(Ik mis eigenlijk een een forum "Liefde en relaties" op Shespot waar mijn onderwerp thuishoort, dus ik zet het maar even in "hoe doe ik.")
Ik zit eigenlijk niet zozeer met een duidelijk omlijnde vraag, maar meer met een moeilijk gevoel.
Ik heb bijna anderhalf jaar een relatie met mijn vriend (Vingervlug, hier op één topic gereageerd). Ik kan wel zeggen dat ik vind dat we op een hele goed manier in deze relatie staan. We zijn open en eerlijk tegen elkaar, er is ruimte voor onze eigen persoonlijkheden en we kunnen goed praten over onze gevoelens, ook als deze wat moeilijk zijn. We ervaren een gevoelsband en benoemen dit met "connected" zijn. We zijn alletwee redelijk sensitief, in de zin dat we sterke antennes hebben.
In mijn voorgaande relaties was ik altijd sterk geneigd meer bezig te zijn met de ander en het samen zijn dan met mezelf en mijn eigen behoeftes.
Ik had als vrijgezel in het jaar voordat we elkaar ontmoetten geleerd om in mijn eigen kracht te staan, onafhanhelijk te zijn. Ik heb dat best goed kunnen vasthouden en verder kunnen ontwikkelen in mijn huidige relatie.
Over het algemeen voel ik me goed en sterk en zelfstandig en heb ik een redelijk zelfvertrouwen.
Maar nu speelt er iets waardoor ik me onzeker, angstig en verdrietig voel, uit mijn krachtveld geplaatst, me afhankelijk voel van hem, me er druk om maak of hij me nog wel leuk vindt, of ik bijzonder genoeg ben voor hem, of ik wel A-keus ben... Ik baal ervan dat ik dit mezelf aandoe.
Wat er aan de hand is: Vlak voor mijn vriend met mij ging (wij kenden elkaar net) heeft hij een meisje ontmoet in de kroeg. Een heel mooi meisje, maar dat was voor hem niet het meest bijzondere aan haar. Hij zat naast haar, en zonder dat ze maar een woord gesproken hadden ervaarde hij een of andere energie tussen hen. Als een heel sterke verliefdheid die rondcirkelde. Hij zei iets tegen haar als: "Ik weet niet wat hier gebeurt, maar ik heb een heel sterk gevoel bij je". Vervolgens begon hij haar te zoenen en zij beantwoorde hem. Na sluitingstijd vertrokken ze, zonder ook maar telefoonnummers uitgewisseld te hebben. Mijn vriend was danig in de war, maar was geschrokken van haar jonge leeftijd en vond dat hij het hier bij moest blijven.
Ondertussen werd het tussen ons wat. We spraken vriendschappelijk af, we bleken heel goed met elkaar te kunnen praten en na een eerste keer zoenen was het aan.
Hij kwam haar toen nog een keer tegen op straat en het sterke gevoel wat hij eerder bij haar gehad had was weg. Dat vond hij wel raar.
Echter de laatste maanden komen wij haar af en toe nog wel tegen tijdens uitgaan. Hoewel ze in het begin elkaar wel een beetje gesproken hadden over wat er tussen hen gebeurd was, lijkt zij zich nog niet echt een houding te kunnen geven en kiest ze veilig voor het vermijden van oogcontact. Dat maakt dat mijn vriend (en ik ook) zich ongemakkelijk gaat voelen. Toen dat weer gebeurde afgelopen zaterdag had hij haar daar over aangesproken. Ze reageerde verbaal redelijk nonchalant en zei dat ze hem nooit zou negeren. Maar wat mijn vriend verwarrend vindt is dat haar lichaamshouding en haar woorden niet met elkaar overeenkomen. Hij heeft het gevoel dat ze nog heel erg gecharmeerd is van hem en dat ze schrikt als hij contact met haar maakt. Maar vervolgens triggert iets in haar nonverbale reactie weer dat sterke gevoel bij hem. Hij kan heel erg genieten van haar lach en de spanning die tussen hen bestaat. Zij maakt iets in hem los wat hij met weinig andere vrouwen heeft meegemaakt. En nou weet hij niet wat dat is. Dat is voor hem verwarrend. Voelt hij nou haar gevoelens? Of zijn deze van hemzelf? Echt een lekker lopend gesprek hebben ze nog nooit gehad. Eigenlijk kennen ze elkaar niet.
Hoewel ik wel weet dat wij een hele goede relatie hebben samen, heb ik het er wel moeilijk mee dat hij dit sterke gevoel voor mij nooit heeft gehad.
Zucht.
Star
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —