geen openheid, geen gesprekken.
toen ik voor het eerst met mijn vriend en zijn familie mee een weekendje naar zee ging, vroeg ze me de middag daarvoor of ik niet naar de dokter moest voor een pilvoorschrift, de manier waarop ze het zei, zo zakelijk..brr.... ik heb "nee" gezegd.
ze heeft zelfs nooit verteld waarom ik het maandverband (dat op de "meebreng lijst" van bosklassen in het vierde leerjaar stond) zou nodig kunnen hebben. ik had dat nog nooit gezien, en het was zo groot en dik dat als ik het had nodig gehad ik er nooit nromaal had mee kunnen lopen...
ik moet haar nogal vreemd aangekeken hebben toen ze het in mijn tas stak, ze zei alleen: "door de verandering van lucht (binnenland versus Ardennen!!!) zou het wel eens kunnen dat er eenbeetje bloed in je broekje komt, niet ongerust zijn, gewoon dit er in leggen" jawadde. een jaar later wist ik wel hoe de vork precies aan de steel zat (vanop school dan) maar mijn moeder heeft haar "verandering van lucht" zin toch in het vijfde voor zeeklassen ook nog eens bovenghaald. misschiend dat ik het toen al heb opgegeven om ooit op een "normale" manier met mijn moeder over seksualiteit, en intimiteit in het algemeen te spreken.
Spijtig, maar ja, over mijn ouders hun seksleven weet ik niets af, op hun 42ste zullen ze zeker nog wel aan elkaar hebben zitten frutselen (anders had ik je dit nu niet kunnen vertellen
)
bij mijn vriend thuis is er een veel openere sfeer en dat is wel leuk, zeker omdat daar nog wel 3 kinderen zijn (tussen 14 en 22) en de hormonen er af en toe nogal omstuimig rondjumpen
Satine