Behoud de Begeerte

[Mar]

Aan het verre lief


Ik denk aan ledematen in de ochtendstond,
fris als tulpenstelen, rond
en stroef.
Ach lief.
En aan het ondergronds geluk
dat door de aders van de ziel
stroomt en in plotseling gelach
opspringt, hoog als de eerste dag.
Denk aan de aandacht en de rust
als bij 't bestijgen van een berg.

Daarboven sneeuw, brandend van wit.
Zo zou het zijn: langzaam, aandachtig,
ingespannen, stijgende, tot het wit-gloeiend eind,
dat heilig is, eenzaam en wijd.


(Vasalis)

[Inquisitively]

(mooi Mar!!)


Aanbod

Langs deze, langs deze mij
deze mij onsympathieke
weg, schuilnamenlaan.

Wat zal ik zeggen? Ik ben
schorpioen en heb hobby's, als
landschapsgeschiedenis enz.

Dat ik graag vis eet en veel lees
over vissen, dus waar ze van leven
en hoe wij van hen.

Verder een slank postuur,
afstand is geen bezwaar,
afstand is tijd en die neem ik

met iemand, met wijn erbij
en open haard soms ook
en graag mooi weer.

Jonger wel, jij dus, van hart,
longen enz. Ben zelf
intussen al over veel heen.


Joke van Leeuwen

[Inquisitively]

Vriend

Vriend, metgezel, die meer en minder is
dan vader, moeder, minnaar, kind
hetzelfde als ik, maar anders
onafhankelijk en toegewijd
ouder, jonger, van dezelfde tijd.
Trooster, die getroost kan worden
baken en verhanger van borden
broeder, maar van een andere moeder, zonder rivaliteit
met wie ik samenloop en die mij begeleidt.
Hij gunt mij om te leven en als ik dood
zou willen, geeft hij mij gelijk.
Soms is het, dat ik om hem alleen
verdragen blijf, wat zonder hem ondraaglijk scheen.
Zonder een enkele verplichting
loop ik en altijd in zijn richting.


Maria Vasalis

[Inquisitively]

Laat ik nu Thuiskeer in Shespot lezen...


Thuiskeer in Zeeland

Hart van mijn land ik ben terug
in 't waaien van uw volle zomer,
lig lui en languit op mijn rug,
weer thuis en nog dezelfde dromer

Ver als de blik gaat, ver als wolken
ruisen de popels ijl en licht;
als water koeren duiven onder
het bloesemdek van uw gezicht.

Ik ben terug, ik lig te rusten
in 't bruidsbed van uw welig kruid
en luister: nooit was ik bewuster
van onze eenheid van geluid.

't Vernis van licht om alle halmen,
het boomscherm dat de einder sluit,
de klokken, wier verwaaiend galmen
tegen de zilte hemel stuit -

klank, geur en kleur, zinlijk herkennen:
de karper op de waterplas,
het hooi, zingende zeeuwse stemmen,
de zoete bonen, 't prille vlas -

Ik lig, ik ben terug, ik droom
uw dromen in een blijde schemer;
ik werd weer kind, ik werd een boom,
een plant, een lied, een stukje hemel.


Hans Warren

[Inquisitively]

Is er een mens

Is er een mens
die je treft,
ontroert,
verrukt,

Aarzel niet,
wend je niet af,
spreek van geluk,

Geef je bloot,
ga hem tegemoet,
onomwonden,

Zo machtig
en zo kwetsbaar
als je maar bent,

Noem z'n naam
ontdek z'n gezicht,
vier z'n bestaan

koste wat het kost,
kome wat komt.


Hans Bouma

[jenda65]

Als een boom

Wat je ook pijn doet,
wat je ook teistert,

jezelf blijven
als een boom
onverzettelijk jezelf.

Méér ben je
dan je pijn,
méér dan je verdriet,

ga er niet op in,
je gaat er in onder -

wat je ook verliest,
verlies nooit
je gevoel van eigenwaarde.



Hans Bouma

[Venus]

Als ik blijf kijken
zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken
zoals ik altijd dacht

Als ik blijf denken
zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven
wat ik altijd heb geloofd

Als ik blijf geloven
wat ik altijd heb geloofd
blijf ik doen
zoals ik altijd heb gedaan

Als ik blijf doen
zoals ik altijd heb gedaan
blijft mij overkomen
wat mij altijd overkomt

Maar als ik mijn ogen sluit
en voel mijn ware zelf van binnen
dan kom ik deze cirkel uit
en kan ik weer opnieuw beginnen.

