het kon ook niet anders met het swingen van mijn ouders toen. Regelmatig werd er bij ons feestjes gehouden…’ pool parties’ voor grote mensen. Ik hoorde tot diep in de nacht hoe er gespeeld werd in het zwembad. Ik durfde nooit te kijken, werd anders wel keurig opgevoed en ging overdag naar school…een klooster bij ons in dorp. Overdag tussen de nonnen en ’s avonds en ’s weekends…tja.

Ik werd wel eens benaderd door een vriend van mijn ouders. Ik weet nog dat mijn moeder vreselijk boos werd en gingen ze weer weg. Ik dacht dat ze een beetje overdreven deed, die meneer wilde alleen een praatje maken. Een paar jaren later was het een meneer wel gelukt een praatje met me te maken en kuste hij me ook. Het werd een diepe tongzoen en vond ik het best lekker maar ik weet nog dat ik erg bang was dat mijn moeder het zou zien. Ik wist ook wel dat het eigenlijk niet zo hoorde. De vriend was getrouwd en hoorde niet zich met mij te bemoeien. Kinderen waren er om gezien en niet gehoord te worden werd al heel jong duidelijk gemaakt.
Het was de sfeer denk ik, de bladen dat ik soms zag liggen, boeken. Ik was lees verslaafd en was mijn nieuwsgierigheid behoorlijk geprikkeld bij het zien van de titel ‘ The Happy Hooker’ en las die stiekem toen mijn ouders niet thuis waren. Ik was zo jong toen ik ontdekte dat ik ook kon genieten van mijzelf. Mannen vond ik een beetje eng, keek tegen ze op…ze waren de baas en gek genoeg is dat gevoel altijd wel gebleven. Ik heb alleen 2 zussen en het fenomeen ‘mannen’ bleef jaren een raadsel.

Het was onvermijdelijk dat mijn ouders zouden scheiden. Mijn vader was vaak weg op ‘zakenreis’. Ik wist wel beter, door de vele boeken en de bijbehorende inzichten wist ik dat er meer aan de hand was. Zo is ook mijn haat / liefde relatie met sex begonnen. Sex maakte kapot. Sex en een gezin hebben ging niet samen. Sex overheerste alles.

Naast de realisatie hiervan werd ik ook meegesleurd met mijn eigen gevoelens. Ik fantaseerde over van alles, de wildste fantasieen had ik. Als meisje van 10 wilde ik verkracht worden, overmeesterd worden, wild geneukt worden, wilde ik van alles meemaken zoals ik in Pa zijn boekjes las.
Gelukkig werd het wat minder extreem en heb ik als tienermeisje kunnen genieten van sex al was het altijd met mannen veel ouder dan ik.
Bij mij kwam alles eigenlijk zo vroeg, ook mijn man…mijn grote liefde. We trouwde toen we 21 waren (de eerste man van mijn eigen leeftijd waar ik sex mee had). Iets meer dan een jaar later werd de oudste geboren en 18 maanden later de tweede). Ik werd moeder. Ik vond het toen zwaar, moeder zijn. Ik denk dat ik onbewust ‘door had’ dat mijn sexualiteit geen plekje meer had en verdween het als sneeuw voor de zon. Sex en gezin gingen niet samen.

Er volgde jaren van strijd tussen mijn geweten ten opzichte van mijn man, en ten opzichte van mijzelf. Ik wist zeker dat het niet klopte hoe ik me voelde en heb ik veel en vaak gehuild voor wat er gewoon niet meer was. Ergens wist ik dat het te maken had met mijn vader die onbedoeld zo een enorme indruk op mij had gemaakt.
Een paar jaar geleden is er verandering in gekomen, er begon bij mij verlangen te groeien. Na het acceptatie van de tekortkomingen tijdens mijn jeugd realiseerde ik me dat het ook echt anders kan en dat mijn vader op zijn manier ook op zoek was naar een gemis. Ook hij had niet een hechte opvoeding meegekregen.
Ik liet het los, en begon een zoektocht naar mijzelf. Wie ben ik eigenlijk? Waar hou ik van? Wat vind ik fijn? Waar liggen mijn grenzen? Hoe ver durf ik te gaan in het ontdekken van mijzelf en mijn sexualiteit?

