— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker
Typisch, er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat vrouwen die nooit sexuele contacten hebben gehad (bijv. nonnen) ook geen baarmoederhalskanker krijgen. Er is dus een link tussen sex en baarmoederhalskanker. Dan doen deze organen niet waarvoor ze bedoeld zijn...Nu het stapje naar borst- en baarmoederhalskanker. Wat is dan het doel van deze organen? Het zijn vrouwelijke organen, ze staan in verband met vruchtbaarheid en vrouwelijkheid. Wat doen vrouwen tegenwoordig massaal? We onderdrukken onze vrouwelijkheid en vruchtbaarheid, onze cyclus, door middel van de pil. We geven het orgaan niet de ruimte te functioneren zoals het wil functioneren. Het kan z'n liefde niet uit-leven. Er zijn onderzoeken die zeggen dat er een verband is tussen de pil en borst- en baarmoederhalskanker, ook genoeg onderzoeken die dat ontkennen, maar in het verlengde van deze gedachtes vind ik het geen gekke aanname. Vrouwen die kinderen krijgen en borstvoeding geven, zouden minder kans op borst- en baarmoederhalskanker hebben. Dit past ook in deze gedachtegang: deze organen doen waar ze voor bedoeld zijn, leven hun doel uit, worden niet in hun functie onderdrukt, de moederliefde wordt uitgeleefd.
Ik vind het schokkend dat zoveel vrouwen borst- en baarmoederhalskanker krijgen. Aan de andere kant vind ik het ook schokkend hoeveel vrouwen hun natuurlijke cyclus onderdrukken. Ik heb het gevoel dat er een verband is. En ik denk dat we ook mogen nadenken hoe gezond onze vrouwelijkheid eigenlijk is tegenwoordig... Hiermee zeg ik niet dat dit de enige reden zou zijn!
ik ben niet zo wel bespraakt en ik kan maar moeilijk uitleggen wat ik bedoel
dus dan maar ff in mn eigen woorden
lux wat moet je met die boeken
heb jij al ooit iemand in het echte leven ontmoet die kanker heeft
die pijnlijke onderzoeken moeten ondergaan voordat ze weten wat je hebt
waarbij diagnose het hele gezinsleven op zn kop zet.
dat je zo ziek van de chemo wordt,dat je alle bijwerkingen die er maar te krijgen zijn krijgt
dat je door tig verschillende dokters aan je bed wordt onderzocht
dat je geen greintje eigenwaarde meer hebt
dat je soms op het randje van de dood zweeft omdat de chemo zo zwaar is
dat je alles laat lopen in het bijzijn van andere mensen
dat je hoofd kaal wordt
dat je in isolatie moet omdat je geen weerstand meer hebt
en als je er dan "goed"uitkomt dan krijg je nog je herstelperiode,waarbij je zo zwak bent van het vele liggen,dat er fysio thuis moet komen om je weer te leren lopen
je mond is helemaal kapot van de zweren die erin zitten
je geen hard geluid meer kan verdragen omdat je zoveel weken in isolatie hebt gezeten
je dierbare die niet weten of je over een paar uur nog leeft als ze aankomen in het ziekenhuis
*edit*
dus dan maar ff in mn eigen woorden
lux wat moet je met die boeken
heb jij al ooit iemand in het echte leven ontmoet die kanker heeft
die pijnlijke onderzoeken moeten ondergaan voordat ze weten wat je hebt
waarbij diagnose het hele gezinsleven op zn kop zet.
dat je zo ziek van de chemo wordt,dat je alle bijwerkingen die er maar te krijgen zijn krijgt
dat je door tig verschillende dokters aan je bed wordt onderzocht
dat je geen greintje eigenwaarde meer hebt
dat je soms op het randje van de dood zweeft omdat de chemo zo zwaar is
dat je alles laat lopen in het bijzijn van andere mensen
dat je hoofd kaal wordt
dat je in isolatie moet omdat je geen weerstand meer hebt
en als je er dan "goed"uitkomt dan krijg je nog je herstelperiode,waarbij je zo zwak bent van het vele liggen,dat er fysio thuis moet komen om je weer te leren lopen
je mond is helemaal kapot van de zweren die erin zitten
je geen hard geluid meer kan verdragen omdat je zoveel weken in isolatie hebt gezeten
je dierbare die niet weten of je over een paar uur nog leeft als ze aankomen in het ziekenhuis
*edit*
the angel on my shoulder tells me to listen to the devil on the other
Tja, maar dan hebben we het dus over de ellende van chemokuren etc. etc.
