Berichtdoor zee » do 28 juni 2007, 0:50
Het is inderdaad een mooi koppel; mooi meisje, lekkere jongen wel... prettig beeld om te zien, minder geschikt om Oleg te rapporteren. Waarom verplaats ik me toch altijd in die ander, waarom vergelijk ik mezelf toch altijd... mezelf, mijn uiterlijk, mijn gedrag. Het is toch niet raar zo? Integendeel. Het is belachelijk mooi zelfs. Waarom dan altijd die check? Als ik haar was, als ik daar was... zou ik mezelf zo tonen aan hem als zij doet? Misschien, als ik van hem zou houden - zou het dan makkelijker zijn? Het oogt zo, zo... vanzelfsprekend, zoals ze daar samen staan, tegen elkaar aan. Hoe hij haar haren streelt, naar achteren werkt met zijn vingers, hoe hij zijn mond op de hare drukt, hun benen verstrengelen... die gaan nog vallen zo, let op de kat achter je... zie je wel, dikke staart...
Voetstappen, portier? Nee... klinkt als het tikken van een pijp, een cv- of waterleiding ergens...
Het zou makkelijker zijn, het zou als vanzelf gaan. Dat weet ik toch? Zonder na te denken - of dacht ik eigenlijk wel iets, toen hij achter me kroop, mijn dijen likte, zijn gezicht tegen mijn billen duwde, ik niet afhield maar mezelf zonder enige gêne vaster tegen zijn gezicht aandrukte? Ik weet het nog, dus heb ik erbij nagedacht, hoe zou ik me anders alles kunnen herinneren? Maar ik dacht er niet bij na, ik deed. Ik genoot, voelde hoe zijn neus tussen mijn billen gleed, hoe zijn tong langs de rand van mijn slipje likte, mij natter en natter maakte. Is dat nog denken, of alleen maar ervaren?
Ze heeft een boxer van hem aan, het zit haar niet te ruim. Zijn hand schuift er gemakkelijk in, stretch... gaf ik ook zo mee, zo willig tegen zijn hand duwen, alles toelaten, graag zelfs, ga door?
Dat is geen nadenken meer, maar instinctmatig handelen. Toen hij maar langs de rand bleef dralen, trok ik zelf de stof opzij, wreef mezelf dieper op zijn gezicht, boog nog meer voorover om zijn mond nog meer van voren te voelen, zijn lippen op de mijne, oh ik...
"E-Enna hier... Oleg?"
"Ehh.. ja, onveranderd."
"Okee, hun taxi zal dan zo wel stoppen."
"Wat ga je dan doen? Onderschat die piloot niet."
"Dat lijkt me slimmer. Hou het smooth and simple."
"Ik... mmm bedoel, hou je Kalashnikov thuis."
"Beter."
"Ik ga niet weg."
"O-okee."
Toe maar, pak 'm maar vast... hij heeft echt een prachtpik, maar wat trekt ze hem gek af, met van die rukjes... Hij trekt haar hemdje veel tederder over haar hoofd, nu ligt ie kloppend tegen haar blote buik... haar navelpiercing, heb ik die gemist? Het lijkt mijn duimring wel, net zo'n gewelfde knop aan de bovenkant...
Waarom keek ik dan altijd naar mijn zus, als ik vergelijken zo onzinnig vindt? Ze is niet mooier, ze is niet liever. Ze durft minder, toch altijd mijn grote zus. Waarom doe ik het toch steeds?
Niet ophouden nu, lief stel... haar borsten lijken de mijne wel, zijn handen passen er ook omheen. Ga ik weer, vergelijken... mijn tepels zijn kleiner. Zie je wel, ik dacht wél toen hij mijn slipje natlikte; was ik niet ongesteld, kon dit wel? Fuck dat. Denken, denken... ja, mijn billen zien er meer dan goed uit vanonder die hoek, maar maakt het uit, denkt een man überhaupt nog na als hij dat op enkele centimeters voor zich ziet? Ik lek nog door zo... concentratie Enna, dit is... God veel te lekker zo, hoe zou hij in mij voelen... ik... hij in mijn mond, zo ja, zo, mijn hand op zijn buik, weg die boxer, onder zijn ballen door, zijn billen, hard maar beweeglijk. Keek ik hem wel aan toen hij in me stootte? Keek ik wel - ja, ik had mijn ogen open, ik zag het puistje op zijn wang, en een kras in zijn hals, mijn kras, ik...
Wat was dat... sirene op straat?
Zijn litteken ook, op zijn flanken, nat van het zweet, een ribbel onder mijn vingers. Wat zei ik toen hij stopte, achterover leunde maar in me bleef, mijn dijen en buik streelde, naar me keek - hij keek zo, de hele tijd, naar mij - nee anders, voelde me bekeken, steeds die blik, zijn glimlach toen ik kreunde, ergerlijk bijna dat onderzoekende, neuk nou gewoon door lul, ik kwam bijna zo. Zei ik dat? Kan niet, ik... nee. Zijn geur dan, ja zijn geur, ondefinieerbaar maar lekker, all over me, zijn adem langs mijn tepels, zijn haren op mijn huid, mijn ogen, het prikte.
Wat ligt ze mooi achterover zo, zou ik er ook zo uit hebben gezien? Ze heeft minder schaamhaar dan ik. Die kloterok is zo stug, het schuurt over mijn jarretelles. Waardeloos. Nat en dorstig tegelijk, kan dat? Ik wil gewoon komen, het is te lekker zo, zo zo... dacht ik echt niet na? Ik deed, ik durfde, ik gleed, ik kromde mijn rug, spande mijn buik, joeg mijn heupen omhoog, het schrijnde gewoon, pijnlijk maar geil, hoe hij bijna, oh... alleen dat gekke geluid van het ploppen van zij...
"Enna hier... w-wat?"
"Ik... O-Oleg, ja."
"Nee, maar wat... gebeurt er?"
"Zij alleen? Echt?"
"Net? Jezus Oleg, ik..."
"Maar is 't gelukt?"
"A-alles okee hier."
"Maar hoe heb je 't gedaan?"
"Jezus..."
"Wow, echt?"
"Zit ie in de tas?"
"Mooi."
"Niet hard rijden, gewoon doen."
"Moet ik hier opbreken?"
"O-okee."
"Ik maak alles klaar."
"Niet meer gehoord."
"Ik denk dat ie nog bezig is met les twee van zijn cursus Engels."
"Ja."
"Okee."
"Ik kom zo."
"Wat denk je nou man... smooth en simple."
"Is goed."
"Ik kom."
Moet alweer plassen. Opruimen. Jezus ben ik nat. Opruimen. Snel nu. Waar is de telescooptas? Dag lekker stel. Opbreken. Mijn jarretel zit gedraaid. Wat zit die kat er onaangedaan bij, ze vrijen anders aardig heftig...
Waarom stoppen ze nu...? Wat doet zij ineens... Telefoon?