Sexloos huwelijk

[Dame]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en zal me eerst even voorstellen. Ik ben een jonge vrouw van 35 jaar en ben 7 jaar samen met mijn partner waarvan (bijna) 5 jaar gehuwd. We hebben het erg gezellig samen en houden ook erg veel van elkaar.

Maar zoals de titel van mijn topic al zegt, niet alles is koek en ei; wij hebben een sexloos huwelijk. Natuurlijk is dit niet altijd zo geweest. De eerste 2 jaren van onze relatie hadden we op regelmatige basis sex, zeg zo'n 2 à 3 maal per week. Na de eerste 2 jaar kwam de klad er in. Telkens zat er een langere periode tussen de sex. Eerst 1 maal per week, toen 1 maal per 2 weken enz. En nu hebben we al ca. 1,5 jaar geen sex gehad. Dit komt omdat mijn man er geen enkele behoefte aan (meer) heeft. We hebben hier de nodige ruzies over gehad want ik heb de behoefte namelijk wél! Het is niet zo dat mijn man geen interesse heeft in sex met mij, het boeit hem gewoon helemaal niet: hij mastubeert niet, kijkt niet naar porno, heeft zelfs geen plaatjes op zijn pc.

Afgezien dat het hem niet meer interesseert heeft hij ook problemen met zijn erectie en met klaarkomen. Dit is sinds de laatste paar keer dat we (een poging tot) sex hadden. Hij heeft hier met de huisarts over gepraat en heeft hier tabletjes voor gehad ( voor zijn erectieproblemen, niet voor zijn desinteresse) Met behulp van deze tabletjes kan hij wel zijn erectie 'staande' houden maar hij kan niet klaar komen.

Hij geeft zelf aan er geen problemen mee te hebben, en ik denk dat dit ook zo is. We hebben een relatie waarin we erg eerlijk naar elkaar zijn en ik denk hem goed genoeg te kennen om te weten dat hij dit meent.

Ik mis de sex enorm, heb wel een vibrator maar die geeft 'verlichting' maar geen intimiteit. Mijn vraag is: wie herkent zich in mijn verhaal en hoe heb jij dit opgelost en is er een oplossing voor?

Heb mijn man al gevraagt om naar een relatie-/sextherapeut te gaan maar dit wil hij absoluut niet. Hoe egoïstisch, hij vind dit mijn probleem en niet ons probleem...

[Searcher]

Dame,

Hiermee zet je de boel misschien op scherp, maar het geeft wel duidelijkheid over hoe de zaken er voor staan...

Searcher

[Alex48]

Ik (man) herken wat je verteld HEEEEL erg. En net als searcher heb ik jaren geleden al weer besloten dan maar eens wat verder te kijken dan mijn huwelijk breed bleek te zijn.

Maar ik wil er meteen bij roepen dat ik wel van mijn vrouw hou en dat hoezeer ik ook heb genoten van het groenere gras, ik het altijd als een groot gemis ben blijven ervaren dat het op het gebied van intimiteit/erotiek tussen ons niet echt lekker loopt.

De situatie is eigenlijk jaren en jaren zo geweest, jaren waarin er totaal geen intimiteit/aanraken was (dacht dat ik gek werd). En zeker in die tijd was het een openbaring voor me te ontdekken hoe heerlijk tederheid, erotiek kan zijn. Druk uitoefenen heeft nooit gewerkt bij ons, vertellen over wat ik voel heeft altijd meer, zij het niet veel, effect gehad.

Toch ben ik blij dat ik mijn huwelijk niet in de wilgen heb gehangen. De laatste paar jaar is er toch wel een verbetering opgetreden. Mijn vrouw erkent dat we een probleem hebben en doet op haar manier meer haar best dan ze ooit gedaan heeft. En ik accepteer maar dat het nooit zo zal worden als ik graag wil, en ik geniet van de keren dat het wel lukt.

