Berichtdoor RichardW » za 29 oktober 2005, 16:14
Belangrijkste is dat je diegene niet als patient gaat behandelen.
Natuurlijk een luisterend oor als die ander dat nodig heeft en je antennes gericht houden op hoe hij of zij zich voelt, maar vooral "normaal" blijven doen.
Emotioneel zal die ander het nodige weg te werken hebben en als jij dicht genoeg bij die ander staat, zul jij dat ook hebben. Ontwijk dat niet in gesprekken, het contact dat jullie hebben, maar laat dat niet overheersen.
De basis van jullie vriendschap is een andere en laat die basis in tact. Geen enkele zieke heeft er iets aan om door zijn/haar omgeving "gehospitaliseerd" te worden.
Vergeet niet dat zelfs iemand die op sterven ligt (en dat is nu zeker niet het geval) nog plezier kan hebben, dat kan voor de omgeving heel wrang overkomen, maar ontzeg geen enkele zieke (hoe zwaar of licht ook) dat plezier en probeer juist dat "normale" leven aan te bieden.
Naast dus zeker dat luisterend oor en begrip indien gevraagd/nodig.
En mocht je zelf vast lopen in je gevoelens, in Nederland (weet niet waar je vandaan komt) bestaat er, geloof ik, in elke gemeente wel een organisatie die "mantelzorgers" kunnen helpen, een luisterend oor kunnen bieden.
das niet nix om dat te horen te krijgen zeg!
