Stoer, cool of not done... ik zou het niet weten. Ik heb er zelf weinig commentaar op gehad (hooguit iets als 'dat doe je goed'...), en mijn vriend voor zover ik weet ook niet. Het is gewoon zoals het is, en als je er zelf niet moeilijk over doet, doet de omgeving dat kennelijk ook niet.
Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik wel commentaar verwacht had. Van zijn familie, of de mijne. Maar nee, niks. Zolang het goed gaat, vindt iedereen het wel oké, geloof ik.
Hij ziet er niet extreem jong uit, ik niet extreem oud; misschien dat het scheelt. Het voelt ook niet alsof we veel in leeftijd schelen. We delen interesses, hebben dezelfde manier van tegen dingen aan kijken en kunnen uren ouwehoeren over niks en over alles. Dát is wat telt. Age is but a number, hebben wij ontdekt.
Er is wel een 'maar', in ons geval. We maken geen gezamenlijke plannen voor de toekomst, want we zijn realistisch genoeg om te beseffen dat alles een einde kent. Ook dit. Daarom Latten we ook, en dat blijft zo. Daarom hebben we bepaalde afspraken (die ik hier niet ga neerzetten...) waar we ons allebei aan houden. We zijn elkaars beste vriend, en momenteel nog een beetje meer dan dat. Het beste-vriend-gedeelte hopen we zo te kunnen houden, het beetje-meer-dan-dat-stukje kan best een keertje over zijn. Geen man overboord, voorlopig zijn we er allebei erg gelukkig mee.
Kortom, en ik hoop dat dat uit mijn verhaal al een beetje duidelijk was: hij is geen toy en ook geen boy. En hoewel ik het best spannend zou vinden als iemand mij ooit als een cougar zag (whraaaw!!), geloof ik niet dat dat ooit gaat gebeuren. Eerlijk gezegd ben ik er een beetje door hem ingekletst
Zou ik dan toch de playgirl zijn in dit geval?