Soms voel ik me nog een kleine meisje in een heel grote wereld, maar ik ben niet bang. Een beetje onhandig af en toe, dat wel. Ik sta nu anders in het leven, ik wil van alles maar weet ook dat niets te forceren is. Ik wil van alles en toch moet ik het willen los laten. Terwijl ik soms wil schreeuwen ‘Ik wil NU!’

Maar ik ben dankbaar voor mijn zoektocht, pijnlijk als het is.
Een paar dingen heb ik geleerd van mijzelf tot nu…ik kan liefhebben zonder jaloers te zijn, iets wat ik een paar jaar geleden niet kon…ik hou van kracht in een man, ben zelf onderdanig…ik kan meerdere mannen liefhebben…verlang ernaar…hou nog steeds na jaren getrouwd te zijn zielsveel van mijn man…gun hem ook de vrijheid om lief te hebben…
Dit heb ik alles in een korte tijd geleerd…beter laat dan nooit!

Zijn jullie veranderd, gegroeid? Accepteer je nieuwe inzichten in het zijn? Hoe moeilijk heb je het (gehad) te worden wat je wilt zijn? Wie/wat wil je zijn…waar wil je naar toe? Waar worstel je mee?

Ooit er over nagedacht?

(edit: taalfoutjes)

[millie]

"Dit heb ik alles in een korte tijd geleerd…beter laat dan nooit!

Zijn jullie veranderd, gegroeid? Accepteer je nieuwe inzichten in het zijn? Hoe moeilijk heb je het (gehad) te worden wat je wilt zijn? Wie/wat wil je zijn…waar wil je naar toe? Waar worstel je mee?

Ooit er over nagedacht? "

Monique, ik schrijf er nog bijna iedere dag over

[Mirthe]

Boeiend om te lezen, Monique.
Je vraag is al beantwoord: "ik schrijf er nog bijna iedere dag over"




Mirthe

[Monique]

@Millie, Mirthe...dan is mijn topic misschien weer net ff teveel van het goede

maaaaar...tis ook weer net ff anders...een andere invalshoek

ik hoop dat er nog mensen zijn die er nog niet over geschreven hebben

[Dragonlady]

ja, ik ben gegroeid, heb veel geleerd in mijn leven. Goede en slechte dingen meegemaakt. Twee huwelijken achter de rug en pas sinds vorig jaar viel alles op zijn plek.
Ook ik ben een submissive persoon. En ik ben er heel blij mee dat ik eindelijk alle gevoelens die ik had en heb vrij kan laten.
Ik ben nu 49 jaar. Af en toe vraag ik mezelf af:"Waarom heb ik niet eerder dit mee mogen maken?". Maar ik geloof dat alles op zijn tijd komt.

Ik leer nog elke dag, groei nog elke dag. NU neem ik wel de tijd om er van te genieten, met volle teugen. Eindelijk.

[Savanne]

Mooi zo helder als je nu voor ogen hebt wat er allemaal is gebeurd. zowel positief als in ontwikkeling als de redenen voor alle dingen die je eens niet deed.

Ik ben momenteel in ontwikkeling, leer elke dag meer en meer. Mijn ontwikkeling tot mijn 15e was vrij normaal, heb wel het idee dat bepaalde gevoelens een tijdje duidelijk zijn geweest en later verloren zijn gegaan.Om vele jaren later ineens weer de kop op te steken.

