.

[rusteloze dame]

...

[HansA]

Als je de juiste vindt is er geen bindingsangst, het gaat vanzelf het is warm, lekker, voelt goed. Volgens mij is bindingangst dus niet meer dan de behoefte om verder te zoeken, en dat moet je dan zeker doen.

[Moose]

De meest gangbare theorie is volgens mij dat bindingsangst een verkeerd woord is, en dat het eigenlijk gaat om verlatingsangst. Oftewel, de angst dat hetgeen dat je gevonden hebt weer zal verdwijnen, is zo groot, dat je er maar niet aan begint om te proberen datgene (of meestal, diegene) bij je te houden.

Met bovenstaande wil ik natuurlijk helemaal niet beweren dat iedereen die zich niet helemaal lekker voelt in een relatie per definitie verlatingsangst heeft. Bindingsangst is m.i. een verzamelterm geworden voor iedereen die niet makkelijk een steady relatie inrolt. Maar er kunnen zo vreselijk veel redenen zijn waarom dat niet gebeurt, de enige weg is jezelf eens goed onder handen nemen en uitzoeken waar het misgaat.

In relatie tot mezelf heb ik het woord bindingsangst (dan wel verlatingsangst) nog nooit in de mond genomen. Het woord angst in beide termen impliceert namelijk dat je iets wel zou willen, maar het laat uit angst, en voor mij gaat dat niet op, ik wil gewoon niet.

@Hans

Ik vind je antwoord enigszins kortzichtig. Er kunnen honderden redenen zijn waarom een relatie niet werkt, en om die reden dan maar meteen buiten jezelf te leggen (het gaat niet vanzelf, dus het is niet de goede) is wel heel erg makkelijk. Ik vind het zelfs vrij onwaarschijnlijk dat er een enkele goede long-term relatie bestaat die 'vanzelf' gaat.

[rusteloze dame]

...

[alicia]

even een ballonnetje opwerpen

ik heb tot nu toe nog maar één enigszins serieuze relatie gehad in mijn leven - en die heb ik binnen vijf weken afgekapt...verder heb ik me nog nooit in een 'serieuze' relatie gewaagd. leid ik nu aan bindingsangst, had ik eigenlijk 'gewoon' af en toe mezelf met een leuke jongen in moeten laten, in plaats van zoals ik het doe, dat ik ze eerst zeg maar grondig in het wild bestudeer...?
IK geloof dat ik gewoon nog niet de juist persoon tegen ben gekomen; zet ik mijn eisen te hoog? ik geloof het niet; bij die relatie had ik namelijk mijn eisen omlaag geschroefd, en een paar weken heb ik veel op emotioneel gebied geslikt waar ik nu nog soms boos over word dat ik dat toeliet...maar ja, life goes on!
ik maak het niet makkelijker voor mezelf, in een ander topic zei ik het al - ik weet nu des te duidelijker wat mijn 'eisen' en wensen zijn, en ik weet dat ze voor mij niet te hoog gegrepen zijn...ik weet ook dat hierdoor het nog wel even duurt voordat ik iemand in mijn omgeving tegenkom die uberhaupt kans heeft door de eerste observatieronde heen te komen!

maar dat accepteer ik, want ik blijf zo in ieder geval trouw en eerlijk aan mezelf...ik geloof zelf niet dat ik aan bindingsangst lijd; maar mijn omgeving doet dat waarschijnlijk wel. ik lees net nog weer dat moose in feite hetzelfde zegt; ik heb geen angst, ik wil gewoon niet...

[sproetje]

bindingsangst/verlatingsangst.

mijn eigen visie daarin,iemand nooit te dichtbij laten komen in je gevoelsleven,dingen dwangmatig afschermen en niet durven voluit te gaan binnen een relatie,bang omjezelf helemaal te geven,bang om je zo kwetsbaar te maken naar die ander toe want stel je voor dat diegene uit je leven verdwijnt....

je blindelings op die andere verlaten, dat is voor mij een vorm van verlatingsangst....

sproetje

[Susanne]

Bindingsangst: ik denk de angst om jezelf kwetsbaar en open te stellen tegenover diegene waar je eigenlijk het meest van houdt en daardoor maar niet begint aan die relatie of die relatie halverwege afkapt vanwege het gevoel dat het te intiem wordt

[Moon Goddess]

ow leuke vraag rusteloze!