Tegelijk blijf ik openstaan voor wat ik buiten mijn huwelijk 'tegenkom', zo is het dan toch wel weer en zo zal het ook wel blijven, alhoewel de eerlijk gebied te melden dat het afgelopen er niks te melden viel


Ik denk dat uiteindelijk alles valt of staat met de wil van je partner zich bewust te zijn dat alles wat er in de relatie gebeurt een gezamelijk probleem is en moet zijn.

Als je bot wil zijn kan je domweg melden dat wat jou betreft het een gezamelijk probleem is waar samen aan gewerkt moet worden (helaas wil dat nou ook weer niet zeggen dat er automatisch een oplossing volgt) en als hij niet zijn verantwoordelijkheid daarin wil nemen je het probleem wel zonder hem gaat oplossen. Dat lijkt bout, maar in de praktijk komt het daar namelijk toch wel op neer...

[guinevere]

Als ik al die verhalen zo lees (en niet alleen in dit topic).....dan is het géén gezamenlijk probleem maar vaak een individueel probleem van degene die "geen zin" heeft.

Een man die erectieproblemen heeft kan daar mogelijk zo onder gebukt gaan dat hij vermijdt om nog (meer) sex te hebben, om de intimiteit te ontwijken, af te schaffen....en dan valt het nog uit te vissen waar de erectieproblemen vandaan komen. Hebben ze een lichamelijke oorzaak? Ligt faalangst aan de basis? Schuldgevoel? Onzekerheid? Perfectionisme (hoe gek dat dan weer klinken kan)?

Een vrouw die "geen normale zin" heeft, die niet in staat is om aan te raken, om te strelen, om te kussen.....daarvan vraag ik me af waar haar blokkades werkelijk zitten.

Ik denk dat uiteindelijk alles valt of staat met de wil van je partner zich bewust te zijn dat alles wat er in de relatie gebeurt een gezamelijk probleem is en moet zijn

Het enige gezamenlijke aan het probleem is de (h)erkenning van beiden dat er een probleem is omdat er een onevenwicht is.

Mijn vrouw erkent dat we een probleem hebben en doet op haar manier meer haar best dan ze ooit gedaan heeft. En ik accepteer maar dat het nooit zo zal worden als ik graag wil, en ik geniet van de keren dat het wel lukt

Ze doet haar best om jou te plezieren maar, in hoeverre moet ze hiervoor ingaan tegen haar eigen gevoelens, haar eigen (innerlijke) blokkades ?

Het werken aan het probleem ligt m.i. niet zozeer bij jou als wel in de bereidwilligheid van je vrouw om eerder met zichzelf aan de slag te gaan, een waarom uit te pluizen en te zoeken en zichzelf te bevrijden van een knellend pantser.

Waarmee ik zeggen wil....het ligt (meestal) niet aan de partner. Dat blijkt dan weeral uit deze verhalen waarin de relatie als goed wordt beschouwd. En dat op zich is al heel sterk en bewonderenswaardig !

guinevere

[Dame]

Allemaal hartelijk bedankt voor jullie antwoorden. Ik denk ook niet dat het zo 1-2-3 op te lossen is. Het buiten de deur zoeken, zo ver ben ik nog niet.
Wellicht dat het voor een vrouw anders is dan voor een man maar ik mis de sex niet alleen om de daad op zich maar ook door de intimiteit die je hebt tijdens de sex. En vooralsnog heb ik niet de behoefte om buiten de deur rond te kijken. Het enige wat ik daar tegenkom is sex, en niet de intimiteit die ik erg mis en eigenlijk niet met een ander wil delen maar met mijn man!

Ik had ook niet verwacht dat ik hier het antwoordt op het probleem zou horen maar vindt het wel prettig om hier er over te kunnen praten. Zou fijn zijn als er nog een vrouw zou reageren met het zelfde probleem.

[Alex48]

Het enige gezamenlijke aan het probleem is de (h)erkenning van beiden dat er een probleem is omdat er een onevenwicht is.

