Liefde op afstand wordt obsessie

[organic]

Heb steeds meer bedenktijd nodig merk ik om goed te kunnen verwoorden, maar het is het waard, nu jullie ook de moeite nemen.
'De "pijn" die je nodig bent om uiting te geven aan je verlangens'. Een mooie uitspraak, waar ik verder over na wil denken Marco7. Wat doe jijzelf met die "pijn"?
Ik ben maar wat bekend met het gegeven- en de gevaren van een beeld van bepaalde mensen scheppen wat zeer waarschijnlijk niet overeenstemd met de realiteit. Wat daar dan niet in past, probeer ik passend te maken. Gek genoeg is er ook een behoefte die mensen terug te brengen tot vlees en bloed, waarbij het nodig lijkt overmatig kritisch te zijn. Geen van beide biedt voldoening, omdat de overtuiging ontbreekt.
Ben bang dat het structureel is geworden, terug te voeren op...... maar laat ik daar (voorlopig?) niet in treden.
Ik wil zeker niet praten in termen van beter zijn dan, mir. Daar geloof ik niet in, of daarin wil ik niet geloven.
Bij mij is het een kwestie van me veelal de koning dan wel de lul voelen en beide vanuit onzekerheid.
Feit is wel dat ik geen kuddedier of jongen van de gestampte pot ben. Heb wel geprobeerd mee te doen aan carnaval en wat al niet, maar het is krampachtig en geforceerd. Ik sta er al snel bij als observator.
Ik voel me dus vaak verwijdert en afgezondert van andere mensen (zeg maar als een vreemdeling) en iemand waarvoor ik iets voel geeft me dat gevoel sterker door mee te gaan in zaken die niet rijmen met wat veel voor me betekend. Dan voel ik sterk miskenning en gekwetstheid. Verstandelijk weet ik dat ik de ander niet kan claimen en dat wil ik ook niet. Afstand houden lijkt dan de enige mogelijkheid.

[This message has been edited by organic (edited 21-02-2003).]

[Marco7]

Organic, ik denk dat wij niet zo gek veel van elkaar verschillen op dit punt.

Op het moment ben ik single, maar ik heb de angst dat wanneer ik tussen nu en ooit eens een relatie aanga, ik deze emoties/gevoelens niet meer kwijt kan omdat mijn partner deze emoties/gevoelens niet begrijpt, waardoor ik inderdaad eenzaam blijf.

Hierop voortbordurend heb ik mezelf ook terdege regelmatig afgevraagd of ik uberhaupt wel iemand ben die een relatie met iemand anders zou kunnen hebben, in plaats van in mijn uppie de wereld door te gaan. En, of ik me daarbij (zeer) ongelukkig zou voelen, of niet. Ik weet het niet, het zou kunnen zijn dat ik hier mee blijf worstelen.

Tja, voor hoe ik hier mee omga, daar moet ik me iets meer open geven . Zoals gezegd, ik fantaseer/dagdroom vaak. Ik denk dat ik dat doe omdat ik niet alleen behoorlijk creatief ben (zonder op te willen scheppen) en een daarbij behorende grote fantasie, maar ook om inderdaad allerlei emoties te verwerken die ik niet zomaar naar buiten kan brengen.

Op deze specifieke situatie, met betrekking tot het verlangen van genegenheid en affectie van iemand die eigenlijk onbereikbaar is, zet ik mezelf in een dagdroom in een "ideale" positie waarbij deze emotie centraal staat. Om twee voorbeelden te geven:
- een dominante "bitch" op kantoor die iedereen eronder houdt, ook mij, maar waarbij ik zie dat ze diep van binnen ongelukkig is en verlangt naar warmte en aandacht. Omdat ik dit zie blijf ik haar normaal behandelen zodat ze op een gegeven moment mij vraagt of ik haar ook een bitch vind waarop ik haar de waarheid kan vertellen over wat ik van haar heb gezien, waarna ik als het ware bij haar "binnen" ben en ze naar mij toe haar ware, innerlijke persoon toont
- Een ijskast op kantoor, met wie ik op een gegeven moment (zakenreis) een ongewenst intiem ogenblik deel (ik zie haar bijvoorbeeld naakt als ze de douche uitkomt of zo), waardoor wij net even iets meer delen met elkaar dan zij doet met andere collega's, maar die ik daarna toch normaal blijf behandelen in plaats van te bespringen als een hitsig konijn. Daardoor vertrouwt ze me meer en meer, totdat ze zichzelf opengeeft.

Bij deze dagdromen geef ik veel ruimte aan de meer emotionele/romantische kant van het onderlinge contact, het lichamelijke blijft grotendeels achterwege (vind ik zelfs storend, als ik eerlijk mag zijn). Op deze manier kan ik die emoties toch voor mezelf verwerken en er na afloop een voldaan en goed gevoel over te hebben, zonder iemand anders daarbij "lastig" te vallen. Ik let er doelbewust op dat ik niet een vrouw in deze dagdromen betrek die ik in het echte leven ken, juist omdat ik het gevaar wil ontlopen dat ik dan ongewild mezelf ga laten verlangen naar haar, op de manier zoals ik ook in die dagdromen doe. Ik besef me terdege dat een echt contact heel anders kan en zal verlopen.

Tja, ik ben een dagdromer, een romanticus ...

[organic]

En dan zeggen ze wel eens dat mannen ongecompliceerd en recht toe recht aan zijn!
Goh, dat jij je dagdromerij en fantasieën los kunt koppelen van een bestaande vrouw! Ik kan me dat haast niet voorstellen, omdat je vaak genoeg iemand zult tegenkomen of ontmoeten, of ziet op foto's, die overeenstemd met de gefantaseerde persoon. Toch? Leg je het jezelf dan op geen bijgedachten te hebben?
Trouwens, niks mis mee met fantasie en dromerij. Hoewel het je in onze maatschappij flink kan opbreken. Kijk maar eens naar wie er in de wereld de touwtjes in handen hebben, dan weet je genoeg.
Tegen mij is wel eens gezegd dat de vrije school veel passender was geweest omdat er nu niet of nauwelijks ingespeeld is op hoe ik ben en waar m'n mogelijkheden liggen. Daar staat tegenover dat de vrije school best zou kunnen werken, als de rest van de maatschappij er ook op ingesteld zou zijn. Maar goed, dat is een heel andere discussie.

[This message has been edited by organic (edited 22-02-2003).]

[Marco7]

Ja, natuurlijk heb ik dat wel enigszins . Ik ben iemand die veel naar mensen kijkt, gedrag observeert en ik probeer te begrijpen waarom mensen de dingen doen die ze doen. Als ik dan een foto zie van een mooie dame die enige (persoonlijke) aantrekkingskracht op me uitoefent, vraag ik me direct af hoe het zou zijn "als". Maar, ik besef me terdege dat ik diezelfde dame hoogst waarschijnlijk NOOIT echt tegen het lijf zal lopen, laat staan een (intieme) relatie mee zal beginnen. En dan maakt het ook niet al te veel uit of ze in mijn dagdroom voorkomt of niet.

Maar ik doe dit nooit met vrouwen uit mijn directe omgeving, om eerder genoemde redenen.

[organic]

Het heeft ook wel zijdelings met naar iets verlangen te maken, waarbij het verlangen op zich belangrijker is (kan worden) dan de vervulling ervan. Zoals het streven naar genot het genot zelf overtreft.