- wat moet Lux daar nu precies mee?
@ Lux: kan me n principe goed inleven in die visie die je aanhangt, maar ik zie graag alles van alle kanten. Weet jij van mensen bv. die van kanker wisten te herstellen d.m.v. een homeopathische kuur? Lijkt me op zich nog wel interessant als daar verhalen van zijn. Denk dat je dan pas de meerderheid geinteresseerd krijgt - nu komen de meesten hier met concrete praktijkvoorbeelden, en je antwoordt hoofdzakelijk met theorie.
Dat komt neer op dat de ene partij Chinees praat en de andere Japans terug, zo blijft er een kloof in de discussie.
Kan me voorstellen dat mensen die concreet met ziekte te maken hebben ook niet veel hebben aan mooie theorie die niet gestaafd wordt met praktijkvoorbeelden.
Wat kan de homeopathie met kanker en andere zware ziektes?
- wat moet Lux daar nu precies mee?
@ Lux: kan me n principe goed inleven in die visie die je aanhangt, maar ik zie graag alles van alle kanten. Weet jij van mensen bv. die van kanker wisten te herstellen d.m.v. een homeopathische kuur? Lijkt me op zich nog wel interessant als daar verhalen van zijn. Denk dat je dan pas de meerderheid geinteresseerd krijgt - nu komen de meesten hier met concrete praktijkvoorbeelden, en je antwoordt hoofdzakelijk met theorie.
Dat komt neer op dat de ene partij Chinees praat en de andere Japans terug, zo blijft er een kloof in de discussie.
Kan me voorstellen dat mensen die concreet met ziekte te maken hebben ook niet veel hebben aan mooie theorie die niet gestaafd wordt met praktijkvoorbeelden.
Wat kan de homeopathie met kanker en andere zware ziektes?
Als man heb ik alle reply's met veel belangstelling gelezen en ook de verschillende standpunten die er ingenomen worden.
Boeiend om te zien hoe elk mens, elke vrouw of man, de verantwoordelijkheid voor de eigen gezondheid en het eigen lichaam in handen neemt....
Vroeger had de arts een bepaalde autoriteit en deden mensen wat de arts adviseerde of bepaalde.. Eigen inspraak was er nauwelijks.
De informatie, waarover wij beschikken is erg groot.... internet is een erg handig middel om je te informeren. Tegelijkertijd wordt het er niet altijd gemakkelijker op, omdat je nu meer keuzevrijheid hebt en dus ook verantwoordelijkheid.
De denkwijze van Lux herken ik wel.... Brandon Bays heeft er een mooi boek over geschreven: de Helende Reis.... zij ging op zoek naar de dieperliggende oorzaak van het krijgen van kanker in haar leven en kon via die weg en erg veel ondersteuning van andere richtingen haar kanker beinvloeden....
Wat zij deed was haar eigen keuze en paste binnen de manier waarop zij in het leven stond en staat.
Persoonlijk geloof ik, dat je in het algemeen niet kunt zeggen waarom iemand kanker krijgt, en waarom iemand niet...
Genetische aanleg is bijv. al een reden, milieufactoren ook, onderdrukte energieen die niet meer energetisch kunnen stromen ook etc...
Mijn persoonlijke ervaring is, dat kanker maakt dat je alarmbellen af gaan, dat er maar 1 ding belangrijk is op dat moment....de kanker je lichaam uit.... het reguliere en het alternatieve circuit kunnen beide hierbij helpen....
maar dit hangt af van je eigen kijk en je eigen diepe gevoel hierbij.