Ik voel dat toch anders. Wat jij noemt is slechts het begin. Vanuit die erkenning dat er 'onevenwicht' is kan je gaan werken aan vinden van evenwicht. Dat wil zeggen dat beiden moeten bewegen en en plek moeten zoeken waarin balans ontstaat, of tenminste een vorm, waarin het acceptabel voor beiden is.

Dat er blokkades zijn, lijkt me evident, maar dan nog mag je van elkaar verwachten bereid te zijn er aan te werken. Ook al is succes niet verzekerd.

[guinevere]

Wat jij noemt is slechts het begin.

Uiteraard! zo bedoelde ik het ook.

Dat wil zeggen dat beiden moeten bewegen
...mag je van elkaar verwachten bereid te zijn er aan te werken.

Klopt! ook dat bedoelde ik zo .... het lijkt me Alex dat jij op een bepaalde manier hier verder in staat dan "dame".

Wellicht dat het voor een vrouw anders is dan voor een man maar ik mis de sex niet alleen om de daad op zich maar ook door de intimiteit die je hebt tijdens de sex.

Is er dan nog de intimiteit van gevoel?

Het blijft een wonderlijk verhaal Dame en het probleem ligt m.i. niet bij jou !

[Dame]

Het blijft een wonderlijk verhaal Dame en het probleem ligt m.i. niet bij jou !

Guinevere, ik denk ook niet dat het probleem bij mij ligt; ik ben niet degene die heeft gekozen voor een sexloos huwelijk maar ik zit er wel middenin en ik weet echt niet hoe ik hier uit kom!
Ik heb zelf regelmatig initiatief genomen om te vrijen maar 9 van 10 keer wordt ik afgewezen omdat hij geen zin heeft, te moe is en alle andere excuses die iemand kan bedenken.

Als ik heel eerlijk ben moet ik nu toegeven dat ik het heb opgegeven en me voor nu heb neergelegt bij een sexloos huwelijk. Heb verschillende malen aangegeven bij mijn man dat ik voor m'n gevoel net zo goed had kunnen samenleven met bijv. m'n broer of m'n beste vriend. Afgezien van een gewone kus op de mond hebben wij verder geen lichamelijk contact. Dit doet mij ontzettend veel verdriet maar mijn man ziet dit niet.

Hij komt uit een heel koud en afstandelijk gezin en vindt dat wij wél intimiteit delen, op een manier die heel anders is dan tussen bijv. familieleden. Ik kom daarintegen uit een heel warm en knuffelig gezin en voor mij is dit wat wij hebben geen intimiteit zoals je met je partner deelt.

Ik weet gewoon niet wat ik hier nu nog aan kan doen. Als ik maar niet zo veel van hem hield dan was het makkelijker om de knoop door te hakken en mijn spulle n te pakken........

[guinevere]

Het is een knoop lieve Dame die je, helaas, niet in je eentje zal kunnen ontwarren.

Je geeft aan dat je veel van hem houdt en het siert je dat je dat nog steeds kan zeggen in deze situatie.
Als dat even wederkerig is, dan moet hij toch beseffen en aanvoelen dat jij met de dag ongelukkiger wordt? Dat wil hij toch niet? Dus...wat is dan de oplossing? Dat hij hier gaat aan werken toch?....(of misschien vertellen wat er écht aan de hand is?)

Hij komt uit een heel koud en afstandelijk gezin en vindt dat wij wél intimiteit delen, op een manier die heel anders is dan tussen bijv. familieleden.

Wel, dat is dan jammer voor hem als hij dat vindt ! Het is niet normaal om iemand intimiteit te ontzeggen. Het "koude gezin" mag geen excuus worden om jou warmte en genegenheid te ontzeggen.
Zolang hij koppig vol blijft houden dat het niet zijn probleem is, sluit hij - al dan niet moedwillig - zijn ogen voor jouw wanhoop.
Dat noem ik geen liefde en het heeft zelfs iets kwaadaardigs in zich.

