Wie ben ik, wat ben ik?

[Fuzz]

In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden gaat het hier niet om een saai spelletje met André van Duin en Ron Brandsteder, maar om een gevoelsdilemma, een innerlijke strijd, waar ik al lang mee worstel. Een strijd tussen seksuele driften en ehhhhhhh.. ware liefde, ofzoiets. Waarschijnlijk heeft het dilemma ook meer te maken met het onderwerp 'wel seks geen relatie', dan me lief is. Het verwart me behoorlijk.

Ik ben altijd wel een vrouwengek geweest. Hoewel ik in het bijzijn van een leuke vrouw best onzeker ben om een move te maken, en er in de praktijk van 'jagen' weinig terechtkomt, heb ik een sterk jagersinstinct (het moge duidelijk zijn dat ik op vrouwen wil jagen en niet op pluizige konijntjes). Eerlijkheidshalve: ik wil graag met veel leuke vrouwen naar bed (wie niet natuurlijk?). Niet om te scoren als macho, maar om ze op hun eigen unieke manier mee te maken, en te 'proeven'. Het heeft iets.

Af en toe heb ik een (seks)date en vaak ben ik gewoon alleen geil van iemand. Echter, zodra ik mijn lusten (in het echt, c.q. in mijn fantasie) heb gebotvierd en dus klaargekomen ben is het jagersgevoel ineens verdwenen. Op dat moment denk, of voel ik: is dit het nou? Na de bevrediging is er een onbevredigd gevoel dat overblijft. Tegelijkertijd verlang ik naar iemand bij wie ik echt zou willen zijn, naar mijn 'ware liefde'. Meestal maakt het gevoel wel weer snel plaats voor lust, maar de omslag komt als een klap in mijn gezicht. Het is bijna alsof ik een gespleten persoonlijkheid heb.

Ik zou graag rust willen vinden in wat ik nou precies wil. Zodra ik overtuigd ben dat ik het ene wil, verlang ik weer naar het andere. Ik kom er dus niet uit voor mezelf.

Ik schrijf dit verhaal hier niet zozeer omdat ik graag advies wil horen van mensen. Dat is toch mijn eigen gevoel waar ik uit moet komen, en hopelijk gaat dat lukken. Ik vraag me alleen af of mensen zich hierin toch wel herkennen in meer of mindere mate.

[Amada]

interessant onderwerp.
heeft hoer/madonna complex er ook iets mee te maken?
ben dan wel vrouw maar herken dit ook wel.
het is nu wat laat
ik kom erop terug

[vir40]

hoi fuzz


jou verhaal kan mijn verhaal zijn

ook ik denk wel eens dat ik uit 2 verschillende mensen besta

vir de faute frauw

vir de saaie

[Frans49]

hoi fuzz

jou verhaal kan mijn verhaal zijn

ook ik denk wel eens dat ik uit 2 verschillende mensen besta

vir de faute frauw

vir de saaie

HALLO


Je vergeet er een paar

[vir40]

vertel frans :)

[Carina]

ook ik denk wel eens dat ik uit 2 verschillende mensen besta

vir de faute frauw

vir de saaie

Maar heeft niet iedereen dit? Niemand is toch altijd maar opwindend, sprankelend of weet ik wat?

[Frans49]

vertel frans :)

Ja daarvoor weet ik veel te weinig van je, maar uit je postings hier kan dat saaie voor mij ieg weg of moet op zijn minst aangevuld worden met humorvol, energiek en sociaal.

[vir40]

je bent een schat frans



maar ik ben echt saai en faut hahaahahah

[FrankPolder]

Het helpt je niet veel als ik zeg dat het door jou geschetste dilemma een klassiek mannenprobleem is, hoe waar die constatering ook is. Het is wel eens door een lollige wetenschapper het Casanova-complex genoemd. Mannen willen – uit een natuurlijke of aangeleerde drang – zoveel mogelijk vrouwen veroveren. Dat strookt natuurlijk niet met een beschaafde manier van leven, dus de wrijving tussen Beest en Beschaving geeft voortdurend problemen. Voor de een ligt dat wat eenvoudiger dan bij de ander.

