Vrouwelijkheid

[Lux]

Zoek ik hier op de term 'vrouwelijkheid' dan krijg ik maar 5 resultaten (waarvan 2 postings van mezelf) en dat op een site als deze...

Ik ben ermee aan het worstelen,
heb bijv. vreselijk last van m'n menstruatie en dat werd me eens door iemand uitgelegd als "moeite hebben met mijn vrouwelijkheid".

Had laatst een interessant online gesprek met iemand over mannelijkheid en vrouwelijkheid en dat het zo lastig is je in deze maatschappij écht mannelijk of écht vrouwelijk te voelen. Maar we vonden het beide erg moeilijk de vinger te leggen op wat dat dan precies inhoudt, en hoe je er dan uiting aan zou moeten geven.

Vind het wel interessant te horen wat jullie gedachten zijn over 'vrouwelijkheid';

- welke eigenschappen oorspronkelijk bij vrouwelijkheid horen
- hoe je je vrouwelijkheid ervaart
- hoe je uiting geeft aan je vrouwelijkheid
enz.

en dan zo min mogelijk rekening houdend met het beeld van 'de vrouw' dat ons door de maatschappij en media wordt opgedrongen. Ik zoek echt een stukje diepgang.

Ben eigenlijk het meest nieuwsgierig naar de manieren om je vrouwelijkheid uiten... hoe doe je dat? en wat is vrouwelijkheid in de kern?

Liefs Lux

[Sfinxs]

pff wat een hoop vragen in 1 keer wel een interessant topic, lijkt mij zo,

watdat vrouw zijn betreft ik heb door de loop van jaren heen gemerkt dat ik mijn vrouw zijn meer accepteer en daardoor idd minder last hebt van mijn menstruatie klachten,

nee ik accepteerde voor heeeel lang niet mijn vrouw zijn,
vrouw zijn hield toen voor mij in, zoals ik werd opgevoed,
keurig zitten, benen met rok aan naast elkaar, niet knoeien boeren,
niet ordinair hard praten, altijd rokje aan, panty aan, hakjes aan,
en vooral kijken hoe je moet schoonmaken eten koken en de was moetdoen..
nou zou je zeggen als dat vouw zijn was .. brbrbrbrb de rillingen aldaar, ik wilde wijdsbeen kunnen zitten, voetballen, ordi boeren hard praten ..

grynzz naar mate ik ouder werd en nu zo ben ,ben ik een vrouw,
die zichzelf is, soms bot hard, soms vreselijk ordi in taal gebruik,
maar daarnaast lief teder, met naaldhakjes en rokje aan. verzorgde nagels, en mij op en top vrouw mogen en kunnen voelen

[Lux]

M'n vragen zijn gewoon een opstapje... hoeven echt niet in één keer beantwoord te worden , of helemaal niet. Ieder z'n eigen verhaal.

[lana]

. Ik zoek echt een stukje diepgang.

Ben eigenlijk het meest nieuwsgierig naar de manieren om je vrouwelijkheid uiten... hoe doe je dat? en wat is vrouwelijkheid in de kern?

Liefs Lux

Met je verstand kan je nooit zoeken naar vrouwelijkheid, en als je nu eens het woord:"Diepgang" veranderd in:"Oorspronkelijkheid"Wat voel je, of denk je dan?




oor•spron•ke•lijk (bn.)

1.het begin uitmakend van => eerst, in eerste instantie
2.(van zaken) niet van anderen verkregen of overgenomen => origineel
3.(van personen) geen anderen navolgend => origineel

Liefs:Lana

[Aaarghje]

Interessant onderwerp, Lux.

Ik moet er nog even over nadenken, en voelen wat vrouwelijkheid voor mij precies inhoudt, maar ik kan je wel vast vertellen dat ik mij sinds ik de dertig gepasseerd ben steeds meer en steeds bewuster vrouw voel. Ja, ik heb de primaire en secundaire geslachtskenmerken, de hormoonspiegels, de lange rode lokken en de hoge hakken, maar voor mij is vrouwelijkheid meer dan dat. Ik ervaar mijn vrouw zijn als een kracht, als een extraatje bovenop het mens zijn. Pfffft, ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Ik ben vrouw, ik ben de drager van het leven, de godin, ik ben spelen, wijsheid, kracht, intuïtie, weten, voelen, ervaren, leven. Ik ben rede en dwaasheid, liefde, seks, filosofie en cocktails, creativiteit en cliché's, originaliteit en kitsch...

Ik ga chocola eten in de zon, misschien dat dat tot inzicht leidt.

Aaargh, unbeschreiblich weiblich.

[Mirthe]

Een goede vraag, een zinnige vraag ,een die uitnodigt tot diepgang én spontane reacties. Een vraag voor en van een vrouw.

Een aanleiding voor je vraag zijn je menstruatieklachten die dan zouden verwijzen naar 'moeite hebben met je vrouwelijkheid'?
Wat een bullshit zeg. Je hebt dan gewoon buikpijn en een moe gevoel in je hoofd. Klaar. Wat mij betreft mag iedereen met zulke verschijnselen ten allen tijden moeite mee hebben.