Vanaf mijn 15e weet ik dat er een kink in mijn gezonde ideeen kwam. Mijn kijk op sex veranderde in negatieve zin. Vele "traumatische" ervaringen kenmerken de tijd van 15 tot 21. Ik kwam als 17 jarige al in parenclubs, ik hoor nog mijn moeder roepen.." Meisje dat is niet gezond voor je beeld over sex." maar helaas invloed op mij had ze allang niet meer. Gelijk had ze wel. Sex werd iets wat voor mij in de verste verte niets met liefde te maken had. En nog is het wel eens moeilijk voor me die twee dingen aan elkaar te koppelen. Sex is een hele tijd geen blijk van liefde geweest voor me.

Op de momenten dat ik kon ontsnappen van de onderdrukking, was sex ook iets wat niet "normaal" verliep. Op die momenten wilde ik de controle hebben over wat er gebeurde, flirtte er lustig op los en versierde de ene man na de andere.. alles onder mijn voorwaarden, en kon dat niet dan gebeurde er ook niets. Het was zo belangrijk voor me om te ontsnappen aan dat anderen besliste voor me wat ik wel en niet mocht voelen of meemaken. De periodes kenden voor mij ook de meeste expirimenten.

Toen ik mijn man ontmoette was ik een moeizaam hoopje mens.. Het heeft dan ook even geduurd voordat ik helemaal mezelf kon geven. Nu leer ik nog elke dag. Ben me meer bewust van lust en liefde, ook van de mogelijkheden om dingen weer eens te voelen ipv te weten. Ik ben nog lang niet op het punt dat jij beschrijft Monique, maar ik merk dat er weer mogelijkheden zijn voor me. Ik voel, en dus ik leef!

sav

[Jessebel]

Allereerst; wat onzettend boeiend te lezen..! -Heb jij niets aan, maar toch, het intrigeert me.

Helaas is het bij mij andersom gegaan.. Althans, ik moet juist oppassen nu dat ik door leven de puurheid van liefde en seks niet te erg ga kaderen ahw. Ik was al heel jong overtuigd van bepaalde 'volwassen' ideeen omtrent liefde en seks, maar ben de laatste tijd wel eens van gedachte veranderd.

Ik geloof ook in autonomie, maar je kan het soms slecht treffen met de wereld om je heen (dus hoe sterk of wijs je zelf ook wel niet denkt te zijn; er kunnen altijd anderen zijn, of situaties opkomen, waardoor je jezelf even kwijt lijkt te raken).

Maar is dat dan een "helaas"? Nee, ik hoop en ga er vanuit dat ik deze periode juist nodig heb (gehad?) om de overtuigingen die ik al vroeg had nu een juiste plaats te geven..

Ja ik ben weer veranderd gegroeit, dat zal denk ik altijd blijven mag ik hopen. Ik accepteer het graag maar moet dus waken dat nare ervaringen me niet scheef doen groeien, maar dat heeft ieder mens denk ik.

Ik weet wie/wat ik wil zijn... zal er nooit komen, maar is het niet de zoektocht naar het doel die al maakt wat je bent? Op die manier, zoveel mogelijk bij mezelf blijvend, wakend voor zelfverloochening, houdend van mezelf.. ben ik er eigenlijk al. Ik ben ik en ben er blij mee. -maar ik heb ook door, dat hoe ouder je wordt, hoe meer er achter je ligt, en je meer/helderder kunt zien wat jou allemaal heeft gevormd. Ik vind dat mooi. Dat geeft je ik nog meer betekenis voor jezelf. In goede en kwade dingen..

groeien is mooi, als je er zelf maar bij blijft he (anders wordt je een nare vastgeroeste ouwe zeurkous )

[Mirthe]

Zijn jullie veranderd, gegroeid? Accepteer je nieuwe inzichten in het zijn? Hoe moeilijk heb je het (gehad) te worden wat je wilt zijn? Wie/wat wil je zijn…waar wil je naar toe? Waar worstel je mee?

Ooit er over nagedacht?

Zoals ik al meldde: ik heb er over nagedacht - en meer dan dat.
Verwijzen naar m'n schrijfsels is wat gemakzuchtig. Daarom een wat ordeloze selectie eruit.

