Dit verhaal is het resultaat van een opdracht die ik onlangs van mijn Meester kreeg. ik moest de zelfanalyse die ik een tijd geleden gemaakt had (toen ik nog geen Meester en ervaring had) van mijn behoeftes en verwachtingen ten aanzien van BDSM herlezen, en beschrijven hoe ik nu in het leven sta m.b.t. mijn sub-zijn. ik zet dit verhaal ook op Shespot want het plaatsen van iets op Shespot heeft voor mij een speciale status: het voorbereiden van een verhaal voor anderen maakt dat ik scherper moet nadenken over mijn gevoelens om ze uit te kunnen leggen, waardoor ze helderder worden… En ik vind het natuurlijk heel erg fijn om reacties te krijgen!
ik ben al bijna een jaar lang verbonden aan mijn Meester. Hij is niet alleen mijn Meester maar ook mijn Lief en ik woon samen bij Hem, iets waar ik naar verlangde maar nooit dacht te kunnen vinden. O/onze relatie is 24/7, maar zichtbare ritueeltjes en handelingen worden in het openbaar beperkt of aangepast. Het ‘spel’ en subzijn stelde ik me oorspronkelijk als iets tijdelijks voor, met duidelijk afgebakende randen en een aan/uit knopje. Dat was voordat ik Hem leerde kennen; misschien was dat ook omdat ik niet wilde beseffen dat ik meer nodig had dan af en toe een ‘spel’. Het is geen spel meer maar leven geworden, ik besef dat ik altijd sub ben al zal het in het openbaar nauwelijks aan me te zien zijn.
Toen ik de volgende alinea uit de zelfanalyse teruglas moest ik een beetje lachen:
Inmiddels zit ik op alle fronten redelijk goed in elkaar; ik heb veel over mezelf nagedacht en ‘geleerd’, wat ik wil van de toekomst, van mezelf, en indirect heeft dat ook veel duidelijk gemaakt over mijn privé-kant. ik voel me sterk en zelfverzekerd, ik weet van mezelf dat ik goed bezig ben, en ik sta achter de keuzes die ik gemaakt heb en maak – ook op seksueel gebied. ik moet lachen als ik naar mezelf kijk nu en vroeger; vroeger vond ik mezelf pervers en dacht ik dat ik a-seksueel was, nu vind ik mezelf juist kerngezond en vooral; zeer seksueel, open en nieuwsgierig! ik heb mezelf geleerd om van mezelf te houden zoals ik ben – hoe cliché dat ook klinkt! – en vooral, ik heb geleerd om van mijn eigen lichaam te genieten.
ik schreef dit, geloof ik, meer om mezelf te overtuigen dan iets anders, ik was nog te veel onder de plak van mijn ouders om werkelijk vrij en sterk en zelfverzekerd te zijn en vond het voldoen aan mijn verlangens meer een gênant en noodzakelijk kwaad dan iets anders.
Het is pas nu en soms nog met moeite dat ik die verlangens en behoeftes zonder schaamte kan toelaten, niet bang ben voor wat ik voel en wil, maar mezelf er aan over kan geven en er van kan genieten. ik leer nu echt trots te zijn op wie en wat ik ben. Diep in mijn hart is het enige dat ik echt wil in mijn leven; een Meester gehoorzamen en volgen. Dat verlangen is sterker dan mijzelf en ik kan dat eindelijk toegeven aan mezelf. Het afgelopen jaar is intens geweest; pijnlijk, mooi, emotioneel en heel leerzaam. Meer nog dan in de rest van mijn leven is het een leergang en ontwikkeling geweest om te beseffen en accepteren wat ik werkelijk ben en werkelijk wil.
De relatie die ik nu heb met mijn Meester is wat ik altijd gezocht heb, zonder dat ik wist dat ik het zocht. De overgave aan en de macht van mijn Meester zijn groot, maar vaak subtiel en onder de oppervlakte aanwezig. ik had een extreem beeld van BDSM en machtsoverdracht ontwikkeld door de dingen die ik zag en las; handelingen zijn tenslotte makkelijker te verbeelden in je fantasie dan de gevoelens en emoties erachter. Maar het belangrijkste deel van BDSM vindt voor mij in mijn hoofd plaats. Door het samenzijn met mijn Meester ben ik tot de ontdekking gekomen dat het juist de kleine subtiele dingen zijn die écht belangrijk zijn voor mij. ‘Extreme’ dingen als bondage en pijn zijn niet onbelangrijk, maar de dingen die in het hoofd gebeuren zijn echt belangrijk. De overgave, de gehoorzaamheid, conditionering, ritueeltjes, respect, liefde en vertrouwen zijn zo enorm belangrijk. In O/onze Meester/sub relatie zijn veiligheid, intimiteit, vertrouwen, overgave en liefde de basis – voor O/ons beiden.