De vraag naar wat vrouwelijkheid is, speelt ook voor mij, nu ik een primair vrouwelijk voorplantingsorgaan niet meer heb. Het heeft toch éven geknaagd....zou ik niet minder...?
Nee, dat was en is niet het geval. Het schuilt em dus niet in dat orgaan.

Ik ga erover nadenken, maar wel weet ik nu reeds dat ik dit typisch vrouwelijke eigenschappen vind:
* ontvankelijkheid, zowel lijfelijk als mentaal
* behoefte aan veiligheid (voor als je weerloos ligt te bevallen of als je met een hulpeloze zuigeling bent opgezadeld)

In de beschrijving van Aaargh kan ik me ook vinden. Draagster en hoedster van leven, een factor die de stromen van testosteron iets kan kanaliseren, in gelukkige gevallen zelf wat zou kunnen richten op die primaire functie van het leven doorgeven.

Ik kan ontzettend genieten van mijn eigen vrouwelijke vormen, de zachtheid van mijn lichaam, de genietingen genieten (btje narcistisch wel).

Lux, ik vind je vraag naar wat vrouwelijkheid is en hoe je er uiting aan geeft erg intrigrerend. Ik 'moet' er nog es wat verder over denken.

Tot later!


Mirthe

[thirtysomething]

Weer zo'n mooi en interessant topic!

Ik ga zeker niet alles in een keer beantwoorden (kan ik ook niet), maar wil wel een poging wagen...

Wat betreft menstruatie en dus het wezenlijke 'vrouw' zijn ben ik waarschijnlijk brood-nuchter en erg pragmatisch: ik heb me laten steriliseren! Geen kinderwens, geen partner, (zeker geen sex-met-Jan-en-alleman), maar gewoon geen zin meer in al die andere 'middeltjes'. Kortom: dit heeft voor mij dus geen enkele verbintenis met vrouw-zijn.

Het uiten van vrouw-zijn heeft alles met lichamelijke uitstraling te maken volgens mij. Dit kan naakt (inkoppertje ), maar zeer zeker ook door je vrouwelijk te kleden. En dat hoeven lang niet altijd de kortste rokjes, diepste decoletés en hoogste naaldhakken te zijn! Zelf voel ik me heel 'sexy' (= vrouwelik???) in een strak koltruitje en jeans. Of mooie effen-witte blouse/hemd met jeans.

En ik ben het met de schrijfsters hier eens: naarmate ik ouder word, heb ik veel meer vertrouwen, plezier en goed-gevoel bij m'n lichaam.

Liefs
30s

[Lux]

Mooie antwoorden tot nu toe

Dat je je vrouwelijk kan voelen in bepaalde kleding, daar kan ik me natuurlijk wel in vinden. Voel me sexy en vrouwelijk in bijv. een rokje, kousen en jarretels, mooie pumps. Maar dat is niet wat je vrouwelijkheid bepaalt. En in hoeverre is het niet een soort aanpassen? Van jezelf een lustobject maken omdat dat nou eenmaal als vrouwelijk wordt gezien tegenwoordig: een vrouw die slank is, onthaart op alle mogelijke plekken, borsten omhooggedrukt, op hakken lopen die de benen goed doen uitkomen maar die je voeten pijnigen, je haar dat altijd goed moeten zitten, mooi opgemaakt, lekker ruiken, enz.
En als we eens dik, behaard, onopgemaakt enz. zijn, dan voelen we ons heel wat minder vrouwelijk, nietwaar? ('we' is hier generaliserend) Die vrouwen worden in ieder geval niet getypeerd als 'vrouwelijk'.
Dus er 'lekker' uitzien (voor mannen!) is niet de kern van vrouwelijkheid, eerder een stereotyp beeld waar we maar al te graag aan willen voldoen om ons niet minderwaardig te voelen.

Als ik denk aan vrouwelijkheid, denk ik ook aan de verschillende fasen/rollen/archetypen die een vrouw doorloopt in haar leven: dochter, maagd, verleidster, moeder, wijze vrouw, en alle eigenschappen die daar bij horen. Is het bijv. belangrijk voor een vrouw om al deze rollen te doorlopen en de bijbehorende eigenschappen in haar wezen te integreren, in plaats van jouzelf als vrouw te vereenzelvigen met maar één bepaalde rol? Bijv. altijd alleen maar de verleidster te zijn, of alleen de moeder.

Heeft vrouwelijkheid ook te maken met kracht, zelfvertrouwen, extravert zijn? Is het iets wat je innerlijk kunt voelen, of moet het ook naar buiten komen...

[thirtysomething]

Kracht, zelfvertrouwen en extravert zijn: ABSOLUUT!

Ook het stereotype laten varen dat 'de man' de jager moet zijn (al is dat tegenwoordig gelukkig ook een beter verdeelde m/v rol ).

Het uiterlijk heeft zeker niet met mooie rondingen en sexy kleding. Al zal dat voor veel mannen beslist een eerste eye-catcher zijn.
Maar het zelfverzekerd overkomen, in je houding, door iemand strak aan te kijken, als eerste te glimlachen... dát is ook 'uiterlijk' vrouw-zijn.

