Hoi Moose,
Zal mijn best doen.........ben nog wat aan het klooien met hoe dat allemaal werkt hier...sorry alvast voor het ongemak!
Angel59
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Just friends.....buiten je relatie.......moet dat kunnen?
Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
hoi angel59,
je antwoord maakt wel een en ander duidelijk
.
In dat opzicht snap ik wel dat je er 'huiverachtig' voor bent. Maar ligt het probleem in zulke gevallen dan ook niet bij het 'niet gericht zijn op' je relatie, waardoor je kan vervreemden, in plaats van bij activiteiten buitenuit an sich?
Wanneer iemand zich bijna 'afkeert' van zijn relatie, kan ik me inderdaad inbeelden dat vrienden hierin een versterkende rol kunnen spelen. En dus kunnen helpen vervreemden. Maar ligt de oorzaak (gedeeltelijk) dan niet bij de reden waarom je je afkeert?
Maar he, dit zijn maar theoretische bedenkingen, die staan misschien zo ver van hetgene dat je beleefd hebt...
Je partner heeft borderline? Knap dat jullie zo'n goede relatie hebben
Lijkt me niet altijd vanzelfsprekend...
Groetjes,
Rune
je antwoord maakt wel een en ander duidelijk
. In dat opzicht snap ik wel dat je er 'huiverachtig' voor bent. Maar ligt het probleem in zulke gevallen dan ook niet bij het 'niet gericht zijn op' je relatie, waardoor je kan vervreemden, in plaats van bij activiteiten buitenuit an sich?
Wanneer iemand zich bijna 'afkeert' van zijn relatie, kan ik me inderdaad inbeelden dat vrienden hierin een versterkende rol kunnen spelen. En dus kunnen helpen vervreemden. Maar ligt de oorzaak (gedeeltelijk) dan niet bij de reden waarom je je afkeert?
Maar he, dit zijn maar theoretische bedenkingen, die staan misschien zo ver van hetgene dat je beleefd hebt...
Je partner heeft borderline? Knap dat jullie zo'n goede relatie hebben
Lijkt me niet altijd vanzelfsprekend...Groetjes,
Rune
Js, ik snap het nu ook wat beter. Vanuit zo'n voorgeschiedenis is het begrijpelijk dat je vriendschappen met de andere sexe als bedreigend voor je huwelijk ervaart.
Ik denk dat het dan ook altijd samen moet gaan, werken aan je relatie en elkaar tegelijkertijd de vrijheid gunnen contacten te onderhouden buiten die relatie. Als je buiten de deur gaat shoppen omdat je relatie inhoudsloos geworden is kun je beter meteen mee stoppen met die relatie.
(waarbij ik moet aantekenen dat ik geen ervaringsdeskundige ben op het gebied van langdurige relaties, wel op het gebied van vriendschappen met het andere geslacht)
Ik denk dat het dan ook altijd samen moet gaan, werken aan je relatie en elkaar tegelijkertijd de vrijheid gunnen contacten te onderhouden buiten die relatie. Als je buiten de deur gaat shoppen omdat je relatie inhoudsloos geworden is kun je beter meteen mee stoppen met die relatie.
(waarbij ik moet aantekenen dat ik geen ervaringsdeskundige ben op het gebied van langdurige relaties, wel op het gebied van vriendschappen met het andere geslacht)
Ik kan het over het algemeen beter vinden met mannen dan met vrouwen, dus veel vrienden van me zijn van het mannelijk geslacht. Mijn vriend heeft daar geen probleem mee, want hij weet echt wel dat ik voor hen nooit zou voelen wat ik voor hem voel.
Mijn ex was enorm jaloers en door mijn relatie met hem heb ik veel mannelijke vrienden verloren. Dat ga ik nu niet meer laten gebeuren.
Mijn vriend heeft zelf geen vriendinnen (alleen soms contact met vriendinnen van zijn vrienden maar die zijn er dan dus altijd bij) en dat vind ik ergens wel prettig.. (is misschien een beetje hypocriet..)
Mijn ex had wel veel vriendschappen met vrouwen/meisjes en ik heb sterk het vermoeden dat hij verliefd was op zijn beste vriendin (hoewel hij het altijd ontkend heeft)
Als mijn huidige vriend zo'n vriendin zou krijgen dan zou ik me toch wel erg zorgen maken..
Mijn ex was enorm jaloers en door mijn relatie met hem heb ik veel mannelijke vrienden verloren. Dat ga ik nu niet meer laten gebeuren.
Mijn vriend heeft zelf geen vriendinnen (alleen soms contact met vriendinnen van zijn vrienden maar die zijn er dan dus altijd bij) en dat vind ik ergens wel prettig.. (is misschien een beetje hypocriet..
)Mijn ex had wel veel vriendschappen met vrouwen/meisjes en ik heb sterk het vermoeden dat hij verliefd was op zijn beste vriendin (hoewel hij het altijd ontkend heeft)
Als mijn huidige vriend zo'n vriendin zou krijgen dan zou ik me toch wel erg zorgen maken..
Hoi Rune,
Wat je opmerkt is interessant:
Maar ligt het probleem in zulke gevallen dan ook niet bij het 'niet gericht zijn op' je relatie, waardoor je kan vervreemden, in plaats van bij activiteiten buitenuit an sich?
Je slaat daar de spijker op zijn kop.................alleen komt dan ook dadelijk de vraag bij me op................hoe kan je echt "gericht" zijn op je eigen relatie, als je grotendeels meer sociaal contact met anderen hebt dan met je eigen partner?
Ik bedoel, zeker als een of beiden full time al werken, is er al maar bitter weinig tijd voor elkaar over.
Als je dan ook nog dat beetje tijd via een aparte hobby met anderen doorbrengt en daar plezier en kommer mee deelt...........hoe kan je dan nog gericht zijn op je eigen relatie?
Is het niet net dat.................het maatjes zijn en lief en leed met elkaar delen....wat maakt dat je die band blijft houden?
Ik weet wel van mezelf en ben gelukkig steeds "zekerder"van huidige partner, dat zolang ik mijn partner nog de moeite waard vind ( doordat hij ook toont door gedrag en houding dat dat wederzijds is ) dat ik dan ook al zou ik omgang hebben met andere mannen, dadelijk met dat contact zou stoppen als ik zou aanvoelen dat er van mij of andere kant wat meer zou ontstaan.
Heb ik trouwens al vele malen gedaan.
Ik vind het echter fijner zowel voor mezelf als partner dat niet op aan te laten komen.
Verder is het idd niet altijd zo evident een goede relatie met een borderliner te kunnen hebben.
