( je-weet-wel; de VAS met de cijfertjes van 0 tot 10)
Deze bedoel je toch?
Ook zoiets wat ik vreselijk moeilijk vind. M'n pijn een cijfer geven...
Ik zal altijd een laag cijfer geven. Ik heb altijd geleerd dat mijn pijn wel meevalt. Een ander heeft het altijd erger.
Dat is me met de paplepel ingegoten. Daardoor vind ik het zo moeilijk om er een cijfer aan te hangen.
Ik heb niet geleerd om op een normale manier met pijn of ziek zijn om te gaan.
Werd altijd gewoon naar school gestuurd. Ik kan me 1 keer herinneren dat ik wel thuis mocht blijven. Maar toen was ik dan ook zo ziek, dat ik 2 weken op bed heb gelegen.
Ik kan me een tijd herinneren dat ik elke dag pijn had en beroerd was en daardoor na schooltijd van ellende op de bank ging liggen.
Maar naar de dokter? Welnee, die kon er toch niets aan doen. Dus de volgende dag weer gewoon naar school. Om na schooltijd weer beroerd op de bank te gaan liggen...
Als ik pijn had, was een veelgehoorde reactie: "Dan zal ik maar niets zeggen" (haar pijn was altijd erger), "stel je niet zo aan" of "gewoon doorgaan".
Daardoor kan ik niet omgaan met pijn of ziek zijn.
Ik geef er (bijna) nooit aan toe. Duw het weg. Slik braaf m'n pillen, pas me aan, maar stop de pijn weg...
Ik probeer het wel, maar ik vrees dat het me nooit gaat lukken om er normaal mee om te gaan...