Tijd om hem hiermee écht te confronteren lijkt me .... je zal het hier wel vaker in andere topics lezen : praten, praten, praten....hem zéggen wat het met je doet....niet met een beschuldigende vinger maar vanuit je eigen gevoel.
Het kan een eerste stap zijn naar meer en alleszins naar verandering.

succes en heel veel sterkte !

[eenaardigevent]

Lieve Dame,

in tegenstelling met de anderen geloof ik --mits de juiste feiten op tafel liggen--, het probleem gelukkig toch bij jouw ligt.

Ok, houd vol. Dit is een hele boute opmerking. Lees door.

Je verteld dat jouw man er geen problemen mee heeft, Hij voelt zich niet geroepen om er iets aan te doen. Hij ervaart de situatie dus niet als probleem. Daarom heeft hij geen probleem. Mogelijk in zijn onderbewuste etc. Maar daar kan jij niets mee. Zijn alleen uitvluchten. Een hoop dat er iets verandert etc.

Waarom "gelukkig jouw probleem"? Alles wat van jouw is daar kun je controle over krijgen. Kun je aanpakken, verbeteren. Er is een oplossing. Het betreft alleen jouw probleem. Het wordt jouw oplossing. Hier is het waar je in het reine moet komen met jezelf. Hier moet je proberen je (voor)oordelen te herkennen. Te erkennen.
Momenteel zit je in een fase waarin je nog steeds hoopt dat je partner meegaat in de oplossing. Echter zoals je het schetst lijkt mij dit niet zo waarschijnlijk, zodat deze oplossing mogelijk onder de noemer wishfull thinking geplaatst moet worden.

Probeer eerlijk tegen jezelf te zijn. Accepteer en respecteer de huidige situatie zonder dat jij er het slachtoffer van wordt.

Ja ik weet het, ik kan makkelijk zwetsen. Klinkt allemaal mogelijk heel erg hard en/of grof. En ik zal zeker niet beweren de absolute waarheid in pacht te hebben. Maar ik geloof ook dat als je het buiten de deur zoekt --zoals een aantal anderen reeds opperden-- dat bij de juiste "externe" relatie er ook gevoelens van respect, liefde e.d. gaan groeien. Laten we wel wezen. Een externe relatie is ook een relatie en geen geile multi night escapade.

Kan je slechts heel heel veel succes wensen met het vinden van de juiste balans. Hoop dat je een oplossing vind waar jij tevreden mee kan zijn.

Liefs
Een toch wel Aardige Vent
[/b]

[Alex48]

een paar gedachten nog:

Wellicht dat het voor een vrouw anders is dan voor een man maar ik mis de sex niet alleen om de daad op zich maar ook door de intimiteit die je hebt tijdens de sex.

Voor mij - man zijnde - is dat toch precies waar het ook mij om gaat. Als het puur om het vinden van bevrediging gaat voldoet mijn rechterhand ook...

Een tweede gedachte waar ik zelf al jaren mee rondloop: Hoe zorg ik dat mijn partner mijn probleem ook als haar probleem ervaart? Of misschien - dat denk ik tenminste - moet ik de stelling omdraaien. Wat doe ik waardoor mijn partner blijkbaar het niet als een probleem ervaart hoe het nu gaat.

Ik denk dat ik toch de neiging heb mijn partner te 'belonen' voor het gebrek een verantwoordelijkheidsgevoel voor de relatie. Ik drijf het probleem immers niet op de spits, ik slik het toch telkens weer in, en accepteer? Er zijn voor mijn partner geen consequenties verbonden aan haar opstelling.

Ik denk dat iemand met een lage sexdrive uit zichzelf dat echt niet gaat veranderen en dus een externe prikkel nodig heeft. 'Beste partner, als jij wil dat onze relatie slaagt zal je meer inzet moeten tonen..' Zo niet, weet ik niet of ik zo verder wil.

Je legt daarmee dus een bom onder je relatie. En ben tot nu toe nooit echt verder gekomen dan wat rotjes.

