vriend ging vreemd, hoe vergeet je het?

[layla]

hallo, ik ben 6 jaar getrouwd. het was niet altijd rozegeur en maneschijn, maar in maart hadden wij besloten er voor te gaan. ik deed mijn best maar mijn man niet.hij wilde niet praten, niet in therapie, niks.3 maanden geleden ben ik er achter gekomen dat hij[sinds 5 weken] een verhouding had met...jawel, een collega.hij heeft spijt, hij wil in therapie enz. hij weet nu echt wat hij wil en wat hij thuis heeft. op zich fijn en ik geloof ook zijn spijtbetuiging,hij doet erg zijn best,maar ...die pijn!!!! ik ben bang dat ik het niet meer op brengen kan om verder te gaan. wie heeft wat goede raad of een steun in de rug?

[coco]

ik heb ook ervaring (man)met de andere kant inderdaad. Ik heb het vertel omdat het niet meer ging...maar dan ook echt niet meer.
Uiteraard is het heel moeilijk geweest voor haar in het begin. Ik heb, hoe moeilijk ook, gekozen voor mijn vrouw en haar beloofd geen enkel kontakt meer te hebben met m'n vrouwelijk collega. Ze had ook kunnen zeggen: "hier zijn je spullen", maar heeft dit niet gedaan, omdat we al veel samen hebben meegemaakt. En kinderen hebben, niet te vergeten. Nu gaat het weer (ongeveer 4 jaar geleden) en heeft ze weer volop vertrouwen, maar dat moest weer gaan groeien. Dat kost beide partijen behoorlijk veel inzet. Ik vind nog steeds: een keertje verliefd worden en vreemd gaan is geen zonde, dit kontinu doen wel.
Veel sterkte en je zult veel vragen aan hem te stellen hebben en hij antwoorden te geven.
Toi-toi

[eyecandy]

in mijn geval : ik ben ook vreemdgegaan en uiteindelijk heb ik mijn vrouw alles bekend, letterlijk alles - ik heb elk detail verteld zodat ze zeker niet kan zeggen dat ik dingen achterhield voor haar. Ze heeft het enorm goed opgevat, en we hebben samen gezocht wat de reden was waarom dit gebeurd is. Tenslotte kwamen we bij de conclusie dat we van elkaar vervreemd waren, en dat we te weinig met elkaar praatten. sindsdien gaan we samen naar bed (al is dat zéér vroeg voor mij, en moet ik mijn pc dan regelmatig uit laten), praten we ronduit en onze relatie is véééél beter geworden dan voorheen. dat slippertje is vergeven geweest en we kunnen er zelfs grapjes rond maken, het was een chocktherapie maar het heeft ons beiden wakker geschud dat er iets verkeerd was met onze relatie en we hebben er ook iets aan gedaan.

conclusie: maak van dat slippertje geen extra probleem in je relatie, maar zie het wel als een duidelijk signaal dat er serieuze problemen zijn die moeten opgelost worden. En daar moet van twee kanten aan gewerkt worden. Het slippertje dramatiseren werkt precies andersom, dan is er geen redden meer aan;

[babou]