Wij komen ook al van ver.............maar als je zelf weet wat het precies inhoudt en leert op de juiste manier te communiceren, lukt het zeker en hoe
Nog nooit zulk een intense relatie gehad als met hem.....op elk gebied.......hij zet zich dan ook dit keer voor de volle 100% in voor deze relatie.
Thx voor je reactie,
Angel59
Wat je opmerkt is interessant:
Maar ligt het probleem in zulke gevallen dan ook niet bij het 'niet gericht zijn op' je relatie, waardoor je kan vervreemden, in plaats van bij activiteiten buitenuit an sich?
Je slaat daar de spijker op zijn kop.................alleen komt dan ook dadelijk de vraag bij me op................hoe kan je echt "gericht" zijn op je eigen relatie, als je grotendeels meer sociaal contact met anderen hebt dan met je eigen partner?
Ik bedoel, zeker als een of beiden full time al werken, is er al maar bitter weinig tijd voor elkaar over.
Als je dan ook nog dat beetje tijd via een aparte hobby met anderen doorbrengt en daar plezier en kommer mee deelt...........hoe kan je dan nog gericht zijn op je eigen relatie?
Is het niet net dat.................het maatjes zijn en lief en leed met elkaar delen....wat maakt dat je die band blijft houden?
Ik weet wel van mezelf en ben gelukkig steeds "zekerder"van huidige partner, dat zolang ik mijn partner nog de moeite waard vind ( doordat hij ook toont door gedrag en houding dat dat wederzijds is ) dat ik dan ook al zou ik omgang hebben met andere mannen, dadelijk met dat contact zou stoppen als ik zou aanvoelen dat er van mij of andere kant wat meer zou ontstaan.
Heb ik trouwens al vele malen gedaan.
Ik vind het echter fijner zowel voor mezelf als partner dat niet op aan te laten komen.
Verder is het idd niet altijd zo evident een goede relatie met een borderliner te kunnen hebben.
Wij komen ook al van ver.............maar als je zelf weet wat het precies inhoudt en leert op de juiste manier te communiceren, lukt het zeker en hoe
Nog nooit zulk een intense relatie gehad als met hem.....op elk gebied.......hij zet zich dan ook dit keer voor de volle 100% in voor deze relatie.
Thx voor je reactie,
Angel59
Hoi Ezeko,
Je zegt:
Laten we realistisch zijn en niet de ogen sluiten voor het feit dat heel veel liefdesrelaties van beperkte duur zijn. Het lijkt me daarom verstandig om er een aantal goede vrienden op na te houden, zodat je niet in een sociaal zwart gat valt als je vaste relatie stukloopt.
Ja, het gevaar dat je noemt, bestaat, maar dat kun je alleen elimineren door met zijn tweetjes op een onbewoond eiland te gaan wonen of zoiets. Trouwens, hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld?
Je hebt gelijk dat het best realistisch is te zeggen dat
veel relaties van beperkte duur zijn..................vraag is misschien ook realistisch: hoe komt dit?
Wordt in deze relaties ook intensief aan de relatie gewerkt, of gaat men er zorgeloos mee om en steekt meer energie in anderen dan in de eigen relatie?
Je vraag: hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld? zou ik met een wedervraag willen beantwoorden:
Hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die pas als "echt en hecht"kan worden ervaren als ze meermaals op de proef wordt gesteld?
Ik vind dat gelijk welke relatie sowieso al behoorlijk op de proef wordt gesteld ( verleidingen alom en onverbloemt!)waarom dan situaties opzoeken die je nog extra in de verleiding kunnen brengen?
Je zou kunnen opperen dat het met vertrouwen te maken heeft als je je relatie "durft op de proef te stellen..............vraag komt dan ook bij me op...............waar blijft dan het vertrouwen als je op de proef wil stellen om zeker te zijn dat het wel echt is????[/color]
Je zegt:
Laten we realistisch zijn en niet de ogen sluiten voor het feit dat heel veel liefdesrelaties van beperkte duur zijn. Het lijkt me daarom verstandig om er een aantal goede vrienden op na te houden, zodat je niet in een sociaal zwart gat valt als je vaste relatie stukloopt.
Ja, het gevaar dat je noemt, bestaat, maar dat kun je alleen elimineren door met zijn tweetjes op een onbewoond eiland te gaan wonen of zoiets. Trouwens, hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld?
Je hebt gelijk dat het best realistisch is te zeggen dat
veel relaties van beperkte duur zijn..................vraag is misschien ook realistisch: hoe komt dit?
Wordt in deze relaties ook intensief aan de relatie gewerkt, of gaat men er zorgeloos mee om en steekt meer energie in anderen dan in de eigen relatie?
Je vraag: hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld? zou ik met een wedervraag willen beantwoorden:
Hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die pas als "echt en hecht"kan worden ervaren als ze meermaals op de proef wordt gesteld?
Ik vind dat gelijk welke relatie sowieso al behoorlijk op de proef wordt gesteld ( verleidingen alom en onverbloemt!)waarom dan situaties opzoeken die je nog extra in de verleiding kunnen brengen?
Je zou kunnen opperen dat het met vertrouwen te maken heeft als je je relatie "durft op de proef te stellen..............vraag komt dan ook bij me op...............waar blijft dan het vertrouwen als je op de proef wil stellen om zeker te zijn dat het wel echt is????[/color]
-
Ezoko
- Berichten: 207
- Lid geworden op: vr 09 juni 2006, 22:30
- Locatie: Bilthoven, webmaster, programmeur, lexicograaf
Hoi Ezeko,
Je zegt:
Laten we realistisch zijn en niet de ogen sluiten voor het feit dat heel veel liefdesrelaties van beperkte duur zijn. Het lijkt me daarom verstandig om er een aantal goede vrienden op na te houden, zodat je niet in een sociaal zwart gat valt als je vaste relatie stukloopt.
Ja, het gevaar dat je noemt, bestaat, maar dat kun je alleen elimineren door met zijn tweetjes op een onbewoond eiland te gaan wonen of zoiets. Trouwens, hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld?
Je hebt gelijk dat het best realistisch is te zeggen dat
veel relaties van beperkte duur zijn..................vraag is misschien ook realistisch: hoe komt dit?
Dat is geen groot mysterie. Mannen en vrouwen stellen over het algemeen verschillende eisen aan een relatie, en voor zover die eisen wel met elkaar overeenkomen, geven ze daar vaak verschillende prioriteiten aan.
