Verliefdheid een verslaving?

[Ant-Zen]

Ja hier!

Idd de meeste moorden zijn "passie-moorden", gepleegd door mensen zoals u en ik. Maar niet alles gebeurt in een vlaag van blinde woede. Soms kan je enkele dagen of weken na het ontdekken van het "vreselijke" nieuws (overspel,jobverlies, etc) broeden op een moordplan. Men kan dan ook stellen dat men dan dagenlang in een vlaag van woede verkeert (soort van psychose), doch de meeste rechters en juryleden gaan zoiets als moord met voorbedachte rade beschouwen (staat ook zo id strafwet denk ik), tenzij je ontoerekeningsvatbaar verklaard wordt, of een héél goede advocaat hebt. Dusjah, de meeste kans op een vrijspraak maak je dus wanneer je onmiddelijk als een gek diegene vermoord die je hard gekwetst heeft . Je maakt ook het meeste kans om vermoord te worden door je eigen ouders/famillie dan door vieze vreemde meneren waarvoor iedereen ons voor waarschuwt als we in vieze buurten rondlopen (niemand die ons voor de eigen famillie verwittigt natuurlijk: ) )

In onze steeds anoniemer wordende maatschappij zal je ook vaker de reactie horen "allez, da hadde kik naa ni verwacht van onze Jos, a zoene goeie menier dat da was. en altijd vriendelijk en proper oep zen eige", wanneer zo'n drama plaatsvindt.

Waaay of topic zeker?

[Joepie]

In die zin geloof ik dat verliefdheid (...) uiting is van een diepgewortelde behoefte aan een complement, aan aanvulling op je persoon en op je leven.

Vaak is verliefdheid een diepgewortelde behoefte niet aan een complement, maar aan een compliment.
Een klinker slechts, maar een wereld van verschil.
"Hoera - iemand vindt me leuk!"
Omdat iemand anders mij leuk vindt, kan ik mezelf ook leuk vinden. Zelfwaarde opgehangen aan het beeld dat ik denk dat iemand anders van me heeft.
Dat gaat mis. Dat klinkt als een ongezonde verslaving naar zelfbevestiging, via iemand anders. Want wat gebeurt er met je zelfbeeld als die ander verdwijnt, boos op je is, een kritische vraag te veel stelt?
"Help - mijn iemand vindt me niet meer leuk!"

Ongezonde verslaving.

[Narnya]

idd, ik denk ook dat "verliefd zijn" eigenlijk gewoon gelijkgesteld kan worden aan het superieure gevoel dat een persoon jou de hemel op aarde waant.

En naargelang de relatie vordert, geef je jezelf meer en meer bloot. De mindere kantjes beginnen zich te uiten..
Het "verliefd" gevoel gaat dan over, en het wordt "houden van"

Maar ik geloof wél dat verliefde mensen tot meer in staat zijn, vaak zie je dat de persoon in kwestie zich anders voordoet dan normaal, waar komt dit dan vandaan? Waarom proberen wij ons zo aantrekkelijk mogelijk voor te doen voor ons "target"? En dan bedoel ik niet alleen op fysiek gebied..
uiteindelijk komt het ware karakter toch tot uiting..

Narnya, die gewoon zichzelf blijft

[Jippie]

Even een zijsprongetje:
Maar wie is er wel eens tegelijkertijd verliefd geweest op twee verschillende personen. Of is dit niet mogelijk?

[Dimpf]

verslaving

Dat pas als er verliefdheid na verliefheid volgt.
Het kan moeite kosten, maar een verliefdheid kan je verder helpen - en dan zeg ik het niet naar mijn zin. Verliefdheid kan je weg zijn.

Is dat ongezond?



Dimpf

[Ant-Zen]

Je hebt toch ook mensen die niet zonder dat gevoel kunnen. DIe vanaf ze niet meer verliefd zijn de relatie verbreken om terug verliefd te worden op iemand anders en als dit over is hup weer naar een volgende....