Ik denk dat zo'n opstelling verandering kan bewerkstelligen, en een acceptabele situatie kan opleveren. Zo is in mijn huwelijk intussen het zo dat we vaker intimiteit delen, maar nog lang zo vaak niet als waar ik naar verlang.
Dat laatste is dan weer mijn opdracht, dat te accepteren... De verwachting dat het ooit zo wordt als ik graag wil heb ik al lang niet meer...

[guinevere]

Je verteld dat jouw man er geen problemen mee heeft, Hij voelt zich niet geroepen om er iets aan te doen. Hij ervaart de situatie dus niet als probleem. Daarom heeft hij geen probleem. Mogelijk in zijn onderbewuste etc. Maar daar kan jij niets mee. Zijn alleen uitvluchten. Een hoop dat er iets verandert etc.

Dat is meegaan in de ontkenning...van het probleem dat voor hem geen probleem is... Zo wordt het voor Dame's echtgenoot wel heel makkelijk gemaakt niet?

Zoals eerder gezegd, misschien wordt het dan wel 's tijd dat Dame hem duidelijk maakt dat zijn niet-probleem toch wel een heel groot probleem wordt voor haar !!
En dan gaat het nog het allerminst om de seksuele daad an sich maar alles wat er omheen hangt....het niet-hebben van intimiteit....dat moet enorm pijnlijk en frustrerend zijn, lijkt me.

Als het niet-doelbewust gebeurd, m.a.w. als hij niet weet welke impact het op zijn vrouw heeft, dan heeft hij idd géén probleem.

Als hij haar die (noodzakelijke!!) intimiteit wél doelbewust ontzegd....ook al heeft dat te maken met het feit dat hij geremd is en dat hij het moeilijk heeft om wat voor reden dan ook.....dan is er wel degelijk een probleem en dan is het ronduit misdadig om daar niet aan te verhelpen...

Als Dame hem op te hoogte brengt van wat er bij haar speelt, en hij blijft weigeren om daar iets mee te doen.....dan vraag ik mij af waarop de relatie voor hem dan gebaseerd is en blijft....

Het begin van de oplossing zal zeker bij Dame liggen. Vermits zij het probleem als probleem ervaart, zal ook zij degene zijn die er zal moeten voor gaan staan, het verwoorden en er voor vechten....maar niemand kan zo'n strijd in zijn ééntje halen en al helemaal niet als het om een relatie gaat wat uiteindelijk toch wel 2 mensen aanbelangt !

guinevere (die niet de bedoeling heeft om het proces van iemand te maken maar die alleen een aan wil reiken)

[Juan]

Beste Dame,

Ik heb je situatie goed nagelezen. Het moeilijke van het probleem is dat je man vindt dat het jouw probleem is.
Je kunt hem wel vragen hoe hij jouw probleem zou willen oplossen.
Van een partner kan men al verwachten dat hij een probleem dat niet het zijne is maar dat van zijn partner helpt op te lossen.
Ik vrees echter dat je van hem geen hulp op dat vlak kunt verwachten, anders zou het volgens hem niet jouw maar jullie probleem zijn.
Ik kan er in komen dat je man minder zin heeft in sex gezien de erectieproblemen. Ik vind het echter minder dat hij het probleem naar jou doorschuift.
Van hem kun je eigenlijk geen oplossing of hulp verwachten. En dit is jammer natuurlijk. Ofwel dient hij van visie te veranderen.
Nu ondervind jij vooral een gebrek aan intimiteit.
Naar mijn bescheiden mening is je man moreel 'verplicht' te helpen zoeken naar een oplossing in de zin van wat jij voorstelt : relatie-/sextherapie. Je kunt hier alsnog naar ijveren.
Mocht blijken dat je man zijn houding niet verandert dat dreigt de druk alleen maar toe te nemen.
Wat gebeurt er dan bij jou? Je wilt je intimiteit met je man delen, wat geheel aannemelijk is. Jij hoeft je visie over intimiteit en sex niet te veranderen, als je dit niet wenst. Maar daarmee is er nog natuurlijk geen oplossing.
Ik denk dat de reacties van de forumleden het probleem kunnen belichten.
Dat kan heel deugddoend en interessant zijn voor je.
Zelf zou ik je man alsnog voor zijn verantwoordelijkheid plaatsen.
Eventueel in de zin van : zo kan het echt niet meer verder.
In een goede relatie kan men minstens intimiteit verwachten.