Dat is niet de schuld van de mannen of van de vrouwen; de natuur heeft ons nu eenmaal zo gemaakt, en het heeft honderdduizenden jaren goed gewerkt. Jammer genoeg voor ons werkt de wijze waarop mannen en vrouwen gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis met elkaar omgingen, niet zo heel goed in de moderne maatschappij.
Wordt in deze relaties ook intensief aan de relatie gewerkt, of gaat men er zorgeloos mee om en steekt meer energie in anderen dan in de eigen relatie?
Ja, om er iets van te maken moet er veel energie in een relatie gestoken worden, omdat veel van wat een relatie succesvol maakt, eigenlijk tegen onze natuur ingaat.
Tja, mijn eigen standpunt is dat vertrouwen verdiend moet worden, en dat gaat nu eenmaal niet door situaties waarin het vertrouwen geschonden kan worden, te vermijden. Maar mijn standpunten zijn wel vaker niet zo geschikt voor anderen, dus achteraf gezien had ik die retorische vraag met als impliciet antwoord "niet veel", beter achterwege kunnen laten. In het geval van relaties is feitelijk alleen van belang hoeveel waarde de betrokkenen zelf eraan hechten.
Je vraag: hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld? zou ik met een wedervraag willen beantwoorden:
Hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die pas als "echt en hecht"kan worden ervaren als ze meermaals op de proef wordt gesteld?
Ik vind dat gelijk welke relatie sowieso al behoorlijk op de proef wordt gesteld ( verleidingen alom en onverbloemt!)waarom dan situaties opzoeken die je nog extra in de verleiding kunnen brengen?
Je zou kunnen opperen dat het met vertrouwen te maken heeft als je je relatie "durft op de proef te stellen..............vraag komt dan ook bij me op...............waar blijft dan het vertrouwen als je op de proef wil stellen om zeker te zijn dat het wel echt is????[/color]
En als er in een relatie sprake is van een ten onrechte geschonken vertrouwen, dan hoeft dat nog geen probleem te zijn. Dan geldt "wat niet weet, dat niet deert."
Ik denk overigens niet dat het beperken van vriendschappen buiten een liefdesrelatie een goede manier is om die relatie te beveiligen. Stel, je partner heeft een goede vriendin en jij laat merken dat je daar niet blij mee bent. Hij zal dan - en terecht - denken "ze vertrouwt me niet", wat uiteindelijk het tegengestelde van het beoogde resultaat kan bewerkstelligen.
@angel59: ja, nu moet ik toch toegeven dat ik je vraag vanuit mijn 'beperkt, jong' referentiekader had bekeken!
Ik studeer nog, dus ik heb overdag tijd te over om sociaal contact buitenuit te hebben. Als mijn lief thuiskomt na zijn werk, kan ik dan mijn tijd stukken makkelijker evenwichtig gebruiken. Ik moet geen vrienden missen en kan er zijn voor onze relatie. Een luxesituatie dus.
Vanaf augustus heb ik een heel jaar stage, onbetaald werken dus, dan zal ik ook moeten schipperen. We zijn er ons al van bewust dat we een nieuw evenwicht zullen moeten vinden
Het lijkt me inderdaad zo, dat als je werkt en 's avonds vanalles anders gaat doen, er maar weinig tijd over blijft voor je relatie... Een evenwicht daarin zoeken zal niet altijd makkelijk zijn.
En waarschijnlijk zal dat gepaard gaan met vriendschapsrelaties die sterker zijn en daardoor tegen een stootje kunnen als je hen niet alle twee dagen ziet...
Ik ben hier verder een beetje aan het denken hoe wij dat nu (en waarschijnlijk in de toekomst) samen oplossen. En ik merk dat we inderdaad een hoop dingen samen doen (zwemmen, stijldansen, afspreken met bevriende koppels of een klein groepje vrienden,..)
Maar ik zou toch 'het afspreken met een vriend of vriendin alleen' niet helemaal willen buitensluiten hoor. Dat zorgt er toch ook voor dat je op een andere manier kunt bijpraten, andere verhalen zal horen, ...een heel andere ervaring. En ik zou hem ook zijn wekelijks squashen met zijn kameraad niet willen ontzeggen. Ik denk niet dat hij op dezelfde manier over dingen kan praten met die gast, als ik erbij ben
Ik studeer nog, dus ik heb overdag tijd te over om sociaal contact buitenuit te hebben. Als mijn lief thuiskomt na zijn werk, kan ik dan mijn tijd stukken makkelijker evenwichtig gebruiken. Ik moet geen vrienden missen en kan er zijn voor onze relatie. Een luxesituatie dus.
Vanaf augustus heb ik een heel jaar stage, onbetaald werken dus, dan zal ik ook moeten schipperen. We zijn er ons al van bewust dat we een nieuw evenwicht zullen moeten vinden
Het lijkt me inderdaad zo, dat als je werkt en 's avonds vanalles anders gaat doen, er maar weinig tijd over blijft voor je relatie... Een evenwicht daarin zoeken zal niet altijd makkelijk zijn.
En waarschijnlijk zal dat gepaard gaan met vriendschapsrelaties die sterker zijn en daardoor tegen een stootje kunnen als je hen niet alle twee dagen ziet...
Ik ben hier verder een beetje aan het denken hoe wij dat nu (en waarschijnlijk in de toekomst) samen oplossen. En ik merk dat we inderdaad een hoop dingen samen doen (zwemmen, stijldansen, afspreken met bevriende koppels of een klein groepje vrienden,..)
Maar ik zou toch 'het afspreken met een vriend of vriendin alleen' niet helemaal willen buitensluiten hoor. Dat zorgt er toch ook voor dat je op een andere manier kunt bijpraten, andere verhalen zal horen, ...een heel andere ervaring. En ik zou hem ook zijn wekelijks squashen met zijn kameraad niet willen ontzeggen. Ik denk niet dat hij op dezelfde manier over dingen kan praten met die gast, als ik erbij ben
Iedere partner heeft recht op privacy, zelfs in een relatie. Persoonlijk zou ik dus afknappen als mijn partner alles alleen nog met mij zou willen doen, want dat is niet realistisch. Het is reeds aangehaald dat interesses kunnen verschillen. Oplossing is dat je dus bepaalde interesses zou opgeven (wat ooit van me werd gevraagd om alleen nog "samen" te kunnen zijn; er is geen snellere manier om niet meer samen te zijn op termijn).
Neen ik heb mijn vrijheid nodig, ook binnen een relatie. Als ik van iemand hou kan ze me vertrouwen, als ze dat niet doet heb niet ik een probleem maar heeft zij een probleem. Wat niet wil zeggen dat er geen grijze zones moeten gemaakt worden, en dat beide partners geen water in de wijn moeten doen. Maar het moet niet te ver gaan.