Ik herken je innerlijke strijd duidelijk. Het spel van de jacht – misschien het zoeken naar erkenning of aandacht – kan je behoorlijk in beslag nemen. De beloning is niet zozeer de prooi zelf, maar het slagen van de jacht zelf. Het doel van de jacht is het jagen zelf.

Wil je van de problemen af, zal je allereerst moeten kiezen. Wat wil je echt? Wat is je belangrijkste behoefte? Bevestiging? Geborgenheid? Macht? Volgens mij kun je rustig doorgaan met jagen, veroveren en opnieuw jagen, als het maar echt is wat je in diepste wezen wil. Maar het lijkt me dat je op zoek bent naar andere dingen die uiteindelijk de rust brengen waarnaar je verlangt.

Zoek jezelf, broeder

[Fuzz]

@Vir: wat jij beschrijft klinkt mij eerlijk gezegd in de oren als iets heel anders. Correct me if I'm wrong, maar het lijkt alsof jij worstelt met twee eigenschappen die an sich storend zijn voor jou. Je kent volgens mij ook een waardeoordeel toe aan fout en saai. Voor mij geldt dit alles niet zozeer. Of ik nou losbandig of monogaam ben, met beide heb ik rationeel-ethisch absoluut gezien geen probleem en vindt ze ook niet storend op zichzelf. Gevoelsmatig gaat het echter helemaal mis, omdat ik niet kan uitvinden wat mijn gevoel is. Het tolt alle kanten uit.

@Frank: ik vind dat je op zich een interessant verhaal hebt. En het helpt in zoverre: gedeelde smart is halve smart. En ik vreesde al even dat ik een hoercomplex had (zie opmerking van Amada). Het heeft voor mij echter niet met beschaving te maken. Dat impliceert een toetsing aan een maatschappelijke norm en als ik ergens lak aan heb Nee, het heeft met mijn eigen gevoel te maken. Een stukje van mij wil zijn liefde exclusief delen met die ene bijzondere persoon, dat is magisch. Daarnaast heeft het voor mij ook met een stukje respect te maken, dat ik vrouwen niet als lustobject wil behandelen. Dat gebeurt al genoeg.

Maar wat ik echt wil is juist het probleem. Ik kom er niet uit. Ik wil geen relatie of me binden aan iemand, want ik geniet van de vrijheid (niet in de eerste plaats seksueel bedoeld). Toch doemt het verlangen soms weer op naar die ene. Maar zodra ik me bind of me wil binden, krijg ik de angst dat ik niet meer kan flirten en jagen. Neem dan een vrije relatie zou je misschien zeggen. Maarja, dat heeft voor mij niet de magie van een exclusieve relatie. Dan besluit ik me me toch weer richten op het jagen en is de cirkel compleet.

Beetje complexe persoonlijkheid haha....

Misschien heeft het wel met macht te maken. Maar niet in de zin van dominantie. Eerder het gevoel hebben dat je iedere vrouw kunt bespelen. Dat te leren is een boeiend en uitdagend spel. Soms denk ik ook eigenlijk dat ik dat vooral wil kunnen. En dat zodra ik dat kan (hetgeen natuurlijk een utopie is, maar breng dat je eigen gevoel maar eens aan het verstand), dan kan ik mij rustig in een affaire storten. Aan de andere kant heb ik echt de neiging om elke vrouw die mijn jachtfilter weet te passeren, te bespringen.


Maareh... dank ik ieder geval voor die gouwe ouwe. Leuk om weer eens te horen

[Amada]

Niet echt ongecompliceerd jij.
Ik geloof dat ik het snap.
Of niet, dan hoor ik het wel.

"Een stukje van mij wil zijn liefde exclusief delen met die ene bijzondere persoon, dat is magisch. Daarnaast heeft het voor mij ook met een stukje respect te maken, dat ik vrouwen niet als lustobject wil behandelen."

Wat er toch weer in mij opkomt: is niet het wachten op die ene vrouw aan wie je je over durft te geven maar die je toch weer elke dag mag/moet veroveren en bespelen?

Wat is precies de meerwaarde van met veel leuke vrouwen naar bed gaan boven elke dag meer/beter/fijner/spannender/geiler met die ene?