[jenda65]

Ontdek


Beelden gevormd,
beelden gekoesterd-

zo ben je dus,
zo en niet anders.

Beelden vervaagd,
beelden gebroken.

Zo ben ik?
Had je gedacht.

Anders, zo anders.
Mens, zo mens.

O denk, denk. Ontdek.
Laat me niet alleen.



Hans Bouma

[Venus]

Soms ontmoet een mens een mens
omdat dat zo moet zijn
’t Staat in het draaiboek van het leven
dat mensen soms om mensen geven
en da’s toch best wel fijn

Soms wordt dan zo’n mens een vriend
omdat het zo goed voelt
Het is een ongeschreven wet
dat iemand soms een stap nader zet
en ’t ook nog goed bedoelt
En heel soms wordt zo’n vriend een deel van je
omdat je van diegene houdt
En op de weg die je moet gaan
zal zo iemand altijd naast je staan
en dat voelt heel vertrouwd.

(auteur onbekend)

[sehnsucht]

'het geniep is grandioos open en aan alle kanten blaast hier wind de appels

zo'n duin deint van het meisje van westkapelle

rijmbloedig bloest zij binoculair

praktische hinten achter het scherm van haar jak

maken haar mars klaar voor uitventen

nog blaast de wind

tot narcissen weer allegaren

een zeeuwse schoot ten lente

dale'

B. Zwaal.

[Elfri]

Vroeg in de morgen wanneer de zon
Vanuit het donker weer verschijnt aan de horizon
Opent de lotusbloem zich, zo zuiver en zo rein
Om er in al zijn schoonheid gewoon maar te zijn

Geen vuil wat zich aan zijn blaadren hecht
Hij is daar in al zijn schoonheid, fier en oprecht
Zijn nieuwe bloemen worden voortgebracht
Vanuit zijn eigen wortelstam, vanuit zijn eigen kracht

Alles vanuit de buitenwereld is voor hem overbodig
Alles is in hem aanwezig, hij heeft niets van buitenaf meer nodig
Ondanks zijn vieze omgeving zal geen vuiligheid aan hem vast blijven kleven
En blijft hij zijn schoonheid aan de wereld geven

In het moeras, wordt vanuit viezigheid, in het donker en dat is zo bijzonder
De mooiste bloem op aarde geboren, als een groot, groot wonder
Zonder ooit een sprankje licht te hebben waargenomen
Zal de lotusbloem in al zijn schoonheid aan de oppervlakte komen

Vanuit het donker baant hij zich op gevoel een weg naar het licht van de zon
Maar weet dat de schoonheid van de lotusbloem in vuiligheid en duisternis begon
Als de lotus, de bloem, zo zuiver en rein
Is wat wij vanuit onze eigen liefde ooit zullen zijn

[gurley]

they could never reach
they could never teach

that always had something
they could never touch

who wanted so much
who wanted too much

that nearly had nothing

you were the one

[Mar]

Mocht je me vergeten
wil ik dat
je één ding weet:

Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jouw eilanden
die me verwachten.

Welnu dan,
als beetje bij beetje
jouw liefde voor mij minder wordt,
zal beetje bij beetje
mijn liefde voor jou minder worden.

Als je me plotseling vergeet,
zoek me niet,
want ik zal je reeds vergeten zijn.

Als je de wind van vlaggen
die door mijn leven waait
waanzinnig en lang vindt,
en je besluit
me aan de oever te laten
van het hart waarin ik wortel
bedenk
dat op die dag, op dat uur,
ik mijn armen op zal heffen,
dat mijn wortels naar buiten komen
om andere grond te zoeken.

Maar als je dag na dag,
uur na uur, voelt
- onverzoenlijk lief -
dat je voor mij bestemd bent,
als, dag na dag, een bloem
aan je lippen ontstijgt
om mij te zoeken,
ach dan, allerliefste,
komt dat vuur weer in mij op,
in mij blust niets
of wordt vergeten,
mijn liefde voedt zich
aan jouw liefde:

zolang je leeft
zal mijn liefde
in jouw armen zijn
zonder mijn armen
te verlaten.


(Pablo Neruda)

[Inquisitively]

Eeuwigheid

Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op een nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er
niet nodig – een mond
spreekt van zichzelf al mooi
en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals, mijn navel,
mijn holte van mijn knie
voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik
aan geen plek voorbij.


Bart Moeyaert

[Mar]

Ster van me,
je kijkt naar de sterren.
Ik wil het firmament zijn en
kijken naar jou
uit duizenden ogen.

Plato (ca. 429-347 v.C.)