Neen ik heb mijn vrijheid nodig, ook binnen een relatie. Als ik van iemand hou kan ze me vertrouwen, als ze dat niet doet heb niet ik een probleem maar heeft zij een probleem. Wat niet wil zeggen dat er geen grijze zones moeten gemaakt worden, en dat beide partners geen water in de wijn moeten doen. Maar het moet niet te ver gaan.
hey iedereen,
dit is een interessante discussie, en ik begrijp goed waarom Angel59 de vraag stelde... Maar mij lijkt het toch verstandiger om met verleiding proberen om te gaan, dan om ze uit te sluiten. Het gaat mij hier niet om vertrouwen, maar om realiteit: je kan zeker zeggen: geen opposite-sex persoonlijke contacten (maar man, wat zou ik me daar opgesloten bij voelen!) maar alle verleiding kan NOOIT uitgesloten worden... Op je werk kan een nieuwe secretaresse komen en hup bang, je kan verliefd worden, daarvoor heb je nog een vriendschapsrelaties met het andere geslacht nodig.
Het lijkt me ook zo beperkt om alles alleen maar samen met je vriend te doen. Bij ons is de ongeschreven afspraak: apparte vrienden mogen, maar de aanwezigheid van de partner moet altijd mogelijk zijn: dus, geen afpsraakjes tussen mijn vriend en een ex waarbij ik niet welkom zou zijn of omgekeerd (dat wil niet zeggen dat we dat ook altijd effectief doen, maar te weten dat het zou kunnen, vind ik een geruststelling...)
Ik zou me zoals gezegd vreselijk opgesloten voelen als ik alleen maar alles zou delen met mijn vriend: een avondje uit zonder hem (of het dan met vrienden of vriendinnen is) kan me echt deugd doen (en we hebben een goede relatie ) en omgekeerd.
Als jij dan de vraag stelt Angel of er nog vrouwen zijn die er zo over denken, is dat dan omdat je vanuit je omgeving signalen krijgt dat je je misschien wat opsluit? Of omdat je jezelf wat opgesloten voelt? Ik wil helemaal geen woorden in je mond leggen, maar het feit dat je de vraag stelt, lijkt mij toch te willen zeggen dat je je er vragen bij stelt, dus dat jullie standpunt ook in jullie ogen niet vanzelfsprekend is...
liefs, leintje
dit is een interessante discussie, en ik begrijp goed waarom Angel59 de vraag stelde... Maar mij lijkt het toch verstandiger om met verleiding proberen om te gaan, dan om ze uit te sluiten. Het gaat mij hier niet om vertrouwen, maar om realiteit: je kan zeker zeggen: geen opposite-sex persoonlijke contacten (maar man, wat zou ik me daar opgesloten bij voelen!) maar alle verleiding kan NOOIT uitgesloten worden... Op je werk kan een nieuwe secretaresse komen en hup bang, je kan verliefd worden, daarvoor heb je nog een vriendschapsrelaties met het andere geslacht nodig.
Het lijkt me ook zo beperkt om alles alleen maar samen met je vriend te doen. Bij ons is de ongeschreven afspraak: apparte vrienden mogen, maar de aanwezigheid van de partner moet altijd mogelijk zijn: dus, geen afpsraakjes tussen mijn vriend en een ex waarbij ik niet welkom zou zijn of omgekeerd (dat wil niet zeggen dat we dat ook altijd effectief doen, maar te weten dat het zou kunnen, vind ik een geruststelling...)
Ik zou me zoals gezegd vreselijk opgesloten voelen als ik alleen maar alles zou delen met mijn vriend: een avondje uit zonder hem (of het dan met vrienden of vriendinnen is) kan me echt deugd doen (en we hebben een goede relatie
) en omgekeerd.Als jij dan de vraag stelt Angel of er nog vrouwen zijn die er zo over denken, is dat dan omdat je vanuit je omgeving signalen krijgt dat je je misschien wat opsluit? Of omdat je jezelf wat opgesloten voelt? Ik wil helemaal geen woorden in je mond leggen, maar het feit dat je de vraag stelt, lijkt mij toch te willen zeggen dat je je er vragen bij stelt, dus dat jullie standpunt ook in jullie ogen niet vanzelfsprekend is...
liefs, leintje
Ik vind het allemaal zo economisch bekeken, als ik eerlijk ben. Als een soort van relatieboekhouding: 'Als jij veel tijd in andere mensen/hobbies steekt, steek je dus minder tijd in mij, en dat is niet goed voor ons.'
Klinkt logisch, maar zo simpel is het volgens mij niet. Als ik voor mezelf spreek: Hoe meer ik doe, hoe meer energie ik heb. Als ik veel tijd steek in mijn werk, in mijn vrienden etc, heb ik minder tijd voor mijn eventuele partner dan ik zou kunnen hebben. Maar in de tijd dat we samen zijn, ben ik wel een heel leuk mens om mee samen te zijn, en dat zou ik echt niet zijn als ik het gevoel had dat ik beperkt werd in wie ik ben (en mij restricties opleggen in de zin van met wie ik wel en niet mag omgaan en hoeveel tijd ik wel en niet met mijn vak mag bezig zijn heeft absoluut dat effect op mij) integendeel, daar zou ik vreselijk vervelend van worden.
Ik sluit me in dezen geheel aan bij guessme: Het gaat om vertrouwen. Als je elkaar niet durft te vertrouwen in dit soort dingen, dan zit het wat mij betreft sowieso niet goed.
Nu ben ik me ten zeerste bewust dat ik makkelijk praten heb, ik heb nooit een partner gehad die voor mij belangrijker was dan mijn vrienden en mijn vak, dus dan is het toch vrij sterk 'take it or leave it'. Tuurlijk wil ik best een beetje aan de wensen van een partner tegemoet komen, maar iemand moet zich wat mij betreft wel realiseren dat-ie is gegaan voor een vrouw met een nogal (soms te) autonome inborst. Kun je daar niet tegen, tja, dan ga je wat mij betreft dus eigenlijk niet voor mij, maar voor iemand waarvan je denkt dat ik dat zou kunnen zijn, maar niet ben. (kromme zin, sorry)
En Angel, ik bedoel dit niet specifiek in jouw situatie overigens, waren slechts algemene overwegingen, zeker jouw huidige situatie is voor mij niet in te schatten..