Niet dat je van mij monogaam zou moeten zijn. Maar je geeft zelf aan behoefte te hebben aan een exclusieve relatie. Waarom kunnen je behoeften niet in een vrouw verenigd worden? (hoer/madonna)

ik vind het trouwens erg lekker om het lustobject van mijn geliefde te zijn. En dat is volgens mij helemaal niet respectloos.

En dat ik wil me niet binden....... Dat zei ik 4 weken geleden ook......Toen werd ik opeens verliefd. Ik heb nu geen centimeter minder vrijheid. Maar ik wil alleen maar bij hem zijn! Totale overgave. Heerlijk. En verwarrend.

Geniet ervan.
Soms gebeurt het gewoon.
Dat wat je niet verwacht.
En dan klopt het opeens.

Amada

[erofun69]

Interessante en ook herkenbare gedachten, zowel van Fuzz als van Frank. Een duidelijk verschil is, jagen om het jagen, of (ook) voor de prooi.
Ik ben 18 jaar getrouwd geweest, maar nooit gestopt met jagen. Jagen voor de prooi – niet slechts voor het jagen op zich.

Tien jaar geleden ontmoette ik Efin. Ze was in alle denkbare opzichten m’n ideaalbeeld. En tegelijk onbereikbaar. Way out of my league. Maar het prikkelde m’n jachtinstinct als nooit tevoren.
Ongeveer een jaar later scheidden we van onze partners en kozen voor elkaar.

Een jaar of twee heb ik toen niets meer van m’n jachtinstinct vernomen. Maar op een gegeven moment begon het toch wel weer te kriebelen. Dat verbaasde me, want ik had m’n ideale vrouw immers al.
Een belangrijk verschil met het vroegere jagen was wel, dat ik het jagen op zichzelf belangrijker ben gaan vinden dan “the kill”. Dat is voor mij logisch, want eventuele nieuwe ‘prooien’ moeten op z’n minst in een paar opzichten kunnen tippen aan Efin. En zij is onveranderd mijn ideale vrouw.

Wij hebben een open relatie. Maar dat verstoort de magie van exclusiviteit niet. Althans niet in het opzicht van ware liefde. En doordat we beiden de lat erg hoog hebben liggen v.w.b. eventuele bedpartners, gaat het niet heel vaak verder dan flirten, jagen. Maar de achterliggende gedachte, dat het jagen wel tot een verovering mag en kan leiden, maakt het jagen spannender en interessanter.

Toen ik een jaar of dertig was, dacht ik, hoopte ik, dat die jachtkriebels ooit eens over zouden gaan. Inmiddels geloof ik daar niet meer in. Of zoals een goede vriendin me onlangs zei : “jij jaagt tot je dood toe”. Misschien heeft ze gelijk; ik jaag al 30 jaar zonder succes op haar . Eerlijk gezegd, de leukste jacht tot nu toe.

Anyway, ik heb m’n rust in zoverre wel gevonden : het belangrijkste deel van mijn hart verpand aan “die ene” en desondanks is er ruimte voor “die andere(n)”.

[patrick]

Zoals ik het begrijp heb je het over 2 verschillende verlangens.....

verlangens vanuit de lust, vanuit het jagen......op het moment dat het gelukt is verdwijnt de belangstelling, omdat je gekregen hebt wat je wilde......
Je bent voldaan, daarna begint het spel opnieuw....
Seks puur vanuit lust geeft een leegte op het gebied van de liefde en van de verbinding.....je gaat geen relatie aan en dat knaagt....
voldoening haal je uit het gebeuren, de jacht en het voldaan zijn....alleen het vult maar kort en niet volledig van binnen...

Seks puur vanuit lust is anders dan seksualiteit vanuit verbinding en liefde......
In het laatste ben je niet alleen jager; je bent mens met je kwetsbaarheden, met een openheid naar dat wat jij voelt en degene die jij bent.....
in verbinding met een andere mens, die zich ook in een proces begeeft in openheid naar jou.....
Eigenlijk speelt het verlangen naar zo'n verbinding, maar je beseft goed dat dit niet samengaat met het eerste verhaal.....
Je bent bang dat een verbinding je beperkingen gaat opleveren op het gebied van jager zijn, van je aangetrokken voelen tot vrouwen....
(grappig er komt zo'n term in me op: het ego wil zich iedere keer bevestigen)

