wederzijdse interesse - belangrijk ?

[yanni]

Hallo allemaal, ik heb een vraag, aan de mannen en de vrouwen hier op She.

Hoe belangrijk is het voor jullie (voor jullie relatie) om een partner te hebben met enigzins dezelfde interesses of hobby's ?
Denken jullie dat het mogelijk kan zijn om een goede langdurige relatie te onderhouden wanneer beide partners niet echt geinteresseerd zijn in elkaars bezigheden ?

Ik hoor en lees zo vaak dat stellen na vele jaren nieuwe hobby's e.d. zijn gaan uitoefenen waardoor ze uit elkaar groeien met vaak nare gevolgen voor de relatie.
Ik bedoel, naarmate je ouder wordt, kan het toch gebeuren dat je zelf verandert of groeit, en hoe belangrijk is dan voor jullie de reactie van je partner ?
Hoe belangrijk is het voor jullie dat je partner hier in mee gaat ?
En dan bedoel ik meer de langdurige liefdesrelaties.
Zelf ben ik nu ruim 16 jaar samen met mijn vriend en ik merk dat ik in die jaren veranderd ben, maar dat mijn vriend min of meer hetzelfde is gebleven.
Ik probeer daar een soort van evenwicht, balans in te vinden, maar dat gaat niet altijd even makkelijk. Hoe staan jullie daar tegenover ?

[Gewone jongen]

Volgens mij moet je mensen binnen een relatie toch wel enige overeenkomsten met elkaar hebben. Of dat nou dezelfde hobby's, intresses of meningen zijn. Je zoekt toch naar een vorm van bevestiging van wie je bent.

Zolang een partner accepteert dat je andere intresses hebt en daar niet moeilijk over doet dan lijkt mij dat binnen een relatie geen probleem. Als partners daar bezwaar tegen gaan maken. Bijvoorbeeld met een oopmerking dat er wel erg veel tijd aan die hobby/intresse opgaat dan ontstaan er spanningen. Meestal loopt dat dan goed af, maar soms loopt dat uit de hand.

Dat je weinig verandering ziet bij je vriend komt waarschijnlijk omdat je elkaar regelmatig ziet. Je merkt wanneer je elkaar voor een langere periode niet hebt gezien diegene toch net iets veranderd is. Veranderingen komen vaak in klein stapjes.

[Pip]

Ik denk dat je prima andere interesses kan hebben. Het gaat erom, dat je wel belagstelling blijft hebben voor elkaars bezigheden. Je hoeft je niet allebei voor hetzelfde te interesseren of met hetzelfde bezig te houden, maar er belangstelling voor tonen is voor mij wel essentieel.

Ik vind het niet genoeg, zoals Gewone jongen zegt, dat ik andere interesses heb dan Pipjeman en dat hij daar niet moeilijk over doet. Ik wil dat hij wel geïnteresseerd is in wat ik doe, met me meeleeft en me vraagt hoe het gaat.

Het heeft, mijns inziens, te maken met persoonlijke groei. Ik denk dat het juist heel goed is dat je allebei andere interesses hebt. Ik zou echt niet alles samen met Pipjeman willen doen. We delen onze ervaringen met elkaar, vertellen erover, praten erover, vragen ernaar.
En in ons geval zijn er ook wel dingen die we wel samen doen. Het is een balans.

[zanna]

Grappig vraag en voor mij erg actueel.
Mijn relatie is al 17 jaar oud en we deden echt vrijwel niks samen.
Andere vrienden, andere interesses. (behalve héél veel praten en elkaar in alles stimuleren, vrijlaten en aanmoedigen)

Vorig jaar vond ik het echt te erg worden en toen heb ik geprobeerd om iets te vinden wat we samen zouden kunnen doen. En dan niet iets wat hij doet voor mijn lol of ik voor de zijne maar echt een gedeelde hobby.

Uiteindelijk kwam ik op het idee om te gaan paardrijden. Mijn lief had er helemaal niks mee maar hij wilde wel een proefles nemen om te zien of het iets voor hem was. Ik zie nog dat hoofd voor me... ik stond aan de kant want ná zijn proefles zou ik een half uur proefles hebben. Binnen vijf minuten was hij helemaal totaal volledig en compleet verkocht.

Sindsdien hebben we dus niet slechts een gezamenlijke hobby maar je kan wel zeggen een gezamenlijke passie en onze relatie is erop vooruit gegaan.

Maar zoals Pipje al zei, er moet een balans zijn.

Groet, zanna

[Shazzz]

Ik heb er toch wel even over na moeten denken maar ben tot de conclusie gekomen dat Shazman en ik eigenlijk geen hobbie delen.
Of tenminste, niet echt iets aktiefs.
We mogen graag samen naar concerten gaan, luisteren graag naar muziek, zijn allebei verknocht aan onze pc's, maar en een gezamelijke aktiviteit ? Nope dus.

En weet je, ik vind het niet eens belangrijk. Zolang hij maar interesse toont in mijn hobbies, ik in die van hem en elkaar daarin steunen.

[engeltje]

Ik vind het net beter om minder gemeenschappelijk te hebben.
Mijn vriend en ik botsen nu net op dingen die wel allebei doen. Ik wil altijd mijn gelijk halen op dat vlak, omdat hij míjn ding is, maar hij heeft net hetzelfde.
Maar we zijn dan wel weer geïnteresseerd in de dingen die de ander doet, zeker de dingen die niet gemeenschappelijk zijn. IK denk dat dat het belangrijkste is.

[Jessebel]

De eerste twee jaar van onze relatie keek ik samen met vriendlief naar formule 1 en motorsport, stond ik open voor het muziek dat hij gaaf vond, at ik -heel romantisch- ineens ook pizza...

Dat is er (na bijna 6 jaar) niet meer bij. Ik wilde toen alles delen en alles begrijpen... prille verliefdheid brengt dat mee (het geduld, en controle over smaakpapillen ); je wil die ander door en door leren kennen, en alles aan hem (ook zijn interesses) vind je boeiend..

Maarreh.. op een gegeven moment weet je het wel..

Bij iemand die je niet kent wil je een 'tastbare' kern delen, maar ik heb gemerkt dat naarmate je iemand langer kent, die kern veel 'echter' gedeeld wordt, maar dan met minder 'tastbare' dingen. Al DIE dingen kan je samenvatten in liefde (hoe klef het ook klinkt).

Waar je aan het begin moeite voor doet te delen wordt vervangen door dingen die wat dieper liggen en eigenlijk ook fundamenteler zijn (dan bijvoorbeeld een uitzending van Formule 1 ). En wat er dan zo fundamenteel is zal voor iedereen een tikkie verschillen denk ik zo.

Voor de een is een hobby slechts een hobby, voor de ander is de hobby deels een levensovertuiging. Als de hobby zover gaat lijkt het me belangrijk dat je de levensovertuiging daarachter wel kunt delen (en dan nog hoef je de aanverwante hobby niet te delen)..

Bij mij is het het belangrijkste dat we op eenzelfde lijn staan in onze kern; onze hoop, doelen, verwachtingen => dat we daarin kunnen meeleven met elkaar.
We hoeven niet per se dezelfde angsten en passies (etc) te delen; als we maar wel kunnen begrijpen waarom de ander die heeft, en er respect voor hebben.