Klinkt logisch, maar zo simpel is het volgens mij niet. Als ik voor mezelf spreek: Hoe meer ik doe, hoe meer energie ik heb. Als ik veel tijd steek in mijn werk, in mijn vrienden etc, heb ik minder tijd voor mijn eventuele partner dan ik zou kunnen hebben. Maar in de tijd dat we samen zijn, ben ik wel een heel leuk mens om mee samen te zijn, en dat zou ik echt niet zijn als ik het gevoel had dat ik beperkt werd in wie ik ben (en mij restricties opleggen in de zin van met wie ik wel en niet mag omgaan en hoeveel tijd ik wel en niet met mijn vak mag bezig zijn heeft absoluut dat effect op mij) integendeel, daar zou ik vreselijk vervelend van worden.
Ik sluit me in dezen geheel aan bij guessme: Het gaat om vertrouwen. Als je elkaar niet durft te vertrouwen in dit soort dingen, dan zit het wat mij betreft sowieso niet goed.
Nu ben ik me ten zeerste bewust dat ik makkelijk praten heb, ik heb nooit een partner gehad die voor mij belangrijker was dan mijn vrienden en mijn vak, dus dan is het toch vrij sterk 'take it or leave it'. Tuurlijk wil ik best een beetje aan de wensen van een partner tegemoet komen, maar iemand moet zich wat mij betreft wel realiseren dat-ie is gegaan voor een vrouw met een nogal (soms te) autonome inborst. Kun je daar niet tegen, tja, dan ga je wat mij betreft dus eigenlijk niet voor mij, maar voor iemand waarvan je denkt dat ik dat zou kunnen zijn, maar niet ben. (kromme zin, sorry)
En Angel, ik bedoel dit niet specifiek in jouw situatie overigens, waren slechts algemene overwegingen, zeker jouw huidige situatie is voor mij niet in te schatten..
Hoi Leintje,
Fijn dat je reageerde. Je snijdt ook net aan wat ik eerder al opmerkte richting Ezoko.
Relaties staan sowieso al erg onder druk en verleidingen alom, zoals idd een nieuwe secretaresse op het werk of nieuwe collega en noem maar op.
We weten allemaal wel dat noch mannen noch vrouwen er tegenwoordig geen gras meer over laten groeien en behoorlijk agressief te werk gaan in het verleiden.
Mijn man heeft daar nogal wat verhalen over ( ik heb ook aan genoeg verleidingen op werk enz bloot gestaan ) en zoals ik al liet blijken was hij daar ( mede door zijn impulsief gedrag van borderline ).vaak "vatbaar"voor.
Zo was hij jaren terug en samenwonende met toenmalige vaste vriendin............voor werk op hotel.............met mannelijke collegas aan de bar............komt er gewoon een leuke meid op hem af en zonder poespas nog omwegen hoor.......hier zijn de sleutels van mijn hotel kamer.........kom me opzoeken..........ggggrrrrrrrrr.............hij is haar daar achterna gegaan .ze hebben wat gezoend.......zij wilde verder, maar daar heeft hij toen toch gestopt en weggegaan.............hij had eerder dus al deze zelfde vriendin bedrogen en uit pure schuldgevoelens daarmee dan toch gekapt.............had niks met liefde te maken die affaire toen volgens hem.........pure lust...............verder moest hij voor werk bij mensen thuis centrale verwarming herstellen............doet vrouw in doorkijk neglige open en probeert hem te verleiden...........
ik bedoel maar..genoeg verleidingen
tweede keer was met volgende vaste vriendin, hij en de hele groep waar hij mee omging experimenteerde ook met drugs...........wiet.......lsd.paddos..............xtc enz...........en na zo een trip waar hij met een van de buurmeisjes op een matras een lsd trip had gedaan..........verder niks...............toen was het met iedereen ook ok ook voor zijn vriendin...............wel niet vreemd gaan maar vriendschappelijk dus, nou toen vond ie buurmeisje dus wel wat en is drie dagen bij haar effe gaan intrekken..............dan plots beseft dat ie toch alleen maar van vaste vriendin hield en gaan smeken of ze hem terug wou en heeft ze gedaan ook...............is toch wel na een tijd stukgelopen....en heeft ook die vriendin het dan uitgemaakt..........sedertdien lijkt hij wel beginnen in te zien dat hij niet goed bezig was zo en is ook therapie gaan halen enz.......
Ik vertel dit maar enerzijds zodat je kan begrijpen waarom ik mijn ogen open hou en geen aparte vriendinnetjes zie zitten, anderzijds omdat dit voorbeelden ook zijn, hoe snel en hoe verleidelijk situaties zich al kunnen voordoen..............waarom ze dan speciaal gaan opzoeken nog?
Nogmaals ik praten met vriendinnen hij met vrienden prima..............maar niet elk een of meerdere mogelijke andere sexe partners waar we hartsproblemen enz mee gaan delen in plaats van met elkaar...........waar we dan apart mee gaan stappen.leuke dingen doen....nee dat vind ik persoonlijk vragen om.................
en nee ik weet het............gebeurd echt niet altijd, maar wel erg vaak..............ik heb het vaak in mijn vriendenkring weten gebeuren, waren doorgaans allemaal vrouwen en mannen die vonden dat dit kon en een kwestie van "vertrouwen " was............dit stemt me dus tot nadenken.
Ik stel deze vraag dus zeker niet omdat ik er zelf aan twijfel goed te doen, zeker omdat mijn partner en ik het daar over eens zijn, maar het intrigeert me wel te vernemen hoe anderen daar over denken en mee omgaan.
Zulke situaties zoals werk, kan je al niet vermijden en komt er vetrouwen bij kijken...........als ik er echter op kan vertrouwen dat mijn parnter het strikt zakelijk blijft houden en dus niet na het werk met leuke vrouwelijke collegas afspraken maakt, moet dit zeker kunnen. Je kan de ander nu een maal niet aan je been binden, zou ook niet gezond zijn.
Hoewel ik af en toe echt wel eens alleen of met een vriendin een fijne wandeling ga maken enz...............kan ik eerlijk waar zeggen dat ik zelfs dan en het best wel leuk met haar is enz.......ik niet snel genoeg ook weer naar hem kan gaan.............en dat is omgekeerd ook zo.............wij zijn net als twee trekijzers..... ........vinden het gewoon heerlijk bij elkaar..........en daar ben ik toevallig erg blij om.
Liefs,
Angel
Fijn dat je reageerde. Je snijdt ook net aan wat ik eerder al opmerkte richting Ezoko.
Relaties staan sowieso al erg onder druk en verleidingen alom, zoals idd een nieuwe secretaresse op het werk of nieuwe collega en noem maar op.
