Ik krijg juist regelmatig het "verwijt" dat ik onmiddelijk op zoek ga naar een oplossing en adviezen en tips begin uit te delen wanneer iemand bij mij komt met een probleem.
"Ik hoef geen oplossing...
ik wou alleen maar mijn verhaal kwijt" .... krijg ik dan te horen.
Ik ben (zover ik weet) 100% vrouw met vrouwenhersens.
Maar al jaren en jaren alleen-wonend met verantwoordelijkheden t.o.v. kinderen, pleegkineren en andere familie-leden en innige vrienden.
Met andere woorden.... gewend om mijn eigen boontjes te doppen, voor mijzelf na te denken, mij onafhankelijk op te stellen en voor anderen te zorgen.
Lijkt dat veel op de maatschappelijk/sociale rol van de germiddelde man ??? ... misschien ? (zonder te willen generaliseren)
Mijn hersens gedragen zich voor een groot deel zoals ook veel mannen-hersens zich gedragen.
Ze moeten wel want ik heb mijn hersens door de jaren heen geleerd om zich zo te gedragen. En dat hebben 'die' mannen hoogstwaarschijnlijk ook gedaan.
Wat ik wil zeggen....
Er is inderdaad een biologisch verschil in structuur van de hersenen bij aanvang van ons leven. Maar ik geloof niet dat onze wijze van omgaan met problemen genetisch bepaald is.
Ik geloof wel in aangeleerd gedrag.
En ook hersens zijn 'gedrag' aan te leren.
De hersens gedagen zich zoals ze getraind worden.
Voor ieder die dáar meer over wil lezen is er voldoende wetenschappelijke literatuur voor handen.
Ingewikkeld ? ... met een beetje oefening kunnen ook vrouwen-hersens dat best aan !
(niet slaan ... grapje ...grapje !!)
Melixande*
* met maakbare hersens