Behoud de Begeerte

[Mar]

||

Je ziet hoe het gebeurt
het is klaarlichte dag- en het gebeurt
voor je ogen zie je hoe de lichamen
van een man en een vrouw
samen levend afdalen in de aarde.

Het is heel licht, het is van dat hevige
lente-licht waarin je weer even ziet: ja dit
dit was het landschap
hemel, aarde, knotwilg, gras.

Lichamen, denk ik, als jullie de lichamen zijn
van haar en mij
waar hebben jullie ons gevonden
waar brengen jullie ons heen
waar laten jullie ons gaan

en hoe moet het zijn zonder jullie
hoe lang, hoe diep, hoe alleen.



Rutger Kopland
uit: Over het verlangen naar een sigaret (2001)

[Mar]

.

Ik heb je lief en vind je
moeilijk maar lief - daarom wil ik bij je zijn.
Zoals een gevoel in een hart.

[Zeta]

Ghequetst ben ic van binnen,
duerwont mijn hert soe seer,
van uwer ganscher minnen
ghequetst soe lanc soe meer.
Waer ic my wend, waer ic my keer,
ic en can gherusten dach noch nachte;
waer ic my wend, waer ic my keer,
ghy sijt alleen in mijn ghedachte.

Anonymus 1300

[sehnsucht]

http://www.youtube.com/watch?v=4zVlDDTBAfc

[Elfri]

Zo zoet het verlangen
Als de smaak van honing
Zo zoet is de liefde van jou

Zo heet van verlangen
Naar de top van beleving
Zo heet van de beving in jou

Al wat rest is het blussen
In versmelting met jou

[Mar]

In onderstaande gedicht van Rutger Kopland is geen enkel woord vergeten.

Wie wat vindt heeft slecht gezocht

Wie nog op poëzie wacht? Jij niet,
jij wacht op de dag dat het echt
terugkomt, dat wat je zocht naast je
zal liggen en zuchten en kreunen,
leven, dat er godverdomme eindelijk
eens geen woord poëzie uitkomt.

Dacht je nog aan de terugkeer van
white horse, schemer en beddegeur?

‘Je was tenslotte nog jong en vol
melancholie, buiten regende het even
zeer als in je hart.’ (Gedicht)

‘Langs de trap omhoog ruiste het
zijige duister van dijen en kruis.’
(Gedicht)

‘De borsten hingen als grote verdrietige
druppels aan haar lijf.’ (Gedicht)

Ach ach, dat hoef je toch nooit meer
te lezen. Nee, wie nog op poëzie wacht,

hij vindt iets, iets wits naast zijn bed,
een zakdoekje, een vlinderlicht broekje,
lieve vergeetsels. Weg, weg betekent het,
de trap af. De vinder, hij kijkt naar
de vondst aan zijn voet en hij voelt,
ja hij voelt nu het grote gevoel:
het leven! dit is het leven! Dit is

[katarine]

Uitgesproken

praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind

spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je

eindelijk helemaal bloot



Mark Tritsmans (1959)
uit: Studie van de schaduw (2010)

[Inquisitively]

Hoop

Diep in onszelf dragen wij de hoop.
Als dat niet het geval is,
is er geen hoop meer.

Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet voorspellen
of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.

Hoop
in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde
omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen
omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme.
Evenmin de overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
ongeacht de afloop,
het resultaat.


Vaclav Havel

[akelei]

ik zag je mama
de armen rond je hoofd, je schaamte
je kroop een beetje je weg
je praat, en hoopt dat het op de vlakte is
maar het verraad heb je al gezien.
je schuilt, je vertelt de verhalen
over je duivels en vervelende personen
je hoort dat je toch weet dat we spreken moeten
de stem likt aan je lijf
praat eens.

[Elfri]

Het daglicht voelt hard
Het verloochend mijn gevoel van warmte
Jouw woorden zijn hard
Ze breken de laatste charme.

Ik voel niet meer, je mag gaan
De rozengeur is bedorven
Ik wil niet méér delen dan je verdient
Die verdiensten zijn gestorven.

Dan komt de spanning binnen
Een gevoel van overwinning en trots
Alsof ik opnieuw mag beginnen
Zelfverzekerdheid gloeit in me op.

Ik kan naar je kijken zonder gevoelens
De intensiteit is verloren gegaan
Ik kan voelen zonder beminnen
Voor mij kan het weer zonder elkaar bestaan.

[sehnsucht]

http://www.youtube.com/user/SpokenVerse ... 5pGDWHJKyo

[EstherC]

'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht...

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken
op een ochtend:
'Ja.'


Toon Tellegen

[Tissot]

Eens was er nog,
een weg naar huis,

nu zijn ze’r niet meer,
die steun is weg,
het is daar leeg,

‘k hield van ze,
ik alleen hun kind,
kan dat,
en weet hoeveel,

en op het einde,
alle liefde die ik kreeg,
die geef ik zelf,
weer weg.

[sehnsucht]

Ek het gedink

Ek het gedink dat ek jou kon vergeet,
en in die sagte nag alleen kon slaap,
maar in my eenvoud het ek nie geweet
dat ek met elke windvlaag sou ontwaak:

Dat ek die ligte trilling van jou hand
weer oor my sluimerende hals sou voel …
Ek het gedink die vuur wat in my brand
het soos die wit boog van die starre afgekoel.

Nou weet ek is ons lewens soos ’n lied
waarin die smarttoon van ons skeiding klink
en alle vreugde terugvloei in verdriet
en eind’lik in ons eensaamheid versink.


Ingrid Jonker (1933-1965)

[Inquisitively]

Lente

Voorzichtig beginnen te spelen
binnen een groenende koelte
de bloemen met name te groeten
en van harte te ontsluiten
aarzelende kamers.
Het brood met elkaar te delen,
de koele beekval te voelen.
En in de avond te wachten
de bevende witte vlinders;
de kamperfoelie gaat open.


© Ida Gerhardt