We weten allemaal wel dat noch mannen noch vrouwen er tegenwoordig geen gras meer over laten groeien en behoorlijk agressief te werk gaan in het verleiden.
Mijn man heeft daar nogal wat verhalen over ( ik heb ook aan genoeg verleidingen op werk enz bloot gestaan ) en zoals ik al liet blijken was hij daar ( mede door zijn impulsief gedrag van borderline ).vaak "vatbaar"voor.
Zo was hij jaren terug en samenwonende met toenmalige vaste vriendin............voor werk op hotel.............met mannelijke collegas aan de bar............komt er gewoon een leuke meid op hem af en zonder poespas nog omwegen hoor.......hier zijn de sleutels van mijn hotel kamer.........kom me opzoeken..........ggggrrrrrrrrr.............hij is haar daar achterna gegaan .ze hebben wat gezoend.......zij wilde verder, maar daar heeft hij toen toch gestopt en weggegaan.............hij had eerder dus al deze zelfde vriendin bedrogen en uit pure schuldgevoelens daarmee dan toch gekapt.............had niks met liefde te maken die affaire toen volgens hem.........pure lust...............verder moest hij voor werk bij mensen thuis centrale verwarming herstellen............doet vrouw in doorkijk neglige open en probeert hem te verleiden...........
ik bedoel maar..genoeg verleidingen
tweede keer was met volgende vaste vriendin, hij en de hele groep waar hij mee omging experimenteerde ook met drugs...........wiet.......lsd.paddos..............xtc enz...........en na zo een trip waar hij met een van de buurmeisjes op een matras een lsd trip had gedaan..........verder niks...............toen was het met iedereen ook ok ook voor zijn vriendin...............wel niet vreemd gaan maar vriendschappelijk dus, nou toen vond ie buurmeisje dus wel wat en is drie dagen bij haar effe gaan intrekken..............dan plots beseft dat ie toch alleen maar van vaste vriendin hield en gaan smeken of ze hem terug wou en heeft ze gedaan ook...............is toch wel na een tijd stukgelopen....en heeft ook die vriendin het dan uitgemaakt..........sedertdien lijkt hij wel beginnen in te zien dat hij niet goed bezig was zo en is ook therapie gaan halen enz.......
Ik vertel dit maar enerzijds zodat je kan begrijpen waarom ik mijn ogen open hou en geen aparte vriendinnetjes zie zitten, anderzijds omdat dit voorbeelden ook zijn, hoe snel en hoe verleidelijk situaties zich al kunnen voordoen..............waarom ze dan speciaal gaan opzoeken nog?
Nogmaals ik praten met vriendinnen hij met vrienden prima..............maar niet elk een of meerdere mogelijke andere sexe partners waar we hartsproblemen enz mee gaan delen in plaats van met elkaar...........waar we dan apart mee gaan stappen.leuke dingen doen....nee dat vind ik persoonlijk vragen om.................
en nee ik weet het............gebeurd echt niet altijd, maar wel erg vaak..............ik heb het vaak in mijn vriendenkring weten gebeuren, waren doorgaans allemaal vrouwen en mannen die vonden dat dit kon en een kwestie van "vertrouwen " was............dit stemt me dus tot nadenken.
Ik stel deze vraag dus zeker niet omdat ik er zelf aan twijfel goed te doen, zeker omdat mijn partner en ik het daar over eens zijn, maar het intrigeert me wel te vernemen hoe anderen daar over denken en mee omgaan.
Zulke situaties zoals werk, kan je al niet vermijden en komt er vetrouwen bij kijken...........als ik er echter op kan vertrouwen dat mijn parnter het strikt zakelijk blijft houden en dus niet na het werk met leuke vrouwelijke collegas afspraken maakt, moet dit zeker kunnen. Je kan de ander nu een maal niet aan je been binden, zou ook niet gezond zijn.
Hoewel ik af en toe echt wel eens alleen of met een vriendin een fijne wandeling ga maken enz...............kan ik eerlijk waar zeggen dat ik zelfs dan en het best wel leuk met haar is enz.......ik niet snel genoeg ook weer naar hem kan gaan.............en dat is omgekeerd ook zo.............wij zijn net als twee trekijzers.....
........vinden het gewoon heerlijk bij elkaar..........en daar ben ik toevallig erg blij om.Liefs,
Angel
Hoi Quessme,
Ai ai..........daar zeg je ook zowat waar ik me dan afvraag hoe dat toch in gods naam zit.
Je zegt................elke partner heeft recht op privacy..............euhm..........ok maar dan vraag ik me af............wat is er dan dat iemand prive wil houden dus zeg maar toch "verborgen"voor de ander.Is dat sowieso niet een teken dat er geen sprake is van hele openheid, eerlijkheid en delen met elkaar?
Kijk als beiden dat zo willen en ok vinden............nisk aan het handje hoor............ik wens hiermee geenzins enige vorm van kritiek te hebben, begrijp me aub niet verkeerd.
Alleen..........als ik zo verhalen lees van bedrogen vrouwen of mannen, wat komt er dan altijd uit.................de ander had zijn/haar "privacy"nodig......zijn/haar "ruimte" zijn/haar "vrijheid"
Echte oprechte vraag van mij: als je toch niks doet wat je partner zou kunnen kwetsen of benadelen, waarom dat dan ook niet gewoon kunnen delen, waarom dan die privacy waar de ander blijkbaar geen deel kan aan hebben?
Ben echt benieuwd naar jou en anderen hun meningen hierover.
Liefs,
Angel
Ai ai..........daar zeg je ook zowat waar ik me dan afvraag hoe dat toch in gods naam zit.
Je zegt................elke partner heeft recht op privacy..............euhm..........ok maar dan vraag ik me af............wat is er dan dat iemand prive wil houden dus zeg maar toch "verborgen"voor de ander.Is dat sowieso niet een teken dat er geen sprake is van hele openheid, eerlijkheid en delen met elkaar?
Kijk als beiden dat zo willen en ok vinden............nisk aan het handje hoor............ik wens hiermee geenzins enige vorm van kritiek te hebben, begrijp me aub niet verkeerd.
Alleen..........als ik zo verhalen lees van bedrogen vrouwen of mannen, wat komt er dan altijd uit.................de ander had zijn/haar "privacy"nodig......zijn/haar "ruimte" zijn/haar "vrijheid"
Echte oprechte vraag van mij: als je toch niks doet wat je partner zou kunnen kwetsen of benadelen, waarom dat dan ook niet gewoon kunnen delen, waarom dan die privacy waar de ander blijkbaar geen deel kan aan hebben?