Wat vind ik het belangrijkste; dat ik helemaal mezelf kan zijn, en hij helemaal zichzelf kan zijn. Hij hoeft MIJ niet te zijn, als hij maar wel kan begrijpen 'wie' en waarom 'ik ben'. Dàt vind ik het belangrijkste. (vb; Shespot -hij heeft helemaal niets met fora, maar als ik ergens sterk op reageer van wat ik hier lees, heeft hij niet zozeer de interesse in dit forum, maar wel de interesse in waarom ik dan zo reageer, waarom iets mij dan raakt, ed)

En tot slot; genoeg dingen aan elkaar die we niet boeiend vinden. Toch.. houden we van elkaar en zijn die onboeiende dingen daardoor boeiend genoeg om er tot zekere mate interesse voor te tonen. Als ik vraag of hij gewonnen heeft met poker hoef ik echt niet te weten hoe en hoeveel enzo. Ik vraag het omdat ik wil weten of hij er blij van werd of juist teleurgesteld. Het gaat mij dus niet om de (onboeiende) hobby, maar ben wel geinteresseerd hoe dat effect om hem heeft ahw.. (eigenlijk hetzelfde als mijn voorbeeld over Shespot => hobbies zijn veelal extern, het zijn de effecten daarvan die intern zijn, waarvan ik vind dat dat belangrijk is te kunnen en willen delen)



(en voor de hobbys die je dus niet kunt delen; daar heb je ook goede vrienden en vriendinnen voor )

[yanni]

Goh...... ben even een beetje sprakeloos.....

Bedankt voor jullie reacties !!! Ik maakte me nogal zorgen om mijn eigen situatie, maar ben nu wel wat gerustgesteld.
Toen ik mijn openingspost terug las, vond ik het eigenlijk wel een beetje en wazig verhaal, en ik had dan ook niet gedacht dat er op gereageerd zou worden !!!

Ik ga er nog 's verder over nadenken, want ik moet toch proberen om hier een balans in te krijgen, binnen mijn eigen relatie.
Met jullie verhalen kan ik in elk geval wel wat, en ik zie wel in dat het niet nodig hoeft te zijn om allebei dingen te doen die we eigenlijk niet willen, enkel en alleen om de relatie uit het slop te halen.


Na, misschien komen er nog meer reacties, ik wacht het af.

[Antheia]

Hoi Janny,

Ik ben juist iemand met nog een hele prille relatie momenteel. Ik heb hem begin dit jaar leren kennen via een datingsite, en ben lang alleen geweest na een paar korte relaties. Dus veel ervaring specifiek in relaties heb ik niet, maar wel een duidelijk gevoel.

Wat ons bindt en aan elkaar verbond in het begin, waren de overeenkomsten. We bleken van dezelfde films en soort cabaret te houden, en hebben dezelfde soort humor (en zieke geest ).
Daarnaast zijn er juist ook de dingen die totaal anders zijn. Hij heeft bijvoorbeeld al jarenlang twee hobbies waar ik tot nu toe niet zo heel veel over wist. Ik heb me daarin echter wel geinteresseerd, nu weet ik er wat meer vanaf, maar dat betekent niet dat ik persé exact hetzelfde ga doen.
En we verschillen behoorlijk in werkveld/opleiding en achtergrond (familie).
Juist daarin is het leuk om te horen over elkaars denkbeelden, en ook de overeenkomsten en verschillen erin te ontdekken. En heel praktisch te zien en te ervaren wat de ander doet in zijn dagelijks leven.
Vanzelfsprekend zitten we nu nog volop in de roze wolk , maar zie je tegelijkertijd dat we verschillen blijven houden. In wie we zijn, en wat (en hoe) we dingen doen, zeggen, ervaren. Juist omdat we dat accepteren en zelfs leuk vinden, gaat het nog goed en heb ik stille hoop dat we nog lang(er) bij elkaar blijven.

Mijn mening: je hoeft niet alles samen en gelijk te doen, maar je kunt het daarom wel delen met elkaar. Dat is wat mij betreft ook erg belangrijk en zelfs essentieel voor de relatie. Ik heb haast het idee dat dat dé basis is: wederzijds begrip en interesse in elkaar. Onafscheidelijk gecombineerd met een algeheel gevoel van: jou wil ik (passie, lust, genegenheid, liefde). En daaronder valt ook dat je niet altijd dezelfde dingen samen hoeft te doen of exact hetzelfde over dingen te denken.