[Dimpf]

Hm..ik zie iets over het hoofd. Ik had niet een leven in een permanente staat van verliefdheid voor ogen, en dacht eerder aan incidentele tochtjes per roze wolk, dus een enkele keer in je leven!


Dimpf

[Moose]

Ik heb de neiging om zwaar geirriteerd te raken als mensen hun verantwoordelijkheid buiten zichzelf leggen en zeggen dat ze niets aan hun verliefdheid kunnen doen. Voor mij geldt dat namelijk absoluut niet. Maar soit, de ene mens is de andere niet natuurlijk, misschien wordt ik niet zo hemelschreiend verliefd als andere mensen, maar toch... Mijn persoonlijke overtuiging is dat je a, zeker op een bepaalde manier voor verliefdheid open moet staan om het te worden en b, dat je echt je verstand niet verliest als het zover komt, en nog steeds volledige verantwoordelijkheid zou moeten kunnen nemen voor je acties. En dat zal alles te maken hebben met een zekere vorm van nuchterheid maar zeker ook met in contact staan met je gevoel, denk ik.

[lila]

helemaal mee eens Moose!!!!

[Joepie]

Ik plaats hier even een quoot van Spot, uit een andere draad - hij past hier beter dan daar...

Verliefdheid, aldus een psycholoog, is een psychose. Iemand raakt even helemaal bedwelmd van zijn of haar eigen hormonen. Zij ging nog een stap verder: iemand die verliefd is, is dat niet op een ander, maar op zichzelf. Op de roes van de hormonen. De roes van het herstelde ego.

Dat zou willen zeggen dat iemand die verliefd wordt, een ego-probleem heeft? En dat dit probleem de oorzaak is van het verliefd worden?

Kan ik niet aannemen.

nee - ik geloof niet dat elk verliefd mens een ego-probleem heeft. ik zie wel, merk wel, en hoor wel hoe veel 'verliefde' mensen iemand ineens helemaal te gek vinden omdat die andere persoon aandacht geeft en heeft. Het object van verliefdheid geeft die verliefde een roes - hij/zij wordt gezien en gehoord. Voor het eerst (in lange tijd).
Zo'n verliefdheid is verliefdheid op jezelf, niet op die andere persoon. Je vindt jezelf ineens leuk, acceptabel, mooi, verleidelijk, interessant; omdat die ander dat vindt. Ik vind dat een nogal giftige verliefdheid.
Want als die ander niet meer 'levert', wordt die ander vaak een soort object van haat.

Verliefdheid op een ander, omdat die ander een karakter (en vaak ook lichaam) heeft waarvoor je in katzwijm valt, dat lijkt me redelijk gezond. Mits jij als verliefde je leven tenminste een beetje op orde hebt, en die ander niet ziet als de magische oplossing voor al je problemen.

Duidelijk nog een beetje?
Of complete wartaal?

[Jessebel]

Ik denk dat verliefdheid verschillende categorieen kent.

Categorieen vanuit je zelfbeeld, vanuit de ander, maar ook in tijdsduur.

De verliefdheid dat hier een vorm van 'psychose' genoemd wordt is denk ik vooral van toepassing op mensen die een 'ego'-probleem hebben... de 'hoera hij vind me hemel op aarde'! -en volgens mij zijn dat de types verliefdheden waar mensen hun verstand verliezen. Het geeft een high en die wil je houden. Je wilt niet nuchter zijn want dan kom je jezelf weer tegen (extreem gezegd).

Een andere categorie krijg je als je al lekker in je vel zit, geen 'ego' probleem, etc. Wat Joepie beschrijft; verliefd op de ander voor wie die is. Niet als oplossing oid. Dan kan je nuchterder blijven. Genieten wel natuurlijk, maar met beide benen op de grond (kort gezegd). Ik herken mezelf hierin, en Moose....