Een belangrijke verandering was, dat ik ondervond dat m'n sexuele rol als mid-veertigster niet uitgespeeld was. Daar was ik ernstig van overtuigd. Het tegendeel bleek (en dit dus ondanks mijn actieve, aantrekkelijke echtgenoot, he).
Er viel nog heel wat te ontdekken hierin, met in het verlengde ervan de ervaring van de sterke kracht van erotisering: sexsualiteit diende me als motor voor groei. Groei die begon met afbreken van het oude zelfbeeld en ontwikkelen van letterlijk een nieuw zelfbeeld. Ik leerde naar mezelf te kijken door geleende mannenogen. Vandaaruit was het gemakkelijker om zelf-liefde te ontwikkelen, want dat had op een laag pitje gestaan.
Moeilijk, dit alles?
Ja. Donders. Ik ervoer het als een zoektocht in het stof, en tegelijk als een prachtige reis. De kukeltocht van een roze danswolk (ik was gruwelijk verliefd op van alles en nog wat) in een donker ravijn en de klautertocht eruit hadden elk duidelijk hun eigen charme.
Accepteren van nieuwe inzichten was helemaal niet zo moeilijk meer nadat ik de oude, de overleefde, over boord kon zetten. Wel moest ik er de nodige vragen en formuleringen voor ontwerpen. Een greep eruit:
Wat is dat eigenlijk: liefde, en wat doe je als je liefhebt? Een minnaar, van het woord alleen al krijg ik knikkende knieen, wat is dat voor verschijnsel? Wat biedt dat in een basisrelatie (bij mij een huwelijk), wat zijn de special effects ervan, wat doet dat met je?
Vanuit dit soort vragen onstonden die nieuwe inzichten. Die zijn voor mij geen accepteren geweest, maar een ontvangen, het is m'n geschenk uit en aan de hemel gebleken.

Anders dan in jou vragenlijstje heb ik het opgegeven om iets te willen worden. Worden vind ik al heel wat - om in een voorafbepaalde richting iets te worden en me te binden aan een keus, aan een onvoorspelbare toekomst, daar ben ik niet zo goed in - in dit opzicht laat ik het leven voor me uit lopen en ik volg...
Jawel, ouder worden, dat vind ik okay. Vroegah, toen ik wist wat ik wilde worden, maakte dat willen me vaak ongelukkig. Misschien omdat het niet lukte, misschien omdat ik fout had gekozen. Wie zal het zeggen?

Toch wil ik wel ergens naar toe. Helemaal een ongeleid projectiel zijn is immers ook zo onbevredigend.

Omdat ik me zo ontheemd heb gevoeld in zowel de wereld, mijn woonomgeving (import in een fries dorp) als in mijn leven, vind ik een thuisgevoel in al z'n aspecten belangrijk. Thuis voelen, een welkom-in-de-wereld ervaren, ontvangen zowel als bieden, vind ik essentieel. Dat is iets dat ik in mijn werk en dagelijks leven vorm wil geven - door te luisteren en in te spelen op wat me voor de voeten komt, door te doen wat aan die essentie bijdraagt en geen aandacht te besteden aan wat er afbreuk aan doet.
De worsteling is om scherp te blijven, om vertroebelingen door oud zeer en andere ballast te onderscheppen.

'Mijn' oude meneer, een client van 92 jaar, zegt vanuit zijn diepe-relgieuze overtuiging vaak :"Zorg dat je erbij bent." Hij bedoelt dan dat ik nu moet zorgen dat ik straks bij de Dag des Oordeels naar de aangename kant van het hiernamaals mag. Zelf denk ik, analoog aan Jessebel, stilletjes: "M'n lieve, die dag is al geweest en ik ben er al." Weliswaar is dat niet precies wat hij bedoelt, maar mij geeft die gedachte steun en houvast en meer dan dat. Het is ook een inspiratiebron: meer dan er zijn hoeft niet, al mag het wel.