Opposites attract toch ook wel voor een deel, en ik zie graag dat hij zijn eigen dingen heeft. En ik de mijne. Maar we vinden het alletwee erg leuk om van elkaar te horen hoe het ging en waarom we dingen op een bepaalde manier doen. En daarom is het juist zo leuk, daar zit nou net de verbinding en de groeiende verbondenheid. (En natuurlijk is ie errrrg lekker )

groet,
Antheia (de ontdekkingsreizigster)

[Shazzz]

LOL, door de posting van Jessebel besefte ik ineens dat we wél een gezamelijke tik hebben.

Formule 1 natuurlijk!!!!!!

Maar goed, das dan ook het enige...........

[yanni]

Hm, ik zie dat dit wel leeft bij de vrouwen onder ons, maar hoe zit het dan bij de mannen ?
Of denken jullie mannen hier nooit over na ? Wat is jullie mening ?

Toen mijn vriend en ik bij elkaar kwamen waren we nog erg jong en nog niet 'gevormd' om het zo maar te noemen.
We leefden ons leven en deden onze dingen, allebei fulltime werken en dat was dat.
De sleur sloeg toe, maar we vonden het prima.

Totdat ik zo'n twee jaartjes geleden ontwaakte uit deze 'winterslaap' en besefte dat ik alles gemist had en ik vond dat ik geen 'eigen ding' ontwikkeld had.
Mijn vriend denkt daar anders over, helaas. Ik vind dat ik te veel kostbare tijd heb verspeeld, en wil nu dus bepaalde dingen gaan inhalen.
Nou ja om een lang verhaal kort te maken, ik ging op zoek naar mezelf, maar weet niet of dat wel de juiste stap is.

Ik wil dingen voor mezelf, ik wil mezelf 'herontdekken' , maar mijn vriend ziet dit als een soort van afwijzing.
Hij is bang om me te verliezen, en dat begrijp ik best, want ik ben in de afgelopen twee jaar ontzettend veranderd !!
Ik was een saai muurbloempje, dat maar niet echt bloeien wilde.....

Ben ook veel gewicht verloren en heb daardoor een nieuw uiterlijk gekregen waar ik heel blij mee ben.....
Ook door het gewichtsverlies kan ik andere dingen gaan doen die ik eerst niet kon of durfde, zoals bv motorrijden !
Ik heb vorige week mijn rijbewijs gehaald en ik ben apetrots !! Wie had dat gedacht !!
(mijn vriend wil nu ook, maar ik wil niet dat hij dat doet vanwege mij, maar omdat hij motoren zèlf leuk vindt!)

Maar ik begrijp wel dat dit misschien bedreigend kan zijn voor m'n vriend.

Ik verwoord mezelf misschien niet helemaal goed of duidelijk, maar snappen jullie wat mijn bezorgdheid is ??

En ik vraag me toch af hoe de mannen over dit soort zaken denken.

@ Antheia, mooi verhaal, maar omdat jouw relatie nog niet zo lang aan de gang is wil nog niet zeggen dat jij hier geen mening over mag hebben, dus reageer gerust !
En veel geluk samen met jouw lief op jullie roze wolk!

[Quibus]

Voor mij was het belangrijk dat mijn partner mijn belangrijkste hobby (wildwatervaren) deelde. Het vinden van iemand die een sport deelt waarbij je soms voor je leven van elkaar afhankelijk bent is misschien niet makkelijk, maar wel van levensbelang. Het voordeel is dat je dan wel meteen weet wat je aan iemand hebt in een moeilijke situatie.