Ik denk ook dat je er (onbewust) open voor moet staan, en zelfs als je er keihard tegenaanloopt vind ik dat je altijd weer op kan staan om een ommetje te maken..

Ohja en dan tijdsduur; soms voel ik nog echt zo'n verliefdheid opkomen, vlinders in mijn buik, bij mijn vriend. Toch is het van een andere graad, omdat je elkaar al zo goed kent (geen 'mysterie' meer)


En dat sluit aan op de vraag van Jippie; ja ik ben wel op 2 personen verliefd geweest. Het een stimuleerde zelfs het ander nog een tikje.
Maar het waren dus wel verschillende categorieen.

Ik denk niet dat ik even verliefd zou kunnen zijn op twee mensen die ik beide even kort ken bijvoorbeeld. En ik denk dat Jippie dat juist bedoelde..

[Dimpf]

[Jessebel]

Ja, idd... ieder zijn/haar eigen visie en ervaring...

Toch..

En dan nog, en ik verwees daar al vaker naar... Als iemand dat allemaal nodig heeft om pijnpunten, witte plekken in zijn zelfbeeld, whatever, op te lossen, en dit lijkt te doen via verliefdheid (al zal dat verre van planmatig zijn!), wat heeft het voor zin om verliefdheid zo te beoordelen dat dit op een veroordeling begint te lijken. Wat bereik je daarmee?

Jij noemt 'oplossen'... een oplossing vinden in verliefdheid. Volgens mij is het geen oplossing maar meer een 'pijnstiller'.
En wat als die pijnstiller uitgewerkt is? Dan krijg je wel eens dat de andere zich gebruikt voelt...
En dan hebben we het niet eens over de onbeantwoorde liefde. Degene waarvan je (onbewust) denkt dat de oplossingen daar wel zullen zitten, maar die je niet kunt krijgen? Een dieper dal... en geen pijnstillers

Voor verliefdheid die tot je over je grenzen reikt, helpt een ommetje niet meer.

Nee inderdaad... dan ben je al te ver gelopen en is dat veiligere zijstraatje voorbij.

Ach, misschien ben ik wel een 'controlfreak' . Ik maak liever bewuste keuzes. Maar dat maakt de verliefdheid echt niet minder zoet of romantisch (want als ik de keuze eenmaal heb gemaakt, zijn er voor mij ook geen veilige zijstraatjes meer hoor)

[Dimpf]

[Joepie]

Of het nog te volgen is? Ik vind het wel erg ingewikkeld.
Oordelen? Veroordelen? Beoordelen?
Kwestie van perceptie, vind ik.

Als ik even terugkijk naar de draad waardoor ik dit topic opwierp, dan is het niet zozeer veroordelen maar 'voorzien'. Hij of zij in de wolken, die ander niet. En ineens keilt die hij/zij van die roze wolk af; om hardhandig te landen. Hoort allemaal bij het leven, niets mis mee.
Maar als die roze wolk verdwijnt, dan is het zinnig bij jezelf te rade te gaan waarom je er ook alweer op was gaan zitten. Zoals zo prachtig in de film Closer in beeld is gebracht: "Er is altijd een moment waarop je beslist, waarop je toegeeft."

iemand vroeg me in PM wat ik met deze draad wil. Waarom hou ik me hier mee bezig?
Omdat ik aan het uitvogelen ben hoe dat bij mezelf werkt met verliefdheid, en waarom ik bij herhaling van die roze wolk afgedonderd ben. En ook omdat ik zelf in het verleden die twee soorten verliefdheid bij vrouwen zag. Voor de een was ik wie ik ben. Voor een ander werd ik niet veel meer dan een verlengstuk van hun dromen, hun wensen, hun tekortkomingen. een projectiescherm van wat ze nodig hadden. En zodra er dan kink in de kabel komt, stort dat projectiescherm ineen en veranderde ik plots van "de ideale man" in een demoon.
Dat laatste ben ik eigenlijk wel zat