groeten,
Juan

[incognita]

Hoi Dame,

Met dit probleem hadden wij ook te kampen, maar inmiddels vrijen we weer de sterren van de hemel!
Het probleem lag bij mij (v), ik maalde niet meer naar seks en Lief heeft zich er op een gegeven moment bij neergelegd en maalde er ook niet meer om.
Toen ik erineens genoeg van had ben ik erotische verhalen gaan lezen en het gevoel kwam terug! In het begin was het af en toe even slikken en doorzetten, maar al snel kwamdaar verandering in.
Seks is voor elkaar overhebben, we zijn toen naar een parenclub geweest, heeft ons erg veel extra gegeven en ruimdenkender gemaakt.
Nu kan ik van meer genieten dan voor die nare periode, die overigens tuim een jaar duurde.
Ik wil je de tip geven samen films te kijken/verhalen te lezen op shespot. Heb het voor elkaar over!
Ik blijf dit verhaal volgen. Als je vragen hebt beantwoordt ik ze graag!
Liefs, Liesje

[Thomas_K]

Dit is een heel lastig probleem. Iedereen verwacht dat de man meer zin heeft dan de vrouw. Omgekeerd voelt niet echt goed aan. De meeste mannen die 'stijf staan van de testosteron' begrijpen hier niets van. Vrouwen die steeds belaagd worden door hun man evenmin. Maar het probleem is dus wel echt en je kunt het niet wegcijferen. Goed dat je het topic geopend hebt en komisch dat de nick 'Dame' gewoon nog beschikbaar was. Welkom.

Zo, dat was de inleiding.

Nu het antwoord.

euhhh.

Probleem, probleem (voor mannen dan) er is geen pasklare oplossing. Hoe doelgericht ik ook ben, ik weet het ook even niet meer.

Je zou denken, er is in de basis niets met je man aan de hand. Jullie hadden vroeger goede seks. Maar ja, ook die impotentieproblemen. En het volledig afwezig zijn van de zin. Niet masturberen. Gewoon niets. Is het niet iets medisch? Zit het in zijn hoofd? Is hij misschien (verkapt) homoseksueel en kan hij zich er niet toe zetten? Is hij zoals de man van Liesje, die geen initiatief meer nam omdat zij dat niet deed?

Ik heb echt geen idee.

Wat ik wel weet is dat iedere relatie intimiteit nodig heeft (vind ik). Daarbij hoort natuurlijk ook dat hij jou ervan deelgenoot maakt dat hij op dit moment in het geheel geen verlangens of lusten heeft (als dat zo is). Het zou fijn zijn als hij daarin volkomen eerlijk was, ook naar zichzelf. Dit zal ook voor hem een grooooot probleem zijn, en het is fijn om daar beiden wat inzicht in te hebben. Belangrijker is dat hij zich ook dat hij zich inleeft in jouw situatie. Ook zonder verlangens van zijn zijde zou hij jou kunnen strelen, masseren, laten genieten, helemaal vrouw laten voelen en nog veel meer. Voor goede seks is het niet direct noodzakelijk dat de man klaarkomt. En als hij dat niet zou kunnen, zou hij op zijn minst zijn gevoelens met je kunnen delen en je misschien moeten stimuleren en vrijlaten om het elders te zoeken. Je man is hier echt zelf aan zet. Misschien kan hij dat niet opbrengen, maar dan moet hij dat zeggen.

Hij kiest op dit moment voor de makkelijke weg. Dat is geen optie. Het jou met de problemen laten zitten heeft bovendien iets onaangenaam dwingends.

"Schatje, ik heb besloten dat we geen seks meer hebben en het is goed zo!" Dacht het niet.

Maar goed, makkelijk zal het niet zijn. Succes.