Wat is er toch aan de hand? Ik kan oprecht zeggen dat ik jullie, "mannen van mijn leeftijd", aantrekkelijker vind naarmate jullie ouder worden. Ik hou van jullie olijke lachrimpels, ik ben dol op jullie grijzer wordende slapen, vind een oneffenheidje hier en daar alleen maar aandoenlijk en wordt op slag verliefd als ik jullie je kinderen naar school zie fietsen.
Born in the seventies and raised in the eighties. We hebben zoveel gemeen.
Ook ik ben ouder geworden. Mijn lachrimpeltjes zijn kraaienpootjes geworden, mijn ogen laten levenservaring zien maar als ik in de spiegel kijk ben ik tevreden. Ik verzorg mezelf goed. Ben slank en weet me modieus te kleden. Op zelfverzekerde dagen zelfs erg vrouwelijk en sexy.
Ik zit lekker in mijn vel en stráál. Ik maak oogcontact op straat en versta de kunst van flirten.
Maarrr.....had ik vroeger veel sjans van "mannen van mijn leeftijd", nu heb ik voornamelijk sjans van mannen die minstens mijn vader hadden kunnen zijn! Wanttt.... de "mannen van mijn leeftijd" leveren hun eigen gevecht tegen de jaren.
Zo liep ik laatst over de parkeerplaats van Albert Hein (en het was 1 van mijn zelfverzekerde dagen
) en spotte een "man van mijn leeftijd". Een hele leuke man; rond de 40; goed gekleed enz. Mijn flirt-tentakels gingen uit en probeerde zijn blik te vangen met mijn ogen...met mijn aanwezigheid. Keek hij nou naar mij? In eerste instantie leek het van wel maar al snel was de man afgeleid. Dat kan natuurlijk. Géén probleem..Maar toen ik me omdraaide zag ik dat zijn tong bijna op zijn schoenen lag en dat de oorzaak daarvan een heel jong meisje van een jaar of 16-17 was!
Ik voelde me op slag oud en uitgeconcureerd.
Lieve "mannen van mijn leeftijd" wat hebben meisjes van 15 tot pakweg 23 jaar wat "vrouwen van mijn leeftijd" niet hebben?
En voel je je niet aangesproken door mijn relaas, dan ken je vast wel een andere "man van onze leeftijd"!