Het leven is door de keuzemogelijkheden, de grote verscheidenheid aan tegenstrijdige informatie, de verschillende behandelingsmogelijkheden niet gemakkelijker geworden. Tegelijkertijd geeft het ook weer de mogelijkheid
om zelf mee te bepalen welke behandeling je wilt en waar je dit wilt laten doen.....
Ik heb verschillende mensen gezien, die nog steeds leven, doordat ze zich niet hebben neergelegd bij bepaalde behandelingsmogelijkheden en zelf op zoek zijn gegaan naar alternatieven ook binnen de reguliere sector.
Eigenlijk vind ik het hele topic een mooie weerslag van alle zienswijzen die er zijn en het gepuzzel over waar je nu goed aan doet......
ingewikkeld, complex, een pittige verantwoordelijkheid en ook weer ontroerend.....
Boeiend om te zien hoe elk mens, elke vrouw of man, de verantwoordelijkheid voor de eigen gezondheid en het eigen lichaam in handen neemt....
Vroeger had de arts een bepaalde autoriteit en deden mensen wat de arts adviseerde of bepaalde.. Eigen inspraak was er nauwelijks.
De informatie, waarover wij beschikken is erg groot.... internet is een erg handig middel om je te informeren. Tegelijkertijd wordt het er niet altijd gemakkelijker op, omdat je nu meer keuzevrijheid hebt en dus ook verantwoordelijkheid.
De denkwijze van Lux herken ik wel.... Brandon Bays heeft er een mooi boek over geschreven: de Helende Reis.... zij ging op zoek naar de dieperliggende oorzaak van het krijgen van kanker in haar leven en kon via die weg en erg veel ondersteuning van andere richtingen haar kanker beinvloeden....
Wat zij deed was haar eigen keuze en paste binnen de manier waarop zij in het leven stond en staat.
Persoonlijk geloof ik, dat je in het algemeen niet kunt zeggen waarom iemand kanker krijgt, en waarom iemand niet...
Genetische aanleg is bijv. al een reden, milieufactoren ook, onderdrukte energieen die niet meer energetisch kunnen stromen ook etc...
Mijn persoonlijke ervaring is, dat kanker maakt dat je alarmbellen af gaan, dat er maar 1 ding belangrijk is op dat moment....de kanker je lichaam uit.... het reguliere en het alternatieve circuit kunnen beide hierbij helpen....
maar dit hangt af van je eigen kijk en je eigen diepe gevoel hierbij.
Het leven is door de keuzemogelijkheden, de grote verscheidenheid aan tegenstrijdige informatie, de verschillende behandelingsmogelijkheden niet gemakkelijker geworden. Tegelijkertijd geeft het ook weer de mogelijkheid
om zelf mee te bepalen welke behandeling je wilt en waar je dit wilt laten doen.....
Ik heb verschillende mensen gezien, die nog steeds leven, doordat ze zich niet hebben neergelegd bij bepaalde behandelingsmogelijkheden en zelf op zoek zijn gegaan naar alternatieven ook binnen de reguliere sector.
Eigenlijk vind ik het hele topic een mooie weerslag van alle zienswijzen die er zijn en het gepuzzel over waar je nu goed aan doet......
ingewikkeld, complex, een pittige verantwoordelijkheid en ook weer ontroerend.....
AANRAKEN........raakt je
Ook ik kan het niet laten om even te reageren. Een erg interessante discussie!
De start van dit topic ging over het wel of niet doen van een uitstrijkje of een borstonderzoek. Voor mijn gevoel zitten we nu al veel verder namelijk wel of niet behandelen van kanker en hoe daar mee om te gaan.
Eerst dus even terug. Ik kan heel goed mee gaan in de zienswijze van Lux. Dat je bewust met je lichaam moet om gaan. Dat het goed is om te kijken of er misschien achterliggende redenen zijn van een ziekte en je daarin te verdiepen of daar van te leren. Maar dat achterliggende redenen van een ziekte ook de echte oorzaak zijn, nee.
