Polyamorie

[Knuffel henk]

Hoi vrouwen ik gebruik dit account van mijn man omdat hij me op dit forum heeft gewezen en omdat ik met een dilemma zit vraag ik het jullie. Ik ben 45 jaar, 20 jaar getrouwd en we hebben 4 kinderen en dit is de eerste keer dat ik schrijf op een dergelijk forum.

Als ik op dit forum rondkijk zijn er best al wat discussies die over een open-relatie, vreemdgaan en over polyamorie gaan.
Omdat de meeste topics ouder zijn wil ik een nieuw topic over polyamorie opstarten, zijn er mensen die hun ervaringen, leermomenten en valkuilen willen delen?

Mijn man en ik bevinden ons nu in deze achtbaan en omdat de buitenwereld en onze vrienden vreemd tegen dit soort relaties aankijken hoop ik dat hier mensen on misschien wel gelijkgestemden zijn die erover willen praten mag ook als pm.

De vraag waar ik als vrouw mee worstel:

Gaat Henk nu vreemd of juist niet, ik heb wat moeite met de termen open-relatie en polyamorie, en hoewel ik ook van meer mensen kan houden blijf ik worstelen met deze termen.
Hoe kijken jullie hier tegen aan.

[Dolce Vita]

Je vergeet nog swingen . Het kan wel maar er zijn nogal wat condities waaraan voldaan moeten worden om veilig met vuur te kunnen spelen. Als je meer wilt weten of specifieke vragen hebt stuur je me maar even een PM. Dan wil ik best wel wat persoonlijke ervaringen delen.

[Savanne]

Hi,

Jouw bericht en dan met name jouw vraag brachten me in verwarring, en ik heb er een tijdje over na moeten denken.

Polyamorie, open-relatie, swingen en dergelijke zijn allemaal vormen die ik niet direct associeer met vreemdgaan.
Vanuit mijn optiek zijn die dingen , besproken en of bespreekbaar, en daar vervalt bij mij dan meteen het deel vreemdgaan, wat voor mij in het geheim, of onbesproken plaatsvind om onder die noemer te vallen.

Waarom stel je dan die vraag, was mijn initiële verwarring, er moet denk ik dan iets in jou zitten wat je dit gevoel geeft, anders komt deze term niet eens opduiken.

Is het dan zo dat alleen hij wat doet mijn zijn vermogen om van meerdere te houden? Is de verhouding daarin wellicht scheef? Is dat de oorsprong van jouw vraag?

Voor mij kan polyamorie in vele vormen bestaan, in mijn hoofd,in mijn relatie of misschien zelfs buiten een vaste relatie, hoewel, dat waarschijnlijk dan ook een relatie is, nietwaar?

In mijn hoofd is het meest ongevaarlijk voor mijn partner, als de relatie niet open is, of polyamoreus. In mijn hoofd kan ik alles, zonder daarmee een ander tot last te zijn. Een bestaande relatie open gooien, kan risicovol zijn, de partner die met het idee komt kan bewust of onbewust de ander in een lastig parket brengen, het niet durven aangeven er niets in te zien is best een veel gehoorde schaduwzijde voor partners die met deze "wens" te maken krijgen.

Pas als beide partners vol zin er in zitten zal een polyamorie in alle aspecten beleefd kunnen worden, en dan nog zijn er de bekende risico`s, ik zelf ben pas zeer laat er achter gekomen dat ik jaloers kan zijn in sommige situaties.

Zonder jouw situatie te kennen waag ik me dan toch nog maar aan wat vragen, vergeef me als ik ondertussen dingen aanneem die niet juist zijn, ben me bewust totaal niets te weten van de situatie, alleen denk ik door jouw vraag ergens een snaar te voelen...

Wil jij wel polyamorie of een open relatie?
Overigens de naam is iets onbelangrijks zolang jullie samen maar weten wat je wil en afspreekt en daar achter kunnen staan.
Vreemdgaan is trouwens precies hetzelfde, jij bepaalt of het vreemdgaan is, jij en hij bepalen wat jullie nodig hebben van elkaar om dit te kunnen doen. Ik kan 100.000 redenen bedenken waarom hij in mijn ogen niet vreemd gaat, maar voor jou kan dit heel anders zijn en jij bent degene in deze situatie niet ik.

Toch minder vragen gesteld dan ik dacht, het zijn meer overdenkingen geworden ook omdat ik me niet wil branden aan jouw situatie en liever geen aannames wil doen.