ik heb al zo lang als ik me herinner de diepe onweerstaanbare behoefte aan bondage. Bondage geeft mij vrijheid door beperking, ik geef me over, ik geef de controle op; dat is de essentie van vastgebonden zijn voor mij – dat en de veiligheid/bescherming van het weten dat een Ander op me let en dat ik niets hoef tenzij Hij dat wilt. ik zocht (zonder dat als zodanig te beseffen) buiten bondage ook altijd al naar het vervullen van mijn behoeftes. Zo verlangde ik naar een ‘sterke’ man terwijl ik eigenlijk naar afhankelijkheid zocht, onderdanigheid, de vrijheid om te mogen dienen. Door de jaren heen zijn daar dingen omheen geweven geraakt en dingen aangeleerd die in het geheel passen of daar diepte aan geven. Zoals knielen; dit is een ‘aangeleerde’ behoefte, ik had hem als kind nog niet – maar het past perfect in mijn oerverlangens om mezelf volledig over te geven aan Iemand, Hem in liefde te dienen en beschermd te worden door Hem.
mijn Meester bezit mijn geest en mijn lichaam omdat ik Hem dat wil geven uit liefde. Er komt geen angst of dwang aan te pas, ik geef me volledig bewust en vrijwillig over aan Hem. Niet alles is even makkelijk, maar altijd geeft Hij mij de vrijheid en ruimte om te beseffen wat ik nodig heb en waar ik werkelijk naar verlang. En ik heb de ruimte om mijn eigen ritueeltjes en regels te ontwikkelen, mits ik daarin mijn instinct en mijn behoeftes als sub volg.
ik ben bezig de laatste stukjes onafhankelijkheid in mijn hoofd op te geven en de afhankelijkheid en overgave aan mijn Meester compleet te maken. Dat maakte me een paar maanden geleden nog bang maar inmiddels besef ik dat ik niet anders kan, dat ik dat diep in mijn hart nodig heb, dat ik niet anders wil dan mijn Meester volledig toe te behoren. ik ben er in mijn hoofd nog niet helemaal maar durf inmiddels wel aan mezelf toe te geven wat mijn doel is.
ik had vroeger nooit kunnen bedenken dat het allermoeilijkste van het ontwikkelen van mezelf als sub het leren is om te accepteren wat ik werkelijk ben en hoe diep ik werkelijk ga, en af te komen van de aangeleerde schaamte en vooroordelen hierover.
ik ben tot de ontdekking gekomen dat mijn drang om te dienen sterker is dan mijzelf. ik heb mijn Meester gevonden en ik moet Hem wel dienen. mijn Meester speelt vanaf het begin van O/onze relatie wel eens met het idee mij een specifieke taak te laten uitvoeren die mij afschuwelijk lijkt. Maar ik zou zonder een seconde te twijfelen gehoorzamen als het me opgedragen werd. Sterker nog, de laatste weken besef ik dat ik er haast naar verlang, omdát ik daardoor mijn Meester kan dienen. Het mogen dienen is voor mij fijn, het is een oerbehoefte.
ik heb lang voordat ik mijn Meester leerde kennen al sublijsten gemaakt, en nagedacht over stopwoorden en zo, maar dat is allemaal niet belangrijk meer. ik zou uiteindelijk alles doen wat mijn Meester wil. ik schreef heel stellig in mijn vroegere analyse dat ik niets wilde:
... Wat permanent is, zoals brandmerken of tatoeages... Of wat met de rest van mijn leven in conflict komt, zoals hoofdhaar scheren, en public naaktlopen of al te opvallende spelletjes en public.
Maar dat is niet waar meer merk ik. Dit zijn dingen die, als mijn Meester ze wilt, ik met liefde zou doen. ik was aan het begin van O/onze relatie bang voor zichtbare merktekens en protesteerde een keer toen mijn Meester beloofde me Zijn ‘merktekens’ te geven als W/we elkaar weer zagen... Het bleken de striemen van een bondage te zijn, ik had te weinig vertrouwen.
