de verleiding

[Monique]

Mijn man en ik zijn binnenkort 22 jr getrouwd. Nog heel jong waren we toen. In die tijd zijn we altijd monogaam gebleven. Het heeft voor mij niet al te veel moeite gekost.

Nu groeit er bij mij de verlangen om ook met andere mannen contact te hebben, voor een (diepgaande) vriendschap.
Mijn man heeft in diverse gesprekken al aangegeven dat hij zichzelf iets zou aandoen als ik met een ander een relatie zou hebben.

Van mij mag hij het wél. Misschien is het makkelijk/dubbel van mij om zo 'vrijgevig' te zijn naar hem toe want dan heb ik automatisch ook de vrijheid. Dus vraag ik mijzelf ook regelmatig af: als het andersom was, zou hij het nog steeds 'mogen'? Het antwoord is 'ja'.
In het begin van onze relatie niet. Toen waren we nog erg bezig met alles volgens de regels en geldende normen te doen en ons druk maken over wat anderen wel niet zullen denken.
Die tijd zijn we gelukkig inmiddels voorbij.

Maar binnen onze relatie is alles nog steeds zoals het altijd was, terwijl mijn behoefte/verlangens wél veranderd zijn.

Aan de ene kant voel ik me egoïstisch en gemeen dat ik blijkbaar niet genoeg heb aan mijn man. Aan de andere kant heb ik mijn liefde voor, en trouw aan hem jarenlang bewezen. Mijn gevoel voor hem zal niet ineens verdwijnen, en geen andere relatie zal het ooit kunnen vervangen.

Ik merk dat ik er steeds meer moeite mee heb, en bijna rebels word, uitdagend. Het is een kant van mij waar ik niet al te blij mee ben.

Ik weet niet wat ik hiermee moet. De verlangen kan en wil ik niet negeren. Hem kwetsen wil ik ook niet. Hij is mijn lief.

Vermoedelijk zijn er genoeg mensen die zich hierin herkennen. Graag zou ik jullie verhalen willen horen. Het gaat mij dus niet zozeer om advies.

Kus.

(edit: stijlfoutje)

[pure]

Mijn man heeft in diverse gesprekken al aangegeven dat hij zichzelf iets zou aandoen als ik met een ander een relatie zou hebben.

Is dat chantage?

[Monique]

Mijn man heeft in diverse gesprekken al aangegeven dat hij zichzelf iets zou aandoen als ik met een ander een relatie zou hebben.

Is dat chantage?

niet bewust

[pure]

Niet bewust, maar toch gevoelsmatig chantage?
Weet niet wat hij bedoelt met zichzelf 'iets' aandoen, maar dan nog.

OK...dit is niet het kernprobleem (en waar bemoei ik me toch mee), maar dat stukje viel mij even op...

Nogmaals sterkte, en mooi dat je hulp durft te zoeken.

P.

[Monique]

hij bedoelde zichzelf ehhh van kant maken...zit een beetje met zichzelf in de knoop...midlife crisis ...jaja, dat ook nog!

mijn timing is ook lekker om nu hiermee aan te komen

even voor de duidelijkheid, we zijn allebei 43

[pure]

hij bedoelde zichzelf ehhh van kant maken...zit een beetje met zichzelf in de knoop...midlife crisis ...jaja, dat ook nog!

Ja, da's niet mals....
Maar misschien is het bij jou wel zo dat zo'n zwaar dreigement juist maakt dat jouw andere verlangens extra sterk worden.
Een bekende natuurwet is dat hoe harder je iets onderdrukt, hoe sterker het eruit wil. Als je vermoedt dat hij zich werkelijk van kant zou kunnen maken als je iets met een ander zou beginnen, dan zet hij je wel heel erg onder druk . Het lijkt me niet een methode om jouw verlangens naar contact en intimiteit te verminderen tenminste.

[Monique]

Ik heb het niet met mijn vuist op tafel voorgelegd. Het lijkt alsof er altijd wel iets is waardoor ik mijn eigen wensen even in de wacht moet zetten.

Ik ben er ook wel van bewust dat de verleiding alleen maar toeneemt, ken die wet idd ook wel.

Maar of het zou afnemen als hij mij wel de vrijheid geeft, dat verwacht ik niet. Alleen wordt het makkelijker om het de ruimte te geven zodat het niet gaat overheersen.
Of het eerlijk is om het van hem te verwachten, weet ik niet. Hij heeft de behoefte niet, nee. Heeft genoeg aan mij.

[Spuit11]

Monique, ik herken je gevoelens...... Ook ik werd na een relatie van 20 jaar (ook vroeg erbij en was mijn eerste bedpartner) "onrustig"...Steeds de vaag van "Is dit het nou?" en "Jemig, het zal toch niet gebeuren dat ik nooit eens een ander lichaam zou mogen/kunnen voelen!". Het werd een obsessie...ook ik ging me anders gedragen; rebels, uitdagend; ik leek wel een schoppende puber...DAt is nu twee jaar geleden.....
Een huwelijk/relatie is als een kaartenhuis. Samen heb je gebouwd aan die constructie en zolang alles goed gaat is er niks mis maar owee als er één van de twee gaat tornen aan die constructie. net als met een echt kaartenhuis kan je heus wel eens de bovenste kaart voorzichtig weghalen zonder dat de boel instort (dagelijkse beslommeringen) maar zodra je een kaart van de basis weghaalt heb je kans dat de hele boel instort! Zo'n onderste kaart staat bij mij symbool voor bv vertrouwen, begrip of andere dingen die nou juist júllie relatie bijzonder maakt.
Het is volgens mij een illusie om te denken dat je eenzijdig een relatie kan veranderen zonder dat de basis verandert. Ik weet dat het verrotte moeilijk is om je eigen wensen/verlangens te delen met iemand waarvan je weet dat diegene er pijn van heeft als je ze uitspreekt. Het gevaar daarmee is dat je dingen, omwille van "de lieve vrede" maar niet vertelt.
Het is helemaal niet erg om je relatie onder de loep te nemen en samen te praten over wat er veranderd mag en kan worden....zeker na zoveel jaar is dat heel goed. Maar als je stuit op verschillende normen en waarden heb je toch wel een probleem en begeef je je op het terrein van "water bij de wijn doen" en "geven en nemen". En waar kom je je partner tegemoed zonder jezelf tekort te doen?
Helaas is bij ons gebleken dat die onrust van mij het begin was van diepliggende ontevredenheid en zijn wij inmiddels 1,5 jaar uit elkaar en is de scheiding er bijna door....

Ik wens jou heel veel kracht en wijsheid want ik weet hoe moeilijk dit is. Ook omdat je vantevoren nooit weet wat je je op de hals haalt. Je hebt namelijk geen invloed op het gevoel en de beslissingen van de ander (je partner dus). Dat hij zegt dat hij zich van kant gaat maken zal ik maar niet al te serieus nemen. Dat is tegen mij ook vaak gezegd....het is onmacht van hem en een vorm van manipulatie.
Je zegt ook: Mijn gevoel voor hem zal niet ineens verdwijnen, en geen andere relatie zal het ooit kunnen vervangen.
Nee je gevoel voor hem zal niet verdwijnen....maar zíjn gevoel voor jou zal zeker veranderen!

Ik hoop dat ik niet al te belerend klink, want is niet de bedoeling, maar i've been there en ben er dwars doorheen gegaan. Ik zie het als een ontwikkeling van mezelf die nodig was om te zijn wie ik ben.....en dat is helaas ten koste van mijn huwelijk gegaan. Ik had ook, net als jij, de hoop dat mijn ex er wel mee zou kunnen leven en ik had hem ook graag die vrijheid gegeven maar it takes two to tango he..

Raar eigenlijk he....nu ik een half jaartje weer een nieuwe relatie heb moet ik er niet aan dénken om mijn liefje die vrijheid te geven! Het menselijk brein is maar een gek ding hoor!

Wens je wijsheid!

Spuit11 *openhartig*

[Monique]

Hee Spuit,

Ik ben het 100% met je eens, erken/herken wat jij vertelt.

Ik zit dus nu in de puber fase, en ben 'scared as bloody hell' waar het naar toe gaat en of ik datgene wel aan kan.

Het liefst blijft het zoals het is, mét wat lekkers erbij

Thanx voor je post!

[Spuit11]

Ik snap wat je bedoelt...maar dat kan dus niet.....is een illusie!
Ik heb er uiteindelijk voor "gekozen" om een hele faute frauw te zijn en er een dubbele agenda op na te houden. Je weet inderdaad vantevoren niet in welk avontuur je je stort. Mijn avontuur heeft me zoals gezegd mijn huwelijk..én 10 kilo gekost..maarrrr...ook mijn vrijheid en een heleboel ervaring opgeleverd.....

Je mag me altijd pm-en als je meer wilt weten..

[Spuit11]

By the way..... Ik vertel mijn verhaal he....is niet gezegd dat het je huwelijk gaat kosten. Ik ken ook een heleboel verhalen waarbij koppels na zoveel jaar samen gaan onderzoeken en expirimenteren en er wél samen uitkomen! Maar dan zal je open en eerlijk moeten (blijven) communiceren!
Mijn ex stelde uiteindelijk voor om naar een parenclub te gaan maar dat was niet wat ik wilde.....ik wilde, heel egoIstisch misschien, sex met een andere man...zonder hem erbij . Was misschien ietsje teveel gevraagd....

[Monique]

Mijn ex stelde uiteindelijk voor om naar een parenclub te gaan maar dat was niet wat ik wilde.....ik wilde, heel egoIstisch misschien, sex met een andere man...zonder hem erbij . Was misschien ietsje teveel gevraagd....

tja, ik ook dus

Ik hoop echt dat het niet mijn huwelijk gaat kosten! Hebben jullie de vrijheid in je nieuwe relatie wél 'ingebouwd'?

[Spuit11]

Nee....ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk.....maar ik moet er niet aan denken hem te moeten delen met iemand anders....en andersom geldt dat ook! Sexueel heeft het bij ex en mij nooit goed gezeten (ik werd gewoon niet geil van hem ......dacht altijd dat het aan mij lag...dat ik een koelkast was!)....bij nieuwe lover en mij vliegen de vonken eraf en we zijn overal voor in! Ik ben die onrust nu kwijt.....heb mijn lang-leve-de-lol-periode wel gehad. Voor mij een belangrijke les dat ik sex-zonder-liefde niet meer wil.....
Nogmaals, dit hoeft voor jou niet te gelden he.

Spuit11 *eigenlijk-zo-monogaam-als-de-pest*

[erofun69]

Yes Monique, ik herken er wel het een en ander in. Ook in de wijze woorden van Spuit trouwens.

Wat mezelf betreft, ik had monogamie al heel vroeg in m’n huwelijk opgegeven. En eenmaal toegegeven aan buiten de deur snoepen, werd het daarna gemakkelijker en frequenter. Op den duur was er nauwelijks nog een drempel.

Daarin schuilt denk ik ook juist een gevaar : wat en hoeveel en hoe vaak heb je nodig om je nieuwsgierigheid te stillen ? Dat is iets wat je van tevoren waarschijnlijk onmogelijk kunt inschatten. Een eenmalig slippertje? Mwoa, dat moet een relatie kunnen overleven, ongeacht welk dreigement. Maar blijft het daarbij?

Ik herken de uitspraken van Spuit : “Is dit het nou? Nooit meer een ander, nooit een ander lichaam?” Bij dergelijke gedachten brak het angstzweet me bijkans uit. En ik werd er behalve onrustig, ook prikkelbaar van. En dus maakte ik mezelf naderhand wijs, dat mijn vreemdgaan, goed was voor mij en mijn omgeving/relatie, pfff. In één opzicht klopte dat wel, in alle andere denkbare opzichten was het funest. En dus kostte het me mijn huwelijk op de duur, na 18 jaar.

Het hoeft natuurlijk niet tot een scheiding te leiden, maar dat er ontegenzeggelijk iets verandert, dat staat voor mij vast. Je maakt volgens mij jezelf iets wijs, als je denkt dat je verder alles onveranderd kunt laten. Door mijn veelvuldig vreemdgaan vormde zich in dat opzicht eelt op mijn ziel, maar desondanks voelde zelfs ik, dat er veel veranderde in mijn relatie .

Voor mij zat er nog een gevolg aan : ik was zo gewend geraakt aan ‘veelwijverij’ (sorry ) dat voor mij vaststond, dat ik nooit meer een langdurige relatie zou kunnen hebben. Omdat ik ervan uitging dat elke relatie in principe op monogamie gebaseerd zou moeten zijn. Maar ik bleek een zondagskind, ik ontmoette Efin. Efin is uit hetzelfde hout gesneden als ik. Jaloezie is ons nagenoeg vreemd. Het is bijzonder, want we zijn eigenlijk ziekelijk verliefd op elkaar. Ook nu na 8 jaar, als op de eerste dag. Maar voor ons speelt het flirten met anderen, maar ook sex met een ander, zich op een geheel ander level af, dan wat wij samen hebben. Er is een periode geweest, dat we frequent lakens deelden met anderen. Als kwartetje, of trio, of ook 1 op 1. Dat hele frequente is er wat af. Maar de mogelijkheid blijft open en dat geeft rust. Nooit een knagend gevoel, dat op een vervelende manier opspeelt.

Ik weet niet, of je zoiets kunt bereiken vanuit een van oorsprong monogame relatie. En vooral als je elkaars eerste bedpartner bent geweest, lijkt het me erg moeilijk. Ik heb het vaak fout zien gaan in ons swingersbestaan. Tegelijk ken ik een aantal koppels, dat ook vanaf het prille begin monogamie terzijde heeft gezet. En zonder uitzondering gaat het daar goed. Let wel, ook dat zijn mensen in hun tweede relatie.

Ach, noem mij gerust raar. Efin heeft momenteel een scharreltje. Ik vind het top voor haar. En het streelt zichtbaar haar ego. En mja…ook dat van mij, want ze komt steeds weer bij me terug . Okay, een tikkie serieuzere toon : Als Efin me zegt, dat ik de liefste, leukste, lekkerste etc ben, dan heeft dat voor mij meer betekenis wanneer ze van tijd tot tijd van een ander snoept, dan wanneer ze strikt monogaam zou zijn.

Ef

[Spuit11]

Klopt Erofun! Maarrrr....je moet wel onwijs zeker in je schoenen staan om niet af en toe tóch een vleugje van onzekerheid bij jezelf te voelen omdat de "scharrel" van je liefje toch wel erg veel aandacht-of-weet-ik-veel-wat opeist. Of tóch ineens wel bang bent om haar te verliezen..

Goh, het lijkt me echt heerlijk om te leven zonder jaloezie of angst voor verlies.....