Denk er maar over... en nogmaals vergeef me als ik mis zit

liefs sav

[boku]

Hoi,

Hoewel ik een mannetje ben wil ik toch wel even reageren. Mijn vriendin en ik zijn na jaren experimenteren met swingen en pr tot de conclusie gekomen dat polyamorie helemaal ons ding is. Niet uit sensatiezucht maar omdat het ons een goed gevoel geeft. Ik gebruik vaak de vergelijking: toen mijn zoon 25 jaar geleden geboren werd hield ik heel veel van hem. Toen anderhalf jaar later mijn dochter geboren werd hield ik ook heel veel van haar. Maar ik ging niet minder van mijn zoon houden.
Houden van is in een relatie weliswaar anders dan houden van je kinderen, maar toch denk ik dat er overeenkomsten zijn. Ik hou erg veel van mijn vriendin, ik gun ze alle moois en heel veel liefde. Zij heeft veel liefde te geven, ik ook, en in ons leven is zeker plaats voor meer mensen, we zijn er voorzichtig en schoorvoetend mee aan de slag gegaan en toen we eenmaal op het punt stonden dát er andere mensen in ons leven waren, moesten we erkennen dat het zo geweldig voelde, niet alleen liefde voor elkaar voelen, maar er ook van genieten als je wéét dat de ander liefdevolle gevoelens met een derde deelt, ook als je er zelf niet bij bent. Ik geef toe dat het reuze zweverig klinkt. Ik ben geen zweverig type, integendeel, maar ik kan het even niet anders uitleggen.
Polyamorie is een bepaalde toestand die je in je systeem hebt. Als je die toestand niet hebt, kun je je niet voorstellen dat het mooi kan zijn om je geliefde met een ander (m/v) te delen. Je moet er allebei achter staan. Je moet ook allebei dat gevoel, die toestand hebben om ervan te kunnen genieten. Liefde en vertrouwen zijn essentieel, jaloezie is niet verenigbaar met deze toestand. En dan merk je ook dat polyamorie iets heel anders is dan vreemdgaan. Ik ben polyamoreus, en daar ben ik trots op. Vreemd gaan? Ik moet er niet aan dénken...

Voor serieuze vragen kun je altijd een PM sturen...

Groetjes
僕

[konijn]

Hallo vrouw van Henk,

Je man gaat vreemd als ik de gangbare definitie van vreemdgaan hanteer dat hij vrijt met een andere partner dan zijn eigen partner. Maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat je worstelt met een definitiekwestie.

Ik vermoed dat er achter je worstelvraag een andere zit. Ben je misschien toch minder gelukkig met de polyamore afspraak dan je zou willen? Of zit je worsteling er in dat je er moeite mee hebt dat jullie hobby niet ze breed wordt geaccpeteerd?

[Thomas_K]

Je man gaat vreemd als ik de gangbare definitie van vreemdgaan hanteer dat hij vrijt met een andere partner dan zijn eigen partner.

Dat is wel een heel enge definitie. Een stel gaat naar een parenclub en ze doen daar wat. Lijkt me geen vreemdgaan. Bij vreemdgaan zit altijd een element van het schenden van vertrouwen. Dat schenden van vertrouwen kan uiteraard ook gebeuren in open relaties, bij swingers en bij de polyamoren. Maar als het goed is is het uitgangspunt in dit soort relaties dat ze nu juist rekening met elkaars gevoelens houden en dat de partners dus een grote intimiteit kennen. Kan ook helemaal fout gaan, maar ik vind het altijd heel wat frisser dan 'and they lived happily ever after (en intussen niet).'

Ik gun sneeuwwitje, met ebbenhouten haar en bloedrode lippen, vele nieuwe aanbidders die haar tot grotere hoogte doen stijgen dan de dwergen die met name tevreden waren met haar huishoudelijke taken.

[konijn]

@Thomas,

Het verbaasde mij ook. Voor mij is het schenden van het vertrouwen een belangrijk element om het vreemdgaan te noemen maar woordenboek en wikipedia houden er geen rekening mee dat het vrijen met de verkeerde partner ook met wederzijdse goedkeuring kan gebeuren.

Waar kan ik die sneeuwwitje vinden?

[Rosa]

Een relatie van 20 jaar kan niet anders dan evolueren, stilstaan is achteruitgaan. Blijven communiceren is voor mij daarin zeer belangrijk. Een open relatie hoeft niet het einde van een relatie te betekenen. Je moet wel heel erg met mekaar rekening houden, de grenzen van de ander onvoorwaardelijk respecteren. Eerlijkheid en vertrouwen zijn essentieel om het beest van de jaloersheid niet wakker te maken. Respect voor mekaar ook. Jij moet voor je partner altijd op de eerste plaats komen.