Een onderzoek op zich, zoals een uitstrijkje, daar is niets mis mee denk ik. Wat je vervolgens doet met de uitslag, dat is aan jou. En daarin is het goed om heel bewust je keuzes te maken. Wel of geen chemo, wel of geen behandeling, en zo ja welke behandeling. Jij bent baas over je eigen lijf, dus jij kiest ook voor de behandeling. Maar daar moet je wel zelf voor op komen. Artsen in het reguliere circuit willen graag genezen. Je zult dus vaak zelf op onderzoek moeten gaan naar alle info en eventueel alternatieve behandelmethoden.
Dat de gedachte of eventueel zo'n onderzoek je ook zieker zal maken, daar ben ik het niet mee eens. Als je bewust met je lijf bezig bent zal je al snel veranderingen op merken. En dan zal je wel eens een keer bezorgd zijn over een bultje of een bobbeltje, iets wat er normaal niet zit. Dan laat je het voor de geruststelling toch ook nakijken door een arts? Die gedachte, die angst, maakt je dan toch niet ziek?
Ik denk wel dat bepaalde factoren een ziekteproces kunnen versnellen, of verergeren. Denk maar aan een simpele verkoudheid. Als je veel stress hebt op dat moment zal de verkoudheid minder snel overgaan en misschien wel heftiger aanwezig zijn dan als je op dat moment weinig stress hebt. Zo is dat met alle ziektes denk ik, ook met kanker. Zit je slecht in je vel, heb je veel stress en spanning, dan zullen de kankercellen zich waarschijnlijk ook sneller gaan delen, en heeft je lijf zelf minder kracht om te vechten tegen die celdeling. Ik kan me dan dus ook voorstellen dat als je je op het moment dat je er achter komt dat je kanker hebt gaat verdiepen, naast je fysieke toestand, in je psychische toestand en je verleden; dat het wel invloed kan hebben op het ziekteverloop. Wil niet zeggen dat je er niet dood aan gaat, of minder ziek wordt, maar wel dat je het waarschijnlijk beter kan dragen, sterker bent zowel fysiek als mentaal.
Wat betreft de reden van kanker, het waarom dat bepaalde mensen en kinderen getroffen worden, dat blijft een moeilijk verhaal. Ik werk met doodzieke kinderen. Kinderen die jong gaan overlijden, of die met een ernstige ziekte nog wel even te leven hebben maar zeker niet oud gaan worden. Kinderen, zo puur, zo onschuldig, waarom dan zo'n ziekte? Ik heb echt geen idee. Misschien is het waar wat Lux zegt en komt het door dingen die gebeurd zijn in een vorig leven. Ik kan het niet begrijpen, en probeer het dan ook los te laten en er met heel veel liefde te zijn.
Mijn schoonmoeder heeft pas te horen gekregen dat ze borstkanker heeft. Een week later nadat ze het te horen had gekregen was haar borst al geamputeerd en zit ze nu in een zwaar chemo en bestralingsproces. Eigenlijk had ze al vrede met het feit dat ze hieraan zou komen te overlijden, wilde ze geen chemo, wilde ze niet zo af takelen. Maar kreeg van de artsen weinig tijd, en de artsen wilden haar niet op geven als ze hier wel behandeld mee kan worden. Helaas stond ze zelf samen met haar man op dat moment niet sterk genoeg, om te zeggen hoe ze het zelf wilde. Dat ze het goed vond zo en geen chemo wilde.
Je kunt dus heel makkelijk door artsen gestuurd worden naar een bepaalde behandeling. Maar dan is het de kunst om bewust te worden bij wat JIJ wil. Daar heb JIJ de keus in. Of het nu chemo is of een homeopatische behandeling. Als jij er zelf achter staat is het goed denk ik, en zal je op die manier ook het snelst genezen of je ziekte het beste kunnen dragen.
Het is een beetje een onsamenhangend en lang verhaal geworden. Komt ook omdat het me raakt. Ik hoop toch dat het duidelijk is wat ik wilde vertellen.
De start van dit topic ging over het wel of niet doen van een uitstrijkje of een borstonderzoek. Voor mijn gevoel zitten we nu al veel verder namelijk wel of niet behandelen van kanker en hoe daar mee om te gaan.