Tja.....
welke keuze je maakt is aan jou
het vraagt loslaten
beide kanten lijken me niet te verenigen

Ik schreef zomaar mijn gedachten op; wat je kan gebruiken gebruik je en de rest delete je.....en als het niet herkenbaar is ook goed.

groet

[Mirthe]

Fuzz, ik snap iets niet...als je intensief met elkaar omgaat ken je elkaar toch niet na een paar dates? Dat kan veel langer duren, dacht ik te weten. Iemand die richting 'de ware' komt kan in principe toch wel vaker dan een of twee keer de jachtinstincten en geilheid oproepen? (Of zijn de hedendaagse jonge vrouwen niet meer wat ze waren??)

"Neem een vrije relatie" ....Welja haal je die bij een postorderbedrijf of zo?



mirthe (prooi???)

[Fuzz]

Dank weer voor de antwoorden!

Ik vraag me af of ik wel door iedereen goed begrepen word. Om een analoog te gebruiken: het ene moment ben ik overtuigd dat rood de mooiste kleur is en het andere moment blauw. Het wisselt elkaar steeds af en zo kom ik er niet uit. In het geval van kleuren maakt het allemaal niet zoveel uit. Als iemand je vraagt ' wat vind je de mooiste kleur?', dan kan ik zeggen: 'soms rood en soms blauw'. Maar met monogamie/polygamie is dat toch anders. Theoretisch is 'een vrije relatie' inderdaad een optie voor mij en moet ik dat stukje magie loslaten of anders zien in te vullen. Ik heb het wel overwogen... maar wat me ook weerhoudt is het idee dat je zoiets niet snel zult vinden. Je kiest niet iemand uit omdat hij/zij ook een vrije relatie wil. Je kiest iemand uit omdat je er als een blok voor valt (ik tenminste). En als die persoon een vrije relatie wil is dat (misschien) mooi meegenomen.

Nog even kort op de losse reacties ingaan:

@Amada:
De meerwaarde van seks met meerdere vrouwen... het is enorm spannend om bij een vrouw te ontdekken hoe zij is op seksueel vlak. Dat er in een brave vrouw een wild beest schuilt... ook het idee dat je je prooi hebt binnengehaald, geeft gevoel van beloning. Heel plat gezegd is het misschien niet anders dan topsport. Het scoren geeft een kick, en zeker als je jezelf (als topsporter) steeds weet te verbeteren. Dat is zo'n beetje de fase waar ik als laatbloeier nu in zit. Misschien moet ik gewoon wachten tot ik over mijn top heen ben:lol:, tot ik de Gouden Formule heb ontdekt... of gewoon eigenlijk: tot ik voldoende snap hoe het 'spel' werkt.

Dat jij lustobject wil zijn van je partner kan ik wel begrijpen (maar denk nu niet dat ik dat ook wil zijn ). Echter, dat is toch heel iets anders dan een vreemde onverzorgde man in een kroeg die je kansloos tot seks probeert te verleiden. Bij je eigen partner voel je je vertrouwd.

@erofun:
Als ik eerlijk naar mezelf kijk dan zou ik denk ik het liefst een rustige, monogame relatie, willen hebben met de vrouw van mijn dromen. Analoog: ik zou eigenlijk liever alleen rood de mooiste kleur willen vinden, en blauw niet zo bijzonder. Toch zijn bij mij net als bij jou de kriebels heel sterk. Misschien ben ik wel bang om gefrustreerd te raken in een situatie waarin ik een geweldige partner heb, maar toch te veel drang tot jagen heb. Ik wil die drang kwijt zijn voordat ik mij aan een nieuwe relatie waag.

@patrick:
Ik kan alleen maar zeggen dat je dat héél treffend gezegd hebt!

@mirthe:
Ik snap jou geloof ik ook niet helemaal
Punt is: als ik iemand echt té leuk zou vinden, dan heeft de seks in het verhaal minder priorieit. Dan gaat het niet meer om het jagen en scoren, maar om het liefhebben en zorgzaam zijn voor die persoon. Sterker nog: van die ene superleuke vrouw word ik niet eens direct geil. Dat is op zo'n moment simpelweg een ondergeschikt gevoel.