Ben in een nogal nerve-wrecking situatie verzeild geraakt, virtueel contact met een jongedame, met een gezichtje en een paar ogen om helemaal in te verzuipen en week van te worden.
De rest "klopt" echter helemaal niet. Hele andere wereld, generatie jonger zowat, en achter dat knappe gezichtje schuilen een hoop trauma's en problemen. Waar ze ook uitgebreid om aandacht voor roept op dat andere forum. Heb me een beetje als "prive-hulpverlener" in de strijd geworpen (verliefdheid was toen nog niet ZO sterk, wilde haar ook gewoon helpen). Nu is het zo virtueel close geworden dat we maar moeilijk van elkaar los kunnen komen - terwijl dat toch echt het beste is. Ik heb geen energie meer over om haar te helpen, en ik kan niets meer zuiver doen omdat ik enorm door die blik word aangetrokken. Zij verliefd op mijn aandacht, ik op haar ogen en haar jonge schoonheid.....
Met vereende krachten ga ik dit contact afbouwen, maar my God, wat is het erg om door foto's nota bene zo uit het veld geslagen te raken.
Zij heeft me overigens uberhaupt nog niet gezien....en het leeftijdsverschil is groot.
Behalve dat ik dit verhaal gewoon graag kwijt wilde, zou ik willen weten of er anderen hier zijn die ooit verblind zijn geraakt door iemands buitenkant terwijl er verder eigenlijk niet iets was wat er goed paste.....
Pure. - diepe zucht...
- met mijn eigen eenzaamheid, met name. En die leegte gaat zij nooit en te nimmer met liefde opvullen. Hooguit met haar eigen behoeftigheid. En ze is simply too young.