Eerst dus even terug. Ik kan heel goed mee gaan in de zienswijze van Lux. Dat je bewust met je lichaam moet om gaan. Dat het goed is om te kijken of er misschien achterliggende redenen zijn van een ziekte en je daarin te verdiepen of daar van te leren. Maar dat achterliggende redenen van een ziekte ook de echte oorzaak zijn, nee.
Een onderzoek op zich, zoals een uitstrijkje, daar is niets mis mee denk ik. Wat je vervolgens doet met de uitslag, dat is aan jou. En daarin is het goed om heel bewust je keuzes te maken. Wel of geen chemo, wel of geen behandeling, en zo ja welke behandeling. Jij bent baas over je eigen lijf, dus jij kiest ook voor de behandeling. Maar daar moet je wel zelf voor op komen. Artsen in het reguliere circuit willen graag genezen. Je zult dus vaak zelf op onderzoek moeten gaan naar alle info en eventueel alternatieve behandelmethoden.
Dat de gedachte of eventueel zo'n onderzoek je ook zieker zal maken, daar ben ik het niet mee eens. Als je bewust met je lijf bezig bent zal je al snel veranderingen op merken. En dan zal je wel eens een keer bezorgd zijn over een bultje of een bobbeltje, iets wat er normaal niet zit. Dan laat je het voor de geruststelling toch ook nakijken door een arts? Die gedachte, die angst, maakt je dan toch niet ziek?
Ik denk wel dat bepaalde factoren een ziekteproces kunnen versnellen, of verergeren. Denk maar aan een simpele verkoudheid. Als je veel stress hebt op dat moment zal de verkoudheid minder snel overgaan en misschien wel heftiger aanwezig zijn dan als je op dat moment weinig stress hebt. Zo is dat met alle ziektes denk ik, ook met kanker. Zit je slecht in je vel, heb je veel stress en spanning, dan zullen de kankercellen zich waarschijnlijk ook sneller gaan delen, en heeft je lijf zelf minder kracht om te vechten tegen die celdeling. Ik kan me dan dus ook voorstellen dat als je je op het moment dat je er achter komt dat je kanker hebt gaat verdiepen, naast je fysieke toestand, in je psychische toestand en je verleden; dat het wel invloed kan hebben op het ziekteverloop. Wil niet zeggen dat je er niet dood aan gaat, of minder ziek wordt, maar wel dat je het waarschijnlijk beter kan dragen, sterker bent zowel fysiek als mentaal.
Wat betreft de reden van kanker, het waarom dat bepaalde mensen en kinderen getroffen worden, dat blijft een moeilijk verhaal. Ik werk met doodzieke kinderen. Kinderen die jong gaan overlijden, of die met een ernstige ziekte nog wel even te leven hebben maar zeker niet oud gaan worden. Kinderen, zo puur, zo onschuldig, waarom dan zo'n ziekte? Ik heb echt geen idee. Misschien is het waar wat Lux zegt en komt het door dingen die gebeurd zijn in een vorig leven. Ik kan het niet begrijpen, en probeer het dan ook los te laten en er met heel veel liefde te zijn.
Mijn schoonmoeder heeft pas te horen gekregen dat ze borstkanker heeft. Een week later nadat ze het te horen had gekregen was haar borst al geamputeerd en zit ze nu in een zwaar chemo en bestralingsproces. Eigenlijk had ze al vrede met het feit dat ze hieraan zou komen te overlijden, wilde ze geen chemo, wilde ze niet zo af takelen. Maar kreeg van de artsen weinig tijd, en de artsen wilden haar niet op geven als ze hier wel behandeld mee kan worden. Helaas stond ze zelf samen met haar man op dat moment niet sterk genoeg, om te zeggen hoe ze het zelf wilde. Dat ze het goed vond zo en geen chemo wilde.
Je kunt dus heel makkelijk door artsen gestuurd worden naar een bepaalde behandeling. Maar dan is het de kunst om bewust te worden bij wat JIJ wil. Daar heb JIJ de keus in. Of het nu chemo is of een homeopatische behandeling. Als jij er zelf achter staat is het goed denk ik, en zal je op die manier ook het snelst genezen of je ziekte het beste kunnen dragen.