Mirthe



ps goed onderwerp, pakkende titel!

[Monique]

Prachtig om jullie verhalen te lezen, en kan ik er ook veel in herkennen.

@Mirthe, jij weet precies te verwoorden hoe ik mijn reis ook ervaar al heb ik het nooit bewust zo gezien. Ik heb mijn momenten dat ik denk dat het goed is zo, al wat ik hoeft te doen is mee gaan met wat het leven mij biedt. Die momenten zijn er steeds vaker.
Maar er is ook een gevoel dat mijn rol nog niet uitgespeeld is. Het is soms een beetje beangstigend als ik denk hoeveel ik de laatste jaren gegroeid ben. Wat staat er dan nog meer op mij te wachten....kan ik het aan, kan mijn naasten het aan?
Natuurlijk wel. Dingen komen op je pad als je er rijp voor bent, als je sterk genoeg bent. Daarom is het voor mij niet eerder gekomen dan nu. Het is wel veel om in een korte tijd compleet te herzien.
Ongeduld heb ik nu om te mogen ervaren. Rationeel gezien 'als ik niets doe gebeurt er ook niets', en ga ik dingen in mijn gretigheid forceren die helemaal niet te forceren zijn.
Er is ook een stukje van mij, mijn stukje wijsheid...mijn ziel. Mijn ziel zegt: het gebeurt al, laat het zijn zoals het is.

Dus ja, het raakt me...wat jullie schrijven.

Kus!

[Mirthe]

Dingen komen op je pad als je er rijp voor bent, als je sterk genoeg bent.

Sommige van 'dingen' zijn er, vermoed ik, ook wel als je nog niet zo sterk bent, of als je de kracht allang hebt. In mijn optiek ben je wel degelijk afhankelijk van omgevingsfactoren, maar, inderdaad, er zijn kern- en randvoorwaarden en een deel daarvan ligt besloten (en: opgesloten!) in je eigen persoon.


WTGG! *


Mirthe



*)Way to go, girl!

[Carina]

Ik ben een beetje van het ene uiterste naar het ander gegaan, geloof ik.


Toen ik jong was, was ik ervan overtuigd dat ik als maagd het huwelijk in wilde.
Ik weet nog dat ik 17 was en met een vriendin hier een discussie over had. Zij zei dat ze, als ze echt van iemand hield, ze met hem naar bed zou gaan. Hierop antwoordde ik dat ik dat echt niet zou doen.

Mijn idee over sex was nogal verknipt. Ik kreeg in m'n pubertijd nogal extreme ideeën voorgeschoteld van de zwarte kousen kerk. Sex was alleen voor voortplanting, en meer van dat soort dingen. Ook al stond ik daar niet achter, het had toch invloed op me.
Van huis uit waren we niet van dat geloof, dus daar kreeg ik weer andere ideeën mee; je ging niet zo maar met iemand naar bed. Dat bewaarde je voor een heel speciaal iemand.
Een uitspraak van m'n moeder: Ik kan me voorstellen dat als je 2 jaar verloofd bent, je dan wel met hem naar bed zou willen.

Al met al werd sex dus niet echt aangemoedigd. Toen m'n oudste broer een vriendin had, was m'n moeder hevig verontwaardigd dat ze met elkaar naar bed gingen.
Sexboekjes of porno kon ook niet. Vrouw onterend vond ze dat. Toen ze m'n oudste broer eens betrapt had met een sexboekje (hij was toen een jaar of 19) werd dat in beslag genomen.
*grinnik* ze had het bovenop de keukenkastjes gegooid. En m'n jongste broer en ik hebben dat gevonden (geen idee hoe, maar we vonden het). Natuurlijk maakte we daar dankbaar gebruik van.
Het resultaat was dat er stiekem sexboekjes werden gelezen. Want tegenhouden kon ze het toch niet.
De eerste pornofilm zag ik pas toen ik getrouwd was....