Ben echt benieuwd naar jou en anderen hun meningen hierover.
Liefs,
Angel
Hoi Ezeko,
Nou effe reageren weer he!
Je hebt gelijk dat het best realistisch is te zeggen dat
veel relaties van beperkte duur zijn..................vraag is misschien ook realistisch: hoe komt dit?
--------------------------------------------------------------------------------
Dat is geen groot mysterie. Mannen en vrouwen stellen over het algemeen verschillende eisen aan een relatie, en voor zover die eisen wel met elkaar overeenkomen, geven ze daar vaak verschillende prioriteiten aan.
Nou dat mannen en vrouwen wat anders in elkaar zitten ben ik helemaal met je eens......heb Boek mannen van Mars en vrouwen van Venus ook al verslonden...... maar of ze echt zulke andere "eisen"stellen is wat anders.......wat ik heel vaak merk is dat vooral diegenen wat de mond vol hebben over aparte vriendinnetjes enz moet kunnen anders voel ik me beknot enz.....nou..........kijk maar eens hoe snel dat omslaat als hun eigen vriendin /vriend wel intensief begint om te gaan met een ander en dus ook minder tijd in eigen relatie gaat steken..............dan is het plots zo leuk niet meer..........gaat misschien niet voor jou op.........maar zie dit vaak gebeuren hoor!
Verder zie ik dat bv mannen absoluut graag aandacht krijgen van hun vrouw, maar omgekeerd is het dan vaak.ja sorry maar de natuur heeft ons nu eenmaal niet als goede luisteraar gemaakt..ik zie echt wel dat mannen meestal slecht luisteren.............maar vind het wel erg makkelijk dat daarmee dan ook af te sluiten.
Dat is niet de schuld van de mannen of van de vrouwen; de natuur heeft ons nu eenmaal zo gemaakt, en het heeft honderdduizenden jaren goed gewerkt. Jammer genoeg voor ons werkt de wijze waarop mannen en vrouwen gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis met elkaar omgingen, niet zo heel goed in de moderne maatschappij.
--------------------------------------------------------------------------------
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Wordt in deze relaties ook intensief aan de relatie gewerkt, of gaat men er zorgeloos mee om en steekt meer energie in anderen dan in de eigen relatie?
--------------------------------------------------------------------------------
Ja, om er iets van te maken moet er veel energie in een relatie gestoken worden, omdat veel van wat een relatie succesvol maakt, eigenlijk tegen onze natuur ingaat.
Dat is een "mening" niet de mijne.............volgens mij hunkert elk menselijk wezen naar een goed hechte en close band met een partner.....sommigen hebben het echter opgegeven en nemen genoegen met lossere contacten...............maar deep down............als ze echt naar binnen durven te kijken en zich kwetsbaar opstellen............neu.............dan willen ze dat best zelf ook wel......
--------------------------------------------------------------------------------
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Je vraag: hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld? zou ik met een wedervraag willen beantwoorden:
Hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die pas als "echt en hecht"kan worden ervaren als ze meermaals op de proef wordt gesteld?
Ik vind dat gelijk welke relatie sowieso al behoorlijk op de proef wordt gesteld ( verleidingen alom en onverbloemt!)waarom dan situaties opzoeken die je nog extra in de verleiding kunnen brengen?
Je zou kunnen opperen dat het met vertrouwen te maken heeft als je je relatie "durft op de proef te stellen..............vraag komt dan ook bij me op...............waar blijft dan het vertrouwen als je op de proef wil stellen om zeker te zijn dat het wel echt is????[/color]
--------------------------------------------------------------------------------
Tja, mijn eigen standpunt is dat vertrouwen verdiend moet worden, en dat gaat nu eenmaal niet door situaties waarin het vertrouwen geschonden kan worden, te vermijden.
Nee ben het hier ook helemaal met je eens.............vertrouwen moet je verdienen en je kan niet alles gaan vermijden................ik heb het echter over extra situaties creeren waar verleidingen op de luur liggen buiten die welke je niet vantussen kan.........
Maar mijn standpunten zijn wel vaker niet zo geschikt voor anderen, dus achteraf gezien had ik die retorische vraag met als impliciet antwoord "niet veel", beter achterwege kunnen laten. In het geval van relaties is feitelijk alleen van belang hoeveel waarde de betrokkenen zelf eraan hechten.
En als er in een relatie sprake is van een ten onrechte geschonken vertrouwen, dan hoeft dat nog geen probleem te zijn. Dan geldt "wat niet weet, dat niet deert."
Tja, als eerlijkheid geen prioriteit heeft idd.................
Ik denk overigens niet dat het beperken van vriendschappen buiten een liefdesrelatie een goede manier is om die relatie te beveiligen. Stel, je partner heeft een goede vriendin en jij laat merken dat je daar niet blij mee bent. Hij zal dan - en terecht - denken "ze vertrouwt me niet", wat uiteindelijk het tegengestelde van het beoogde resultaat kan bewerkstelligen.
Tja, zoals je al zelf eerder opmerkte en ik ook..............In het geval van relaties is feitelijk alleen van belang hoeveel waarde de betrokkenen zelf eraan hechten.
Als de partner daar dan geen moeite mee heeft.....prima............
Liefs,
Angel
Nou effe reageren weer he!
Je hebt gelijk dat het best realistisch is te zeggen dat
veel relaties van beperkte duur zijn..................vraag is misschien ook realistisch: hoe komt dit?
--------------------------------------------------------------------------------
Dat is geen groot mysterie. Mannen en vrouwen stellen over het algemeen verschillende eisen aan een relatie, en voor zover die eisen wel met elkaar overeenkomen, geven ze daar vaak verschillende prioriteiten aan.
Nou dat mannen en vrouwen wat anders in elkaar zitten ben ik helemaal met je eens......heb Boek mannen van Mars en vrouwen van Venus ook al verslonden......
maar of ze echt zulke andere "eisen"stellen is wat anders.......wat ik heel vaak merk is dat vooral diegenen wat de mond vol hebben over aparte vriendinnetjes enz moet kunnen anders voel ik me beknot enz.....nou..........kijk maar eens hoe snel dat omslaat als hun eigen vriendin /vriend wel intensief begint om te gaan met een ander en dus ook minder tijd in eigen relatie gaat steken..............dan is het plots zo leuk niet meer..........gaat misschien niet voor jou op.........maar zie dit vaak gebeuren hoor!Verder zie ik dat bv mannen absoluut graag aandacht krijgen van hun vrouw, maar omgekeerd is het dan vaak.ja sorry maar de natuur heeft ons nu eenmaal niet als goede luisteraar gemaakt..ik zie echt wel dat mannen meestal slecht luisteren.............maar vind het wel erg makkelijk dat daarmee dan ook af te sluiten.