Het is een beetje een onsamenhangend en lang verhaal geworden. Komt ook omdat het me raakt. Ik hoop toch dat het duidelijk is wat ik wilde vertellen.
Leven is het Zijn in jezelf durven toelaten.
-
Inquisitively
- Berichten: 1278
- Lid geworden op: vr 28 maart 2008, 17:10
- Locatie: Midden des lands
Deels off topic maar door Lux aangehaald:
Quote Lux: "... ik denk niet dat we 'blanco' op aarde komen. Ervaringen vanuit vorige levens bepalen mede hoe je tegenwoordige leven zich afspeelt, en ook in welk lijf je geboren wordt. Dit kan ook moeilijk te behappen zijn, maar vind ik draaglijker dan denken "dat kind, of die mens, heeft gewoon pech". Nee, niets is zonder reden."
Het hele karma idee, -boontje komt op zijn loontje / wie zaait, zal oogsten-, is naar mijn mening een kwetsende, mensonterende, man/vrouwonvriendelijke gedachte. Eigenlijk gaat het om de vraag waarom sommige mensen onnozel of intelligent, rijk of arm, ziek of gezond zijn, lang leven of vroeg sterven, veel ongeluk en leed of weinig zorgen en smart hebben... etc. Kortom waarom de ene mens het in dit leven beter heeft dan de andere. Een antwoord wordt geboden door twee ideeën aan elkaar te binden.
Het eerste idee is die van de reïncarnatie: na de dood komt de mens terug in een nieuw (niet altijd menselijk) lichaam. Zo wordt iedereen voortdurend opnieuw geboren en spreekt men zelfs over de spiraal van wedergeboorten.
Het tweede idee is karma. Een mens wordt niet zomaar toevallig geboren. Het feit dat je nu als mens, man of vrouw, (of als plant of dier) wordt geboren heeft volgens deze stroming alles te maken met je vorig leven. Heb je in je vorig leven veel slechte daden gedaan dan zul je daarvoor in dit leven boeten. Wat mensen doen, hoe zij handelen, heeft gevolgen voor een volgend leven, zo luidt de stelling. Het in het vroeger leven ontstane karma bepaalt de psychische en fysieke eigenschappen van het toekomstige wezen, als ook de keuze van de omgeving waarin het nieuwe wezen zal worden geplaatst. Met behulp van deze karma theorie kan je dus verlies, onrecht, ongeluk, ziekte, tegenslag en gebrek aan kansen verklaren.
De gedachte achter de karma-theorie is dus dat we, door ons gedrag in het verleden, zelf verantwoordelijk zijn voor de omstandigheden waar we ons nu in bevinden. Met andere woorden, al het leed wat je heden ten dage overkomt, heb je aan jezelf te danken: Het eigen schuld, dikke bult-gevoel: ooit zul je wel iets vreselijks gedaan hebben, waarvoor je nu gestraft wordt. Dus alle mannen en vrouwen die zijn of worden mishandeld, gemarteld, verkracht, vermoord doen eigenlijk boete voor hun handelingen in een vorig leven; alle mensen die een kind hebben verloren, een geliefde moeten missen, een ziekte krijgen, en daaraan sterven lossen zo hun schuld van hun eerder begane wandaden in.
Meerdere rampspoedvoorbeelden lijken me overbodig, de strekking is duidelijk: Ieder individu is door zijn daden uit een vorig bestaan zelf verantwoordelijk voor zijn eigen hedendaagse leven, vreugde en pijn. What goes around, comes around. Uiteindelijk heeft deze opvatting tot gevolg dan men geen medelijden moet hebben met de lijdenden, zij zijn immers zelf de oorzaak van hun ellende. Je schuldenlast bepaalt immers je levenslot.
Wellicht geheel ten overvloede: ik ben geen aanhanger van dit mensonterende, hartverscheurende, zielkwetsende (en antisemitische) strafpuntensysteem.
Inqui
Quote Lux: "... ik denk niet dat we 'blanco' op aarde komen. Ervaringen vanuit vorige levens bepalen mede hoe je tegenwoordige leven zich afspeelt, en ook in welk lijf je geboren wordt. Dit kan ook moeilijk te behappen zijn, maar vind ik draaglijker dan denken "dat kind, of die mens, heeft gewoon pech". Nee, niets is zonder reden."
