Berichtdoor Clover » do 13 maart 2008, 2:09
Hallo allemaal,
Dit topic open ik namens en met medeweten van mijn allerliefste vriendin. Er loopt een soortgelijke draad, dat weet ik, maar die is van die TO.
Gisteravond weer eens (al vele) een heel intensief gesprek gehad over gevoelens en wensen binnen een relatie. Zo ook de hare, al jaren getrouwd met kind.
Ze mist op 1 ding na niets. Dat is in dit geval niet de seks op zich, alleen wel het bespreekbaar maken van dingen op seksgebied. Alhoewel ze al veel dingen hebben uitgeprobeerd is er van zijn kant een complete no-go area v.w.b. een aantal dingen:
Die zijn bijv. het alleen maar praten over bijv. een trio met een vrouw erbij, evt. bezoek aan parenclub. Hij wil niet eens over wensen, verlangens praten, laat staan het evt. uitvoeren. Mijn vriendin wil graag 1 van de 2 eens uitproberen. Een kiertje als opening om te praten is er niet. Het is echt een dichtgekitte, hermetisch, met beamers gesloten deur. Haar man vindt de relatie zoals die nu is gewoon prima. Hij wil het liefst elke dag gewoon gezellig, al dan niet met seks, met haar samen zijn. Mijn vriendin loopt echter tegen de muur op.
En ja, nu heeft ze 2 jaar geleden iemand leren kennen met wie dat allemaal wel bespreekbaar is. Nooit uitgevoerd en daar heeft ze ook met die ander helemaal geen behoefte aan. Ze wil dit gewoon het liefste met haar eigen man doen. Maar hoe ze het bespreekbaar moet maken weet ze niet meer. Ondertussen zijn er wel bepaalde gevoelens gegroeid tussen haar en de ander.
Haar man heeft een klein vermoeden dat er ‘meer’is tussen haar en de ander maar zegt/doet daar niets mee. Mijn vriendin ook niet. M.i. speelt hier tussen haar man en haarzelf een heel stuk angst mee: hij bang om haar te verliezen aan een ander (gevoelens die gaan meespelen), zij bang om de deur gewezen te worden (daar sta ik dan in mijn eentje). Dus wordt er niet gepraat en praat zij met mij. Heel lief dat wel uiteraard, en ben blij dat ze met mij haar gedachten en gevoelens en wensen hierin wil delen, spreekt van vertrouwen. Maarja, niet geheel de juiste persoon.
Maar nu zit het bij mij ook hoog, anders open ik dit niet, want ik kan haar niet adviseren wat het beste is om te doen. Ja, praten en de boel opengooien. Met evt. gevolgen van dien. Maar hoe maak je een begin als de deur al wordt dichtgegooid?
Wat mijn vriendin heel duidelijk aangeeft is dat ze haar man helemaal niet kwijt wil, qua levenspartner is hij HET voor haar. Zij ziet o.a. bovengenoemde zaken ook niet als gevaar voor hun relatie, meer als verrijking. Ze gaat niet bij hem weg, punt. Ze wil hem zeker niet overtuigen in wat ze zelf wil. Wat ze wel graag wil is het bespreekbaar maken en van daaruit kijken wat de evt. (on) mogelijkheden zijn en hoe daarin elkaar tegemoet te kunnen treden. Ze wil het niet stiekem doen, wat toch al wel een beetje gebeurt.
De ander wil ze echter ook niet kwijt, als persoon om mee te praten en te delen, ook al is hij een man en dus ‘concurrentie’ in de ogen van haar eigen man.
En mijn eigen mening hierover heb ik al gegeven en dat probeert ze zo nu en dan ook wel uit, maargoed, ik ben ook niet alwetend...
Dus, lieve spotters, welke gedachte(n) hebben jullie hierover?
Veel dank vast!
Met je gezicht naar het verleden, is met je rug naar de toekomst.