het is een gegeven dat een mens bereid is om (bijna) alles te verdragen
zolang hij/zij een antwoord heeft op de vraag 'waarom?'
de mens oordeelt dat leed dragelijker bevonden kan worden
zodra men het 'nut' er van inziet,
maar tegelijkertijd is er doel noch nut wat niet óók bereikt zou kunnen worden
zonder leed.
leed heeft dus geen nut
lijden heeft geen bijbehorend antwoord op de vraag 'waarom?'
tenzij we er zelf eentje verzinnen.
en dat is dan weer zelden een volledig bevredigend antwoord
omdat we 'deep down' wel weten dat het ons eigen verzinsel is
het is 1 van de meest moeilijke dingen aan lijden
de vraag 'waarom' opgeven
pas als we weten 'waarom' zijn we bereid te accepteren
maar ons lijden accepteren zonder antwoord op het doel en de zin van dat lijden ....
pfieuw
en toch....
we vragen ons bij geluk noooooit af waar het toe dient?
we zijn meesters in het accepteren van ons geluk als volkomen nutteloos en doelloos...
maar schromen niet om het desondanks ten volle te ervaren
het is dat lijden zo'n pijn doet
maar eigenlijk zouden we er gewoon van moeten genieten
dan zou het pas echt nut hebben !
dan zouden we het antwoord op 'waarom' moeiteloos weten
of anders gezegd.. er niet eens naar zoeken.
Ik wens u allen een dragelijk lijden vandaag
Gewoon blijven ademen.
De rest volgt vanzelf!