'k Zit voor het ogenblik in hetzelfde schuitje. Mijn man zat al een tijdje voor zijn werk in het buitenland en we zagen elkaar steeds minder vaak. Ook de telefoontjes werden steeds korter en zakelijker. Drie maanden geleden belde hij mij ineens op een zondagavond om te zeggen dat hij een nieuwe relatie had en wilde scheiden. Ben op dat ogenblik echt door een hel gegaan. Want ook al was het niet altijd rozegeur en maneschijn, ik was nog steeds verliefd op hem, of zelfs steeds meer. Bovendien hebben we ook 2 kindjes samen. We waren net 10 jaar getrouwd. Wat doe je dan? Accepteren en laten gaan of vechten als een leeuwin? Ik heb voor het laatste gekozen en toen hij inderdaad na een paar weken de bons kreeg van zijn vriendinnetje dacht ik dat alles nu wel weer in orde zou komen, vooral omdat hij er zo'n spijt van had. Maar toen is het pas begonnen. Ik heb hem de hele tijd lang, ook toen hun relatie nog aan de gang was, de kans gegeven met opgeheven hoofd terug te komen maar hij heeft meer dan eens de deur voor mijn neus dichtgegooid. Een paar weken terug nam hij dan toch het besluit volledig met haar te breken, dus ook geen contact meer op te nemen om gewoon eens te praten en heeft hij in het bijzijn van onze kinderen zich geëngageerd om aan onze relatie te werken. Tot hij weer naar het buitenland vertrok. Nauwelijks een paar dagen later hoorde ik aan zijn toon dat hij toch weer contact had met haar, van de goede voornemens was niet veel te merken... Ik heb gesmeekt dat hij naar huis kwam het volgende weekend, maar dat weigerde hij gewoon, hij voelde zich niet zo goed (liefdesverdriet) en wist niet of hij nog wel iets voelde voor mij. Toen was voor mij de maat vol en wou ik er definitief een einde aan maken. Alle contact verbroken en enkele dagen later liet hij ineens weten weer helemaal klaar te zijn voor mij. Sindsdien is het schatje hier, schatje daar. Alleen heb ik intussen zoveel pijn te verwerken gekregen (en ik heb al een groot deel verwerkt) dat zijn boodschappen mij zo goed als onverschillig laten. OOk ik heb recht gehad op alle details, tot hun sexbeleving toe. Dat is iets wat je niet zo gauw vergeet, ook al beweert hij nu dat 80% ervan verzonnen of sterk overdreven was. Ik wil het echt wel proberen, want we hebben inderdaad ook al veel samen doorgemaakt en de kindjes missen hem heel erg, maar ik ben bang, heel erg bang dat mijn gevoelens voor hem blijvend beschadigd zijn. Het is aan de andere kant voor allebei ook wel een shock-terapie geweest. Tot nu gingen we ervan uit dat eens van elkaar houden altijd van elkaar houden was en dat niets tussen ons kon komen, niet dus... Hij beweert nu zijn les geleerd te hebben, maar ik geloof bijna niets van wat hij zegt. Ik kan niet begrijpen dat hij van de ene dag op de andere ineens weer gevoelens kan hebben voor mij. Intussen heeft hij vastgesteld dat hij zo veel beter met vrouwen kan praten dan met mannen en vraagt hij mij te accepteren dat hij er vriendinnen op na houdt, geen sex-partners, gewoon vriendinnen en dat ik ook nooit meer terugkom op wat er is gebeurd !!!

Het enige wat ik je kan aanraden is enerzijds individueel in therapie te gaan om de pijn te verwerken, en zeker ook in relatietherapie te gaan. Naar het schijnt duurt het minstens een jaar voor je weer wat vertrouwen krijgt. ZOrg goed voor jezelf, doe dingen die JIJ leuk vindt en zorg ervoor dat je een goeie vriendenkring opbouwt waar je terecht kan met mensen die je niet veroordelen of proberen te beïnvloeden. Meditatie, Reiki, Shiatsu of Rebirthing kunnen ook helpen om de geblokkeerde gevoelens los te maken. Verder kan ik alleen maar aanraden het in bed momenteel stilletjes aan te doen, knuffelen, masseren, ...

Ik wens je heel veel sterkte en voel heel erg met je mee.

[panter]

Het is een naar onderwerp maar helaas ook voor mij realiteit. Ik (man) had meer dan 5 jaar geleden ook een vriendin. We hebben geen sex gehad, maar waren wel heel verliefd.
Tot de dag van vandaag is het vertrouwen niet terug - hoewel ik besef dat zoiets niet erg opbeurend klinkt. Mijn vrouw heeft me naar mijn beleving nog steeds niet vergeven en achterdochtig en hatelijk gedrag herken ik nog altijd.
Ik schrijf het toch, omdat misschien een ander eruit kan leren wat de eerste vereisten zijn - ALS je tenminste wilt dat het weer goedkomt;
Oprecht berouw (is iets anders dan spijt!) en oprechte vergeving.
Daarna ben ik een poos in terapie geweest om te leren praten - op zich waardevol, maar het helpt onze relatie nauwelijks verder, omdat ik nu met iedereen kan communiceren, behalve met mijn vrouw.
Als je weet waarom je ooit voor elkaar gekozen hebt, kun je dat opnieuw doen - maar dan wel met de bedoeling elkaar op te bouwen. Voor mezelf vraag ik me af wat ons samenzijn nog waard is - samen zijn we eenzamer dan alleen.

ik wens je veel wijsheid !

[layla]

bedankt voor alle reactie's. wt richt vreemdgaan toch veel aan. en om eerlijk te zijn kan ik als het een ander over komt het begrijpen, maar nu ik er zelf in zit vindt ik het heel moeilijk om er mee om te gaan. op zich gaat het er goed nu tussen ons. objectief gezien snap ik de daad ook wel. helaas lag het niet aan onze relatie, maar aan het feit dat we erg jong bij elkaar kwamen en hij ging afvragen of dit het wel was. zij gaf meteen aan dat ze hem erg leuk vond en het was ook erg spannend. ze hebben 1 keer seks gehad en hij kwam na 6 weken achter dat onze relatie meer waard was dan hij besefte. ik ben er door haar vader achter gekomen en niet via mijn man zelf. daarna volgde nog veel leugens en leugens. hij heeft zelfs onze zoon naar haar mee genomen en dat vind ik heel erg. ik vindt het moeilijk te begrijpen dat je weg kan gaan, je vrouw een kus geeft om vervolgens naar een hotel te gaan om een wip te maken met een ander. de volgende dag thuis komen en zeggen dat je haar zo hebt gemist. en inderdaad, woorden hebben geen betekenis meer. ik dacht dat ze speciaal voor mij waren. ik wil geen relatie waar geen vertrouwen in is en ik ben zo bang dat dat er niet meer in komt.ikuit me wel degelijk maar op een gegeven moment wil je niet meer steeds de zelfde vragen stellen. het is erg moeilijk want ik wil hem ook niet kwijt. ik wil een eerlijke start en iedereen kan fouten maken maar ik ben er wel achter dat als jezelf er midden in zit het moeilijk is om dat te onthouden.

[layla]

wat ik nog even wilde zeggen is dat de leugens maar door mijn hoofd blijven spoken.en ik hoop dat dat inderdaad minder wordt want hier door kun je je niet 100% geven

[Ryan]

De leugens die verteld moeten worden om een relatie met een ander te moeten verbergen, zijn erger dan het hebben van die andere relatie.
Waarom kon en kan iemand niet gewoon zeggen, dat iemand invloed op hem/haar heeft.
Waarom is het slechts slecht, als je partner er achter komt, dat genegenheid en seksuele gevoelen niet stop bij jou?
Is het omdat die vreemde inbreuk maakt op het privacy-gevoel van 'dat is mijn man' en wat ik met hem deel, kan ik een ander niet gunnen?
Waarom is het in een huwelijk blijkbaar fout od mis als er ook genegenheid voor elders komt?

Voor mij is dat gewoon een vorm van 'bezit' van de partner. Maar een mens is geen eigendom.

[Rogier]

@Layla,

Je hoopt dat die leugens die door je hoofd spoken snel weggaan, uiteraard. Ik wil je geen slecht vooruizicht geven, en kan dat ook niet, elk mens heeft een ander "verwerkings proces".

Bij mij is mijn vriendin vreemd gegaan. Ook allemaal leugens. Nu bijna 9 maanden nadat ik erachter kwam, merk ik nog steeds dat die leugens zo af en toe door mijn hoofd spoken. Niet zo veel als in het begin, maar toch met enige regelmaat. Op een gegeven moment word dat spoken minder.

Ik hoop voor je dat de leugens snel minder gaan spoken. Geef het tijd, veel tijd.

[layla]

wat ryan zegt is waar, maar het mes snijdt wel aan twee kanten. in een relatie maak je bepaalde afspraken. je kiest voor een open relatie of een monogame relatie. ik vind niet dat je bij voorbaat er van uit moet gaan dat het een monogame wordt. wij hebben er over gesproken en hij zei meteen dat vreemd gaan uit den boze is. dus we hebben voor een monogame relatie gekozen. sterker nog, voordat hij vreemd ging heb ik voorgesteld om een tijdje apart te wonen om te kijken of er nog wel genoeg zat of dat het gewoon voor vanzelf sprekend werd aangenomen[het gekke is dat achteraf gezien wij een goede relatie hadden maar dat niet beseft hebben]. hij wilde dat niet omdat ik wel elkaar vrij wilde laten en hij bang was dat ik een ander zou tegen komen en niet meer met hem [mijn man] verder zou willen. open en eerlijkheid staat bij mij vooraan, heb je behoefte aan andere partners, praat er dan over dan kun je samen kijken of je dat wilt. wil een van de partners dat niet dan heb je de keus tussen blijven en gaan.

ik heb een intieme vraag aan degene die zelf zijn vreemd gegaan; hoe kijken jullie er op terug?was het waard? en vooral hoe kon je zo een dubbelleven leiden? voor de duidelijkheid er zit geen verwijtende ondertoon in ik ben er gewoon nieuwsgierig naar

[layla]

o ja ook voor degene die het is over komen en hun relatie een nieuwe kans geven; ik leef erg met jullie mee en hoop dat het allemaal goed uitpakt. tijd schijnt het toverwoord te zijn en in de meest gevallen kom je er sterker uit. dat is voornamelijk het gene waar ik mij aan vast hou.

panter, ik vind het erg naar hoe het bij jouw relatie is gelopen en ik heb de boodschap ook begrepen. ik wil zeker een eerlijke start voor beide, want anders heeft het geen zin. en als ik merk dat ik het echt niet kan vergeven [vergeten doe je nooit] dan houdt het op. ik hoop dat jullie er misschien nog uit kunnen komen en wens je in ieder geval veel sterkte. dat geldt trouwens voor iedereen.
ik vind het erg fijn om er op deze manier er over te praten[schrijven]. het helpt. bedankt daarvoor

[panter]

Hallo Layla,
Bedankt voor je reactie - heel bijzonder dat je in je ellende ook oog hebt voor anderen. Ik wil nog wel reageren op je vragen van gisteren - waarom en was het het waard?
Waarom? Bij ons wellicht een totaal ander verhaal dan bij jullie; mijn vrouw communiceert wat agressief en ik ben niet zo zeker van binnen; trek me terug en vind conflicten VRESELIJK - probeer door toe te geven geaccepteerd te blijven. Toen ik iemand trof die niet meteen veroordeelde vond ik een luisterend oor en durfde ik de dingen te zeggen die ik thuis niet durfde.
Was het het waard? Mmm ik heb wel eens gedacht "als ik nou met haar naar bed was geweest had ik er tenminste ook de lol van gehad en niet alleen de ellende die we nu hebben".... Ehhh, nee dus - het was het niet waard. Een goede oplossing was geweest als we toen samen aan de communicatie en het vertrouwen hadden gewerkt. Nu zijn beide beschadigd en ons sexleven erbij. Als ik t over kon doen.....

groetsels, panter (he he, van buiten heel bedreigend, maar je ziet hoe t van binnen is...)

[babou]

Ik heb intussen een interessant boek gelezen dat heel duidelijk en eenvoudig weergeeft wat er gebeurt bij overspel, wat de mogelijke factoren zijn dat het zover komt en wat te doen om de relatie toch te redden:

DE DUIVELSDRIEHOEK

Echt een aanrader, en verder praten, praten en blijven praten, maar vooral niet met verwijtende stem.

Jullie komen er wel uit. Blijf er in geloven en geef de moed niet op. Blijkbaar zie jij hem heel graag en hij jou ook. Dat is tenslotte het belangrijkste en zoals je zegt het kan tot gevolg hebben dat jullie nu nog dichter naar mekaar groeien. Vergeten doe je het niet helemaal maar het slijt wel zodra hij jou het gevoel geeft dat je voor hem belangrijker bent dan wie ook.

Kop op!

[Goodnight Elizabeth]

Ja hoor, ook ik zit er tot aan mijn nek aan toe in… Mijn vriend heeft me bedrogen, een aantal keren, en zou hier waarschijnlijk wel mee zijn doorgegaan als ik het eergisteren niet gemerkt had. Waarom zet hij in godsnaam een relatie van 3 jaar op het spel? Hij zegt dat hij het niet weet, ik weet het nog minder. Naar mijn idee hadden we het goed. Volgens hem was er eigenlijk geen directe aanleiding, misschien spanning? Ik weet het niet.

En tja, wat doe je dan? Voor anderen heb je makkelijk praten, maar voor jezelf?
Ik heb geen idee.
Ja heb ik toch wel… Het liefst zou ik met hem verdergaan, ik voel zielsveel voor hem. Maar kan ik dat? hoe doe ik dat? Kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Gek word ik van alle vragen die ik heb en waar ik het antwoord niet op kan bedenken.
Hij is nu weg, ik kon hem even niet om me heen verdragen.
Hij heeft me gebeld: gesprekken met niets dan ruzie.
“Hij wil alleen mij” heeft hij me meerdere keren gezegd. Ik lachte hem uit: “Ja tuurlijk…”

En nu is het stil, dus nog meer vragen…
Heb ik hem nu afgeschrikt met mijn kwetsende opmerkingen?
Wil hij me echt wel of zegt hij dat alleen maar?

Whaaaaaaaaa!!! Ik voel me zo alleen!!!




[This message has been edited by Goodnight Elizabeth (edited 08-02-2003).]

[pete]

Hoi,

ook ik (man) heb aan de andere kant gestaan. 3 maanden een relatie gehad met een andere vrouw en daar vervolgens zelf een punt achter gezet. Mijn vrouw wist dat ik gevoelens had voor die ander, niet dat ik al, in mijn ogen, te ver was gegaan. Dat heb ik verteld, na het beeindigen van mijn 'affaire'.
Antwoorden op de eerdere vragen: was het 't waard? NEE, want de pijn en 't verdriet die ik dagelijks bij mijn vrouw zie snijdt me door m'n hart. Ik had dit nooit moeten doen. Hoewel we nu op een andere en betere manier met elkaar omgaan is het vertrouwen, 1 jaar na dato, nog heel ver weg, zijn er nog vele vragen, en is de stemming wisselend. Mijn vrouw kan de ene minuut opgewekt zijn en vol vreugde het leven tegemoet zien, het andere moment, slechts een fractie van een seconde later, spelen er zaken in haar hoofd en ziet ze het - helemaal - niet meer zitten.
We praten veel, heel veel. Vaak eindigt dit, al is het via spanning en ruzie, tot een vredige situatie. Soms lijkt het einde van de relatie nabij. Iets dat ik niet wil maar, helaas, niet meer in de hand heb.
Ik voel me zo'n eikel!

Men zegt "alcohol maakt meer kapot dan je lief is", Vreemdgaan m.i. nog meer.

[This message has been edited by pete (edited 09-02-2003).]