Ik ben niet als maagd het huwelijk ingegaan... Dat dan ook weer niet.
Wel was ik laat met m'n eerste keer. Ik was 19. En ik heb tijden het idee gehad dat ik eigenlijk wel heel snel met m'n vriend naar bed was gegaan. Ook al kwam het helemaal vanuit m'n zelf. Hij wilde best wachten, maar ik wilde graag. Maar ja... Ik was nog niet eens verloofd... Laat staan 2 jaar.

Ik heb een tijd last gehad van de zwarte kousen invloeden. Het was toch een stukje van m'n opvoeding, dus stak het een tijd regelmatig de kop op. Met als dieptepunt de tijd dat ik me schuldig voelde als ik met m'n man naar bed ging en het nog lekker vond ook....

Gelukkig heeft dit niet heel lang geduurd, en krabbelde ik er langzaam uit. Mede dankzij heel veel praten met een goede vriend. Hij was opgegroeid met porno. Z'n vader had een zaak in lectuur/porno en hij nam dat later over. Er werd dus vrij over sex en porno gesproken.
Met Hubbie kon ik er altijd wel over praten, maar hierdoor werd het allemaal vrijer... Meer open. En ik leerde dingen waarvan ik het bestaan niet wist.
Ik weet nog dat ik de eerste keer een catalogus inkeek die m'n vriend had meegenomen. Ik keek m'n ogen uit. Wilde ook van alles weten wat het was en waar het voor diende...
M'n eerste vibrator heb ik dan ook bij hem besteld.

Van het een komt het ander....

Heel langzaam aan werd ik me bewust van het feit dat er een sexuële aantrekkingskracht was tussen die vriend en mij. Het begon met het spel Black Box... Een vraag en antwoordspel voor volwassenen. Zijn antwoorden lieten niets te raden over. En ik dacht dat hij me in de maling nam.
Tot die ochtend... We hadden bij hun geslapen (ze woonden nogal uit de buurt, dus we bleven meestal slapen) en ik hem naar me zag kijken....
Om een lang verhaal kort te maken, de aantrekkingskracht speelde niet alleen tussen ons, maar ook tussen zijn vrouw en Hubbie.
Na een hele lange aanlooptijd en heel veel praten, heeft dat geleidt tot partnerruil.

Dat was de eerste stap naar ons open huwelijk van nu.
Heel langzaam gingen we steeds een stapje verder.

Inmiddels ben ik zover dat ik Hubbie alle vrijheid geef en hem z'n pleziertjes gun. Zoals hij het mij ook gunt.

Ik ben nu zover dat ik af en toe eens een afspraakje heb. En lekker geniet van wat vroeger “slecht” was. Of zelfs “zondig”.
Ik heb het verleden los kunnen laten. En doe datgene waar ik me lekker bij voel. Natuurlijk wel in goed overleg met Hubbie.

Ik heb in al die jaren geleerd ervan te genieten. En dat ik ook MAG genieten.

[katarine]

Zijn jullie veranderd, gegroeid? Accepteer je nieuwe inzichten in het zijn? Hoe moeilijk heb je het (gehad) te worden wat je wilt zijn? Wie/wat wil je zijn…waar wil je naar toe? Waar worstel je mee?
Ooit er over nagedacht?