Het hele karma idee, -boontje komt op zijn loontje / wie zaait, zal oogsten-, is naar mijn mening een kwetsende, mensonterende, man/vrouwonvriendelijke gedachte. Eigenlijk gaat het om de vraag waarom sommige mensen onnozel of intelligent, rijk of arm, ziek of gezond zijn, lang leven of vroeg sterven, veel ongeluk en leed of weinig zorgen en smart hebben... etc. Kortom waarom de ene mens het in dit leven beter heeft dan de andere. Een antwoord wordt geboden door twee ideeën aan elkaar te binden.
Het eerste idee is die van de reïncarnatie: na de dood komt de mens terug in een nieuw (niet altijd menselijk) lichaam. Zo wordt iedereen voortdurend opnieuw geboren en spreekt men zelfs over de spiraal van wedergeboorten.
Het tweede idee is karma. Een mens wordt niet zomaar toevallig geboren. Het feit dat je nu als mens, man of vrouw, (of als plant of dier) wordt geboren heeft volgens deze stroming alles te maken met je vorig leven. Heb je in je vorig leven veel slechte daden gedaan dan zul je daarvoor in dit leven boeten. Wat mensen doen, hoe zij handelen, heeft gevolgen voor een volgend leven, zo luidt de stelling. Het in het vroeger leven ontstane karma bepaalt de psychische en fysieke eigenschappen van het toekomstige wezen, als ook de keuze van de omgeving waarin het nieuwe wezen zal worden geplaatst. Met behulp van deze karma theorie kan je dus verlies, onrecht, ongeluk, ziekte, tegenslag en gebrek aan kansen verklaren.
De gedachte achter de karma-theorie is dus dat we, door ons gedrag in het verleden, zelf verantwoordelijk zijn voor de omstandigheden waar we ons nu in bevinden. Met andere woorden, al het leed wat je heden ten dage overkomt, heb je aan jezelf te danken: Het eigen schuld, dikke bult-gevoel: ooit zul je wel iets vreselijks gedaan hebben, waarvoor je nu gestraft wordt. Dus alle mannen en vrouwen die zijn of worden mishandeld, gemarteld, verkracht, vermoord doen eigenlijk boete voor hun handelingen in een vorig leven; alle mensen die een kind hebben verloren, een geliefde moeten missen, een ziekte krijgen, en daaraan sterven lossen zo hun schuld van hun eerder begane wandaden in.
Meerdere rampspoedvoorbeelden lijken me overbodig, de strekking is duidelijk: Ieder individu is door zijn daden uit een vorig bestaan zelf verantwoordelijk voor zijn eigen hedendaagse leven, vreugde en pijn. What goes around, comes around. Uiteindelijk heeft deze opvatting tot gevolg dan men geen medelijden moet hebben met de lijdenden, zij zijn immers zelf de oorzaak van hun ellende. Je schuldenlast bepaalt immers je levenslot.
Wellicht geheel ten overvloede: ik ben geen aanhanger van dit mensonterende, hartverscheurende, zielkwetsende (en antisemitische) strafpuntensysteem.
Inqui
I'm your hell, I'm your dream
I'm nothing in between...
I'm nothing in between...
Volgens mij, Inqui, is dit niet 'de gedachte achter karma' maar alweer een interpretatie ervan.De gedachte achter de karma-theorie is dus dat we, door ons gedrag in het verleden, zelf verantwoordelijk zijn voor de omstandigheden waar we ons nu in bevinden. Met andere woorden, al het leed wat je heden ten dage overkomt, heb je aan jezelf te danken: Het eigen schuld, dikke bult-gevoel: ooit zul je wel iets vreselijks gedaan hebben, waarvoor je nu gestraft wordt. Dus alle mannen en vrouwen die zijn of worden mishandeld, gemarteld, verkracht, vermoord doen eigenlijk boete voor hun handelingen in een vorig leven; alle mensen die een kind hebben verloren, een geliefde moeten missen, een ziekte krijgen, en daaraan sterven lossen zo hun schuld van hun eerder begane wandaden in.