Ben benieuwd of hier nog mannen op reageren overigens...

[Lux]

Ja, iets kan heel stereotyp zijn.. de man als 'jager', de vrouw als zorgende.. maar tegelijkertijd zijn het wél mannelijke dan wel vrouwelijke eigenschappen die ook juist hun kracht en eigenheid hebben.

Een vrouw die voor haar kinderen en geliefden zorgt, het eten klaarmaakt, het huis schoonhoudt en daar heel veel voldoening uithaalt... Zijn we dat niet zelf ook (naast de mannen) als iets minderwaardigs gaan zien? Terwijl het wel hoort bij vrouw-zijn. Maar niet alléén dát. Emancipatie staat toch voor gelijkWAARDIGheid, niet voor gelijkheid. Want mannen en vrouwen zijn niet gelijk en hebben elk hun waardevolle kwaliteiten.

Het ligt er maar net aan of het een strak keurslijf wordt waarin je je gedwongen voelt (zoals Sfinxs zei, keurig opgevoed worden, huishouden doen, nooit ordinair of grof zijn, altijd netjes zijn... aan de andere kant is ook het beeld wat we nu hebben van 'de vrouwelijke vrouw' een keurslijf: vooral gericht op aantrekkelijk en gewillig zijn) of dat je de vrijheid hebt om zelf te kiezen waar je je als vrouw goed bij voelt.

[Florian]

*

[Nymph]

.

[Mirthe]

wie weet morgen meer

Hope so, vooral ook om je nachtrust

Lux, ik merk dat jouw vragen, dit item, aan iets wezenlijks raakt, net als de tegenstelling die Florian beschrijft van de onkwetsbaarheid van kwetsbaarheid.

Het leren, je eigen maken van rollen valt vaak toch samen met het doorlopen van levensfases. Het lijkt me haast onvermijdelijk om daaraan te ontkomen. Wel denk ik dat er een versmalling is in het openbare leven, met weinig oog voor de bandbreedte van vrouwelijk archetypen.

Het wakkerkussen door Eros is voor de tere Pscyhe een prachtige start voor haar ontdekkingsreis, waarin ze gaandeweg zoveel andere rollen kan ontdekken. (om in stijl te blijven: Sirene, Artemis, Demeter, Persephone -keners mogen het aanvullen!)


Mirthe, ook niet toevallig gekozen

[Jessebel]

Goed over nagedacht...

Ik kan het gewoonweg niet beter omschrijven dan hoe Aaarghje het hier uitte;

k ben vrouw, ik ben de drager van het leven, de godin, ik ben spelen, wijsheid, kracht, intuïtie, weten, voelen, ervaren, leven. Ik ben rede en dwaasheid, liefde, seks, filosofie en cocktails, creativiteit en cliché's, originaliteit en kitsch...

heb bijv. vreselijk last van m'n menstruatie en dat werd me eens door iemand uitgelegd als "moeite hebben met mijn vrouwelijkheid".

Komt in eerste instantie erg vaag ("yeah right") over...
Maar ik moet toegeven dat ik een opmerkelijke verandering bij mezelf heb geconstateerd, een jaar ofwat geleden... namelijk dat ik het niet meer erg vond ongesteld te zijn, de krampen en spierpijn zelfs 'omarmde'. Het voelt mij nu juist erg vertrouwd. Klinkt misschien heel bizar; maar ik voel me heel erg 'knus' met mezelf in deze periode. Ja hoewel ik altijd wel een uur moet liggen en pijnstillers neem op de hoogtepunt van de pijn... maar ik irriteer me er niet meer aan...

En het voelt idd wel een beetje zo alsof ik het 'omarm' (embrace) als deel van me, als deel van het vrouwzijn dat Aaargh zo mooi beschreef...

[Amada]

Vind het wel interessant te horen wat jullie gedachten zijn over 'vrouwelijkheid';

- welke eigenschappen oorspronkelijk bij vrouwelijkheid horen
- hoe je je vrouwelijkheid ervaart
- hoe je uiting geeft aan je vrouwelijkheid
enz.

en dan zo min mogelijk rekening houdend met het beeld van 'de vrouw' dat ons door de maatschappij en media wordt opgedrongen. Ik zoek echt een stukje diepgang.

Ben eigenlijk het meest nieuwsgierig naar de manieren om je vrouwelijkheid uiten... hoe doe je dat? en wat is vrouwelijkheid in de kern?

Liefs Lux

Mijn vrouwelijkheid in de kern? In mijn kern ben ik méns. Vrouwelijkheid associeer ik juist met alle verwachtingen die aan het beeld van 'vrouw' kleven. En waar ik niet zo goed in pas. En waar ik vaak ook mee worstel.

Misschien heb ik dus de kern van mijn vrouwelijkheid nog niet ontdekt? Of is mijn vrouwelijkheid nu werkelijk zo anders dan mijn mens-zijn?

Interessant.

Die menstratie, toen ik nog zwanger wilde worden was ik er blij mee, een teken dat mijn lichaam goed functioneerde. Nu die periode over is, ervaar ik menstratie meer als zinloos ongemak......