Wat een mooi topic ...
In een notedop mijn ontwaken ...
Ik heb me steeds 'anders' gevoeld dan vriendinnen. Vind nu geen betere woorden dan 'vrijer in mijn hoofd'.
Vrijer op gebied van monogamie, vrijer op gebied van het vrijen op zich.
Ik heb nooit moeite gehad met sexualiteit die buiten de lijntjes van de 'vlaamse' normen (lees katholieke) valt.
Als iedereen die betrokken is helder bij geest is, een bepaalde leeftijd heeft, het volledig vrijwillig doet en niemand er kwaad mee berokkend ...
ieder diertje zijn pleziertje.
In mijn eigen vaste relatie is het soms wel anders geweest.
Een golfbeweging van uiteenlopende gedachten. Van 'geniet maar' tot jalouzie en zerotolerantie.
Nu zie ik duidelijker dat die golfbeweging parallel liep met hoe ik mij toen voelde. Meer bepaald met hoezeer ik mij door mijn vaste partner bemind en begeerd voelde.
Nu ben ik blij met elke dag dat hij er is. En beslist hij morgen dat hij liever niet meer bij mij is, dan is dat zo. Dan zien we wel.
Om op je vraag te antwoorden - waar wil je naartoe? - ik wil zijn waar ik nu ben. In respectvol rekening houden met de andere jezelf kunnen/mogen zijn.
-waar worstel je mee?-
Een worsteling zou ik het niet noemen, eerder behoedzaam.
Ik merk dat ik nu, na een erg intense ervaring, behoedzaam omga met aantrekkingskracht en verliefdheid. Behoedzaam, mijdend, negerend.
Ik ben erg benieuwd naar hoe jullie sexualiteit op zich 'gescheiden houden' van verlangen naar meer.

[grbeer7]

Mooi verhaal monique, en Carina..ik heb met bewondering jou verhaal gelezen en ben onder de indruk over jullie vrije relatie.
Ik zou graag meer willen weten over hoe jullie dat aanpakken, ik bedoel emotioneel gezien.
Ik kan me voorstellen dat daar een groeiproces aan vooraf gaat.
Wij zitten nu in zo'n proces maar het is soms niet makkelijk....of is dit voer voor een nieuwe topic?

[princess]

Mijn ervaring is dat de open relatie me juist nieuwe groeiprocessen in gang bracht. Vaak heerlijk, soms intens confronterend. Al doende ontdekten we niet alleen veel over onze eigen en elkaars verlangens, maar vooral ook onze eigen en elkaars grenzen. Zo vonden we vanzelf de balans waar we ons samen goed in voelen.

[Monique]

Ik heb me steeds 'anders' gevoeld dan vriendinnen. Vind nu geen betere woorden dan 'vrijer in mijn hoofd'…

Ik herken dit. Zelfs nu ben ik terughoudend in waar ik over praat met anderen (buiten Shespot ), maar ik weet dat ik graag de verschillende facetten van mijn sexualiteit zou willen bespreken met iemand die ook zo open minded is. Er is altijd wel een zekere angst een ander ‘weg te jagen’ en zit je ook met de vraag van: hoe begin je erover?

Ik merk dat ik nu, na een erg intense ervaring, behoedzaam omga met aantrekkingskracht en verliefdheid. Behoedzaam, mijdend, negerend.
Ik ben erg benieuwd naar hoe jullie sexualiteit op zich 'gescheiden houden' van verlangen naar meer.

@katarine
Waarom mijdend, negerend? Behoedzaam is misschien wel voldoende, denk ik dan.
Ik merk dat het ‘mogen’ genieten al veel rust brengt in mijn verlangen. Ik voel me veel vrijer en is er geen druk meer te ‘moeten’ ervaren.
(lol) ik lijk wel een kind…toen het niet mocht was ik er constant mee bezig en nu dat het mag…ben ik er minder mee bezig en gaat het bijna vanzelf.
Mijn man groeit met mij mee en samen ontdekken we steeds meer.

Ik voel mijn sexualiteit als mijn ‘zijn’, ik ben een sexuele wezen. Ik geniet er van ermee te spelen, maak er niet meer van dan wat het is. Mijn verlangen naar meer wordt bevredigt door mijn man. Na de jaren van worstelen hebben we veel in te halen en te ontdekken.
Voor de ‘cherry on top’ heb ik mijn minnaar, en mocht het nog steeds niet genoeg zijn kunnen we daar ook een oplossing voor bedenken.

De vrijheid te ‘mogen’ is voor mij de grootste verlossing gebleken.

(edit: taal)