Maar ik leer Hem te vertrouwen, en ik ben nu trots op Zijn merktekens als ik ze krijg. Met name ingrijpende merktekens, als een tatoeage en mijn haar afscheren, hebben nu zelfs een zekere spannende begeerlijke status gekregen... Verder ben ik van binnen een behoorlijke exhibitionist en zou het bijvoorbeeld best spannend vinden om naakt te lopen of mijn Meester te pijpen en public... Als mijn Meester het zou eisen zou ik gehoorzamen zonder na te denken. ik ben trots dat ik leer mijn Meester te gehoorzamen zoals Hij dat eist, en ik ben zo trots dat ik Zijn sub ben. ik loop minder schuw rond, ik ben opener en vrolijker, ik ben zelfverzekerder van mijn smaak en van wat ik leuk vind en nodig heb, allemaal omdat ik leer te accepteren wat ik ben en wat ik wil... ik heb behoeftes en het kan me niets meer schelen of die ‘goed’ of ‘slecht’ zijn; ik heb ze nodig dus zijn ze voor mij goed.
ik kan zonder uiterlijke dingen als scheren of tatoeages ook een goede sub zijn maar ergens voel ik ook dat ze een volgend ‘niveau’ in mijn subzijn zouden kunnen betekenen. Net als die taak die mij afschuwt, zou het voor mij zo’n heerlijk heftige bevrijdende overgave zijn om iets dergelijks te ervaren, als mijn Meester het wilt... ik zou ook op andere gebieden alles doen wat mijn Meester wilt, al kosten sommige dingen geestelijk wat meer moeite. Het beseffen dat ik geen grenzen heb die niet door mijn Meester opgerekt kunnen worden maakte me eerst vaak bang, tot ik een paar weken geleden besefte dat ik daar niet bang voor hoef te zijn, maar eerder trots dat ik dat aan mijn Meester kan geven. ik weet dat mijn Meester alles van mij kan eisen wat Hij wilt, ik weet dat ik wel moet gehoorzamen, en dat is niet meer een enge gedachte maar een bevrijdend gevoel. mijn Meester heeft die macht tenslotte omdat ik die heb willen geven... ik kies ervoor al was ik dat tot nu toe nog niet altijd bewust.
ik geniet nu met volle teugen van mijn leven en van mijzelf. ik ben gelukkig. ik leer nu meer en meer om mijn eigen grenzen aan te geven, mijn behoeftes, mijn verlangens, maar tegelijkertijd verliés ik juist mijn grenzen meer en meer aan mijn Meester; zowel geestelijk als lichamelijk. ik merk vooral de laatste tijd dat ik niet meer kan of wil aangeven of er een grens is... en soms heb ik letterlijk lichamelijk geen grenzen meer; ik voel soms geen pijn terwijl ik toch ergens bewust ben dat mijn Meester erg hard slaat...
Dit zijn flarden van wat ik toen schreef:
Het ontnemen van zintuigen of juist het prikkelen ervan – zicht, smaak, reuk, gehoor, tast... het ontnemen van mijn vrijheid, het ontnemen van de mogelijkheid om te bewegen, om te protesteren, afhankelijk zijn van een ander... mijn controle over mezelf aan een ander geven... Als ik vastgebonden ben voel ik me niet alleen opgewonden, maar ook vaak veilig; ik hoef niets, ik kan niets, ik mag niets... ik wil de beschaving, mijn nette opvoeding, mijn rationele instelling, mijn lieve, zachte karakter weggooien, vergeten; ik wil het kunnen uitschreeuwen van de pijn, van genot, van woede; ik wil vernederd worden, huilen, smeken... ik wil seks hebben, door elkaar geschud te worden door orgasmen, tot ik er bij neerval... ik wil niet meer denken, alleen nog maar voelen, alleen nog maar rauwe emoties, geen ratio... ik weet dat ik controle kan en wil opgeven, dat dat hele intense emoties in mij creëert, en ik vermoed dat – stel dat ik iemand ontmoet met wie ik deze verlangens kan delen – ik tot heel veel bereid zou zijn... De controle over mezelf maar al te graag uit handen zou doen...
ik moet toen ik die woorden schreef een helder moment van inzicht hebben gehad, want ze zijn absoluut waar, en ik ervaar ze nu samen met mijn Meester.
ik schreef toen ook:
ik wil boven alles mogen genieten, ontdekken wat er allemaal mogelijk is, wat mijn grenzen zijn...
Dat is precies wat ik nu beleef. ik geniet van mijn leven en ik geniet van mijn Lief en mijn hele speciale band met Hem.
aya
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