Ik heb al heel veel definities gehad door de jaren heen over verlatings/bindingsangst.

het zijn voor mij op dit moment de 2 kanten van dezelfde medaille.
want als we ons ooit verlaten hebben gevoelddan onstaat er gelijktijdig een angst om ons weer te binden, want verlaten doet in de meeste gevallen pijn en pijn is iets wat we willen vermijden door vermijdingsgedrag en dat is bindingsangst. angst voor pijn.

en verlatings en bindingangst hebben sterk te maken met aantrekken en afstoten, in hoeverre je iemand in je nabijheid laat zijn.
Nah ga zelf maar na: hoe leuker je iemand vind hoe dichterbij je bij iemand wilt zijn.
zo dichtbij zelfs dat je de ander kunt verstikken en jezelf erbij
*zoals in de mythe als de geslachten nog 1 zijn...het schiet niet op dan, van ellende hakt zeus ons dan in tweeen, we zitten anders letterlijk te dicht op elkaar, je zou kunnen zeggen dat sommigen van ons daar zo van schrokken en zich verlaten voelden dat ze bindingangst ontwikkelen, anderen waren blij dat ze weer lucht kregen om vrij adem te halen, sommigen gingen naarstig op zoek naar hun wederhelft om weer te kunnen gaan versmelten met de ander, terwijl anderen zoiets hebben van: ik vind het prima zo*

Dus voor mij gaat het om intimiteit en nabijheid en de balans daarin te vinden
Soms heb ik een enorm verlangen om dichtbij iemand te zijn en lijkt mij het moment van afscheid nemen zo kil en wreed, maar als ik een tijd in die persoons nabijheid ben geweest verlang ik wel weer naar wat ruimte en zo wissel ik dat af.

anderen vinden wel dat ik last heb van bindingsangst/verlatingangst
maar zelf ervaar ik het niet als een last en vind ik dat ik een voor mij werkbare manier heb gevonden om er mee om gaan.

Groet!
Selene

[frans]

Ik lijd niet aan bindingsangst, ik heb gewoon geen bindingsdrang.

[Moon Goddess]

leg eens uit als je wilt?
je binden is inherent aan je mens kijk maar eens naar je navel
dus wat wil je zeggen met deze zin???

Groet!
Selene nieuwschierig

[guessme]

Ik neem aan dat Frans geen behoefte heeft om zich aan iemand te binden (dus niet op zoek is naar een partner), en dat hij hieronder bindingsdrang verstaat, iemand die een partner zoekt/wil. Hij is niet op zoek, geen bindingsdrang, dus kan hij ook geen bindingsangst hebben. Klopt het Frans?

[frans]

Ja, guessme, dat is ongeveer wat ik bedoelde. Bindingsangst klinkt zo negatief, alsof er iets is wat je eigenlijk zou moeten willen maar niet doet omdat je het niet durft. Door te spreken van bindingsdrang draai je het om; al die mensen die maar gaan trouwen en kinderen krijgen hebben een veel te grote bindingsdrang

[Moon Goddess]

hihihi, dat is een leuke ja


Groet!
Selene, niet getrouwd, wel kindertjes, dan een halve bindingsdrang zeg maar

[star]

Ik heb zelf geen bindingsangst, eerder ook bindingdrang. Ik heb juist moeite met het loslaten van mijn partner. Mijn valkuil is dat ik te veel op ons samen gericht ben en dan vergeet wat voor mezelf belangrijk is. Ook geef ik mijn partner op deze wijze te weinig ruimte en tevens te weinig kansen om uit eigen behoefte mij te benaderen.
Maar ik denk dat bindingsdrang in dit geval ook weer een soort verlatingsangst is, maar dan in andere verschijningsvorm.

Maar goed, bindingsangst.
Een vriendin van me heeft hier ontzettend veel last van bij haar nieuwe partner nadat ze haar vorige liefde heeft verloren door een auto-ongeluk. Ze is dus inderdaad bang voor de pijn van het verlies. Ook verlatingsangst dus.
Maar ook beseft ze dat het verdriet om haar vorige liefde zo groot was, juist omdat ze het in hun relatie zo goed en intiem gehad hebben, en dat had ze toch nooit willen missen.

Star

[droomvlinder]

omhoog voor Alison