Dat is niet de schuld van de mannen of van de vrouwen; de natuur heeft ons nu eenmaal zo gemaakt, en het heeft honderdduizenden jaren goed gewerkt. Jammer genoeg voor ons werkt de wijze waarop mannen en vrouwen gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis met elkaar omgingen, niet zo heel goed in de moderne maatschappij.
--------------------------------------------------------------------------------
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Wordt in deze relaties ook intensief aan de relatie gewerkt, of gaat men er zorgeloos mee om en steekt meer energie in anderen dan in de eigen relatie?
--------------------------------------------------------------------------------
Ja, om er iets van te maken moet er veel energie in een relatie gestoken worden, omdat veel van wat een relatie succesvol maakt, eigenlijk tegen onze natuur ingaat.
Dat is een "mening" niet de mijne.............volgens mij hunkert elk menselijk wezen naar een goed hechte en close band met een partner.....sommigen hebben het echter opgegeven en nemen genoegen met lossere contacten...............maar deep down............als ze echt naar binnen durven te kijken en zich kwetsbaar opstellen............neu.............dan willen ze dat best zelf ook wel......
--------------------------------------------------------------------------------
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Je vraag: hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die slechts bestaat doordat ze nooit op de proef is gesteld? zou ik met een wedervraag willen beantwoorden:
Hoeveel waarde moet je hechten aan een relatie die pas als "echt en hecht"kan worden ervaren als ze meermaals op de proef wordt gesteld?
Ik vind dat gelijk welke relatie sowieso al behoorlijk op de proef wordt gesteld ( verleidingen alom en onverbloemt!)waarom dan situaties opzoeken die je nog extra in de verleiding kunnen brengen?
Je zou kunnen opperen dat het met vertrouwen te maken heeft als je je relatie "durft op de proef te stellen..............vraag komt dan ook bij me op...............waar blijft dan het vertrouwen als je op de proef wil stellen om zeker te zijn dat het wel echt is????[/color]
--------------------------------------------------------------------------------
Tja, mijn eigen standpunt is dat vertrouwen verdiend moet worden, en dat gaat nu eenmaal niet door situaties waarin het vertrouwen geschonden kan worden, te vermijden.
Nee ben het hier ook helemaal met je eens.............vertrouwen moet je verdienen en je kan niet alles gaan vermijden................ik heb het echter over extra situaties creeren waar verleidingen op de luur liggen buiten die welke je niet vantussen kan.........
Maar mijn standpunten zijn wel vaker niet zo geschikt voor anderen, dus achteraf gezien had ik die retorische vraag met als impliciet antwoord "niet veel", beter achterwege kunnen laten. In het geval van relaties is feitelijk alleen van belang hoeveel waarde de betrokkenen zelf eraan hechten.
En als er in een relatie sprake is van een ten onrechte geschonken vertrouwen, dan hoeft dat nog geen probleem te zijn. Dan geldt "wat niet weet, dat niet deert."
Tja, als eerlijkheid geen prioriteit heeft idd.................
Ik denk overigens niet dat het beperken van vriendschappen buiten een liefdesrelatie een goede manier is om die relatie te beveiligen. Stel, je partner heeft een goede vriendin en jij laat merken dat je daar niet blij mee bent. Hij zal dan - en terecht - denken "ze vertrouwt me niet", wat uiteindelijk het tegengestelde van het beoogde resultaat kan bewerkstelligen.
Tja, zoals je al zelf eerder opmerkte en ik ook..............In het geval van relaties is feitelijk alleen van belang hoeveel waarde de betrokkenen zelf eraan hechten.
Als de partner daar dan geen moeite mee heeft.....prima............
Liefs,
Angel
Ehm... bij ons is de privacy nog even open en eerlijk doordat we wel aangeven waar die gebieden dan liggen. 'Stiekem' is het dan niet, omdat we wèl weten waar het over gaat zeg maar..
Bijvoorbeeld met masturberen Hij hoeft niet te weten hoe vaak, wanneer, en hoe ik dat doe. Dit is een makkelijk voorbeeld.
Maar ook dingen zoals emails.. ik denk dat dat een natuurlijke 'grens' is. Waar je niet eist alles te weten heeft de ander vanzelf stukjes privacy...
Mocht de ander echter om goede redenen een wantrouwen hebben stel ik die privacy overigens wel open.
Ik denk dat de grenzen van privacy verschilt van persoon tot persoon.
Bij ons is het niet zo dat we die privacy hard verbergen, want als het relevant is zijn we er open over tegen elkaar. Maar dit wil dus niet zeggen dat die openheid bij voorbaat al 'geeist' wordt. Geen permanent afgesloten gebieden dus. Maar toch wel het gevoel hebben je privacy te hebben.
"Ik wil alles altijd weten" tov "Dat is mijn ding en daar mag je nooit over vragen" zijn twee uitersten.. Het lijkt me sterk dat er mensen zijn die dit werkelijk zeggen in een relatie? Kan het zo zwart/wit zijn?
Ik vraag me ook of hoe dat bij andere mensen werkt...
Bijvoorbeeld met masturberen
Hij hoeft niet te weten hoe vaak, wanneer, en hoe ik dat doe. Dit is een makkelijk voorbeeld.Maar ook dingen zoals emails.. ik denk dat dat een natuurlijke 'grens' is. Waar je niet eist alles te weten heeft de ander vanzelf stukjes privacy...
Mocht de ander echter om goede redenen een wantrouwen hebben stel ik die privacy overigens wel open.
Ik denk dat de grenzen van privacy verschilt van persoon tot persoon.
Bij ons is het niet zo dat we die privacy hard verbergen, want als het relevant is zijn we er open over tegen elkaar. Maar dit wil dus niet zeggen dat die openheid bij voorbaat al 'geeist' wordt. Geen permanent afgesloten gebieden dus. Maar toch wel het gevoel hebben je privacy te hebben.
"Ik wil alles altijd weten" tov "Dat is mijn ding en daar mag je nooit over vragen" zijn twee uitersten.. Het lijkt me sterk dat er mensen zijn die dit werkelijk zeggen in een relatie? Kan het zo zwart/wit zijn?
Ik vraag me ook of hoe dat bij andere mensen werkt...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot], Semrush [Bot] en 17 gasten