Ik geloof helemaal niet dat er een God is die iets goed of fout vindt, en de mensen die 'foute' dingen doen lekker sadistisch straf geeft. Hoe zou in Godsnaam een heel universum kunnen drijven op 'eigen schuld, dikke bult'?
Nu ben ik zelf ook God niet, maar in dieperliggende oorzaak en gevolg geloof ik op zich wel. Maar nÃét in een God die straf geeft en foei zegt.
Dat is iets wat de mensen zelf hebben uitgevonden als je het mij vraagt.
-
Inquisitively
- Berichten: 1278
- Lid geworden op: vr 28 maart 2008, 17:10
- Locatie: Midden des lands
oeps
ging wat fout,...
ging wat fout,...
Laatst gewijzigd door Inquisitively op do 04 maart 2010, 16:10, 1 keer totaal gewijzigd.
I'm your hell, I'm your dream
I'm nothing in between...
I'm nothing in between...
-
Inquisitively
- Berichten: 1278
- Lid geworden op: vr 28 maart 2008, 17:10
- Locatie: Midden des lands
Pure: waar in mijn oorspronkelijke bovenstaande tekst léés jij dan een verwijzing naar God? Geen enkele maal verwijs ik naar een of andere godheid.
Ter aanvulling (voor Pure): Karma en haar gevolg wordt gezien als een natuurlijk principe, een wet van "actie en reactie". Er is dus geen God aan het werk die straft of beloont. Een goede daad heeft van nature gunstige gevolgen voor degene die de handeling verricht, en slechte daden hebben van nature slechte en onplezierige gevolgen.
Dus Pure: Kwestie van goed lezen (en juist intepreteren) wat er wél en niet in mijn originele eerdergeplaatste stukje staat.
Inqui
Ter aanvulling (voor Pure): Karma en haar gevolg wordt gezien als een natuurlijk principe, een wet van "actie en reactie". Er is dus geen God aan het werk die straft of beloont. Een goede daad heeft van nature gunstige gevolgen voor degene die de handeling verricht, en slechte daden hebben van nature slechte en onplezierige gevolgen.
Dus Pure: Kwestie van goed lezen (en juist intepreteren) wat er wél en niet in mijn originele eerdergeplaatste stukje staat.
Inqui
Laatst gewijzigd door Inquisitively op do 04 maart 2010, 16:41, 2 keer totaal gewijzigd.
I'm your hell, I'm your dream
I'm nothing in between...
I'm nothing in between...
Ik las inderdaad geen verwijzing naar God in je stukje, maar het zal op hetzelfde neerlkomen wellicht. Ik dacht aan God als regisseur van het hele oorzaak-en-gevolg- [of zo je wilt: fout-en-straf-] systeem.Pure: waar in mijn tekst léés jij dan een verwijzing naar God?
Karma en haar gevolg wordt gezien als een natuurlijk principe, een wet van "actie en reactie". Er is dus geen God aan het werk die straft of beloont. Een goede daad heeft van nature gunstige gevolgen voor degene die de handeling verricht, en slechte daden hebben van nature slechte en onplezierige gevolgen.
Dus Pure: Kwestie van goed lezen (en juist intepreteren) wat er wél en niet in mijn stukje staat.
Inq
Maar het kan ook een toneelstuk zónder zichtbare regisseur zijn.
Afijn, wordt nu wel erg off-topic
Dat was een duidelijke uitleg Lux, en de keuze voor 'reguliere' behandeling of homeopatische behandeling is een keuze die ieder voor zich moet maken, dat ik ook niet waar ik moeite mee heb. Het punt waar ik moeite mee heb, en waar ik nog steeds geen antwoord op heb is: Wat is er dan fout aan het laten maken van een uitstrijkje? Dan ontdek je toch alleen maar eerder dat je je moet laten behandelen?Tuurlijk volgt er eerst een klachtenanalyse voordat er behandeld wordt. Héél gedetailleerd juist en niet enkel van lichamelijke klachten, en een behandeling op maat.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten