Echte voorlichting heb ikzelf nooit gegeven.....
Mijn dochter (nu 16) heeft hoofdzakelijk alles "zelf" ontdekt met de wetenschap dat ze alles aan mij of haar vader kan vragen en dan ook een eerlijk antwoord kan verwachten...
Fases:
Als 5 jarige op een naaktstrand:
Ze speelt met haar schepje in het zand.
Heel toevallig zie ik dat ze plots heel gefascineerd tussen haar benen kijkt.
Ze staat op en komt naar me toe rennen....terwijl ik aanvoel wat ze wil zeggen...
(hardroepend) "Mam, ik heb NOG een gaatje!!
Ik: "Lieverd, dat hebben alle meisjes."
Dochter: "Heb JIJ dat dan ook???"
Ik: " Ja hoor!"
Dochter: "Laat eens kijken".
(Alle omstanders kijken benieuwd naar mijn reactie...
)
In de hoop dat ze het misschien in de loop van de middag vergeten zal zijn zeg ik:
"Als we thuis gaan douchen zal ik het wel laten zien schat".
Ze was het dus NIET vergeten, maar ik het gewoon zittend op de rand van het bad mijn "tweede" gaatje laten zien.
Fase 2: (een jaar later).
Ze kan net lezen en gaat met me mee naar de bibliotheek om voor het eerst ook wat leesmateriaal voor haarzelf uit te zoeken.
Bij het afstempelen zie ik dat ze heel plechtig een boek neer legt met de titel "Waar kom ik vandaan?"
Eenmaal thuis begint ze fanatiek te lezen, hardop, letter voor letter spellend: ".....en de "p", "e", "n", "i", "s".....
Ik hoor haar oefenen......"en de pen...is..."
Nadat ze het boek uit had, vroeg ik haar tussen neus en lippen door, of ze het ook een beetje had gesnapt wat ze nu allemaal had gelezen...
"Ja hoor mam, papa heeft een eitje, en jij hebt zaadjes en dat samen maakt een baby"...
Toen ze een jaar of 10 was heeft ze de serie gelezen van Haye van der Heijden: Kusjes, Zoenen, Strelen, Vrijen, Liefde en Tranen in bad.
Deze serie boeide haar enorm en vaak stelde ze me vragen van:
"Mam, wanneer kreeg jij je eerste tongzoen en hoe vond je dat?"
Een eerlijk antwoord kreeg ze altijd....
Dan komt het jaar dat ze 14 is en een vriendje krijgt wat een "vrije serieuze verkering" is......
Ze verteld me eerlijk dat ze "links en rechts" wat friemelen en voelen", maar verder wil ze nog niet.
Ik geef haar wel mee dat, als ze denkt dat ze echt verder met hem wil, het aan mij of aan haar vader moet vertellen. Dat het misschien dan tijd wordt, dat ze aan de pil gaat.
Nog geen 3 maanden belt ze me op.
"Mam, "S" en ik willen wat meer nu....
Dat is even slikken voor mij.
Ze is nog zo JONG!!!!
Maar ik denk terug aan mijn jonge jeugdjaren en moet toegeven dat ze uiteindelijk een jaartje vroeger is dan haar moeder.
We bespreken dat het beter is dat ze de pil gaat slikken.
Een paar dagen later verteld ze me dat ze samen met haar vriend naar de dokter is gestapt voor de pil. (Hoe trots ik was dat ze het toch SAMEN deden!!!
).
Dan regelmatig telefoontjes van:
"Mam, ik heb hem 2 uurtjes later dan normaal ingenomen, wat nu?"
"Mam, ik ben hem helemaal vergeten, wat nu?"
"Mam,...."
Te "lui" om de bijsluiter goed door te lezen.....ach, "Mam", weet het wel!!
Nu is ze ruim 16.
Het vriendje heeft inmiddels een andere naam...
Maar als ze hier komt maak ik hun bedje in orde en zet maar een keukenrolletje klaar op het plankje....
Als ze die ziet, grijnst ze naar me....
en als ze dan weer eens komt en ze is "slordig" omgegaan met haar pilletjes vraagt ze alsof het een glaasje water is: "Mam, heb jij condooms in huis?"
Dan moet ik haar/hen teleurstellen en ze naar de drogist beneden sturen.
kuss
empeejeetje
nu wel dus...
daar sta je dan met je goede bedoelingen.