Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
Kan ik me bij aansluiten, maar dat kan dus ook bereikt op andere manieren.Het gevoel van "passen" en 1 zijn. de ander zijn passie voelen en delen.
Ik vind dat prachtig gezegd.De paradox van het spirituele is dat je er meer of minder contact mee kunt hebben en toch is het er tegelijkertijd altijd en overal. Het is als een onzichtbare bron van zielskracht, binnen en buiten ons. Als we onze waarneming ervoor kunnen openen wordt het tot ervaring en zichtbaar. Het onzichtbare zichtbaar in de diepte en glans van ogen, of in een gebaar, in handen, in een kuiltje in een hals, in een rimpel in een oud gezicht, in de verwondering van het kind als het ontdekt dat ook de maan stilstaat als het zelf stilstaat, in de zucht van de wind, in geboorte en dood, in geluk en in crisis. Door het openen van onze zintuigen, zowel naar binnen als naar buiten, worden we geestelijk vitaal.
Misschien geven sommige gebeurens meer kans op de waarneming ervan dan andere.
Rushdie - in zijn roman De grond onder haar voeten - noemt er vijf die de sleutel tot de wereld van het onzichtbare bezitten:
· de liefdesdaad,
· de geboorte van een baby,
· het beschouwen van grote kunst,
· het in aanwezigheid verkeren van dood of groot onheil en
· het horen van de menselijke stem die zich verheft in een lied.
Het zijn de gelegenheden waarbij de grendels van het heelal openvliegen en ons een glimp
wordt gegund van wat verborgen is, de prikkel van het onuitsprekelijke.
Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot], Bing [Bot] en 26 gasten