Wat andere hobbies aangaat lopen de interesses soms erg uiteen. Ik denk dat het goed is dat je ook wat dingen doet zonder de ander. Dat geldt overigens ook voor gevoelens. Wie zegt dat je altijd dat voor elkaar blijft voelen zoals je dat nu doet? Daar kunnen best veranderingen in komen. Goede communicatie, openheid, respect en eerlijkheid kunnen dan een hoop ellende voorkomen.

[yanni]

@ Quibus, bedankt voor je reactie.
Ik kan me voorstellen dat je, wanneeer je zo'n hobby als wildwatervaren hebt, dat je dan graag een partner zou hebben die dit ook helemaal geweldig vindt. Want dit is nou niet bepaald een hobby die je in je achtertuin kunt uitvoeren !!
Vaak ga je dan een paar achtereen op stap om te kunnen varen, denk ik, en om dan je partner mee te moeten sleuren die dit maar niks vindt, is niet bepaald bevorderlijk voor je relatie !!

Maar wat dan als je al een partner hebt en je later met zulke hobbies (of bv een nieuwe studie ) gaat bezighouden, waar hij of zij niet achter staat.
Mijn vriend vond het in het begin ook maar belachelijk dat ik zo nodig motor moest leren rijden !!
En bovendien zit m'n relatie nu behoorlijk in het slop, mede door andere oorzaken, niet alleen hobbies.
En als ik dan zeg dat ik dingen voor mezelf wil, ziet hij dit dus als een afwijzing, alsof ik niks meer met hem samen wil doen.

Ook Gewone Jongen, bedankt voor je reactie !

[Quibus]

Tja Janne, als je pas met een hobby begint nadat je elkaar kent dan heb je een paar uitdagingen. Ik denk dat je dan na moet denken over zaken als prioriteiten stellen, maar ook zorgen dat je genoeg ruimte voor jezelf binnen de relatie kunt vinden.

Ik weet dat ik me op glad ijs waag, maar toch even een schot in het duister: Uit wat je tot nu toe hebt verteld krijg ik de indruk dat er aardig wat verbeterpunten zijn binnen je relatie. Heb je voor jezelf duidelijk wat je zelf wilt?
Pas als je weet of je verder wilt met deze relatie of dat je er een eind aan wilt breien, dan pas kun je effectief stappen ondernemen om dat doel te bereiken.

Ik kan niet inschatten hoe het er bij jou voor staat en wat er verder nog speelt, maar ik denk dat er een paar dingen zijn die je kunt doen als je samen verder wilt.

Misschien wel het meest belangrijke is om samen te spreken over wat er speelt. Probeer hem duidelijk te maken wat er door je hoofd gaat, waarom jij wel graag motor wilt rijden maar waarom dat niet betekent dat je hem buiten probeert te sluiten. Communicatie, het laten zien aan de ander wat jij denkt en voelt en open staan voor wat er in de ander omgaat lijkt me van wezenlijk belang in jullie situatie.

HTH

[yanni]

Ja Quibus, er zijn een aantal zaken die mee spelen in ons relatie probleem.
Maar het ergste is toch wel dat we zover uitelkaar gegroeid zijn de laatste jaren, en dan praat ik eigenlijk al over een kleine tien jaar terug.
Toen is het eigenlijk al mis gegaan, alleen, we zagen het niet zo.....

En nu we er wat aan willen doen weten we allebei eigenlijk niet goed hoe of waar te beginnen !!
Maar èèn ding is zeker, we willen er absoluut geen eind aan breien !!!
Zolang er nog gevoelens zijn is er nog hoop op verbetering, en misschien moeten we ons er op een gegeven moment gewoon bij neerleggen dat het zo is en niet anders.
Misschien vragen we te veel van elkaar, zijn onze eisen te hoog..... net zoals je zegt, misschien moeten we prioriteiten stellen.

We willen bij elkaar blijven, maar ook aan onszelf werken.

Dank je Quibus voor je reactie, ook al was je misschien even op glad ijs !!